"Hindi... Hindi totoo 'yan." Namumula ang mga mata ni Adeliya, at hindi niya alam ang gagawin.Ang ngiti sa gilid ng labi ni Andrea ay biglang nawala, at kahit si Lucio ay diretso nang tumingin sa cellphone ng asawa. Parang may mali siyang nararamdaman.Nanginginig ang katawan ni Adeliya, at hindi mapigilan ang panginginig ng kanyang labi. "Kung totoo ang iniisip niyo, bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit ako takot na takot? Bumalik siya, pero pagkatapos niya akong makita, umalis siya agad—galit na galit at parang nasusuka sa akin! Ayaw na niya sa akin! Mom, wala na siyang balak na pakasalan ako!"Biglang nagbago ang mga mukha nina Andrea at Lucio.Hindi na nakapagpigil si Lucio at agad na inagaw ang telepono. "Ano ba talaga ang nangyari?!" tanong niya, puno ng pag-aalinlangan.Nanginginig si Adeliya, pero mariin niyang kinagat ang labi at sinagot ang tanong. "Sabi niya, 'Umalis ka na dito!' Ayaw niya talaga sa akin! Wala na siyang balak na pakasalan ako! Pero dati, ang lakas ng lo
Huminga nang malalim si Adeliya. "Sige, naiintindihan ko."Pagkatapos nito, ibinaba na ng mag-ina ang tawag. Agad namang inayos ni Andrea ang plano, habang si Adeliya ay nanatili sa kanyang kwarto, labis na nag-aalala.Sa isang iglap, dumating na ang dalawampung minuto.Mahigpit na hinawakan ni Adeliya ang kanyang telepono at sa wakas ay tinawagan si Lauren.Napakadali para kay Adeliya ang makapasok sa pamilya Sabuelgo, at utang niya ito kay Lauren, na ngayon ay hinihintay din ang mga mangyayari sa gabing ito.Nang biglang tumunog ang telepono ni Lauren, inakala nitong naging matagumpay na ang plano, kaya agad niya itong sinagot na may ngiti sa labi. "Adeliya, bakit ka tumatawag sa ganitong oras? Hindi ka pa ba nagpapahinga?"Huminga nang bahagya si Adeliya, ngunit halata ang nasal na tono sa kanyang boses—tila umiiyak siya.Napakunot ang noo ni Lauren at nagmadaling tanungin, "Adeliya, anong nangyari sa'yo?"Huminga muli si Adeliya, pilit pinipigilan ang kanyang nararamdaman, at mahi
“Ahh!” sigaw ni Adeliya sa gulat. “Bitawan mo ako! Baliw ka ba?!”“Hayop ka!!”Sa sandaling iyon, biglang may lalaking mabilis na tumakbo papunta sa kanila at sinuntok ang mukha ng isa sa mga manyakis!“Sino ka?! Sino’ng lakas ng loob na sumuntok sa akin?!”Nagulat si Adeliya nang makita ang lalaki. Hindi niya ito kilala.Kahit gabi, kitang-kita pa rin niya ang matalim na anggulo ng mukha nito. Gwapo siya, pero sino siya? ... Taong in-arrange ba siya ni Mama?Napaatras si Adeliya sa takot, pero biglang hinila ulit siya ng isa sa mga lalaki. “Akala mo ba may makakapagligtas sa’yo? Akin ka na ngayon!”Pagkasabi nito, sinimulan siyang kaladkarin ng lalaki.Halos maiyak si Adeliya habang nagpupumiglas. “Bitawan mo ako!”Pero nagsalita ang lalaki, “Makinig ka, kapag sinaktan kita mamaya, magkunwari kang masakit para mukhang totoo. Pagkatapos nito, diretso ka na sa ospital.”Halos hindi makapaniwala si Adeliya sa narinig niya, pero mabilis siyang tumango bilang sagot. Tila galit na galit pa
"Mrs. Sanbuelgoo?" Medyo inaantok pa ang boses ni Andrea. "Anong nangyari? Bakit late na, may problema ba?""Mother-in-law..." Huminga nang malalim si Lauren habang may halong kaba at komplikadong ekspresyon. "Patawarin mo ako!"Napahinto si Andrea, tila nagising na siya nang tuluyan. Pero bago pa siya makapagsalita, mabilis nang nagsalita si Lauren. "Kanina ko pa tinatawagan si Adeliya, pero hindi siya sumasagot. At nang may sumagot na, hindi siya – isang lalaki ang kausap ko. Sinabi niya na hinarang daw siya ng mga goons at may taong nagligtas sa kanya. Ngayon, papunta na raw sila sa Third Hospital. Ako... ako...""May nangyari kay Adeliya?!" Sobrang nag-aalala at halatang nataranta si Andrea."Sa loob ng sampung minuto, darating na sila sa Third Hospital. Mother, mauna na tayong pumunta doon!""Sige!" Agad na binaba ni Andrea ang tawag at hinarap si Lucio na nasa tabi niya. Pero imbes na magmukhang nag-panic, kalmado siyang nagsalita, "Halika, umalis na tayo."Bahagyang napakunot a
"Andrea!" Mabilis na inalalayan ni Lucio ang asawa.Gulo-gulo ang paghinga ni Andrea, at namumula ang kanyang mga mata. Pero kahit ganoon, hindi siya nagsabi ng anumang salita para sisihin si Lauren."Pasensya na... Pasensya na, hindi ko naalagaan ang anak ko. Hindi ko rin dapat naisip ang ganitong plano. Kasalanan ko..." May luha na sa mga mata ni Lauren.Noong nakaraan, matinding napinsala ang kaliwang binti ni Adeliya at ang natitirang bahagi ng katawan niya ay naging coma. Ngayon, muli siyang sinaktan sa kaliwang binti ng mga goons. Paano hindi matatakot si Lauren?Lungkot ang nakapinta sa mukha ni Andrea. Huminga siya nang malalim at agad na hinawakan ang kamay ni Lauren. "Mrs. Sanbuelgo, may isa akong pakiusap!"Naguguluhan si Lauren, kaya't mabilis siyang umiling nang may guilt. "Kasalanan ko lahat ng ‘to! Mother-in-law, paano ka pa makahihingi ng pabor sa akin?""Pwede bang papuntahin mo si Mr. Sanbuelgo dito?" Namumula ang mga mata ni Andrea at halatang nag-aalala. "Mrs. Sanb
Galit na galit si Lauren kaya nanginginig ang katawan niya. Tinitigan niya si Harold nang may namumulang mga mata. "Ikaw mismo ang nagsabi na papakasalan mo si Adeliya! Ang dami nang isinakripisyo ni Adeliya para sa'yo, bulag ka ba?! Kahit tumira siya sa bahay mo habambuhay, nararapat lang yun sa kanya! May utang ka sa kanya! Pero anong ginawa mo, Harold?! Ano ang ginawa mo?!"Pikit-labi lang si Harold at nanatiling tahimik.Agad namang umiling si Andrea, "Hindi... Mrs. Sanbuelgo, kalma lang po kayo, walang kinalaman si Mr. Sanbuelgo sa nangyari, ang anak ko ang...""Walang kinalaman si Adeliya dito!" Galit na galit si Lauren at kahit nasa ospital, hindi niya napigilan ang galit niya. Itinaas niya ang kamay niya at sinampal ulit si Harold!Ngayon, pareho nang namamaga ang magkabilang pisngi ni Harold.Hindi umiwas si Harold kahit isang segundo. Nanatili siyang kalmado at tahimik.Gigil na gigil si Lauren, at muli niyang sinermunan si Harold. "Ako ang may ideya nito! Ako ang pumilit sa
Biglang kumunot nang mahigpit ang noo ni Harold, pero sa pagkakataong ito, wala siyang masabi.Samantala, tinawagan na ni Lauren ang matandang pinuno ng pamilya Sanbuelgo.Sinagot ni Joseph ang tawag at nagtanong nang may pagtataka, "Iho? Tumatawag ka sa ganitong oras?"Maganda ang pakikitungo nina Joseph at Lady Jessa kay Lauren, kaya sanay na itong tawagin siya nang ganoon. Nagmadali si Lauren at sinabing, "Dad, may gusto sana akong talakayin sa inyo. Hindi ko masabi nang detalyado ngayon, pero baka puwedeng ipalabas na ang matagal nang inihandang anunsyo?"Medyo nagulat si Joseph. "Ngayon? Pumayag na ba si Harold?""Eh, wala siyang karapatang tumanggi! Hindi pa ba sapat ang mga pagkakamali niya?! Dad, nasa ospital ako ngayon. Kakaalis lang ni Adeliya sa kritikal na kondisyon, at lahat ng ito ay dahil kay Harold, ang batang iyon! Kailangan niyang pakasalan si Adeliya!"Halatang naguluhan si Joseph. "Ano'ng nangyari?!"Napabuntong-hininga si Lauren, pero mabilis siyang nagsalita, "Da
Pumikit nang bahagya si Harold at sinabi, "Naipalabas na nina Lolo at Mama ang anunsyo."Nanginig ang katawan ni Adeliya, napatingin siya kay Harold, ngunit hindi niya alam kung ano ang sasabihin.Kalma lang na nagsalita si Harold, "Ito ang utang ko sa’yo. Ang nangyari ngayon, hindi ko rin inaasahan. Bigyan mo ako ng dalawang buwan para ayusin ang ilang bagay."Bahagyang nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya, "Harold, ikaw…"Parang hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Sa wakas, nagsalita si Harold nang mahina, habang tinitingnan ang binti ni Adeliya na muling binendahan, "Masakit pa ba?"Umiling si Adeliya, "Wala naman akong major surgery, minimally invasive lang ito. Medyo masakit lang ang pagkakabendahan, pero okay lang ako. Hindi mo ako kailangang alalahanin."Habang sinasabi niya ito, bigla niyang itinaas ang kaliwang binti para ipakita kay Harold. Ngunit napasinghap siya sa sakit!"’Wag kang padalos-dalos!"Hindi gumalaw si Harold, natatakot siyang matamaan ang sugat ni Adeliy
"Kaya… hinayaan na lang siya ng lahat, pinabayaan siyang gumawa mag-isa. Hindi ko inasahan na ganito kapangyarihan si Karylle at nagawa niyang maging napakaganda ng plano."Kahit ayaw niyang aminin, ito na ang katotohanan. Ano pa ba ang puwede niyang ikaila?Bukod dito, hindi naman talaga sikreto ang lahat ng ito. Siguradong malalaman din ni Harold.Tahimik pa rin si Harold.Medyo nag-panic si Adeliya kaya muling nagsalita, "Makikita sa mga nakasaad sa kontrata na sadyang ginawa ito para hasain ang kakayahan ni Karylle. Pinagkaloob ng Handel family ang lahat, pati ang napakalaking puhunan. Ang lahat iniisip na imposible ito, pero hindi ko akalaing..."Sa puntong ito, hindi niya alam kung ano pa ang idadagdag.Pero sinadya niya ang lahat ng ito at nasabi na niya ang kailangang sabihin.Ngayon, titignan niya kung papayag si Harold na tanggapin ang plano at palitan si Karylle ng mas may karanasan.Bahagyang sumikip ang mga mata ni Harold, saka siya tumingin kay Adeliya. "Ibig sabihin, gus
Bahagyang nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. Hindi sila masyadong nakakain kanina, tapos gusto pa siyang pauwiin ngayon?Tama lang, kung hindi siya biglang sumulpot sa kanto para hintayin si Harold, matagal na silang naghiwalay ng landas. Walang dahilan para ihatid pa siya nito. Hindi niya dapat pinilit ang sarili na maging sakim.Tumango na lang si Adeliya, “Sige, pero may sasabihin lang ako tungkol sa kompanya.”Tumingin si Harold sa kanya, at nang makita nitong wala siyang balak gumalaw, malamig niyang sinabi, “Yan ba ang pag-uusapan natin?”Bahagyang nagbago ang mukha ni Adeliya, agad siyang natauhan at nahihiyang sinabi, “Tara na, doon na lang sa kotse.”Hindi sumagot si Harold at nagpatuloy lang sa paglalakad.Napatingin si Karylle kay Alexander, at halatang nagtataka ang kanyang mga mata: Ito ba ang palabas na sinasabi mo? Pero kung pupunta lang sila sa kotse, ano pa ang makikita natin?May mahinang ngiti si Alexander sa kanyang mga labi, at bumulong siya, “Kotche ni Adeliy
"Karylle, ipapangako mo ba sa kanya?""Karylle, nakainom ka ba ng sobra?"Iba ang tono ni Christian ngayon—wala ang karaniwan niyang banayad at pino na boses."Karylle, sagutin mo ako... Gusto mo ba si Alexander?"Napamulagat si Karylle. Hindi niya kailanman nagustuhan si Alexander, at wala rin siyang balak na pumayag sa kanya.Pero sa paraan ng pagsasalita ni Christian, tila iniisip nitong nagsisinungaling siya.Saglit siyang tumigil, nag-isip, at sa huli'y sumagot, "Oo."Parang sinaksak ang puso ni Christian; dama niya ang matinding sakit.Alam niyang lantaran at garapalan ang panliligaw ni Alexander kay Karylle. Bagamat medyo hindi siya komportable dito, inisip niyang kararating lang ni Karylle mula sa masakit na hiwalayan at malabong pumayag ito sa panliligaw ni Alexander. Kaya naman hinayaan na lamang niya.Ngunit ngayong muli niyang nakita ang dalawa na magkasama nang paulit-ulit, at nagtrending pa sa Weibo ang tungkol sa kanila, hindi na niya kayang magpanggap na ayos lang siya
Sa susunod na sandali, biglang natauhan si Harold. Hindi maipinta ang mukha niya sa sobrang sama ng itsura nito!Ano ba ang iniisip niya?Bakit palaging umiikot ang mundo niya kay Karylle?Napansin ni Adeliya ang pag-aalala sa mukha ni Harold at nagtanong,"Masama ba ang pakiramdam mo? Bakit hindi na lang tayo umuwi?"Malapit nang magkita sina Harold at Karylle, at alam ni Adeliya na may pinag-uusapan si Karylle at Vicente. Ayaw niyang magkaroon ng pagkakataon ang dalawa na mag-usap pa. Natatakot siya ngayon.Pinilit ni Harold na kontrolin ang emosyon niya at tinitigan si Adeliya nang walang gaanong emosyon,"Kumain ka na lang. Hindi ba paborito mo ang mga pagkaing ito?"Pero kahit paborito ang mga pagkain, kailangan ng magandang mood para ma-enjoy ang mga ito. Sa ganitong estado ni Harold, paano niya mae-enjoy ang kahit ano?Nasa isang date siya kasama si Adeliya, pero iniisip niya ang ibang babae. Sino bang hindi magagalit sa ganitong sitwasyon?Pagkaraan ng ilang sandali, bumuntong
"Iha, ano ang gusto mong kainin?" Tanong ni Vicente kay Karylle habang bihirang ngumiti ito.Ngumiti si Karylle,"Kayo na po ang bahala, tito. Kahit ano po.""Ako ang nag-imbita, paano naman ako ang magdedesisyon ulit? Tumingin ka na lang sa menu at piliin mo ang gusto mo."Habang sinasabi iyon, iniabot na ni Vicente ang menu kay Karylle. Tinanggap naman ito ni Karylle nang may ngiti at hindi tumanggi.Nag-order siya ng ilang pagkain na sapat na, pero nagdagdag pa si Vicente ng ilan.Isinulat ng waiter ang mga order isa-isa, at nang makaalis na ang waiter, biglang binuksan ni Vicente ang usapan."Sige nga, sabihin mo. Kusang lumapit ka sa akin, at ngayon pinakain mo pa ako. Alam kong namimiss mo ang tatay mo, pero malamang, may iba ka pang dahilan, tama ba?"Malalim ang buntong-hininga ni Karylle bago sumagot,"Tama po. May dahilan ako, at gusto ko rin sanang makipagtrabaho sa inyo."Bahagyang sumimangot si Vicente at tumingin nang may halatang alam na siya sa balak ng dalaga.Ngumiti
Pilit na pinigilan ni Adeliya ang kanyang galit at agad na ngumiti kay Karylle. "Karylle, anong ginagawa mo rito? Sino naman ito...?"Nang makita ni Adeliya ang mukha ni Vicente, bigla siyang natulala, parang nagbalik sa buhay ang kanyang tiyuhin.Hindi pinansin ni Karylle ang dalawang tao sa harap niya. Sa halip, tumingin siya kay Vicente at may bahagyang ngiti sa kanyang mga labi. "Uncle, pasok na tayo?"Ayaw ni Vicente makialam sa personal na buhay ni Karylle kaya tumango na lang siya nang maayos.Biglang nanigas ang ngiti sa mukha ni Adeliya. Pero maya-maya lang, isang mapanuksong ngiti ang lumitaw. Tama lang na hindi ako pinansin ni Karylle. Hayaan natin makita ni Harold kung gaano kabastos ang babaeng ito.Ngunit bago sila makapasok, biglang nagsalita si Harold."Uncle Tuazon."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya. Ano na naman ito?!Huminto si Vicente at tumingin kay Harold."Ano'ng kailangan mo, Mr. Sanbuelgo?"Tinawag ni Harold si Vicente na "uncle," ngunit hindi ito n
Nag-atubili muna si Asani Wendel bago tumingin sa lahat at nagsalita nang may kawalang magawa,"Sa kasalukuyang sitwasyon... Kung hindi pa rin pumayag si Mr. Handel sa pagpapalit, wala tayong magagawa kundi hayaan si Karylle. Ito lang ang natitirang paraan, kasi sino ba ang gustong bitawan ang ganitong kalaking oportunidad? Bukod pa rito, ang proyektong ito ay tanging Handel lang ang pwedeng makatrabaho natin."Napakunot ang noo ni Jennifer, halatang hindi siya sang-ayon,"Kailangan ba talagang Handel? Hindi ba pwedeng Sanbuelgo Group na lang?"Nagulat si Lucio at agad na tumingin kay Jennifer. Tumitig din si Jennifer kay Lucio at seryosong sinabi,"Chairman, ang mahalaga naman dito ay ang interes natin. Malinaw na gustong sakupin ni Karylle ang Granle family, kaya hindi natin pwedeng ipagkatiwala ang kinabukasan ng pamilya sa isang batang wala pang sapat na karanasan."Tumango si Lucio bilang pagsang-ayon,"Tama, hindi pwedeng malagay sa alanganin ang Granle Clan. Mahirap pa ang sitw
Muli itong lumikha ng ingay.Kasabay nito, lalong tumindi ang inis ni Harold. Pinilit niyang huminga nang malalim upang makontrol ang emosyon niya.Pero hindi kasing simple ng iniisip niya ang mga bagay-bagay. Ngayong hapon, habang abala siya sa trabaho, bigla siyang nawalan ng pokus.Malakas niyang pinukpok ang mesa gamit ang kamao.Biglang tumahimik ang buong conference room.Namutla ang mga nag-uulat. Nanginig ang kamay ng isa, dahilan para mahulog ang dokumento sa mesa na lumikha ng ingay.Ang tunog na iyon ang tila nagpagising kay Harold. Doon lang niya napagtanto na nasa isang meeting siya.Halos maiyak na ang taong nag-uulat.Nanlambot ang tuhod nito, halos hindi makapanatiling nakatayo. Ang malamig na presensya sa conference room ay halos ikahimatay niya nang paulit-ulit.Kumunot ang noo ni Harold at malamig niyang sinabi,"Ituloy mo."Napasinghap ang taong nag-uulat at pilit na itinuloy ang ulat, bagamat nanginginig."T-tapos na po ako," sabi nito nang halos hindi makatingin
Natigilan si Vicente. Oo nga naman, kung tunay ngang may kakayahan siya, bakit niya kailangang hingin ang mga baryang ito?Tinitigan niya si Karylle."Paano mo gustong tumaya?"Sandaling nag-isip si Karylle bago ngumiti at sumagot."Kung ako ang manalo, kailangan mong mangako, Uncle, na ililibre mo ako ng limang beses sa pagkain."Napakunot ang noo ni Vicente."Malaking handaan ba ang gusto mo?"Ngumiti si Karylle."Oo, wala pa akong hapunan ngayong gabi. Libre ka ba, Uncle?"Ngayon lamang sineryoso ni Vicente ang batang babae sa harap niya. Parang may kakaiba sa kanya, at malinaw na may layunin ito sa pakikipag-ugnayan sa kanya."Bata, may dahilan ka bang lumapit sa akin?"May ngiti sa mga labi ni Karylle."Uncle, gusto ko lang namang ilibre mo ako sa hapunan. Natatakot ka ba?"Batid ni Karylle na si Vicente ang klase ng taong hindi madaling mapikon o mapaglaruan. At tama ang hinala niya, dahil narinig niya ang mapanuyang tugon ni Vicente."Ano'ng kalokohan 'yan? Bakit naman ako mata