Chapter 13.3

Lubos na inosente at walang kamalay-malay sa mga nangyayari sa paligid niya si Daviana lalo pa ngayong nasa impluwensya siya ng alak. Halata iyon sa kanyang mukha nang muling magtaas ng kanyang paningin sa binata. Parang wala itong anumang pakialam sa nangyayari sa paligid niya. Muling napabuga ng hangin si Rohi, kabado na ito na hinaluan na ng pagkailang sa asta ng dalaga.

“Ang bango mo talaga, Rohi. Gustong-gusto ko ng amoy mong ito…pwede bang dito na lang ako?” nakapikit ang matang turan ng dalagang inihalik pa ang mukha sa leeg ng binatang muling sunod-sunod na napalunok ng kanyang laway. “So comfortable...parang unan ko lang...” hagikhik pa ng dalaga kahit wala namang nakakatawa.

Kung lubos na matino pa ang isipan noon ni Daviana, hinding-hindi niya sasabihin ang mga ganitong salita na magpapa-awkward sa pagitan nilang dalawa. Isa pa kyeme ito. Mahiyain. At dahil alam ni Rohi na lasing na ito, sinubukan niyang kunin at agawin ang alak mula sa kamay nito.

“Tama na ang inom, Davia