Bahagyang nag-iba ang ekspresyon ni Harold. Ang mga sinabi ni Karylle ay nag-iwan sa kanya ng kawalan ng sagot. Hindi niya alam kung ano ang isasagot.May halong pangungutya sa mga mata ni Karylle. Gusto sana niyang sabihin ang lahat sa kanya—na hindi siya pabigat, na kaya niyang sabayan si Harold, na kaya niyang maglaan ng sarili niya para sa Sanbuelgo.Pero napigilan niya ang lahat ng iyon. Wala namang saysay dahil ni hindi siya nito matignan ng diretso. Kaya ano pa ang silbi ng mga sasabihin niya?Habang nakikita niyang nag-isip ang lalaki, halatang abala ang utak nito sa malalim na pag-iisip, bahagyang ngumiti si Karylle. "Mr. Sanbuelgo, siguro dapat ka nang umalis. Lagi kang nagpa-pasok-labas dito, hindi yata patas para sa pinsan ko. Ikakasal ka na, hindi ba? Para kay lola na lang, pupunta ako para uminom ng wine sa kasal mo."Sinabi ni Karylle iyon nang parang walang bigat, pero hindi niya alam na tuluyan nitong napukaw ang galit ni Harold!"’Wag kang mag-alala," malamig na tugo
Nang maisara ang pinto nang malakas, bigla na lang napaupo si Karylle sa sahig. Ang mukha niya ay sobrang putla.Akala niya kaya na niyang kalimutan ang lahat, pero nang marinig niya ang mga masasakit na salitang binitawan ng lalaking iyon, parang isang matalim na kutsilyo ang tumarak sa puso niya!Mariing kinagat ni Karylle ang kanyang labi, at hindi na napigilan ang pagbagsak ng mga luha.Ibinaluktot niya ang kanyang mga tuhod, niyakap ito, at isinubsob ang mukha sa pagitan ng kanyang mga braso. Ang buong katawan niya ay nanginginig.Sa mga sandaling iyon, nasa elevator na si Harold. Ang ekspresyon niya ay hindi mas mabuti kaysa kay Karylle—halos magalit na nga pati ang mga ugat sa kanyang noo, na parang sasabog na.Habang naririnig ang nakakairitang mga sinabi ni Karylle kanina, Diyos lang ang nakakaalam kung gaano niya gustong batikusin ang babaeng iyon sa mga oras na iyon!Mabilis na bumaba ang elevator, pero ang isipan ni Harold ay puno pa rin ng imahe ni Karylle habang galit na
"Hindi... Hindi totoo 'yan." Namumula ang mga mata ni Adeliya, at hindi niya alam ang gagawin.Ang ngiti sa gilid ng labi ni Andrea ay biglang nawala, at kahit si Lucio ay diretso nang tumingin sa cellphone ng asawa. Parang may mali siyang nararamdaman.Nanginginig ang katawan ni Adeliya, at hindi mapigilan ang panginginig ng kanyang labi. "Kung totoo ang iniisip niyo, bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit ako takot na takot? Bumalik siya, pero pagkatapos niya akong makita, umalis siya agad—galit na galit at parang nasusuka sa akin! Ayaw na niya sa akin! Mom, wala na siyang balak na pakasalan ako!"Biglang nagbago ang mga mukha nina Andrea at Lucio.Hindi na nakapagpigil si Lucio at agad na inagaw ang telepono. "Ano ba talaga ang nangyari?!" tanong niya, puno ng pag-aalinlangan.Nanginginig si Adeliya, pero mariin niyang kinagat ang labi at sinagot ang tanong. "Sabi niya, 'Umalis ka na dito!' Ayaw niya talaga sa akin! Wala na siyang balak na pakasalan ako! Pero dati, ang lakas ng lo
Huminga nang malalim si Adeliya. "Sige, naiintindihan ko."Pagkatapos nito, ibinaba na ng mag-ina ang tawag. Agad namang inayos ni Andrea ang plano, habang si Adeliya ay nanatili sa kanyang kwarto, labis na nag-aalala.Sa isang iglap, dumating na ang dalawampung minuto.Mahigpit na hinawakan ni Adeliya ang kanyang telepono at sa wakas ay tinawagan si Lauren.Napakadali para kay Adeliya ang makapasok sa pamilya Sabuelgo, at utang niya ito kay Lauren, na ngayon ay hinihintay din ang mga mangyayari sa gabing ito.Nang biglang tumunog ang telepono ni Lauren, inakala nitong naging matagumpay na ang plano, kaya agad niya itong sinagot na may ngiti sa labi. "Adeliya, bakit ka tumatawag sa ganitong oras? Hindi ka pa ba nagpapahinga?"Huminga nang bahagya si Adeliya, ngunit halata ang nasal na tono sa kanyang boses—tila umiiyak siya.Napakunot ang noo ni Lauren at nagmadaling tanungin, "Adeliya, anong nangyari sa'yo?"Huminga muli si Adeliya, pilit pinipigilan ang kanyang nararamdaman, at mahi
“Ahh!” sigaw ni Adeliya sa gulat. “Bitawan mo ako! Baliw ka ba?!”“Hayop ka!!”Sa sandaling iyon, biglang may lalaking mabilis na tumakbo papunta sa kanila at sinuntok ang mukha ng isa sa mga manyakis!“Sino ka?! Sino’ng lakas ng loob na sumuntok sa akin?!”Nagulat si Adeliya nang makita ang lalaki. Hindi niya ito kilala.Kahit gabi, kitang-kita pa rin niya ang matalim na anggulo ng mukha nito. Gwapo siya, pero sino siya? ... Taong in-arrange ba siya ni Mama?Napaatras si Adeliya sa takot, pero biglang hinila ulit siya ng isa sa mga lalaki. “Akala mo ba may makakapagligtas sa’yo? Akin ka na ngayon!”Pagkasabi nito, sinimulan siyang kaladkarin ng lalaki.Halos maiyak si Adeliya habang nagpupumiglas. “Bitawan mo ako!”Pero nagsalita ang lalaki, “Makinig ka, kapag sinaktan kita mamaya, magkunwari kang masakit para mukhang totoo. Pagkatapos nito, diretso ka na sa ospital.”Halos hindi makapaniwala si Adeliya sa narinig niya, pero mabilis siyang tumango bilang sagot. Tila galit na galit pa
"Mrs. Sanbuelgoo?" Medyo inaantok pa ang boses ni Andrea. "Anong nangyari? Bakit late na, may problema ba?""Mother-in-law..." Huminga nang malalim si Lauren habang may halong kaba at komplikadong ekspresyon. "Patawarin mo ako!"Napahinto si Andrea, tila nagising na siya nang tuluyan. Pero bago pa siya makapagsalita, mabilis nang nagsalita si Lauren. "Kanina ko pa tinatawagan si Adeliya, pero hindi siya sumasagot. At nang may sumagot na, hindi siya – isang lalaki ang kausap ko. Sinabi niya na hinarang daw siya ng mga goons at may taong nagligtas sa kanya. Ngayon, papunta na raw sila sa Third Hospital. Ako... ako...""May nangyari kay Adeliya?!" Sobrang nag-aalala at halatang nataranta si Andrea."Sa loob ng sampung minuto, darating na sila sa Third Hospital. Mother, mauna na tayong pumunta doon!""Sige!" Agad na binaba ni Andrea ang tawag at hinarap si Lucio na nasa tabi niya. Pero imbes na magmukhang nag-panic, kalmado siyang nagsalita, "Halika, umalis na tayo."Bahagyang napakunot a
"Andrea!" Mabilis na inalalayan ni Lucio ang asawa.Gulo-gulo ang paghinga ni Andrea, at namumula ang kanyang mga mata. Pero kahit ganoon, hindi siya nagsabi ng anumang salita para sisihin si Lauren."Pasensya na... Pasensya na, hindi ko naalagaan ang anak ko. Hindi ko rin dapat naisip ang ganitong plano. Kasalanan ko..." May luha na sa mga mata ni Lauren.Noong nakaraan, matinding napinsala ang kaliwang binti ni Adeliya at ang natitirang bahagi ng katawan niya ay naging coma. Ngayon, muli siyang sinaktan sa kaliwang binti ng mga goons. Paano hindi matatakot si Lauren?Lungkot ang nakapinta sa mukha ni Andrea. Huminga siya nang malalim at agad na hinawakan ang kamay ni Lauren. "Mrs. Sanbuelgo, may isa akong pakiusap!"Naguguluhan si Lauren, kaya't mabilis siyang umiling nang may guilt. "Kasalanan ko lahat ng ‘to! Mother-in-law, paano ka pa makahihingi ng pabor sa akin?""Pwede bang papuntahin mo si Mr. Sanbuelgo dito?" Namumula ang mga mata ni Andrea at halatang nag-aalala. "Mrs. Sanb
Galit na galit si Lauren kaya nanginginig ang katawan niya. Tinitigan niya si Harold nang may namumulang mga mata. "Ikaw mismo ang nagsabi na papakasalan mo si Adeliya! Ang dami nang isinakripisyo ni Adeliya para sa'yo, bulag ka ba?! Kahit tumira siya sa bahay mo habambuhay, nararapat lang yun sa kanya! May utang ka sa kanya! Pero anong ginawa mo, Harold?! Ano ang ginawa mo?!"Pikit-labi lang si Harold at nanatiling tahimik.Agad namang umiling si Andrea, "Hindi... Mrs. Sanbuelgo, kalma lang po kayo, walang kinalaman si Mr. Sanbuelgo sa nangyari, ang anak ko ang...""Walang kinalaman si Adeliya dito!" Galit na galit si Lauren at kahit nasa ospital, hindi niya napigilan ang galit niya. Itinaas niya ang kamay niya at sinampal ulit si Harold!Ngayon, pareho nang namamaga ang magkabilang pisngi ni Harold.Hindi umiwas si Harold kahit isang segundo. Nanatili siyang kalmado at tahimik.Gigil na gigil si Lauren, at muli niyang sinermunan si Harold. "Ako ang may ideya nito! Ako ang pumilit sa
Ngunit kahit pa siya ang chairman, wala talagang natatakot sa kanya.Mula pa noong siya ang namuno sa kumpanya, pabagsak na ang takbo nito. Wala siyang sapat na kakayahan, at kung hindi siya mapapalitan, malamang ay tuluyang babagsak ang pamilya Granle.Marami na ang umaasa na si Karylle ang maupo bilang chairman.Sa huli, si Karylle ang anak ng dating chairman—parehong matalino, parehong may kakayahan.Gumaganda ang pakiramdam ni Santino habang iniisip ito, kaya agad siyang nagsalita muli. "Ngayong nasa estado ng suspensyon si Miss Granle, hindi ko maintindihan kung bakit patuloy siyang gumagawa ng hakbang para sa kumpanya. Hindi ba niya naisip na magkakagulo ng ganito?"Huminga siya nang malalim, pinigil ang emosyon,
Gustong magsalita ni Karylle, ngunit nagdalawang-isip siya at hindi na itinuloy. Sa mga sandaling iyon, tila hindi niya kayang ipaliwanag ang nangyari.Pinipigil ni Nicole ang pag-aalala sa kanyang puso at malungkot na sinabi, "Oo... Pagkatapos uminom ni Karylle, nawalan siya ng kontrol sa sarili at nabangga ng kotse."Namamaga at namumula ang mga mata ni Roxanne. Hindi siya makapagsalita at tahimik na nakayuko sa isang sulok.Nanlumo si Jayme, namutla ang kanyang mukha. "Ano ang sinabi ng doktor?" Wala nang nagawa ang lahat kundi sabihin ang totoo.Napasinghap si Jayme at napaatras ng dalawang hakbang.Vegetative?Ang ganitong kondisyon ay parang naririnig lang mula sa malayo. Hi
"Anong sinabi mo sa kanya? Bakit mo siya inasar!"Binuka ni Karylle ang kanyang labi, pero wala siyang masabi sa sandaling iyon.Napansin ni Nicole na may hindi tama, kaya agad siyang lumapit at hinila si Roxanne palayo, "Roxanne, kalma ka muna. Ano bang nangyari?"Pumikit si Karylle, at puno ng pagsisisi ang kanyang mukha, "Kasalanan ko."Naguguluhan si Nicole, "Karylle?"Hindi na pinansin ni Karylle ang anumang tanong at agad na humarap sa mga kaibigan ni Christian. Tanong niya nang may pag-aalala, "Kumusta na siya?"Napabuntong-hininga ang isa sa mga lalaki, "Kanina, nag-iinuman kami, tapos napunta ang usapan sa mga taong gusto namin. Tahimik lang si Christian, umiinom mag-isa.
"Kaya… hinayaan na lang siya ng lahat, pinabayaan siyang gumawa mag-isa. Hindi ko inasahan na ganito kapangyarihan si Karylle at nagawa niyang maging napakaganda ng plano."Kahit ayaw niyang aminin, ito na ang katotohanan. Ano pa ba ang puwede niyang ikaila?Bukod dito, hindi naman talaga sikreto ang lahat ng ito. Siguradong malalaman din ni Harold.Tahimik pa rin si Harold.Medyo nag-panic si Adeliya kaya muling nagsalita, "Makikita sa mga nakasaad sa kontrata na sadyang ginawa ito para hasain ang kakayahan ni Karylle. Pinagkaloob ng Handel family ang lahat, pati ang napakalaking puhunan. Ang lahat iniisip na imposible ito, pero hindi ko akalaing..."Sa puntong ito, hindi niya alam kung ano pa ang idadagdag.Pero sinadya niya ang lahat ng ito at nasabi na niya ang kailangang sabihin.Ngayon, titignan niya kung papayag si Harold na tanggapin ang plano at palitan si Karylle ng mas may karanasan.Bahagyang sumikip ang mga mata ni Harold, saka siya tumingin kay Adeliya. "Ibig sabihin, gus
Bahagyang nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. Hindi sila masyadong nakakain kanina, tapos gusto pa siyang pauwiin ngayon?Tama lang, kung hindi siya biglang sumulpot sa kanto para hintayin si Harold, matagal na silang naghiwalay ng landas. Walang dahilan para ihatid pa siya nito. Hindi niya dapat pinilit ang sarili na maging sakim.Tumango na lang si Adeliya, “Sige, pero may sasabihin lang ako tungkol sa kompanya.”Tumingin si Harold sa kanya, at nang makita nitong wala siyang balak gumalaw, malamig niyang sinabi, “Yan ba ang pag-uusapan natin?”Bahagyang nagbago ang mukha ni Adeliya, agad siyang natauhan at nahihiyang sinabi, “Tara na, doon na lang sa kotse.”Hindi sumagot si Harold at nagpatuloy lang sa paglalakad.Napatingin si Karylle kay Alexander, at halatang nagtataka ang kanyang mga mata: Ito ba ang palabas na sinasabi mo? Pero kung pupunta lang sila sa kotse, ano pa ang makikita natin?May mahinang ngiti si Alexander sa kanyang mga labi, at bumulong siya, “Kotche ni Adeliy
"Karylle, ipapangako mo ba sa kanya?""Karylle, nakainom ka ba ng sobra?"Iba ang tono ni Christian ngayon—wala ang karaniwan niyang banayad at pino na boses."Karylle, sagutin mo ako... Gusto mo ba si Alexander?"Napamulagat si Karylle. Hindi niya kailanman nagustuhan si Alexander, at wala rin siyang balak na pumayag sa kanya.Pero sa paraan ng pagsasalita ni Christian, tila iniisip nitong nagsisinungaling siya.Saglit siyang tumigil, nag-isip, at sa huli'y sumagot, "Oo."Parang sinaksak ang puso ni Christian; dama niya ang matinding sakit.Alam niyang lantaran at garapalan ang panliligaw ni Alexander kay Karylle. Bagamat medyo hindi siya komportable dito, inisip niyang kararating lang ni Karylle mula sa masakit na hiwalayan at malabong pumayag ito sa panliligaw ni Alexander. Kaya naman hinayaan na lamang niya.Ngunit ngayong muli niyang nakita ang dalawa na magkasama nang paulit-ulit, at nagtrending pa sa Weibo ang tungkol sa kanila, hindi na niya kayang magpanggap na ayos lang siya
Sa susunod na sandali, biglang natauhan si Harold. Hindi maipinta ang mukha niya sa sobrang sama ng itsura nito!Ano ba ang iniisip niya?Bakit palaging umiikot ang mundo niya kay Karylle?Napansin ni Adeliya ang pag-aalala sa mukha ni Harold at nagtanong,"Masama ba ang pakiramdam mo? Bakit hindi na lang tayo umuwi?"Malapit nang magkita sina Harold at Karylle, at alam ni Adeliya na may pinag-uusapan si Karylle at Vicente. Ayaw niyang magkaroon ng pagkakataon ang dalawa na mag-usap pa. Natatakot siya ngayon.Pinilit ni Harold na kontrolin ang emosyon niya at tinitigan si Adeliya nang walang gaanong emosyon,"Kumain ka na lang. Hindi ba paborito mo ang mga pagkaing ito?"Pero kahit paborito ang mga pagkain, kailangan ng magandang mood para ma-enjoy ang mga ito. Sa ganitong estado ni Harold, paano niya mae-enjoy ang kahit ano?Nasa isang date siya kasama si Adeliya, pero iniisip niya ang ibang babae. Sino bang hindi magagalit sa ganitong sitwasyon?Pagkaraan ng ilang sandali, bumuntong
"Iha, ano ang gusto mong kainin?" Tanong ni Vicente kay Karylle habang bihirang ngumiti ito.Ngumiti si Karylle,"Kayo na po ang bahala, tito. Kahit ano po.""Ako ang nag-imbita, paano naman ako ang magdedesisyon ulit? Tumingin ka na lang sa menu at piliin mo ang gusto mo."Habang sinasabi iyon, iniabot na ni Vicente ang menu kay Karylle. Tinanggap naman ito ni Karylle nang may ngiti at hindi tumanggi.Nag-order siya ng ilang pagkain na sapat na, pero nagdagdag pa si Vicente ng ilan.Isinulat ng waiter ang mga order isa-isa, at nang makaalis na ang waiter, biglang binuksan ni Vicente ang usapan."Sige nga, sabihin mo. Kusang lumapit ka sa akin, at ngayon pinakain mo pa ako. Alam kong namimiss mo ang tatay mo, pero malamang, may iba ka pang dahilan, tama ba?"Malalim ang buntong-hininga ni Karylle bago sumagot,"Tama po. May dahilan ako, at gusto ko rin sanang makipagtrabaho sa inyo."Bahagyang sumimangot si Vicente at tumingin nang may halatang alam na siya sa balak ng dalaga.Ngumiti
Pilit na pinigilan ni Adeliya ang kanyang galit at agad na ngumiti kay Karylle. "Karylle, anong ginagawa mo rito? Sino naman ito...?"Nang makita ni Adeliya ang mukha ni Vicente, bigla siyang natulala, parang nagbalik sa buhay ang kanyang tiyuhin.Hindi pinansin ni Karylle ang dalawang tao sa harap niya. Sa halip, tumingin siya kay Vicente at may bahagyang ngiti sa kanyang mga labi. "Uncle, pasok na tayo?"Ayaw ni Vicente makialam sa personal na buhay ni Karylle kaya tumango na lang siya nang maayos.Biglang nanigas ang ngiti sa mukha ni Adeliya. Pero maya-maya lang, isang mapanuksong ngiti ang lumitaw. Tama lang na hindi ako pinansin ni Karylle. Hayaan natin makita ni Harold kung gaano kabastos ang babaeng ito.Ngunit bago sila makapasok, biglang nagsalita si Harold."Uncle Tuazon."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya. Ano na naman ito?!Huminto si Vicente at tumingin kay Harold."Ano'ng kailangan mo, Mr. Sanbuelgo?"Tinawag ni Harold si Vicente na "uncle," ngunit hindi ito n