Sobrang nakakabaliw na talaga si Adeliya sa pagkakataong ito!Hindi niya maintindihan!Hindi naman gusto ni Harold si Karylle. Sa katunayan, iniisip niyang sobrang plastik ng babaeng ito. Pero bakit kailangan niyang makialam kay Karylle? At higit pa roon, bakit parang... parang nagkatuluyan na sila?Halos maiyak na si Adeliya, at naririnig pa ang bahagya niyang paghikbi mula rito.Bahagyang kumunot ang noo ni Harold, saka niya tinitigan si Karylle nang malamig. "Karylle, tama na!"Ang babaeng ito, sa wakas, ipapakita na ba niya ang tunay niyang kulay?Ngumiti si Karylle. "Tama na? Paano magiging tama? Tingnan mo kung gaano ka-distorbo ang pakiramdam ng kapatid ko ngayon. Gusto mo bang gamutin siya tulad ng ginawa mo sa akin kahapon?"Sa totoo lang, pinagtutuunan pa ng mataas na opisyal na si Mr. Sanbuelgo ang paa ni Karylle kagabi, na halos ikagulat pa niya at ikatuwa.Tumama ang matalim na tingin ni Harold sa mukha ni Karylle.Hindi mapigilang mapangiti si Karylle. Alam niyang si Har
Sandaling tumigil si Bobbie at marahang nagsalita, "Sa ngayon, kailangan pa nating suriin nang mabuti. Hindi pa natin direktang masasabi kung may kinalaman si Miss Granle sa bagay na ito."Nanatiling malamig at walang emosyon ang mukha ni Harold. Hindi mawari ang iniisip niya sa kanyang seryosong ekspresyon."Naunawaan ko."Matapos magsalita, ibinaba ni Harold ang tawag.Muling bumalik ang katahimikan sa silid.Hawak pa rin ni Harold ang kanyang telepono, ngunit tila may misteryosong liwanag na naglalaro sa kalaliman ng malamig niyang mga mata.……Sa sumunod na dalawang araw, normal na tinapos ni Karylle ang kanyang mga gawain. Halos buong araw silang magkasama ni Harold dahil sa trabaho, at sabay pa rin silang kumakain ng tatlong beses sa isang araw.Walang komunikasyon ang dalawa maliban sa usaping trabaho.Sa wakas, natapos din ang pitong araw na business trip.Ngayong gabi, mananatili sila sa lugar na iyon at babalik kinabukasan.Medyo nagtaka si Karylle kung bakit hindi sila umal
Pakiramdam ni Karylle ay parang nasa panaginip siya sa mga sandaling ito.Tinitigan niya si Harold nang may bahagyang gulat. Sa araw-araw, si Harold ay laging malamig, may distansya, at tila walang pakialam sa mga tao. Ngunit ngayong araw, siya mismo—isang taong may malamig na personalidad—ang nagkusang-loob na magpanatili ng kaayusan at kalmahan sa mga tao.Sa sandaling ito, naramdaman ni Karylle na parang ibang tao si Harold—parang isang taong may pusong mainit at nagmamalasakit.Pinatay ni Harold ang mikropono, at agad siyang nilapitan ng kapitan na puno ng pasasalamat. “Ginoo, maraming salamat sa inyo!”Ngunit kahit pansamantalang kumalma ang sitwasyon, hindi pa rin tuluyang maibalik ang katiwasayan. Muling nagsalita ang kapitan, halatang balisa, “Lumilipad pa rin ang eroplano, pero… hindi na ito stable. Natatakot akong hindi na kakayanin ng piloto.”Ito ang ika-labinlimang taon ng kapitan sa paglipad ng eroplano, pero kahit gaano pa siya ka-bihasa, ngayon lang siya nakaranas ng g
Nakita niya ang gilid ng mukha nito—matigas ang linya, malamig at guwapo, pero sa araw na ito, may kakaibang dala itong katahimikan at kasiguruhan.Kung hindi dahil sa kanya ngayon, malamang patay na silang lahat sa eroplano.Hindi niya alam kung ano ang tunay na nangyari, at hindi rin niya alam kung bakit biglang lumitaw ang tatlong berdeng helicopter, pero nai-report na ito sa gobyerno.Ang taong nasa harapan niya, na nagligtas sa buong eroplano sa bingit ng panganib, ay nagbigay ng kapanatagan sa mga pasahero at pinanatili ang kaayusan ng lahat.Sa unang pagkakataon, natuklasan niya na may ganoong kagalang-galang na panig si Harold.Kung gusto niyang iligtas ang sarili lang niya, hindi niya kailangang mag-abala pa. Ginawa niya ito para lamang iligtas ang lahat ng pasahero.Sa sandaling ito, hindi na kailangang magbigay ng utos si Karylle.Dahan-dahan siyang tumayo, pero hindi nagmadaling umalis.Marahil, may mga pasaherong gustong makita kung sino ang nagligtas sa kanila.Nang maka
Pagkatapos ng insidenteng iyon, maraming tao ang nagsabi na sinadya raw ni Karylle ang nangyari para mailigtas siya ni Harold sa harap ng lahat.Pero may ilan ding nagsabi na bago pa man ang insidente, halata na ang pagiging malapit nila sa isa’t isa sa mismong party.Palaging nakahawak si Karylle sa braso ni Harold. Kailangan pa bang mahulog siya sa tubig para lang magmukhang mas malapit sila? Mukhang hindi naman kapani-paniwala.At paano kung, halimbawa, hindi siya sinagip ni Harold? Hindi ba't mas mapapahiya lang siya?Marami ang nag-uusisa kay Karylle at gustong malaman ang tunay na nangyari.Ngunit ngumiti lamang si Karylle at mahinahong sinabi, “Ayos lang ako, huwag na kayong mag-alala. Hindi ba’t nasa harapan n’yo ako ngayon, maayos na maayos?”May mabuting impresyon si Karylle kay Ellione. Mukha itong mabait at simple, kaya naging magaan ang pakikitungo niya rito. Sa totoo lang, malaki rin ang posibilidad na makuha niya ang tiwala ni Ellione.Huminga nang maluwag si Ellione. “
Tahimik na binigkas ni Ellione ang dalawang salita kay Karylle: “Kaya mo 'yan.”Ngumiti si Karylle at tumango. Sa ganoong paraan, sumunod siya kay Gian papunta sa opisina ni Adeliya.Nang masulyapan ni Adeliya si Karylle, parang tumindig ang lahat ng selula sa katawan niya na handang lumaban. Ngayon pa lang, ramdam na niya ang galit niya kay Karylle.Kahit sandali lang iyon, naramdaman ni Karylle ang pagka-hostile ni Adeliya.“Nakakalakad na siya ngayon,” naisip ni Karylle. “Dahil kaya bumalik sila, nagmadali siyang gumaling para mas madali siyang makalapit kay Harold?”Nakatingin si Adeliya sa dalawa nang may ngiti sa labi at malumanay na nagtanong, “Oh, nandito kayo. May kailangan ba kayo?”Agad namang iniabot ni Gian kay Adeliya ang plano ni Karylle at magalang na sinabi, “Adeliya, si Miss Granle ang nakipag-usap kay Alexander tungkol sa proposal ng cooperation, at pumayag na ang kabilang panig. Pero ang kondisyon nila, si Miss Granle mismo ang kailangang mangasiwa sa proyekto, at
Ano ang dahilan kung bakit hindi sumasang-ayon si Adeliya?Nagsimulang mag-isip-isip ang lahat.Hindi nagmadali si Karylle na gumawa ng anumang aksyon at nagpatuloy lamang siya sa pagtatrabaho.Nang malapit nang mag-out sa trabaho, tumawag ulit si Alexander kay Karylle at niyaya siyang mag-dinner, ngunit tumanggi si Karylle dahil hinihintay na siya ni Nicole sa bahay.Pagkatapos ng trabaho, umuwi na si Karylle.Si Nicole, na may susi ng bahay niya, ay parang matagal nang naghihintay. Pagdating ni Karylle, napabuntong-hininga si Nicole. “Grabe ka, wala kang konsensya. Kakauwi mo pa lang, hindi ka man lang nagpapahinga kahit isang araw?”Ibinaba ni Karylle ang bag niya at nagpalit ng tsinelas. “Ginagawa ni Adeliya ang lahat para humanap ng butas sa akin ngayon, paano ako makakarelax nang ganito?”Napakunot ang noo ni Nicole. “Hindi ko alam kung hanggang kailan mo kailangang tiisin ‘to. May plano ka na ba?”Bahagyang napailing si Karylle. “Wala pa akong kasiguraduhan. Pero malapit na rin
Bumuntong-hininga si Karylle, "Ano na naman ang nangyari sa tatay mo?""Hay, nakakainis, paulit-ulit niya akong kinukumbinsing bumalik, pinag-usapan namin na itigil ko na raw ang galit ko sa kanya, at ipinaliwanag pa niya ang side niya, pero ang paliwanag niya napakahina. Namatay ang nanay ko dahil sa kanya, at kinasusuklaman ko siya habang-buhay!"Bahagyang gumalaw ang mga mata ni Karylle, tinitigan si Nicole na halatang aburido. Kalma niyang sinabi, "May mga bagay na kailangang harapin mo, at baka marami kang maling akala. Kung hindi mo siya pinaniniwalaan, bakit hindi mo subukang alamin ang totoo tungkol sa nangyari noon?"Nanggigil si Nicole at galit na sagot, "Noon, tumalon ang nanay ko mula sa building sa harap ko dahil may babae siya sa labas! Totoo ang nangyaring 'yun, anong paliwanag pa ang kailangan?"Tinaas niya ang ulo at tumingin kay Karylle, "Ngayon, ikinulong niya ako sa bahay. Una, gusto niyang patawarin ko siya. Pangalawa, gusto niya akong magpakasal sa taong gusto ni
Napabuntong-hininga si Nicole, medyo may halong panghihinayang. "Bukas, siguradong iniisip ni Christian na makikita ka niya nang mag-isa. Hindi niya alam na nandito kaming dalawa. Bakit hindi ko na lang ipost sa social media?"Napailing si Roxanne. "Ngayon, medyo mas maayos na ang lagay ni Christian, pero hindi pa rin kaya ng utak niya ang matinding stress. Lalo na kung may alak pa. Ang inaalala ko, baka hindi niya makontrol ang sarili niya at bumalik sa bisyo, o kahit hindi siya uminom, baka maapektuhan pa rin siya nang husto. Ano na lang ang gagawin natin kung mangyari ‘yon?"Natahimik ang dalawa pang kasama niya.Alam nilang pareho ang pinangangambahan ni Roxanne. Kung hindi, hindi na sana nagpatumpik-tumpik si Karylle sa ganitong sitwasyon.Napakagat-labi si Karylle, hindi alam kung ano ang sasabihin o kung paano haharapin ang lahat ng ito.Napabuntong-hininga muli si Nicole. "Wag na muna nating isipin ‘yan. Ang mahalaga, ipaalam muna natin kay Christian na nandito tayong dalawa k
Kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at tinawagan si Nicole.Agad namang sinagot ito ng kaibigan. "Ano yun, baby? Tapos na?""Oo, pumunta ka na dito.""Sige~"Pagkababa ng tawag, dumating si Nicole nang nagmamadali. Pagbukas niya ng pinto, hindi man lang siya tumingin nang maayos at agad na nagsalita nang pabiro, "O, tingnan mo naman ang ate mo, napaka-entertaining, 'di ba? Baka kasi masyadong mataas ang wattage ko, baka maduling ka~"Hindi pa siya tapos magsalita nang mapansin niyang nakaupo si Alexander sa isang upuan, may bahagyang ngiti sa labi habang nakatingin sa kanya. "Natutuwa ako na may kaibigan si Karylle na katulad mo."Bahagyang nagkamot ng noo si Nicole, tila nahihiya. "Ah...uh..."Lalo pang lumalim ang ngiti ni Alexander. Tumingin siya kay Karylle at mahinang nagtanong, "Dinner tayo mamaya?""Hindi na. Masama ang pakiramdam ko, kailangan kong magpahinga." Walang pag-aatubiling tumanggi si Karylle.Tumaas ang kilay ni Alexander. "Sige."Bago umalis, muli siyang tuming
Si Karylle ay hindi mahilig sa kalabuan, at hindi rin siya basta-basta nagpaparusa sa isang tao nang walang dahilan—ugali na niya ito."Oo, alam ko." Ngumiti nang bahagya si Alexander, ngunit sa halip na makaramdam ng pagkailang, tila natuwa pa siya sa sinabi ni Karylle.Dati-rati, tinatawag siya nitong Mr. Handel sa bawat pagkakataon, pero ngayon, kahit na ito ay dahil sa guilt o sa ibang dahilan, handa na siyang tawagin siya nang mas pormal. Para kay Alexander, malaking bagay na ito, at sapat na para mapasaya siya.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, hindi alam kung ano ang iniisip nito, pero malinaw na ang usapan. Kung magpapatuloy pa siya sa pagdiin ng bagay na ito, baka magmukhang paulit-ulit na lang siya.Hindi na niya binanggit pa ito, sa halip ay sinabi niya nang kalmado, "Gagawa ako ng plano sa loob ng sampung araw. Ano ba ang gusto mo, at kailan mo ito gustong ipatupad?""Walang problema sa pagpapaliban ng implementasyon. Maaari itong maging isang malaking investment, pero
"Noodles?""Hindi ka ba dapat nagpapahinga?"Bahagyang ngumiti si Alexander. "Mas mabuti pang makita ka kaysa magpahinga."Bahagyang pinagdikit ni Karylle ang kanyang mga labi. Sa usaping ito ng pakikipagkasundo sa pamilya Sabuelgo, darating ang araw na kakailanganin niyang magbigay ng paliwanag sa Handel Group. Hindi rin siya maaaring magkaroon ng alitan kay Alexander, kaya sooner or later, kakailanganin niyang ipaliwanag ang lahat sa kanya.Matapos ang saglit na pag-aalinlangan, sa wakas ay nagsalita siya. "Nasaan ka?""Nasa labas lang ako ng paliparan, malapit lang sa’yo. Hanap ka ng lugar, maghihintay ako."Sa totoo lang, siguradong alam na ni Alexander ang kasalukuyang
Nanlaki ang mga mata ni Adeliya, ngunit agad niyang ibinaba ang kanyang ulo upang walang makapansin.Hindi na ito pinansin ni Karylle, dahil alam na niya kung ano ang iniisip nito.Nang makita niyang gaya ng inaasahan ay hindi nagsalita si Adeliya, bahagya siyang ngumiti. "Kung talagang gusto mong manatili sa ganitong kalagayan, hayaan mo, pagbibigyan kita."Sa pandinig ng iba, tila ba puno ng panghihinayang ang sinabi ni Karylle, ngunit para sa tatlong taong kaharap niya, iba ang naging dating nito.Dahil iyon mismo ang iniisip ni Karylle—na manatili si Adeliya sa ganitong kalagayan habambuhay.Lalong pumangit ang ekspresyon ni Andrea. Malalim siyang huminga bago magsalita, "Karylle, paano mo nasabi 'yan? Magkapatid kayo!"Ngumiti si Karylle, ngunit malamig ang kanyang tinig. "Ganyan talaga ang mundo, Andrea. Survival of the fittest. Kung wala kang kakayahan, matutulad ka sa mga pinababayaan. Kung pinili ng pinsan kong magpakatamlay at magkulong sa sarili niyang mundo, hayaan na lang
Napailing si Karylle, habang si Nicole naman ay napangisi nang bahagya. Napaka-plastik talaga ng babaeng ito! Ang husay niyang magsinungaling nang diretso habang nakatingin sa mata ng kausap!"Hay… wala na akong magagawa. Bata pa ang pinsan mo, kung ganito siya habangbuhay, paano na ang magiging kinabukasan niya?"Lumapit si Karylle sa upuan malapit sa kama ni Adeliya at umupo. Tiningnan niya ito saglit bago ngumiti nang bahagya."Adeliya."Sa simpleng pagtawag na iyon, bahagyang gumalaw ang talukap ng mata ni Adeliya. Hindi ba nagre-record si Karylle? Bakit niya ito tinawag nang ganoon?Pero agad niyang naisip—wala naman nang pakialam si Karylle kung may recording pa o wala. Sigurado siyang hindi na ito magpapanggap.Gayunpaman, ang recording noon ay inilabas ni Harold, at kahit papaano ay naapektuhan din nito ang reputasyon ni Karylle. Ibig sabihin, hindi talaga gustong ipalabas ni Karylle iyon dati, hindi ba?Habang iniisip ito ni Adeliya, naramdaman niyang nakatingin sa kanya si K
Tumaas ang kilay ni Karylle at nagsalita, "Narito lang ako para bisitahin ang pinsan ko, anong problema?"Napangisi bigla si Nicole, "Ewan ko, pero parang hindi ka mapakali."Tahimik lang si Karylle, ngumiti at mukhang kampante. "Tara na."Tumaas din ang kilay ni Nicole at sumunod.……Sa mga sandaling ito, nasa loob na si Lucio ng kwarto ni Adeliya.Ang lugar na ito ay isang mental hospital. Natatakot si Andrea na baka seryosong nade-depress ang anak niya kaya sinasamahan niya ito, takot na baka may mangyari pa.Parehong nakatingin ang mag-ina sa katawan ni Lucio, at halatang hindi maganda ang ekspresyon ng mga mukha nila.Si Adeliya, na kanina pa tahimik, biglang hindi na nakapagpigil. Tinitigan niya si Lucio nang diretso. "Bakit? Bakit mo kailangang payagan si Karylle?! Kung pupunta siya, anong mangyayari sa hinaharap?"Mukhang hindi rin maganda ang pakiramdam ni Andrea, kaya seryosong tiningnan si Lucio at sinabing, "Hindi mo na pwedeng hayaan si Karylle na magpatuloy sa ganitong p
Sa ilalim ng matalim na tingin ni Myra, nagsalita na rin si Lucio, "Ginoong Sanbuelgo, masyado akong naging agresibo sa pagkakataong ito... Humihingi ako ng paumanhin at umaasa ako na mabigyan mo ng isa pang pagkakataon ang Granle."Talagang ibinaba ni Lucio ang kanyang pride.Kahit galit at puno ng sama ng loob, wala siyang magawa kundi magpakumbaba sa harap ni Harold.Tinitigan siya ni Harold nang malamig at sinabing kalmado, "Puwedeng magpatuloy ang kooperasyon, pero may mga kondisyon."Agad na nagpasalamat si Myra, "Maraming salamat po, Ginoong Sanbuelgo. Ano po ang inyong mga kundisyon?"Tahimik lamang si Lucio, ayaw na niyang magsalita.Malumanay na sinabi ni Harold, "Una, sa panibagong kasunduan, itataas ang kita ng Sanbuelgo ng isang porsyento, at ang tagal nito ay pansamantalang itatakda sa loob ng isang taon. Pangalawa, ang plano ni Karylle ay kailangang maging bahagi ng kooperasyon, at si Karylle lamang ang dapat na mamahala nito."Tulad ng napag-usapan nila sa pagpupulong,
Tumingin si Santino kay Karylle na tila nagtataka, ngunit agad na tumayo si Karylle at nagsabi, "Uncle, bihira kang makapunta rito sa bahay ko, kailangan mong maghapunan dito bago ka umalis.""Hahaha, hindi maganda ang kalusugan mo ngayon, at marami pa akong oras. Tsaka hinihintay na ako ng auntie mo sa bahay, sinabi kong uuwi ako para maghapunan. Kung may oras ka, ikaw na lang ang pumunta sa bahay."Ngumiti si Nicole, "Sige, uncle, umuwi ka na muna, magkikita tayo kapag may oras ulit."Hinaplos ni Santino ang ulo ni Nicole na parang naglalambing, "Ikaw, kulit! Samahan mo si Karylle at matuto ka sa kanya. Huwag puro gala araw-araw.""Aba, masipag na ako ngayon!" tugon ni Nicole na may pagmamalaki, sabay taas ng braso, "Tingnan mo ang mga muscles ko! Ako na ngayon ang personal bodyguard at yaya ni Karylle!"Biglang natawa si Santino at umiling nang bahagya, "Sige na, aalis na ako. Huwag kayong magpupuyat masyado.""Sige, uncle! Ingat po!"Wala nang sinabi pa si Santino at umalis.Pagka