Medyo nawalan ng ulirat si Karylle, at tila nagkalat ang kanyang isip sa isang saglit.Bigla niyang naalala ang mga nakaraang pagkakataon sa mga party na dinaluhan nila ni Harold. Noon, upang ipakita sa iba ang pagmamahalan nilang mag-asawa, mahinahon at may lambing siyang kakausapin ni Harold habang inaakbayan siya.Sa mga sandaling iyon, inakala niyang siya ang pinakamasayang babae sa mundo.Muli siyang ngumiti nang bahagya at may halong sakit, tumingin kay Alexander, at sabay silang naglakad papunta sa pangunahing pinto.Paglampas nila sa kotse sa harapan, tuluyang naipakita ang maliit ngunit napaka-delikadong mukha ni Karylle sa harap ng lahat.Marami ang napasinghap sa hindi inaasahang nasilayan nila.Naka-damit siya ng asul na tight-fitting na hanggang tuhod ang haba. Binagayan nito ang kanyang pigura—may hubog sa harap at likod. Ang kanyang dalawang braso, na makinis at maputi, ay nagbigay diin sa kanyang kaakit-akit na baywang. Maraming lalaki ang hindi maiwasang humanga.Nguni
Ito ang kotse ni Mr. Sanbuelgo.Iniisip tuloy ng lahat kung magdadala kaya siya ng babaeng kasama ngayong gabi?Nakikita nilang unti-unti siyang bumaba mula sa sasakyan, at ang kanyang tindig na puno ng karangyaan at lamig ay tila naglalayo sa sinuman na lumapit.Kung ang kaibahan ni Alexander at Harold ay ang pagiging elegante at magiliw ni Mr. Handel, si Mr. Sanbuelgo naman ay may awra ng isang emperador na nakakapanghina ng loob kahit kanino.Sinara niya ang pinto ng sasakyan at naglakad papunta sa side ng pasahero gamit ang mahaba at matikas niyang hakbang.Lahat ay abot-abot ang pananabik. Para bang may malaking sikreto silang natuklasan.Isa-isa nilang tinititigan ang direksyon ni Harold, sabik na malaman kung sino ang babaeng nasa passenger seat. Sa puntong ito, parehong lalaki at babae ay may iisang iniisip—sino ang babaeng kasama niya? Habang lahat ay sabik na naghihintay, unti-unting bumukas ang pinto ng passenger seat. Ngunit hindi inalalayan ni Harold ang babae, sa halip a
Napakaraming bisita ang nasa center venue, ngunit sa kabila nito, agad na napansin ni Harold ang isang lalaki at babae na masayang nag-uusap at nagtatawanan malapit sa lugar kung saan nakalagay ang champagne.Isang nakakakilabot na aura ng galit ang kumawala mula kay Harold. Agad itong napansin ni Adeliya. Napatingin siya kay Harold, halatang may gulat sa kanyang mga mata.Napabulalas siya, "Oh my gosh! Paano nangyaring magkasama sina Karylle at Alexander?"Litong-lito si Adeliya. Isa itong matinding insulto kay Harold, at tiyak na hindi niya ito palalampasin.Nang makabalik sa sarili si Harold, hindi pa rin nawala ang talim sa kanyang tingin.Napansin nina Karylle at Alexander ang titig ni Harold kaya sabay silang tumingin sa pintuan.Saglit na tumigil ang tingin ni Karylle. Pagkatapos, dahan-dahan siyang ngumiti at itinapat ang malamig niyang mga mata kay Adeliya.Nang makita niya si Adeliya sa pulang damit, bahagyang kumunot ang noo niya. Maganda talaga si Adeliya, at alam niyang a
Hindi man lang nilingon ni Harold si Adeliya.Habang pinapanood si Karylle at Alexander na masayang nagkukuwentuhan, lihim na napangisi si Adeliya. Pagkalipas ng tatlong taon, sa wakas ay matatapos na rin ang larong matagal nang sinimulan.Si Karylle mismo ang nagtulak sa sarili niya sa bitag, kaya hindi na dapat sisihin kung maging sobra man ang gagawin niya.Ang araw na ito ay para sana sa kaarawan ni Mr. Sandejas, pero ngayon... ang tunay na bida ng gabi ay ang apat na taong ito.Siyempre, ang sentro ng lahat ay ang tunggalian nina Harold at Alexander—isang labanan para maagaw ang asawa?Kaya para sa mga tao ay mukhang magiging kapana-panabik ang mga susunod na eksena.Habang nakatingin ang lahat, narating na ni Harold si Karylle. Ang kanyang mga mata ay madilim, at ang kanyang mukha ay punong-puno ng lamig.Itinaas ni Karylle ang kanyang paningin at nasilayan ang paparating na si Harold at si Adeliya. Bahagya siyang ngumiti, "Nandito na pala kayo."Ang tono niya’y kalmado, na para
Alam ng lahat na mortal na magkaaway sina Alexander at Harold.Ngumiti si Karylle, "Pwede mo na akong tawaging Karylle ngayon."Napatigil sa ngiti si Mr. Mercado, at sa sumunod na sandali, tila may naisip siya at nagulat, "Pero si Harold…hindi ba… I mean, may problema ba sainyo?"Ngumiti si Alexander, "Hiwalay na sila."Lalo pang nagulat si Mr. Mercado.Hindi ba’t napakaganda ng relasyon nila? Pero basta na lang silang naghiwalay...? Sa kanyang isipan.Bago pa siya makapagtanong, ngumiti si Alexander at sinabi, "May gagawin pa ako, paalam muna, at isasama ko muna si Miss Karylle.."Napuno ng pagkadismaya ang mata ni Mr. Mercado, habang si Karylle ay umalis kasama si Alexander.Ngumiti si Alexander kay Karylle, "Ang Mr. Mercado na ‘yan ay parang radyo na walang tigil sa chismis. Kapag nalaman niya, sapat na ‘yun."Tumaas ang kilay ni Karylle. Tiningnan niya si Alexander at sinabing, Paano mo nalaman na kailangan kong ipaalam ang bagay na iyon?"Bahagyang ngumiti si Alexander, "Dahil, ma
Pinipigilan ni Karylle ang sariling magsalita.Ngumiti si Alexander, bahagyang tumataas ang sulok ng kanyang mga labi, "Huwag kang matakot. Kung kinakabahan ka, sasamahan kita mamaya."Huminga nang malalim si Karylle. Tama nga si Alexander—wala nang atrasan sa puntong ito.Tama na rin, si Harold ang walang puso, at hindi niya kasalanan ang nangyari.Sa puntong iyon, si Jason ay nakatayo pa rin sa entablado na may ngiti sa kanyang mukha. "Karaniwan sa ganitong mga pagtitipon, nag-uusap ang lahat tungkol sa posibleng mga corporation in private. Ngayon, magbibigay ako ng bagong paraan para sa inyo. May inihanda akong isang wall dito."Lahat ay nagtataka habang pinagmamasdan si Jason, hanggang sa kumaway ito at dalawang matangkad na babae ang nagtulak palabas ng isang pader na panel. Maraming puting sticker na nakapaskil dito para matakpan ang mga nakasulat na pangalan.Ngumiti nang bahagya si Jason, "Ito ay espesyal kong ipinaayos. Mga pangalan niyo ito."Nagkatinginan ang mga tao.Ano ka
Maraming tao ang kabadong nag-aabang, ramdam ang tibok ng puso nila sa kanilang lalamunan. Lahat ay nag-iisip kung ano ang sasabihin kung sila ang mapili. Sino mang mauna ang matawag, tiyak na magdadalawang-isip.Hindi na ito masyadong iniisip ni Karylle. Alam niya, hindi siya papayagang maunang tawagin ni Alexander.Huminga siya nang malalim at mahina niyang sinabi, “Pupunta muna ako sa banyo.”Tinitigan siya ni Alexander gamit ang malalim na tingin at mahinang sinabi, “Sige, Karylle. Huwag kang kabahan.”Kabahan.Subtle ang salitang ito. Lahat naman ng naroon ay may estado sa lipunan at sanay nang humarap sa mga ganitong okasyon. Walang rason para kabahan.Pero alam niyang hindi iyon ang punto ni Alexander. Sinabi iyon para ipaalala sa kanya na huwag siyang matakot kay Harold.Tumango si Karylle at tahimik na tumalikod papunta sa banyo.Nakita ni Adeliya ang pag-alis ni Karylle, kaya mabilis din niyang sinabi kay Harold, “Harold, pupunta muna ako sa banyo.”Tumango lang si Harold hab
Tumingin ng malamig si Harold kay Karylle at sinabing, "Masaya ka na ba dito?""Masaya?" Tumawa nang bahagya si Karylle. "Sino ba ang gumagawa ng gulo?"Dati, ginawa niya ang lahat para maging karapat-dapat na Mrs. Sanbuelgo. Palaging umiikot ang mundo niya sa pamilya Sanbuelgo, at kailanman ay hindi siya gumawa ng anuman para ipahiya sila. Marami ang humanga sa kakayahan niyang humawak ng mga bagay-bagay.Pero kahit gano'n, ni minsan ay hindi siya binigyan ng pansin ni Harold. Sa huli, nag-flirt ito kay Adeliya. Ngayon, malapit na silang magpakasal, at naging isa siyang malaking biro. Pero sa kabila ng lahat, siya pa ang sinisisi ni Harold na gumagawa ng gulo.Habang nagiging mas matalim ang sarcasm sa mga mata ni Karylle, napakuyom ng labi si Harold. "Umalis ka na sa party na 'to, para tapos na ang usapan."Tiningnan siya ni Karylle nang malamig. "At kung umalis ako, sasama ka ba sa akin bukas sa Civil Affairs Bureau para mag-file ng kasal?"Ngumisi nang mapait si Harold. "Karylle, i
Saglit na natigilan si Harold. Hindi niya inakalang seryoso pala si Karylle sa sinabi nitong naliligo siya.Nabalutan lamang ito ng isang manipis na bath towel, na bahagyang lampas lang sa kanyang mga hita. Ang makinis na balat sa kanyang leeg at ang basang buhok na nakadikit dito ay lalong nagbigay ng mapanuksong tanawin. Sa bawat paggalaw ni Karylle, bahagyang lumilitaw ang mas marami pa, na agad namang kinuha ang pansin ni Harold.Napasingkit ang mga mata ni Harold, at napansin ni Karylle na pinipigil nito ang sarili—nanikip ang kanyang mga labi at hindi nakapagsalita.Hawak-hawak ni Karylle ang bath towel gamit ang dalawang kamay, halatang nag-aalala na baka biglang bumagsak ito. Napakunot ang noo niya, at galit na galit na tinanong si Harold, “Ano ba talagang kailangan mo?!”
Matalino si Adeliya, at kadalasan, kahit hindi pa nagsasalita ang mga tao, nararamdaman na niya kung may kakaiba. Iyon ang ikinatatakot ni Andrea—ang katalinuhan ng sariling anak.Pinilit ni Andrea na panatilihing kalmado ang itsura habang sumagot, “Nagpapalinis lang tayo. Ayoko na kasi sa layout ng lumang bahay, gusto ko nang baguhin. Pagkatapos ng renovation, kailangan pa nating pabugahan ng hangin ‘yon, para mawala ang amoy ng pintura. Aabutin pa ‘yon ng ilang buwan, kaya dito muna tayo pansamantala.”Napakunot muli ang noo ni Adeliya. “Pero 'di ba bago pa lang ‘yung bahay na ‘yon? At ‘yung design, ikaw mismo ‘yung pumili nun dati. Bakit mo biglang gustong baguhin lahat?”Tinitigan niya si Andrea, pilit inaalam kung may tinatago ito.Hindi alam ni Andrea kung paano siya sasagot. Kaya sa huli, nakaisip siya ng palusot. “Eh kasi naman ‘yung assistant ng daddy mo, siya ‘yung kumuha ng contractor. Ang dami nilang nilokong part ng project—puro mumurahing materyales ang ginamit. Kaya ayo
“Ano 'yang suite na 'yan! Paano mo naisip na gusto kong makasama ka sa iisang kwarto?” inis na sambit ni Nicole habang napapangit ang mukha sa pagkainis. Halatang hindi siya sang-ayon.Sumimangot din si Roy. “Kung suite, bakit parang isang kwarto lang?” Hindi niya maitago ang inis. Si Nicole, tulad ng dati, ay prangkang magsalita. Pero sa harap ng maraming tao, basta na lang niyang binanggit ang gano’n? Nakakahiya. Gusto ba niyang mawalan ako ng dangal?Tahimik na lang ang receptionist. Nahihiya man sa tensyon sa harapan niya, wala siyang nasabi.Hindi na pinansin ni Nicole ang sinabing iyon ni Roy. Sa halip, hinarap niya ang front desk at mahinahong sinabi, “Puwede po bang magbukas ako ng ibang kwarto?”Muli, mahinahong sumagot ang receptionist. “Pasensya na po, ma’am. Fully booked na po kami. Kailangan po talaga ng advance reservation para makakuha ng kwarto.”Biglang lalong dumilim ang mukha ni Nicole. Napalingon siya kay Roy at pinanlakihan ito ng mata. “Alam mo nang pupunta ka ri
Sa pagkakataong ito, hindi na naisipan ni Karylle na umupo sa likod. Diretso siyang umupo sa passenger seat sa unahan.Bahagyang dumilim ang mukha ni Harold, pero wala siyang sinabi.Mahaba ang biyahe ngayon, kaya pagkapasok pa lang ni Karylle sa kotse ay pumikit na siya para subukang matulog.Ngunit ilang saglit lang, nag-vibrate ang kanyang cellphone. Binuksan niya ang Telegram.May group chat iyon nila ni Nicole at ni Roxanne.Nicole: En, kasama mo ba ngayon si Harold?Napakunot ang noo ni Karylle. May nakakita na naman ba sa amin at ipinost online?Karylle: Oo, bakit?Roxanne: Bakit kayo magkasama? Work ba?Karylle: Oo, pupunta kami ngayon sa Rosen Bridge. May kailangan lang asikasuhin.Roxanne: Rosen Bridge? Ang layo niyan ah. Kayo lang dalawa?Nicole: Putik! Totoo nga! Hindi pala ako niloko ng hayop na 'yon!Kasunod nito, nag-send pa si Nicole ng picture na halatang may inis na caption.Roxanne: ???Karylle: ???Karylle: Kasama rin si Bobbie, FYI.Patuloy lang sa pagta-
Nagsimulang ilapag ng mga waiter ang mga pagkain sa mesa. Dahil naka-reserve na ito ni Bobbie bago pa man sila dumating, puwede na agad silang kumain pagkaupo.Pagbalik ni Bobbie matapos i-park ang sasakyan, agad niyang napansin ang seating arrangement nila. Napahinto siya at saglit na natigilan.Bigla niyang naisip, Aba, parang ayoko nang lumapit.Kabisado na niya ang mood ni Mr. Sanbuelgo. Sa tingin pa lang niya, alam niyang ayaw na ayaw ng boss niya na makisalo siya sa upuan ngayon. Ramdam niyang pinipigilan pa nito ang sarili.Pero bago pa siya makapagdesisyon kung babalik na lang siya sa sasakyan o tuluyan nang lalapit, nagsalita agad si Roy—na para bang palaging sabik sa gulo at hindi natatakot sa drama.“Bobbie, halika na! Umupo ka na, mabilis lang 'to. Kain lang tapos alis agad, time is tight and the task is heavy!” nakangising sabi nito.Napabuntong-hininga si Bobbie. Aba, kung hindi ba naman ako iniipit nito...Malinaw na si Roy ay nagpapasaya lang at sadyang ginagatungan an
Sa kabila ng lahat, nanatiling mabigat ang loob ni Karylle.Ang Rosen Bridge ay hindi ganoon kalapit. Bagama’t nasa loob pa rin ito ng Lungsod B, matatagpuan ito sa isang maliit na lalawigan na kailangan pang tawirin mula sa isang urban area papunta sa isa pa.Ibig sabihin, kung aalis sila sa hapon, malamang ay gabi na bago matapos ang inspeksyon, at posibleng kailanganin pa nilang mag-overnight doon.Dahil dito, naramdaman ni Karylle ang isang hindi maipaliwanag na inis.Pero dahil ito ay tungkol sa trabaho at bahagi ng kanyang tungkulin, wala siyang magawa kundi lunukin ang nararamdaman. Hindi siya pwedeng magpadala sa emosyon o ihalo ang personal sa propesyonal. Kapag ginawa niya iyon, tiyak na iisipin ng iba na isa siyang maliit at pihikang tao. Sa kasalukuyang kalagayan niya—na pilit bumabangon muli para makuha muli ang kontrol sa Granle—hindi siya puwedeng magkaroon ng kahit kaunting kapintasan.Lalo na ngayong ang proyektong ito kasama si Harold ay isa sa pinakamahalaga sa kany
Itinutok ni Harold ang kanyang mata kay Karylle, kahit hindi siya nagsalita, ramdam pa rin ni Karylle ang matinding ironiya sa mga mata nito.Hindi pinansin ni Karylle si Harold at sa halip ay tumingin siya sa namumuno ng planning department na nagsalita."Ba't ninyo gustong magpalit ng trabaho?" tanong ni Karylle.Agad na sumagot ang head ng planning department, "Ganito po kasi, magkaibang mga kalakasan ng bawat isa, at ang cooperation plan po ay nagbago, kaya't pinili namin ang mga posisyon na akma sa amin."Isang matalim na tingin mula kay Harold ang tumama sa manager ng planning department, at malamig niyang tanong, "Ano ang resulta?"Dali-daling tumingin ang manager kay Karylle, hindi niya kayang tumingin kay Harold. Nang makita niyang nakasimangot si Karylle, agad siyang kinabahan.Naku!Pumait ang kanyang pakiramdam. Akala niya na ang mga pagbabago ay makakatulong para magustuhan siya ni Karylle at Harold, pero ngayon, parang napaglaruan lang siya ng sarili niyang kakulangan at
Napakunot ang noo ni Adeliya. “Alam ko,” maikli niyang sagot.Ayaw na sana niyang magtiwala sa taong iyon, pero hindi na rin niya kayang maghintay pa.Nang makita ni Andrea na naging mas mahinahon na si Adeliya, tumango ito. “Sige, hintayin na lang muna natin ang balita. Pag naayos na ang lahat, makakalabas na tayo agad ng ospital.”Tumango si Adeliya. “Hmm.”Mabilis lumipas ang araw, pero hindi alam kung ilang tao ang hindi nakatulog nang maayos.Si Karylle, ilang ulit nagising sa kalagitnaan ng gabi. Halatang hindi maganda ang lagay niya, at kung wala siyang alarm kinabukasan, siguradong malalate siya.Nang lumabas si Nicole sa kwarto, nadatnan niya si Karylle na kakatapos lang sa banyo. Ngumiti siya at kinawayan ito, “Morning, baby~”Pinilit ngumiti ni Karylle. “Morning. Mauna ka na maghilamos, ako na maghahanda ng breakfast.”Umiling si Nicole habang pinapakita ang hawak niyang cellphone. “No need, I already ordered. Papadeliver ko na lang.”Tumango si Karylle. “Okay, sige, mag-ay
"Mukhang gano'n na nga." Walang pag-aalinlangang sabi ni Jerianne, habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng malalim na pag-unawa. "Kung may ganitong tensyon sa lumang mansyon ng Sabuelgo family, malamang maraming hindi pagkakaunawaan at tampuhan sina Harold at Karylle."Napakagat-labi si Reyna, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hinila siya ni Jerianne palapit at niyakap. "Anak, huwag mong pilitin ang sarili mong mag-isip ng kung anu-ano. Kung kaya mong ipaglaban, ipaglaban mo. Pero kung hindi na talaga kaya, matutong bumitaw. Yung paulit-ulit kang nasasaktan pero ayaw mong pakawalan—hindi ikaw 'yon. At ayokong mas lalo ka pang masaktan."Nanginginig ang mga labi ni Reyna, at dama niyang pati ang ina niya ay gusto na siyang sumuko.Pero hindi niya kaya.Napakabuting lalaki ni Harold...Sa isip niya, si Harold pa rin ang laman—ang pagiging maayos nitong tingnan, ang diretsong kilos, ang tapang, at ang matikas nitong tindig.Hindi niya matanggal sa isipan ang lalaki. Ang bigat ng pa