NAMILOG NA DOON ang mga mata ni Daviana sa naging pakiusap ni Keefer. Mukhang nagkakamali ito ng pagkakakilala sa kanila. Sino naman siya para pakinggan ni Rohi oras na pagsabihian niya? Di hamak na kaibigan lang naman siya ng lalaki. Wala rin naman silang relasyon na ipagyaybang kahit na pagkakaibigan lang iyon. Naging toxic sila sa bawat isa noong mga bata pa sila. Bully siya. “Talaga?” nanlalaki ang mga matang tanong ni Daviana, “Wow, ang astig naman noon. Pero hayaan na natin siya kung ayaw niyang ma-discover ng iba ang talent niya.” palusot ni Daviana na kunwari ay respeto iyon. “Ikaw ba?” “Hindi na gaano ngayon. Nagbawas na ako ng alcohol intake. Kakaunti na lang akong uminom ngayon kumpara noong nasa ibang bansa ako. Isa pa, may trabaho na rin ako na kailangan na tutukan, kapag hindi ko iyon gagawin baka bigla na lang akong matanggal. At saka napagsawaan ko na rin siguro ang bagay na iyon. Napagod ako.” umayos na ng upo si Keefer upang ipagpatuloy ang pakikipag-usap kay Davia
PUMUNTA SILA SA isa sa pinaka-famous na bar na matatagpuan sa kanilang lugar na may pangalang SKINNY BANK BAR. Prestihiyoso iyon at sikat sa mga may kaya sa lipunan. High-end iyon kung saan mahal ang presyo ng alak ngunit walang pakialam doon si Daviana. May naipon naman siya mula sa kanyang baon at iyon ang lulustayin niya. Isa pa, minsan lang naman niya iyon gagawin kung naman ayos lang ito. Nang tumigil na ang sasakyan ay lumakas pa ang kabang nararamdaman ni Daviana na parang nananakal.“Baba ma, Daviana.” utos ni Rohi na nilingon siya, nakababa na doon si Keefer na nauuna na. Agad namang sinunod iyon ng dalaga. Hinintay nila ni Keefer si Rohi na umibis ng sasakyan bago sabay-sabay silang tatlong naglakad patungo sa main entrance noon. Hindi naman sila sinita ng guard kahit pa halatang masama ang tingin nito kay Daviana. Napansin kasi nitong naka-suot pa ito ng uniform. Ganun pa man ay hinid naman ito nag-aksaya ng laway an sitahin sila. Sa pintuan pa lang noon na kung saan ay di
IKINAWAY NI DAVIANA ang isang kamay niya sa harapan ng waiter na parang sinasabing ayos lang iyon pero hindi pa rin naman nawawala ang pagkadismaya na ipinakita nito sa kanyang mukha kanina. Medyo napahiya kasi siya sa kanyang mga kaharap. Ganunpaman ay hindi niya na pinahaba pa rito ang usapin. “Nevermind. Huwag mo ng uulitin iyon dahil nakakapikon, Kuya Waiter. Hindi lahat ng mukhang bata ay natutuwa kapag nasasabihan sila ng baby face at dapat naka-angkop din iyon sa lugar.” acting ni Daviana na akala mo ay kung sinong matanda, gusto lang naman niyang bigyan ng lesson ang waiter doon. “Baka isipin ng nakakarinig na nag-cutting classes ako ngayon para lang pumunta dito.” defensive niya pang turan na siyang tunay naman, hindi lang halata ang kanyang suot na uniform nang dahil sa suot na pinahiram na jacket ni Rohi kung kaya nagawa niya iyong maikubli sa mata ng nakakarami. “Mayroon ba kayo ditong tequila?” lakas-loob ng tanong ni Daviana na para na namang beterana sa harapan nila.
PILIT NA PINIGILAN ni Rohi na mapakamot siya ng ulo sa sobrang inis nang dahil sa sinagot ni Daviana. Parang biglang naging ibang babae ang kaharap niya ngayon sa natatandaan niyang Daviana na kilala. Nagugulat siya na ang masunuring babae noon ay naging matigas na ang ulo ngayon at hindi na ito mapagsabihan. Bagay na labis niyang ipinagtataka. Malamang si Warren na naman ang dahilan kung bakit ito ganito. Pasimpleng napabuga na siya ng hangin. Pilit niyang kinalamay ang sariling huwag sumabog.“Ang mataas na content ng alcohol ay hindi maganda sa katawan mo lalo na kung hindi ka naman sanay. Huwag ka ngang magtapang-tapangan diyan, Daviana. Hindi mo alam kung ano ang mangyayari kapag nasobrahan ka ng alak. Alam kong hindi ka naman lasenggera. Huwag kang feeling strong sa harapan ko.”Akmang aagawin iyon ni Rohi sa kanya nang mabilis ni Daviana na tunggain iyon. Nandilat na ang mga mata ni Rohi sa kanyang ginawa. Hindi siya makapaniwalang magagawa iyon ng dalaga. Hindi lang iyon, mas
TULUYANG NILAMON NA si Daviana ng alak na ininom niya kung kaya naman hindi man niyang tahasang aminin ay namamanhid na ang kanyang buong katawan kasama na ang kanyang mga kamay. Halos kalahating minuto niyang tiningnan ang tawag sa phone at nang mamatay iyon ay mahina lang siyang natawa. Nang muling mag-ring ay saka pa lang niya sinagot iyon. Inilapit niya ito sa kanyang tainga upang marinig dahil sa matinding ingay na bumabalot sa buong paligid. Kung hindi niya iyon gagawin ay nungkang marinig niya ang sasabihin ng nasa kabilang linya na walang iba kung hindi si Warren lang. “Viana…”Napabungisngis na doon ang dalaga nang marinig ang malambing na boses ni Warren. Ibang-iba iyon sa mga pagtawag niya dati sa kanya. Iyong tipong may kailangan ito kung kaya naman ganun ang tono. “Hmm?” “Nasaan ka?” Maingay sa loob ng bar kung kaya naman hindi maintindihan ni Daviana kung ano ang sinasabi nito. Mas malakas kasi doon ang tugtog. Ayaw naman niyang lumabas. Tinatamad siyang gawin ang ba
BUMALIK ANG NAKAKABINGING musika sa paligid ni Daviana na ang buong akala niya ay humina ito kanina. Masyadong malakas lang talaga ang boses ni Warren sa kabilang linya. Nag-vibrate ulit ang cellphone, at si Warren na naman ang tumatawag. Diretso niyang pinatay na iyon. Wala siyang planong muling sagutin at kausapin ang kaibigan. Nag-angat siya ng tingin upang matagpuan lang ang mga malalim na mga titig ni Rohi. Madilim ang maitim niyang mga mata habang tahimik na nakatingin sa kanya. Ilang segundong naburo ang mata niya dito at nang hindi matagalan ay napaiwas siya. Muli niyang ibinalik iyon sa binata dahil feeling niya ay kailangan niyang magpaliwanag. “Sinungaling siya! Ilang beses niya akong ginamit panakip-butas. Okay lang naman sa akin iyon, pero nakakasakit na kaya siya! Manhid siya. Wala man lang siyang pakiramdam. Akala niya okay lang sa akin ang lahat ng ginagawa niya.”Hindi umimik si Rohi na nakatingin pa rin.“Kung kaya niyang gawin sa akin ‘yun, kaya ko rin. Anong akala
Lubos na inosente at walang kamalay-malay sa mga nangyayari sa paligid niya si Daviana lalo pa ngayong nasa impluwensya siya ng alak. Halata iyon sa kanyang mukha nang muling magtaas ng kanyang paningin sa binata. Parang wala itong anumang pakialam sa nangyayari sa paligid niya. Muling napabuga ng hangin si Rohi, kabado na ito na hinaluan na ng pagkailang sa asta ng dalaga. “Ang bango mo talaga, Rohi. Gustong-gusto ko ng amoy mong ito…pwede bang dito na lang ako?” nakapikit ang matang turan ng dalagang inihalik pa ang mukha sa leeg ng binatang muling sunod-sunod na napalunok ng kanyang laway. “So comfortable...parang unan ko lang...” hagikhik pa ng dalaga kahit wala namang nakakatawa.Kung lubos na matino pa ang isipan noon ni Daviana, hinding-hindi niya sasabihin ang mga ganitong salita na magpapa-awkward sa pagitan nilang dalawa. Isa pa kyeme ito. Mahiyain. At dahil alam ni Rohi na lasing na ito, sinubukan niyang kunin at agawin ang alak mula sa kamay nito.“Tama na ang inom, Davia
BATID NI ROHI na ang ibang tao ay normal na bossy sa loob ng kanilang tahanan, ngunit hindi isa doon si Daviana. Siya ay palaging mabuti at kyemeng nilalang na hindi makabasag ng pinggan sa harapan ng kanyang mga magulang. Subalit, sa mga sandaling iyon ngayon siya ay biglang naging bossy sa harapan niya. Siguro ay marahil dala lang iyon ng alak na nasa loob ng katawan. Makailang beses nitong sinabi na hindi niya kailangan ng magiging tagapag-alaga niya dahil kaya niya na ang kanyang sarili. Hindi na rin ito marunong makinig, taliwas iyon sa pagkakakilala niya sa dalaga noon. Ilang beses pang sinubukan ni Rohi na ibalik ang jacket sa katawan ni Daviana upang takpan ang malusog nitong dibdib, ngunit tumanggi pa rin siyang isuot ang jacket kahit na anong pilit niya. Kahit na ipakita niyang naiinis na rin siya sa dalaga. “Ano ba Rohi? Ang init nga sabi! Huwag mo akong piliting isuot ang jacket na iyan! Alin ba doon ang mahirap intindihin ha?” bulalas nitong sinamaan na siya ng tingin, “