Tahimik lang si Primo.Parang walang naririnig.Nakayuko ito habang patuloy na inilalabas ang mga damit ni Megan sa maleta, tila hindi tinanggap ang sinabi nito. Walang pag-aalinlangan sa bawat kilos niya, walang pag-aalinlangan sa bawat paghila niya ng damit mula sa loob at itinatapon ito pabalik sa kama, sa sahig—kahit saan, basta’t hindi sa maleta.Walang pakialam si Primo kung nagkakalat siya. Wala siyang pakialam kung nagmumukha siyang desperado.Ang tanging alam lang niya ay hindi niya kayang panoorin na muling lumalayo si Megan sa kanya.Pinanood siya ni Megan habang patuloy itong ginagawa ni Primo. Sakit ang namuo sa kanyang dibdib. Bakit ba hindi ito nakikinig? Bakit hindi niya maintindihan?Napapikit siya ng mariin bago tuluyang binitiwan ang isang pangungusap na parang kutsilyong tumarak sa puso ni Primo.“Let me leave, Primo.”Napatigil si Primo.Dahan-dahan siyang humarap kay Megan.Sa isang iglap, parang isang dagok ang tumama sa kanyang dibdib. Para siyang nauubusan ng
Hindi siya makahinga. Hindi siya makagalaw. Para siyang pinagsakluban ng langit at lupa habang nakatitig sa screen ng cellphone niya. Ang boyfriend niyang si Jairus… kasama ang bestfriend niyang si Frida. Hubad. Magkayakap. Halos maglamutakan sa isang kama na hindi sa kanya.“Putangina…” nanlalabo ang paningin ni Megan dahil sa luha. Pilit niyang hinahabol ang paghinga habang paulit-ulit niyang pinapanood ang video. Eight years. Walong taon silang magkaibigan ni Frida. Alam ni Frida kung paano niya kamahal si Jairus. Alam ni Frida kung paano siya naging tanga sa lalaking iyon. Pero anong ginawa niya? Siya mismo ang sumira ng lahat.Sa halip na tawagan si Jairus, bumangon si Megan at tinungo ang bahay ni Frida. Naging mabilis ang kilos niya—wala siyang pakialam kung may makakita sa kanya, wala siyang pakialam kung gulo ang dala niya. Wala na siyang pakialam.Pagkabukas ng pinto, wala siyang sinayang na segundo. Isang malakas na sampal ang tumama sa pisngi ni Frida.“Megan—”“Paano
Walang sinayang na oras si Megan. Agad siyang tumakbo palabas ng kwarto, iniwan si Primo na naguguluhan at ang marriage contract na nakapatong sa kama.Napatitig si Primo sa papel, at nang mabasa ang nilalaman, napamura siya.“Putangina…”Ang akala nilang pekeng kontrata—totoo.Samantala, halos lumipad pauwi si Megan. Pero pagdating niya sa apartment, napatigil siya nang makitang may nakatayo sa pinto niya.Si Jairus.“Megan, please! It was a mistake! Mahal pa rin kita!” desperado nitong sabi.Napuno ng inis si Megan. Kailangan niyang tapusin ‘to—ngayon na.“Stop bothering me. I’m already married.”Nagtagis ang panga ni Jairus. “Ano?”Bago pa siya makapagsinungaling ulit, sinara niya ang pinto sa mukha nito. Nanginginig ang kamay niyang humawak sa doorknob. “Ano ba ‘tong pinasok ko?”Tatlong sunod-sunod na katok ang narinig ni Megan sa pinto.Napairap siya. Si Jairus na naman?! Galit niyang binuksan ang pinto—pero hindi si Jairus ang nasa harapan niya.Isang grupo ng lalaking nakaiti
Megan sat stiffly in the passenger seat, her arms crossed, her gaze locked onto the road ahead. Nasa loob siya ng isang mamahaling sasakyan, at ang nagmamaneho? Ang lalaking pilit niyang tinatakasan—Primo Rafael Giovanni.Tahimik ang loob ng sasakyan, pero ramdam niya ang bigat ng sitwasyon. Kanina lang, muntik na siyang mabugbog ng fiancée ng lalaking katabi niya ngayon. At ngayon, nasa kotse siya nito, sumasabay sa alon ng kaguluhang hindi niya inasahang hahantong sa ganito.Hindi niya alam kung anong mas nakakabaliw—ang buong sitwasyong ito o ang lalaking mukhang enjoy na enjoy sa gulong pinagdaanan nila.“Hindi pa rin kita maintindihan,” bulong ni Primo habang hindi inaalis ang tingin sa daan. “Gusto mong makawala, pero sumasagot ka sa fiancé ko na parang asawa talaga kita.”Napairap si Megan. “What do you expect? Nanggugulo siya sa condo mo—at sinabunutan ako! Wala akong choice kundi lumaban.”Ngumiti si Primo, halatang naaaliw. “You act like you’re really my wife.”“HINDI ‘YON
Madilim na nang marating nila ang private villa ni Primo. Napapalibutan ito ng matataas na puno, at kahit sa dilim, kita ang engrandeng istruktura ng lugar. Mamahalin ang bawat sulok, pero hindi iyon ang nakakuha ng atensyon ni Megan.Ang unang sumalubong sa kanila? Isang babae na halos kasing-liwanag ng araw ang ngiti.“Oh my god! Finally, I get to meet you in person!”Nagulantang si Megan nang biglang yakapin siya ng hindi niya kilalang babae. Makinis ang kutis nito, mahaba ang buhok na bahagyang kulot, at naka-dress na parang bagong labas sa isang summer magazine.Napaatras siya sa sobrang gulat. “H-ha?”Tumawa ang babae at mas lalo pang hinigpitan ang yakap. “I knew it! Ikaw nga ‘yung nasa balita! I knew Primo would marry someone interesting!”Mabilis siyang nilingon ni Megan. “Primo, sino ‘to?!”Nagkibit-balikat lang si Primo, halatang ine-enjoy ang pagkabigla niya. “Sunny Giovanni De Luca, pinsan ko.”“AND I LOVE HER ALREADY!” sigaw ni Sunny bago hinila si Megan papunta sa may i
Pagkatapos ng nakakalokang eksena sa pool at ng biglaang paparazzi attack, inihatid si Megan sa isang malaking guest room sa loob ng villa. Malamig ang hangin sa loob, at kahit gaano kaganda ang kwarto, hindi niya mapigilang makaramdam ng pagod at inis. Nagpalit siya ng oversized shirt at shorts na iniabot ni Sunny habang si Primo naman ay naiwan sa labas, abala sa pakikipag-usap sa mga pinsan niya. Nang matapos magpatuyo ng buhok, napabuntong-hininga siya at lumabas ng kwarto. Paglabas niya ng kwarto, eksaktong bumungad sa kanya si Primo. Halatang bagong paligo rin ito, nakabukas ng bahagya ang itim na polo at kita ang basa pang buhok. “Bakit ka lumabas?” tanong nito, nakapamulsa at nakatitig sa kanya. Nagtaas siya ng kilay. “Bakit, bawal?” Hindi sumagot si Primo, pero ang titig nito ay para bang may binabalak. Napalunok si Megan. Hindi niya gusto ang paraan ng pagtingin nito sa kanya—parang may alam itong hindi niya alam. Napaatras siya, pero mali ang timing dahil may fl
Hindi pa man sumisikat ang araw, isang malakas na katok ang gumising kay Megan.“Megan! Wake up!”Napabalikwas siya ng bangon, halos mahulog sa kama sa sobrang gulat. “Ano ba?!”Pagtingin niya sa orasan, alas-sais pa lang ng umaga!Nagbukas ang pinto at pumasok si Sunny, mukhang overly energetic kahit sobrang aga pa. Hawak nito ang phone niya, at sa isang iglap, itinutok iyon sa mukha ni Megan.“Congratulations, girl! You’re trending!”Nagkandapilipit si Megan habang inagaw ang phone para tingnan ang sinasabi nito. Pagbukas niya ng social media, halos manlaki ang mata niya.“BREAKING NEWS: Primo Giovanni’s Wild Night with His Secret Wife—Caught on Cam!”Kasama sa article ang picture nila ni Primo kagabi—yung sobrang lapit ng mukha nila sa isa’t isa sa Truth or Dare challenge.Diretso siyang tumakbo palabas ng kwarto at bumaba ng hagdan.Sa sala, nakaupo si Primo, Levi, Laurence, at ilang ibang kamag-anak nito. May mga laptop at phones sa harapan nila, halatang may crisis meeting.“Pri
Walang tulog si Megan buong gabi. Kahit anong balikwas niya sa kama, hindi mawala ang kaba sa dibdib niya. A fake honeymoon with Primo? In Santorini? With the whole world watching?Putangina, anong pinasok ko?Bumuntong-hininga siya at tumayo mula sa kama. Kailangan niyang mag-isip. Hindi siya pwedeng magmukhang tanga bukas.Paglabas niya ng kwarto, napansin niyang gising pa si Primo, nakaupo sa sala at may hawak na baso ng whiskey.“Di ka makatulog?” tanong nito nang mapansin siya.“No thanks to you,” sagot niya, sabay upo sa kabilang sofa. “Primo, paano mo nagagawang maging chill sa lahat ng ‘to?”Ngumiti lang si Primo. “Sanay na ako.”“Sanay?”“In this family, you either adapt or get crushed.”Hindi agad nakasagot si Megan.Tiningnan siya ni Primo, halatang may gusto itong sabihin pero nag-alinlangan. Maya-maya, nagbuntong-hininga ito.“You really want to survive this?” tanong ni Primo.Napakunot ang noo ni Megan. “Anong ibig mong sabihin?”Humilig si Primo sa sofa, naglalaro ang d
Tahimik lang si Primo.Parang walang naririnig.Nakayuko ito habang patuloy na inilalabas ang mga damit ni Megan sa maleta, tila hindi tinanggap ang sinabi nito. Walang pag-aalinlangan sa bawat kilos niya, walang pag-aalinlangan sa bawat paghila niya ng damit mula sa loob at itinatapon ito pabalik sa kama, sa sahig—kahit saan, basta’t hindi sa maleta.Walang pakialam si Primo kung nagkakalat siya. Wala siyang pakialam kung nagmumukha siyang desperado.Ang tanging alam lang niya ay hindi niya kayang panoorin na muling lumalayo si Megan sa kanya.Pinanood siya ni Megan habang patuloy itong ginagawa ni Primo. Sakit ang namuo sa kanyang dibdib. Bakit ba hindi ito nakikinig? Bakit hindi niya maintindihan?Napapikit siya ng mariin bago tuluyang binitiwan ang isang pangungusap na parang kutsilyong tumarak sa puso ni Primo.“Let me leave, Primo.”Napatigil si Primo.Dahan-dahan siyang humarap kay Megan.Sa isang iglap, parang isang dagok ang tumama sa kanyang dibdib. Para siyang nauubusan ng
Tahimik na bumukas ang pinto ng condo. Mabigat ang bawat hakbang ni Megan papasok, tila binabalot ng hindi maipaliwanag na lungkot at pagkabalisa ang kanyang buong katawan.Malalim siyang huminga, pilit pinipigil ang muling pagpatak ng kanyang mga luha. Ngunit habang binabalikan niya ang lahat ng nalaman niya kanina mula kay Allison, hindi niya mapigilang muling mapaluha.Napatingin siya sa paligid ng condo—sa lugar na naging tahanan nilang dalawa ni Primo. Dito niya naramdaman kung paano mahalin at mahalin muli. Dito niya inisip na, sa wakas, natagpuan na niya ang lugar kung saan siya nababagay. Pero ngayon, parang hindi na siya dapat manatili rito.Dahan-dahan siyang lumapit sa aparador at hinila ang kanyang maleta. Isa-isa niyang inilagay ang kanyang mga damit sa loob, mabilis at may panggigigil, habang patuloy ang pagdaloy ng kanyang luha.Sa bawat piraso ng damit na inilalagay niya sa maleta, pakiramdam niya ay unti-unting nadudurog ang puso niya. Napakaraming beses na niyang pin
Tahimik na dumukot si Allison mula sa loob ng kanyang bag. Kinuha niya ang ilang piraso ng lumang litrato at dahan-dahang inilapag iyon sa ibabaw ng mesa. “Tingnan mong mabuti, Megan,” aniya, may bahagyang ngiti sa kanyang labi habang pinagmamasdan ang reaksyon ni Megan. Hindi agad gumalaw si Megan. Tila may bumabara sa kanyang lalamunan, hinihigop ng takot ang kanyang kakayahang huminga. Pero sa kabila ng panghihina, dahan-dahan niyang inabot ang litrato. At nang makita niya ang laman nito, nanlaki ang kanyang mga mata. “Ano…?” Halos mabitawan niya ang papel. Nanginginig ang kanyang kamay habang unti-unti niyang sinuri ang imahe sa kanyang harapan. Tatlong kabataan ang nasa larawan, mukhang nasa high school pa lang. Magkakaakbay ang mga ito, nakangiti at tila ba walang anumang alalahanin sa buhay. Ngunit ang ikinagulat ni Megan ay ang mga taong naroon sa larawan. Si Alfred Davis—ang kanyang ama. Si Elisse Renaldi—ang kanyang ina. At si Apolo Giovanni—ang ama ni Primo
Tahimik ang umaga sa café. Hindi tulad ng mga nagdaang araw na dagsa ang mga customer, ngayon ay tila nagpapahinga ang buong paligid. Ang tanging ingay lamang ay ang marahang tunog ng coffee machine at ang pagkalansing ng mga tasa habang inaayos ni Megan ang mga ito sa counter.Inilipat niya ang tingin sa labas ng bintana. Maaliwalas ang araw, ngunit kahit pa gaano kaganda ang panahon, pakiramdam niya ay may bumabagabag sa kanya—isang hindi maipaliwanag na kaba sa kanyang dibdib.DING!Biglang tumunog ang maliit na kampanilya sa ibabaw ng pinto, hudyat na may bagong pasok na customer.Napalingon si Megan, ngunit nang makita kung sino ito, agad siyang nanigas.Si Allison.Dahan-dahang pumasok ang babae sa loob ng café, ang matatalim na mata nito ay nakatuon sa kanya. Nakatayo ito nang may kumpiyansa, may bahagyang ngiti sa labi na hindi niya alam kung totoo o pang-aasar lang.Naramdaman ni Megan ang panginginig ng kanyang mga daliri habang mahigpit na hinawakan ang tray na hawak niya.
Nagmamaneho si Primo nang hindi alintana ang bilis ng kanyang sasakyan. Masyado siyang naalog sa mga rebelasyong ibinunyag ni Enzo. Ang buong buhay niya, ang alam niya lang ay si Apolo Giovanni ang haligi ng pamilya, isang lalaking walang kinatatakutan, matalino at makapangyarihan, at higit sa lahat—hindi kailanman nagkakamali. Ngunit ngayon, isang nakatagong katotohanan ang unti-unting nagbabagsak sa imaheng iyon.“Totoo ba?”Ang paulit-ulit na tanong sa isip niya. Totoo bang ang lalaking inidolo niya noon ay siyang naging dahilan ng trahedya sa buhay ng babaeng minamahal niya?Mabilis siyang bumaba ng sasakyan pagkarating sa mansion at halos hindi na nag-abala pang iparada ito ng maayos. Sa labas pa lang, nakasalubong na niya si Charlisle, ang matagal nang assistant ni Apolo.“Nasan si Dad?” malalim at matigas ang boses ni Primo, halatang pinipigilan ang kanyang emosyon.Nag-aalangang sumagot si Charlisle ngunit sa huli, tumango ito.“Kakauwi lang niya galing sa business meeting.”
Tahimik sa loob ng opisina. Ang tanging maririnig ay ang patuloy na tikatik ng wall clock sa gilid at ang marahang paghinga ng dalawang taong magkaharap. Sa harapan ng malawak na mesa, nakaupo si Enzo, nakaakbay sa sandalan ng upuan, waring walang pakialam. Ngunit sa likod ng kanyang malamig na ekspresyon, may dumadagundong na emosyon.Si Allison naman ay nakasandal sa kanyang upuan, ang isang kamay ay nakapatong sa mesa habang ang kabila ay mahigpit na nakahawak sa mga lumang litrato nina Elisse, Alfredo, at Apolo.“Tama ba ang dinig ko?” malamig na tanong ni Enzo matapos marinig ang buong kwento mula kay Allison.Tumango si Allison, titig na titig sa kanya. “Oo. Ngayon alam mo na kung anong koneksyon ni Megan kay Primo—at higit sa lahat, kung paano natin ito magagamit para paghiwalayin sila.”Nanatili siyang walang reaksyon. Sa loob-loob niya, hindi siya makapaniwala. Hindi dahil sa koneksyon nina Megan at Primo, kundi dahil sa kung anong binabalak gawin ni Allison.Sa halip na magp
Tahimik na nakaupo si Allison sa kanyang opisina, nakasandal sa upuan habang sinusuri ang mga papeles sa kanyang mesa. Sa labas ng bintana, kitang-kita ang malawak na cityscape, ngunit hindi iyon ang nasa isip niya ngayon. Ilang linggo na siyang balisa—mula nang bumalik si Megan sa buhay ni Primo, wala na siyang ginawa kundi pagmasdan ang bawat kilos ng babae. Alam niyang hindi niya basta-basta mapapatumba si Megan nang walang matibay na bala.At ngayon, narito na ang sagot sa kanyang matagal nang hinihintay.Bumukas ang pinto at pumasok ang lalaking inutusan niyang imbestigahan si Megan. May hawak itong isang brown envelope at diretsong lumapit sa kanya. Hindi ito umupo, halatang seryoso ang ekspresyon nito.“Allison, narito na ang lahat ng impormasyon tungkol kay Megan,” anito, inilapag ang envelope sa mesa.Agad itong kinuha ni Allison at walang pag-aalinlangan na binuksan. Isa-isang lumabas mula sa envelope ang mga lumang litrato—mapurol na ang kulay, halatang dekada na ang lumipa
Tahimik na naglalakad si Primo sa loob ng isang high-end na jewelry store. Mamahalin ang bawat piraso ng alahas na naka-display sa mga glass cases—mga singsing na may nagkikislapang brilyante, kuwintas na puno ng kinang, at pulseras na gawa sa pinakamahuhusay na materyales. Ngunit isa lang ang dahilan kung bakit siya narito.Isang engagement ring.Sa wakas, gusto na niyang pakasalan si Megan.Isang totoong kasal na nararapat para sa babaeng katulad ni Megan. Marami na silang pinagdaanan, at alam niyang hindi pa tapos ang mga pagsubok. Pero sa halip na matakot, mas lalo niyang nararamdaman ang kagustuhang makasama ito habang buhay. Gusto niyang harapin ang anumang unos nang magkahawak-kamay sila.“Magandang araw po, Sir! Ano po ang maipaglilingkod namin sa inyo?” bati ng isang saleslady na nakasuot ng eleganteng uniform at may propesyonal na ngiti.“Engagement ring,” diretsong sagot ni Primo habang tumingin sa paligid.Saglit na napataas ang kilay ng babae bago muling ngumiti. “Napaka
Tahimik ang paligid ng sementeryo, tanging ang mahihinang huni ng ibon at ang malamlam na ihip ng hangin ang maririnig. Ang dapithapon ay nagkulay kahel sa kalangitan, binibigyang-diin ang katahimikan ng lugar.Sa harap ng isang puntod, isang lalaking nakaitim ang nakaluhod, ang mga kamay ay marahang nakapatong sa malamig na marmol. Ang kanyang tikas at awtoridad, na kadalasang nagbibigay-takot sa iba, ay nawala. Wala ang mabangis na Apolo Giovanni—ang makapangyarihang negosyante, ang lalaking walang kinatatakutan.Ngayon, siya ay isang lalaking nabibigatan sa kanyang nakaraan.Dahan-dahang hinaplos ni Apolo ang ukit na pangalan sa lapida.Elisse Renaldi Davis.Mahina siyang huminga, parang sa bawat pagbuga ay inilalabas niya ang sakit na matagal nang nakabaon sa kanyang puso.“Elisse…” mahina niyang bulong, halos pinuputol ng bigat ng emosyon ang kanyang tinig.Sa likod niya, tahimik lang na nakatayo si Charlisle, ang kanyang matagal nang pinagkakatiwalaang sekretarya. Hindi siya nag