Agad niyang binuksan ang pinto.Isang matangkad at payat na pigura ang bumungad kay Karylle.Sa mga oras na iyon, tumayo rin si Harold at lumapit.Bahagyang ngumiti si Karylle, saka lumingon kay Harold. "Hindi ang tinatawag mong ‘kabit,’ ko ang nandito, kundi ang kasintahan mo."Naningkit ang mga mata ni Adeliya. Kasintahan? Kung gugustuhin niya, isang kumpas lang ng daliri at ang legal na asawang si Karylle ang magiging ‘kabit.’Mas lalong dumilim ang mukha ni Harold. Tinitigan niya si Adeliya nang may inis. "Anong ginagawa mo rito?"Agad na sumagot si Adeliya na may kunwaring pag-aalala, "Tumawag lang ako sa kapatid mo. May gusto lang sana akong pag-usapan, pero narinig kong masama raw ang pakiramdam mo ngayon, kaya nag-alala ako. Nang malaman kong nandito ka, natakot akong baka nagtatalo na kayo, kaya nagmadali akong pumunta. Karylle, Harold, kung may problema, pag-usapan niyo na lang. Ayokong magmukhang ako ang dahilan ng gulo."Ngumiti si Karylle, "Ayos lang naman. Tutal, pakakasa
Kinuha ni Harold ang cellphone ni Karylle at biglang binaba ang tawag!Tiningnan siya ni Karylle nang nagtataka, "Ano bang ginagawa mo?"Nakatingin si Harold kay Karylle, para bang titig pa lang niya ay kaya na siyang tusukin kung sakaling kumilos ito ng hindi niya gusto."Karylle, huli na 'to. Huwag mo akong subukang galitin sa pag-akit ng kung sinu-sino. Huwag mo akong pilitin na gumawa ng paraan laban sa’yo!"Napako ang mukha ni Adeliya. Akit ng kung sinu-sino?Simula’t sapul, iniisip niyang ang kontrol ni Harold kay Karylle ay para lamang sa kanyang pride bilang lalaki. Sino bang lalaki ang makakayanan na makita ang asawa niyang kakahiwalay pa lang ay nagloloko na?Pero...May kutob siyang hindi maganda.Hindi nagpakita ng interes si Karylle at sinabing, "Malaya kang gumawa ng kahit ano, wala akong pakialam. Paalam."Nag-aalala si Adeliya, kaya hinawakan nito ang braso ni Harold, "Harold, pasensya na kung medyo pabata-bata pa ang pinsan ko. Huwag mo na lang masyadong seryosohin ang
"Malalaman mo rin ‘yan pagdating ng tamang panahon.""Ano?! Grabe! Kaibigan pa ba kita talaga?""Oo naman! At lulutuan kita mamaya.""Totoo?!"Si Nicole ay tipikal na foodie, pero ang mga luto ni Karylle ay hindi lang basta masarap—parang gawa pa ng propesyonal na chef. Kaya naman, nang sabihin ni Karylle iyon, sobrang na-excite si Nicole."Siyempre totoo.""Gusto ko ng braised pork, lion's head, sweet and sour fish…"Hindi na nagpatumpik-tumpik si Nicole at nagbigay agad ng walo pang putahe nang isang hinga lang.Napangiwi si Karylle, "Makakain mo ba lahat ‘yan?""Syempre naman! Malakas akong kumain!""Sige na nga, kung anong gusto mo."Nagpatuloy sila sa kwentuhan at tawanan habang pauwi, pero… habang nagbabalat ng gulay, bigla silang nakarinig ng doorbell.Naguguluhan si Nicole, "Sino kaya ‘yan? Kanino mo binigay ang address mo?"Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle. Bukod kina Harold at Adeliya, si Nicole lang ang nakakaalam ng address niya.Bagamat alam ni Alexander kung saan siya
Sa mga oras na iyon, para talagang isang espiya si Nicole, paikot-ikot at tinitingnan ang mga mukha ng dalawang tao sa harapan niya. Sigurado siyang may mali sa dalawang ito!Hindi pa sinasabi ni Karylle na may gusto siya kay Alexander!Bahagyang nagbago ang ekspresyon ng mukha niya. Pero, paano naman nangyari iyon?!Bigla niyang tinanong, "Karylle, ang daya mo naman! Kailan pa kayo nagkakilala? Mukhang close na kayo, ah? Hindi mo man lang ipinakilala ang bago mong kaibigan sa akin?"Habang sinasabi ito ni Nicole, kumindat pa siya kay Karylle.Bahagyang ngumiti si Alexander at may malalim na sinabi, "Hindi pa matagal ang pagkakakilala namin, pero malalim na ang samahan."Naguluhan si Nicole. "Samahan?! Anong klaseng samahan ito?!”Napangiwi si Karylle. "Hugasan mo na lang ‘yung gulay."Ngumiti si Alexander. "Sige."Panay ang silip ni Nicole kay Karylle, tila umaasang magbigay ito ng hint. Pero hanggang sa nailapag na ang mga putahe sa lamesa, wala siyang nakuha kahit kaunting impormasy
Punong-puno ng pag-aalala ang boses ni Nicole. Ramdam niya na haharapin ni Karylle ang isang matinding unos balang araw.Alam ng lahat na tuwing magkasama sina Karylle at Harold sa mga party, ito’y para ipakita ang kanilang pekeng pagmamahalan. Pero ngayon,iba. Hindi na sila magkasama…Itinaas ni Alexander ang kanyang kilay ngunit nanatiling tahimik.Kung sasama si Karylle sa kanya, tiyak na magiging matinding gulo ito sa pamilya Sanbuelgo, at lubos siyang matutuwa na mangyari iyon.Bahagyang ngumiti si Karylle at sinabing, "Wala akong pakialam."Kailangan din niyang gawin ang hakbang na ito balang araw. Wala na siyang pasensya kay Harold, at hindi na niya kailangang tiisin ito.Bukod dito, kahit hindi siya ang gumawa, si Adeliya naman ang gagawa ng paraan sa mga susunod na araw. Mas mabuti pang siya na ang maging masama, para mas mapalaya na niya ang sarili niya.Bahagyang napabuntong-hininga si Nicole, "Mabuti kung ganoon. Mas magiging maayos ang proseso ng divorce niyo."Nagtaas ng
Tinitigan ni Karylle si Nicole at tumango bago pa man ito matapos magsalita. "Wala akong ibang magagawa. Ginawa ko na ang lahat noon. Siya ang hindi marunong maglagay ng limitasyon."Nanlaki ang mata ni Nicole. Matapos ang pagkabigla, unti-unti itong naging mas emosyonal. "Karylle, sigurado ka na ba talaga? Kapag nangyari ito, wala nang balikan!"Tumaas ang kilay ni Karylle. "Bakit? Hindi ba't ikaw ang laging nagsasabi na tigilan ko na siya? Ngayon, nagdesisyon na ako, gusto mo namang magdalawang-isip pa ako?""Siyempre gusto kong maghiwalay na kayo nang tuluyan at lumayo ka na sa lalaking iyon!" sagot ni Nicole nang buong paninindigan. Pero ilang saglit lang ay tila nag-alinlangan ito at nagsabi, "Ang iniisip ko lang, baka magsisi ka at mas maging masakit pa ito kaysa dati. Sabi nga, mas mabuti ang panandaliang sakit kaysa mahabang paghihirap, pero minsan, ang panandaliang sakit na iyon ay mas matindi."Bahagyang ngumiti si Karylle at inilagay ang isang kamay sa kamay ni Nicole. "Hind
Sa mga sandaling ito, nakaupo na si Karylle sa kotse ni Alexander. Wala si Nicole dahil mas pinili nitong sumama kina Christian at Roxanne.Si Alexander mismo ang nagmaneho ng kotse, at si Karylle ay nakaupo sa tabi niya sa passenger seat.Tumingin si Alexander kay Karylle na may bahagyang ngiti sa mga labi, "Bakit hindi mo sinuot ang damit na inihanda ko para sa'yo?"Ibinaling ni Karylle ang tingin sa kanya, "Hindi gaanong tugma ang sukat, kaya pumili na lang ako ng dalawang random. Ibabalik ko na lang sa'yo ang mga iyon kapag nakauwi tayo. Mas mabuti pang ibigay mo na lang sa iba mong mga babaeng kaibigan."Habang kasama si Alexander, kahit hindi sila ganoon kakilala at tila laging may kalkulasyon, hindi siya nagbibigay ng masyadong presyon. Hindi rin nakakailang kapag kausap siya.Bahagyang tumaas ang kilay ni Alexander. "Anong ibang mga babaeng kaibigan? Hindi ba't ikaw lang ang kasama ko ngayon?"Ngumiti nang bahagya si Karylle at hindi na sumagot.Habang nasa biyahe, naghanap ng
Medyo nawalan ng ulirat si Karylle, at tila nagkalat ang kanyang isip sa isang saglit.Bigla niyang naalala ang mga nakaraang pagkakataon sa mga party na dinaluhan nila ni Harold. Noon, upang ipakita sa iba ang pagmamahalan nilang mag-asawa, mahinahon at may lambing siyang kakausapin ni Harold habang inaakbayan siya.Sa mga sandaling iyon, inakala niyang siya ang pinakamasayang babae sa mundo.Muli siyang ngumiti nang bahagya at may halong sakit, tumingin kay Alexander, at sabay silang naglakad papunta sa pangunahing pinto.Paglampas nila sa kotse sa harapan, tuluyang naipakita ang maliit ngunit napaka-delikadong mukha ni Karylle sa harap ng lahat.Marami ang napasinghap sa hindi inaasahang nasilayan nila.Naka-damit siya ng asul na tight-fitting na hanggang tuhod ang haba. Binagayan nito ang kanyang pigura—may hubog sa harap at likod. Ang kanyang dalawang braso, na makinis at maputi, ay nagbigay diin sa kanyang kaakit-akit na baywang. Maraming lalaki ang hindi maiwasang humanga.Nguni
Matalino si Adeliya, at kadalasan, kahit hindi pa nagsasalita ang mga tao, nararamdaman na niya kung may kakaiba. Iyon ang ikinatatakot ni Andrea—ang katalinuhan ng sariling anak.Pinilit ni Andrea na panatilihing kalmado ang itsura habang sumagot, “Nagpapalinis lang tayo. Ayoko na kasi sa layout ng lumang bahay, gusto ko nang baguhin. Pagkatapos ng renovation, kailangan pa nating pabugahan ng hangin ‘yon, para mawala ang amoy ng pintura. Aabutin pa ‘yon ng ilang buwan, kaya dito muna tayo pansamantala.”Napakunot muli ang noo ni Adeliya. “Pero 'di ba bago pa lang ‘yung bahay na ‘yon? At ‘yung design, ikaw mismo ‘yung pumili nun dati. Bakit mo biglang gustong baguhin lahat?”Tinitigan niya si Andrea, pilit inaalam kung may tinatago ito.Hindi alam ni Andrea kung paano siya sasagot. Kaya sa huli, nakaisip siya ng palusot. “Eh kasi naman ‘yung assistant ng daddy mo, siya ‘yung kumuha ng contractor. Ang dami nilang nilokong part ng project—puro mumurahing materyales ang ginamit. Kaya ayo
“Ano 'yang suite na 'yan! Paano mo naisip na gusto kong makasama ka sa iisang kwarto?” inis na sambit ni Nicole habang napapangit ang mukha sa pagkainis. Halatang hindi siya sang-ayon.Sumimangot din si Roy. “Kung suite, bakit parang isang kwarto lang?” Hindi niya maitago ang inis. Si Nicole, tulad ng dati, ay prangkang magsalita. Pero sa harap ng maraming tao, basta na lang niyang binanggit ang gano’n? Nakakahiya. Gusto ba niyang mawalan ako ng dangal?Tahimik na lang ang receptionist. Nahihiya man sa tensyon sa harapan niya, wala siyang nasabi.Hindi na pinansin ni Nicole ang sinabing iyon ni Roy. Sa halip, hinarap niya ang front desk at mahinahong sinabi, “Puwede po bang magbukas ako ng ibang kwarto?”Muli, mahinahong sumagot ang receptionist. “Pasensya na po, ma’am. Fully booked na po kami. Kailangan po talaga ng advance reservation para makakuha ng kwarto.”Biglang lalong dumilim ang mukha ni Nicole. Napalingon siya kay Roy at pinanlakihan ito ng mata. “Alam mo nang pupunta ka ri
Sa pagkakataong ito, hindi na naisipan ni Karylle na umupo sa likod. Diretso siyang umupo sa passenger seat sa unahan.Bahagyang dumilim ang mukha ni Harold, pero wala siyang sinabi.Mahaba ang biyahe ngayon, kaya pagkapasok pa lang ni Karylle sa kotse ay pumikit na siya para subukang matulog.Ngunit ilang saglit lang, nag-vibrate ang kanyang cellphone. Binuksan niya ang Telegram.May group chat iyon nila ni Nicole at ni Roxanne.Nicole: En, kasama mo ba ngayon si Harold?Napakunot ang noo ni Karylle. May nakakita na naman ba sa amin at ipinost online?Karylle: Oo, bakit?Roxanne: Bakit kayo magkasama? Work ba?Karylle: Oo, pupunta kami ngayon sa Rosen Bridge. May kailangan lang asikasuhin.Roxanne: Rosen Bridge? Ang layo niyan ah. Kayo lang dalawa?Nicole: Putik! Totoo nga! Hindi pala ako niloko ng hayop na 'yon!Kasunod nito, nag-send pa si Nicole ng picture na halatang may inis na caption.Roxanne: ???Karylle: ???Karylle: Kasama rin si Bobbie, FYI.Patuloy lang sa pagta-
Nagsimulang ilapag ng mga waiter ang mga pagkain sa mesa. Dahil naka-reserve na ito ni Bobbie bago pa man sila dumating, puwede na agad silang kumain pagkaupo.Pagbalik ni Bobbie matapos i-park ang sasakyan, agad niyang napansin ang seating arrangement nila. Napahinto siya at saglit na natigilan.Bigla niyang naisip, Aba, parang ayoko nang lumapit.Kabisado na niya ang mood ni Mr. Sanbuelgo. Sa tingin pa lang niya, alam niyang ayaw na ayaw ng boss niya na makisalo siya sa upuan ngayon. Ramdam niyang pinipigilan pa nito ang sarili.Pero bago pa siya makapagdesisyon kung babalik na lang siya sa sasakyan o tuluyan nang lalapit, nagsalita agad si Roy—na para bang palaging sabik sa gulo at hindi natatakot sa drama.“Bobbie, halika na! Umupo ka na, mabilis lang 'to. Kain lang tapos alis agad, time is tight and the task is heavy!” nakangising sabi nito.Napabuntong-hininga si Bobbie. Aba, kung hindi ba naman ako iniipit nito...Malinaw na si Roy ay nagpapasaya lang at sadyang ginagatungan an
Sa kabila ng lahat, nanatiling mabigat ang loob ni Karylle.Ang Rosen Bridge ay hindi ganoon kalapit. Bagama’t nasa loob pa rin ito ng Lungsod B, matatagpuan ito sa isang maliit na lalawigan na kailangan pang tawirin mula sa isang urban area papunta sa isa pa.Ibig sabihin, kung aalis sila sa hapon, malamang ay gabi na bago matapos ang inspeksyon, at posibleng kailanganin pa nilang mag-overnight doon.Dahil dito, naramdaman ni Karylle ang isang hindi maipaliwanag na inis.Pero dahil ito ay tungkol sa trabaho at bahagi ng kanyang tungkulin, wala siyang magawa kundi lunukin ang nararamdaman. Hindi siya pwedeng magpadala sa emosyon o ihalo ang personal sa propesyonal. Kapag ginawa niya iyon, tiyak na iisipin ng iba na isa siyang maliit at pihikang tao. Sa kasalukuyang kalagayan niya—na pilit bumabangon muli para makuha muli ang kontrol sa Granle—hindi siya puwedeng magkaroon ng kahit kaunting kapintasan.Lalo na ngayong ang proyektong ito kasama si Harold ay isa sa pinakamahalaga sa kany
Itinutok ni Harold ang kanyang mata kay Karylle, kahit hindi siya nagsalita, ramdam pa rin ni Karylle ang matinding ironiya sa mga mata nito.Hindi pinansin ni Karylle si Harold at sa halip ay tumingin siya sa namumuno ng planning department na nagsalita."Ba't ninyo gustong magpalit ng trabaho?" tanong ni Karylle.Agad na sumagot ang head ng planning department, "Ganito po kasi, magkaibang mga kalakasan ng bawat isa, at ang cooperation plan po ay nagbago, kaya't pinili namin ang mga posisyon na akma sa amin."Isang matalim na tingin mula kay Harold ang tumama sa manager ng planning department, at malamig niyang tanong, "Ano ang resulta?"Dali-daling tumingin ang manager kay Karylle, hindi niya kayang tumingin kay Harold. Nang makita niyang nakasimangot si Karylle, agad siyang kinabahan.Naku!Pumait ang kanyang pakiramdam. Akala niya na ang mga pagbabago ay makakatulong para magustuhan siya ni Karylle at Harold, pero ngayon, parang napaglaruan lang siya ng sarili niyang kakulangan at
Napakunot ang noo ni Adeliya. “Alam ko,” maikli niyang sagot.Ayaw na sana niyang magtiwala sa taong iyon, pero hindi na rin niya kayang maghintay pa.Nang makita ni Andrea na naging mas mahinahon na si Adeliya, tumango ito. “Sige, hintayin na lang muna natin ang balita. Pag naayos na ang lahat, makakalabas na tayo agad ng ospital.”Tumango si Adeliya. “Hmm.”Mabilis lumipas ang araw, pero hindi alam kung ilang tao ang hindi nakatulog nang maayos.Si Karylle, ilang ulit nagising sa kalagitnaan ng gabi. Halatang hindi maganda ang lagay niya, at kung wala siyang alarm kinabukasan, siguradong malalate siya.Nang lumabas si Nicole sa kwarto, nadatnan niya si Karylle na kakatapos lang sa banyo. Ngumiti siya at kinawayan ito, “Morning, baby~”Pinilit ngumiti ni Karylle. “Morning. Mauna ka na maghilamos, ako na maghahanda ng breakfast.”Umiling si Nicole habang pinapakita ang hawak niyang cellphone. “No need, I already ordered. Papadeliver ko na lang.”Tumango si Karylle. “Okay, sige, mag-ay
"Mukhang gano'n na nga." Walang pag-aalinlangang sabi ni Jerianne, habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng malalim na pag-unawa. "Kung may ganitong tensyon sa lumang mansyon ng Sabuelgo family, malamang maraming hindi pagkakaunawaan at tampuhan sina Harold at Karylle."Napakagat-labi si Reyna, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hinila siya ni Jerianne palapit at niyakap. "Anak, huwag mong pilitin ang sarili mong mag-isip ng kung anu-ano. Kung kaya mong ipaglaban, ipaglaban mo. Pero kung hindi na talaga kaya, matutong bumitaw. Yung paulit-ulit kang nasasaktan pero ayaw mong pakawalan—hindi ikaw 'yon. At ayokong mas lalo ka pang masaktan."Nanginginig ang mga labi ni Reyna, at dama niyang pati ang ina niya ay gusto na siyang sumuko.Pero hindi niya kaya.Napakabuting lalaki ni Harold...Sa isip niya, si Harold pa rin ang laman—ang pagiging maayos nitong tingnan, ang diretsong kilos, ang tapang, at ang matikas nitong tindig.Hindi niya matanggal sa isipan ang lalaki. Ang bigat ng pa
Napatawa si Karylle sa sinabi ni Nicole. “Grabe ka, hindi naman lahat ng lalaki ay scumbag. Marami pa rin diyan ang matinong tao.”Napabuntong-hininga si Nicole. “Well, sa panahon ngayon? Ilan ba talaga ang kagaya ni Christian? Sabihin mo nga, gaano karami sa kanila ang totoong maaasahan?”Biglang naging kumplikado ang tingin ni Karylle. Tahimik lang siyang napatingin sa malayo, pinipigil ang sarili. Hindi siya sumagot, bagkus ay pinagdikit lang niya ang mga labi at ibinaling ang tingin.Napansin agad ni Nicole ang pagbabago ng mood ng kaibigan. Parang nalamlam na naman si Karylle. Agad siyang natauhan—mukhang hindi niya dapat binanggit si Christian. Alam niyang may matinding guilt si Karylle kay Christian, lalo na’t may utang na loob ito sa lalaki.“Ay, sige na nga, huwag na natin pag-usapan ‘yan. Manood na lang tayo ng TV, gusto mo?” alok ni Nicole, pilit binabago ang tema ng usapan.Tumango si Karylle. “Sige.”Sa totoo lang, wala talaga siyang gana manood, pero dahil kay Nicole na