PILIT NA PINIGILAN ni Rohi na mapakamot siya ng ulo sa sobrang inis nang dahil sa sinagot ni Daviana. Parang biglang naging ibang babae ang kaharap niya ngayon sa natatandaan niyang Daviana na kilala. Nagugulat siya na ang masunuring babae noon ay naging matigas na ang ulo ngayon at hindi na ito mapagsabihan. Bagay na labis niyang ipinagtataka. Malamang si Warren na naman ang dahilan kung bakit ito ganito. Pasimpleng napabuga na siya ng hangin. Pilit niyang kinalamay ang sariling huwag sumabog.“Ang mataas na content ng alcohol ay hindi maganda sa katawan mo lalo na kung hindi ka naman sanay. Huwag ka ngang magtapang-tapangan diyan, Daviana. Hindi mo alam kung ano ang mangyayari kapag nasobrahan ka ng alak. Alam kong hindi ka naman lasenggera. Huwag kang feeling strong sa harapan ko.”Akmang aagawin iyon ni Rohi sa kanya nang mabilis ni Daviana na tunggain iyon. Nandilat na ang mga mata ni Rohi sa kanyang ginawa. Hindi siya makapaniwalang magagawa iyon ng dalaga. Hindi lang iyon, mas
TULUYANG NILAMON NA si Daviana ng alak na ininom niya kung kaya naman hindi man niyang tahasang aminin ay namamanhid na ang kanyang buong katawan kasama na ang kanyang mga kamay. Halos kalahating minuto niyang tiningnan ang tawag sa phone at nang mamatay iyon ay mahina lang siyang natawa. Nang muling mag-ring ay saka pa lang niya sinagot iyon. Inilapit niya ito sa kanyang tainga upang marinig dahil sa matinding ingay na bumabalot sa buong paligid. Kung hindi niya iyon gagawin ay nungkang marinig niya ang sasabihin ng nasa kabilang linya na walang iba kung hindi si Warren lang. “Viana…”Napabungisngis na doon ang dalaga nang marinig ang malambing na boses ni Warren. Ibang-iba iyon sa mga pagtawag niya dati sa kanya. Iyong tipong may kailangan ito kung kaya naman ganun ang tono. “Hmm?” “Nasaan ka?” Maingay sa loob ng bar kung kaya naman hindi maintindihan ni Daviana kung ano ang sinasabi nito. Mas malakas kasi doon ang tugtog. Ayaw naman niyang lumabas. Tinatamad siyang gawin ang ba
BUMALIK ANG NAKAKABINGING musika sa paligid ni Daviana na ang buong akala niya ay humina ito kanina. Masyadong malakas lang talaga ang boses ni Warren sa kabilang linya. Nag-vibrate ulit ang cellphone, at si Warren na naman ang tumatawag. Diretso niyang pinatay na iyon. Wala siyang planong muling sagutin at kausapin ang kaibigan. Nag-angat siya ng tingin upang matagpuan lang ang mga malalim na mga titig ni Rohi. Madilim ang maitim niyang mga mata habang tahimik na nakatingin sa kanya. Ilang segundong naburo ang mata niya dito at nang hindi matagalan ay napaiwas siya. Muli niyang ibinalik iyon sa binata dahil feeling niya ay kailangan niyang magpaliwanag. “Sinungaling siya! Ilang beses niya akong ginamit panakip-butas. Okay lang naman sa akin iyon, pero nakakasakit na kaya siya! Manhid siya. Wala man lang siyang pakiramdam. Akala niya okay lang sa akin ang lahat ng ginagawa niya.”Hindi umimik si Rohi na nakatingin pa rin.“Kung kaya niyang gawin sa akin ‘yun, kaya ko rin. Anong akala
Lubos na inosente at walang kamalay-malay sa mga nangyayari sa paligid niya si Daviana lalo pa ngayong nasa impluwensya siya ng alak. Halata iyon sa kanyang mukha nang muling magtaas ng kanyang paningin sa binata. Parang wala itong anumang pakialam sa nangyayari sa paligid niya. Muling napabuga ng hangin si Rohi, kabado na ito na hinaluan na ng pagkailang sa asta ng dalaga. “Ang bango mo talaga, Rohi. Gustong-gusto ko ng amoy mong ito…pwede bang dito na lang ako?” nakapikit ang matang turan ng dalagang inihalik pa ang mukha sa leeg ng binatang muling sunod-sunod na napalunok ng kanyang laway. “So comfortable...parang unan ko lang...” hagikhik pa ng dalaga kahit wala namang nakakatawa.Kung lubos na matino pa ang isipan noon ni Daviana, hinding-hindi niya sasabihin ang mga ganitong salita na magpapa-awkward sa pagitan nilang dalawa. Isa pa kyeme ito. Mahiyain. At dahil alam ni Rohi na lasing na ito, sinubukan niyang kunin at agawin ang alak mula sa kamay nito.“Tama na ang inom, Davia
BATID NI ROHI na ang ibang tao ay normal na bossy sa loob ng kanilang tahanan, ngunit hindi isa doon si Daviana. Siya ay palaging mabuti at kyemeng nilalang na hindi makabasag ng pinggan sa harapan ng kanyang mga magulang. Subalit, sa mga sandaling iyon ngayon siya ay biglang naging bossy sa harapan niya. Siguro ay marahil dala lang iyon ng alak na nasa loob ng katawan. Makailang beses nitong sinabi na hindi niya kailangan ng magiging tagapag-alaga niya dahil kaya niya na ang kanyang sarili. Hindi na rin ito marunong makinig, taliwas iyon sa pagkakakilala niya sa dalaga noon. Ilang beses pang sinubukan ni Rohi na ibalik ang jacket sa katawan ni Daviana upang takpan ang malusog nitong dibdib, ngunit tumanggi pa rin siyang isuot ang jacket kahit na anong pilit niya. Kahit na ipakita niyang naiinis na rin siya sa dalaga. “Ano ba Rohi? Ang init nga sabi! Huwag mo akong piliting isuot ang jacket na iyan! Alin ba doon ang mahirap intindihin ha?” bulalas nitong sinamaan na siya ng tingin, “
NARAMDAMAN NA NG dalaga na tila may kayakap siya. Hindi lang iyon, feeling niya ay may naririnig siyang mabilis na pintig ng puso doon na animo ay nakikipagkarera. Inilabas pa ng alak ang nakatagong pagnanasa sa katawan ni Daviana na hindi batid ng dalaga na mayroon pala ang katawan niya. Parang may sariling buhay na gumalaw ang kanyang isang kamay na awtomatikong yumakap sa katawan ni Rohi. Iyon ang naging dahilan upang manigas bigla ang katawan ng binata na hindi inaasahang gagawin niya iyon.“D-Daviana…” untag niya sa pangalan nito upang kunin na ang atensyon doon.Sinubukan ni Rohi na tanggalin ang braso nitong nakayakap ngunit sa halip na matanggal ay ikinuskos pa ni Daviana ang kanyang pisngi sa kanyang dibdib na hindi niya namalayang sumandal na pala doon. Para itong pusang naglalambing sa kanyang amo upang bigyan ng pagkain at treats habang nakapikit ang mga mata. Wala pa ring pakialam sa mga nangyayari sa paligid niya. Nakagat na ni Rohi roon ang kanyang labi. “Alam mo ba? I
KINALADKAD NA NI Rohi ang hinang-hina na dalaga papasok ng banyo upang linisin ang kanyang sarili. Habang hinuhugasan ng binata ang kamay niya ng tubig upang hilamusan sana ang babaeng kasama nang mahimasmasan na ito ay paulit-ulit pa siyang mahinang napamura sa isipan niya. Gigil na gigil siya sa kaibigang nag-ayang magtungo sila sa bar. Umigting pa ang panga ni Rohi nang makita ang inosenteng mukha ni Daviana sa kanyang gilid. Prenting nakatayo at hinihintay ang gagawin niya rito.“Ito ang sinasabi ko sa'yo eh, iinom-inom ka hindi naman pala kaya ng katawan mo! Feeling strong, hindi pa naubos ang isang baso ng tequilla tumba ka na noon kaagad.” hindi na napigilan na sabihin ni Rohi iyon nang tingnan pa ng galit na mata ang hitsura ng suot niyang damit sa harapan ng salamin.Sinubukan niyang linisan ang kanyang katawan kahit pa diring-diri na siya sa amoy nito at hitsura. Buong buhay niya ay ngayon lang din niya naranasan ang masukahan ng ganito. Ang dami pa naman nitong kinain na mg
HINDI NA NAG-IWAS ng mga mata si Rohi nang makita niyang bumakat pa ang malusog na dibdib ni Daviana nang bahagyang gumalaw siya at nagbago ng pwesto ng kanyang higa. Tumagilid na siya paharap sa may banda niya. “Tsk, kung mapagsamantala lang ako o ang mga nasamahan niya na hindi kilala, paniguradong napariwara na ang buhay niya, kulang na ang katawan niya pagkagising niya dahil ganito siya.” turan ni Rohi habang pinagmamasdan pa rin siya.Maya-maya pa ay patingkayad siyang lumapit sa kama. Hinila na ang comforter upang ibinalot na iyon sa katawan niyang nakaramdam na ng lamig. Pagkaraan pa ng ilang minutong pagtayo doon ay tumalikod na rin siya upang umalis na. Hindi niya kailangang bantayan ito hanggang umaga. Safe na safe na ito sa kinaroroonang silid.NANG SUMUNOD na araw, nagising na lang si Daviana nang dahil sa sobrang sakit ng ulo niya. Para iyong nilalagare at nahahati na sa dalawa. Dahan-dahan siyang bumangon ng kama ngunit muli siyang napahiga nang makaramdam ng labis na p
KINABUKASAN AY NAGISING si Daviana na nakaunan at nakakulong pa rin sa mga bisig ng nobyo. Nakatulog siya habang may pinag-uusapan. Antok na antok pa siya nang idilat niya ang kanyang mga mata. Ang nakangiting mukha ni Rohi ang sumalubong sa kanya. Bago niya pa matakpan ang bibig ay nagawa na nitong halikan ang kanyang labi.“Good morning,” mababa at malambing nitong bati. “G-Good morning…bakit hindi mo ako ginising kagabi? Nakatulog ka na ba? O binantayan mo ako?”Iinot-inot siyang bumangon pero hinila siya ni Rohi at muling ikinulong sa kanyang mga bisig. Ayaw pang paalisin ng higaan. Dama niya na parang binugbog ang kanyang katawan, pero hindi na ito kasingbigat nang nagdaang gabi matapos gamitin.“Mamaya ka na bumangon, masyado pang maaga.”Nakangusong pinagbigyan ni Rohi ang nobyo. Yumakap na lang din siya sa katawan nito at isiniksik pa ang katawan palapit sa binata. Nang muli nitong halikan ang kanyang kabi ay mahina siyang humagikhik. Naninibago pa rin siya sa ka-sweetan nito
SA HALIP NA tumigil ay lalo pang malakas na umiyak si Daviana nang yakapin siya ni Rohi at palisin nito ang kanyang mga luha. Hindi sa umaarte siya o nagsisisi pero masakit pala talaga ito. “What do you want me to do now, hmm? Sorry na. Kasalanan ko. Hindi ko na dapat ginawa. I’m sorry.”Mariing kinagat ni Daviana ang kanyang labi. Sobrang bait talaga ng binata na kahit hindi naman niya kasalanan ay inaangkin niyang sa kanya. Basically, silang dalawa ang may kagustuhan noon. Hindi lang ito. Hindi lang siya. Silang dalawa naman. “Viana, sabihin mo kailangan ba kitang dalhin sa hospital? May masakit ba sa’yo? Baka kapag dinala kita doon maibsan ang sakit na nararamdaman mo.”Hindi sinasadyang natawa na si Daviana. Bakit kailangan niyang dalhin sa hospital? Ano na lang ang sasabihin sa kanila ng doctor na titingin? Kung gagawin nila iyon para na rin nilang ini-announce sa kanila na ginawa nila iyong bawal. “Sira ka ba? Bakit mo ako dadalhin doon?”“Eh, kasi umiiyak ka at may masakit
NATAGPUAN NA NAMAN ni Daviana ang sarili na nahubaran na naman ng nobyo, ngunit ang pagkakataong iyon ay iba ang tumatakbo sa isipan niya. Desidido na siya. Hindi niya ito pipigilan kung ano ang gagawin sa kanya. Kung, makukuha siya ng ama dahil tumawag ito ng pulis sisiguraduhin niya na naibigay niya ang sarili sa lalaking mahal niya. Maruming babae? Wala na siyang pakialam sa salitang iyon. At least napagbigyan niya rin ang kanyang sarili. Suwail siyang anak? Lulubus-lubusin na niya iyon ngayon.Napaliyad pa si Daviana nang marahang humaplos ang mainit na palad ni Rohi sa kanyang gitna na para bang dinadama niya iyon. Nasundan iyon ng mahabang ungol ng dalaga nang walang anu-ano ay maramdaman niya na hinahalikan ng nobyo ang puson niya pababa at dama na niya ang mainit nitong hininga. Walang anu-ano ay marahas niyang hinawakan ang buhok nito pero sa halip na isubsob ang mukha doon ng nobyo, hinila ito ni Daviana patungo ng kanyang mukha upang halikan siya. “Ayokong halikan mo ‘yun
SUNOD-SUNOD NG NAPALUNOK ng laway si Daviana. Mula sa sparkling abs ni Rohi ay inilipat niya ang paningin sa mukha ng binata. Uminit na ang kanyang mukha. Dama niya iyon. Hindi mapigilan ng dalaga na magtaka kung bakit mukhang patpatin ang nobyo kapag may suot na damit, ngunit kapag wala naghuhumiyaw ang mga muscles na inaanyayahan siyang salatin at hawakan. Hindi naman kasing exaggerated ang muscles niya gaya ng ibang mga lalaki na nakakaasiwang tingnan. Ilang beses ng naghubad ito sa harapan niya pero ngayon niya lang napagmasdan itong mabuti at hindi iyon nakakatuwa para sa nag-iinit na katawan ng dalaga. Napabaling na sa kanya si Rohi. Tuluyang humarap nang hindi niya sagutin ang katanungan.“Viana—”“M-Magdamit ka muna bago tayo mag-usap.”Humalay ang kakaibang tunog ng halakhak ng binata sa bawat sulok ng silid. Nanunukso na ang naka-angat na gilid ng labi nito. Hindi niya maintindihan kung bakit ganun ang reaction ng nobya eh ilang beses ng kamuntikan may mangyari sa kanila at
IPINILIG NG BINATA ang ulo. Imposible iyon. Dama naman niya na mahalaga siya, kaya lang pinapangunahan pa rin siya noon na baka wala lang itong choice at mapupuntahan kung kaya sa kanya ito pumunta. Ganunpaman, wala siyang pakialam. Mahal niya ito. Gusto niya ang dalaga. Ano pa bang iisipin niya? At least kahit sandali at kahit paano naramdaman niya mula sa dalaga kung paano rin nito pahalagahan.“Pasensya na. Alam kong masungit ako kanina kaya nanibago ka. Bad mood lang talaga ako kaya hindi kita nagawang samahang kumain. Hindi ko na uulitin.” aniyang parang kawawang tuta na namamalimos ng atensyon kay Daviana, “Pwede bang pag-isipan mo pa ulit ang pag-alis mo dito?”Ang makitang ganito si Rohi ay panibago na naman sa paningin ni Daviana. Mukhang na-miunderstood niya. Ang akala siguro ng nobyo ay galit siya dahil masungit ito kanina kaya siya aalis na sa puder nito. Sa totoo lang, hindi siya pamilyar sa ganitong uri ng hindi pagkakaunawaan. Bilang isang personalidad na kasiya-siya sa
ANG ISA NAMANG kamay ay hinapit niya sa katawan ni Daviana upang mapalapit ito sa kanya. Bahagya niyang ibinaba ang mukha upang halikan lang ang noo ni Daviana pababa sa kanyang ilong. Sa ginawang iyon ng binata, hindi mapigilan ni Daviana na mag-angat ng mukha. Tumingala siya upang magtama ang kanilang mga matang dalawa. Ipinatong ni Rohi ang kanyang kamay sa likod ng kanyang ulo at natural na ibinaba pa ang kanyang ulo para halikan na ang mga labi ng kanyang nobya. Sandali niya lang itong tinikman. Hindi nagtagal ang halik na banayad dahil baka saan pa mapunta.“Sapat na ba iyan para gumaan ang pakiramdam mo?” tanong niya sa nobya na namula na ang mukha matapos niyang palisin ng hinalalaki ang ilang bahid ng laway niya sa labi ng kanyang nobya.Hindi pa rin makatingin ay tumango si Daviana. Binitawan na siya ni Rohi upang magtungo na sa kusina. Tahimik na sinundan si Rohi ng nobya kaya naman ay tiningnan niya na ito nang may pagtataka.“Sasamahan kitang mag-dinner.”Wala namang nagi
NAGKULITAN PA SINA Anelie at Keefer samantalang nahulog naman sa malalim na pag-iisip si Daviana, hanggang dumating ang kanilang order na pagkain.“Siya nga pala, Keefer alam mo ba kung ano ang favorite niyang pagkain? I mean ni Rohi.”Tiningnan siya ng lalaki na puno ng pagtataka ang mata. Tahasang nagtatanong na iyon kung bakit o literal na nagsasabing bakit hindi niya iyon alam eh siya ang boyfriend? Hindi lang nito isinatig pa iyon.“Paano ka naging boyfriend kung hindi mo alam?” hindi nakatiis ay tanong ni Keefer sa kanya.Nakaani agad ng batok si Keefer mula kay Anelie. “Siraulo ka ba? Bago pa lang silang dalawa! Kaya nga nagtatanong para makilala pa siya ni Daviana.”Sinamaan ni Keefer ng tingin si Anelie. Kumakamot na sa kanyang ulo na binatukan nito nang mahina.“Hindi ko rin naman alam kung ano ang gusto niyang pagkain. Walang partikular na pagkain ‘yun. Hindi naman siya mapili. Kahit ano kinakain niya.”How can someone have no preference for food? Hindi naniniwala doon s
TULUYAN NA NGANG magkasamang bumaba si Anelie at Daviana. Tinawagan ni Anelie si Keefer para may kasama sila. Imbitasyon na hindi tinanggihan ng lalaki. Hindi naman pinansin ni Daviana ang galaw ni Rohi kahit napansin niya na parang hindi akma iyon. Medyo nanlumo si Daviana nang maisip ang tungkol sa ina ni Rohi. Tinanong siya ni Anelie kung ano ang mali at nakasimangot.“Anong nangyari sa’yo? Hindi ba at okay ka lang kanina? Bakit nakabusangot ka na naman diyan?”Hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Matapos makilala ang ina ni Rohi noong umaga, masama na ang pakiramdam niya. Ito ay kay Rohi na family affair. Bukod dito, malamang wala siyang gustong malaman ng iba na mayroon siyang psychotic na ina. Hindi niya masabi kay Anelie ang tungkol dito para igalang iyon, kaya napailing na lang siya. “Wala. Kain na lang tayo.”Nang dumating si Keefer ay agad niyang pinuna ang pananamlay at kawalan ng gana doon ni Daviana. Walang sumagot sa dalawang babae sa tanong nito. “Sabihin niyo sa a
NABABAKAS NI DAVIANA ang ligaya sa message ng kaibigan dahil sa umaapaw nitong mga emoji ng puso. Napailing na lang si Daviana. Bigla siyang natigilan. Pamilyar ang feeling na iyon sa kanya. Nag-send lang siya ng thumbs up at hindi na ito inistorbo pa para mabilis na matapos sa ginagawa. Gaya ng inaasahan ni Daviana, dumating nga si Anelie sa suite pagsapit ng gabi. Dahil sa takot na baka maistorbo si Rohi sa trabaho ng tunog ng usapan nila, dinala ni Daviana si Anelie sa kanyang kwarto at maingat na isinara niya na ang pinto nito.“Bakit?”“Busy si Rohi sa kabilang silid, baka maistorbo…”Tumango-tango si Anelie na pabagsak ng naupo sa kama. Hindi alintana kung nasaan sila. Maingay si Anelie at ang una niyang nais pag-usapan ay ang tungkol sa kanila ni Darrell na magkasamang nag-overtime. Tinawanan lang siya ni Daviana dito. “Kung alam mo lang Daviana, parang gusto kong araw-araw na lang hilingin na may overtime kami!”“Huwag kang masyadong assuming hangga’t wala siyang sinasabi. Si