Napatigil ang assistant sa gulat at hindi sinasadyang napatingin kay Alexander. "Mr. Handel...?" Halos hindi niya maituloy ang tanong. "Talaga bang gusto n’yo... siya?"Hindi niya magawang sabihin ang natitirang bahagi ng tanong.Bahagyang ngumiti si Alexander. "Lahat iniisip na romantic ako, bakit hindi ko pwedeng piliin siya? Sino ang mag-aakalang nakakatawa ako?""Pero hindi kayo gano’ng klaseng tao, at saka, kasal na si Miss Granle, Mr. Handel. Napakabuti niyo po para gawin ‘yan..."Ngumiti lang si Alexander. "Hindi ko naman iniintindi ‘yon. Besides, Karylle is worth it.""Pero...!" Puno ng gulat ang mata ng assistant.Naaalala niya na noong lumapit si Mr. Handel kay Karylle, ito’y dahil si Karylle mismo ang naghanap sa kanya. Ibinunyag ni Karylle ang kanyang pagkakakilanlan bilang iris at nag-alok na makipagtulungan sa kanya.Ginamit ni Mr. Handel ang pagkakataong ito para harapin si Harold.Pero habang tumatagal ang mga pag-uusap nila, parang nagbago ang pakikitungo ni Mr. Hande
Fan ni Mr. Handel: [Hindi!!] Tutol na tutol ako!! Si Karylle ay parang sirang sapatos na ginamit na ng iba, bakit kailangang makipagrelasyon ni Mr. Handel sa isang babaeng gaya niya? Maraming mas karapat-dapat kay Mr. Handel! Mr. Handel, huwag mo siyang pakasalan! / Luha / Luha / Luha / Luha -Eat, drink, and have fun: [Grabe! Nakakatakot! Naglabas lang si Harold ng announcement tungkol kay Karylle at sinabing may masamang intensyon ang babaeng ito, pero sa isang iglap, may nagtatanggol na para sa kanya? Gustong-gusto ko ang ganitong klaseng lalaki! Napakatouching! Huhu, kailan kaya ako magkakaroon ng lalaking handang ipaglaban ako ng ganito?]Huwag tumakbo: [Ha? Baka naman nagkakamali kayo? Bakit parang sobrang baluktot ng pananaw n’yo? Sigurado ba kayo na ganyan lang talaga ang nangyari? Mga keyboard warriors, kalma lang kayo!]Si Karylle ang Diyosa Ko: [Kung ako ang tatanungin, gusto kong maging sila. Si Karylle, noong nasa piling pa ni Harold, hindi ko naramdaman na masaya siya. A
Joseph: [Pasensya na kung kailangan ninyong makita ang announcement na ito, pero ginawa ko ito matapos ang mahabang pag-iisip, kaya ngayon gusto ko kayong bigyan ng paglilinaw.]Alam kong marami ang interesado sa nangyari sa pagitan ng apo kong si Harold at ni Miss Granle. Marahil iniisip n’yo na maayos naman ang relasyon nilang dalawa, kaya bakit sila bigla na lang naghiwalay? Posible bang peke lang ang naging relasyon nila noon?Mali. Totoo ang naramdaman nila sa isa’t isa, at hindi kailanman gagawa ng peke o mapanlinlang na bagay ang pamilya Sabuelgo.Napatigil si Karylle sa pagbabasa at napuno ng mapait na ironiya ang kanyang mga mata."Mapanlinlang na bagay? Ha! Hypocrites."Pinagpatuloy niya ang pagbabasa.— [Ngunit dahil sa isang bagay, nagkaroon ng bagong pananaw ang pamilya Sabuelgo tungkol kay Miss Granle. Alam naman ng lahat kung bakit nagsama ang dalawa sa simula. Dahil dito, ang naging desisyon noon ay, kahit ano pa man ang mangyari, bilang lalaki, kailangang maging respo
Napuno ng lamig ang mga mata ni Karylle. "Kalimutan na lang?Paano mo kakalimutan?Talaga bang palalampasin ko na lang ito nang tahimik?""Karylle, balak mo bang lumaban?" tanong ni Nicole, halatang may excitement sa boses niya.Hindi sumagot si Karylle at patuloy na nagbasa.—— *[Kapag sinabi ko ito, sigurado akong marami nang nakakaalam na sa birthday banquet ng matandang Mo, dumalo si Miss Granle kasama si Mr. Handel. At sa harap ng lahat, sinabi niyang gusto na niyang makipag-divorce sa apo ko. Malaking dagok ito sa Sanbuelgo Group.Hindi nag-atubiling pumabor ang korte sa panig ni Mr. Handel, na nagdulot ng malaking kawalan sa Sanbuelgo Group. Ang dalawang pangyayaring ito ay sapat na para malaman ng lahat ang intensyon ni Miss Granle. Kung hindi niya makukuha ang gusto niya, sisirain na lang niya ito dahil sa galit.]*Lalo pang nag-apoy ang galit ni Karylle habang binabasa ang kasunod na bahagi ng mga komento.Habang maraming tao ang bumabatikos kay Karylle, may ilan ding dumede
Hawak ni Nicole ang kanyang cellphone, halatang litong-lito, pero bago pa man makasagot si Karylle, napansin niyang trending na naman si Karylle sa social media. Hindi niya napigilang magsalita, "Baby, ikaw at si Alexander, trending na naman kayo! At number one pa!"Napataas ang kilay ni Karylle at agad na-click ang trending topic.Alexander at Karylle CP fan: [Mga bes, anong tingin niyo sa pagiging bagay nina Karylle at Alexander? Ako sobrang optimistic sa kanilang dalawa, parehong magaling, parehong maganda at gwapo! Perfect match talaga!!]Hindi magkamayaw ang mga comments sa baba.Karylle is my brain: [Sang-ayon! Raise a hundred hands! Kung hindi kayang panindigan ni Mr. Sanbuelgo, karapat-dapat si Karylle sa isang excellent na lalaki. Take note, hindi nagpo-post si Mr. Handel ng kahit ano tungkol sa ibang babae sa Weibo, pero this time, obvious na obvious ang sinabi niya! Sabi niya, si Karylle daw ang liwanag ng buhay niya. Grabe, sobrang importante nun! Dapat magsama na sila! To
“Karylle, a-ako ba… nagiging pabigat na sa’yo?”Bahagyang ngumiti si Karylle. “Wala itong kinalaman sa’yo. Ang mga bagay na dapat harapin ay kailangan pa ring harapin, pero sana, sa susunod, huwag mo na kaming subukang kumbinsihin ni Christian. Sabihin mo sa kanya ang iniisip ko, at pilitin mo siyang sumuko.”Malalim na napabuntong-hininga si Nicole. “Pagkatapos mong pakasalan si Harold, nakita ko ang tunay mong nararamdaman para sa kanya. Sinubukan ko na rin siyang kumbinsihin ng ilang beses na kalimutan ka, pero siya…”Hindi na itinuloy ni Nicole ang mga salitang iyon, dahil alam niyang nauunawaan na ito ni Karylle.Napabuntong-hininga si Karylle. “Pag-usapan na lang natin ito sa susunod.”Wala nang nagawa si Nicole kundi tumango. “Sige.”Dahil hindi niya sila maipagtagpo ngayon, napilitan siyang itigil muna ang plano niya.Ngunit nag-alangan si Nicole sandali bago muling nagsalita. “Ano na ang plano mo para lumaban? Grabe, ang kapal ng mukha ng pamilya Sabuelgo.”Nag-angat ng labi
#Mr. Sabuelgo Kasama si Miss Granle Buong GabiBagama't sobrang exaggerated ng title, talagang nakakagising ng imahinasyon. Pero totoo rin naman ang sinasabi nila.Na-ospital na naman si Adeliya.Napatitig si Karylle, at tila naramdaman niyang may mas malalim na dahilan sa likod ng pagkakaospital ni Adeliya.Hindi ito ang unang beses na pumasok si Adeliya sa ospital, pero sigurado siyang peke ang pagkakataong ito. Lalo na kung pagbabasehan ang nangyari noong naospital ang isang comatose patient dati…Napangiti ng bahagya si Karylle. “Ang galing ng diskarte nila,” naisip niya. Pero paano kung isang araw, matuklasan ng lahat ang totoo?Kung hindi lang niya nalaman ang tungkol sa mga sikreto ng kanyang ama, baka hindi niya na lang pinansin ang mga bata-batang kalokohan ni Adeliya.Kung paano nag-iintriga si Adeliya, problema na iyon ni Adeliya. At kung hindi kayang panatilihin ni Harold ang sarili niya, wala rin siyang karapatan na magreklamo. Hindi naman niya kasalanan ang kakulangan ni
Kumunot ang noo ni Karylle, halatang ayaw niyang sumakay sa sasakyan. Pero tiningnan siya ni Alexander at kalmadong sinabi,"Karylle, baka hindi pa kita nakakausap tungkol sa maraming bagay. Pwede bang sumakay ka na muna?"Napangiwi si Karylle. Iniisip niyang ito na ang pagkakataon para tuluyan nang tapusin ang lahat sa pagitan nila. Sa huli, sumakay siya sa sasakyan.Bahagyang ngumiti si Alexander, isinara ang pinto para sa kanya, at pumunta sa driver’s seat.Hindi siya nagmadaling magmaneho. Sa halip, tumingin siya kay Karylle pagkatapos isara ang pinto. Nang makita niyang nakatingin din ito sa kanya, ngumiti siya at sinabing,"Yung nangyari kahapon, alam kong iniisip ng lahat na sinadya ko lang magpakita para manggulo. Pero, Karylle, bawat salitang sinabi ko kahapon, galing 'yun sa puso ko."Napangisi si Karylle, halatang hindi naniniwala. "Alexander, ex-wife ako ni Harold. Kinasal na ako, at hindi na ako isang inosenteng babae.""Alam ko," seryosong sagot ni Alexander. Sa pagkakat
Sa pagkakataong ito, hindi na naisipan ni Karylle na umupo sa likod. Diretso siyang umupo sa passenger seat sa unahan.Bahagyang dumilim ang mukha ni Harold, pero wala siyang sinabi.Mahaba ang biyahe ngayon, kaya pagkapasok pa lang ni Karylle sa kotse ay pumikit na siya para subukang matulog.Ngunit ilang saglit lang, nag-vibrate ang kanyang cellphone. Binuksan niya ang Telegram.May group chat iyon nila ni Nicole at ni Roxanne.Nicole: En, kasama mo ba ngayon si Harold?Napakunot ang noo ni Karylle. May nakakita na naman ba sa amin at ipinost online?Karylle: Oo, bakit?Roxanne: Bakit kayo magkasama? Work ba?Karylle: Oo, pupunta kami ngayon sa Rosen Bridge. May kailangan lang asikasuhin.Roxanne: Rosen Bridge? Ang layo niyan ah. Kayo lang dalawa?Nicole: Putik! Totoo nga! Hindi pala ako niloko ng hayop na 'yon!Kasunod nito, nag-send pa si Nicole ng picture na halatang may inis na caption.Roxanne: ???Karylle: ???Karylle: Kasama rin si Bobbie, FYI.Patuloy lang sa pagta-
Nagsimulang ilapag ng mga waiter ang mga pagkain sa mesa. Dahil naka-reserve na ito ni Bobbie bago pa man sila dumating, puwede na agad silang kumain pagkaupo.Pagbalik ni Bobbie matapos i-park ang sasakyan, agad niyang napansin ang seating arrangement nila. Napahinto siya at saglit na natigilan.Bigla niyang naisip, Aba, parang ayoko nang lumapit.Kabisado na niya ang mood ni Mr. Sanbuelgo. Sa tingin pa lang niya, alam niyang ayaw na ayaw ng boss niya na makisalo siya sa upuan ngayon. Ramdam niyang pinipigilan pa nito ang sarili.Pero bago pa siya makapagdesisyon kung babalik na lang siya sa sasakyan o tuluyan nang lalapit, nagsalita agad si Roy—na para bang palaging sabik sa gulo at hindi natatakot sa drama.“Bobbie, halika na! Umupo ka na, mabilis lang 'to. Kain lang tapos alis agad, time is tight and the task is heavy!” nakangising sabi nito.Napabuntong-hininga si Bobbie. Aba, kung hindi ba naman ako iniipit nito...Malinaw na si Roy ay nagpapasaya lang at sadyang ginagatungan an
Sa kabila ng lahat, nanatiling mabigat ang loob ni Karylle.Ang Rosen Bridge ay hindi ganoon kalapit. Bagama’t nasa loob pa rin ito ng Lungsod B, matatagpuan ito sa isang maliit na lalawigan na kailangan pang tawirin mula sa isang urban area papunta sa isa pa.Ibig sabihin, kung aalis sila sa hapon, malamang ay gabi na bago matapos ang inspeksyon, at posibleng kailanganin pa nilang mag-overnight doon.Dahil dito, naramdaman ni Karylle ang isang hindi maipaliwanag na inis.Pero dahil ito ay tungkol sa trabaho at bahagi ng kanyang tungkulin, wala siyang magawa kundi lunukin ang nararamdaman. Hindi siya pwedeng magpadala sa emosyon o ihalo ang personal sa propesyonal. Kapag ginawa niya iyon, tiyak na iisipin ng iba na isa siyang maliit at pihikang tao. Sa kasalukuyang kalagayan niya—na pilit bumabangon muli para makuha muli ang kontrol sa Granle—hindi siya puwedeng magkaroon ng kahit kaunting kapintasan.Lalo na ngayong ang proyektong ito kasama si Harold ay isa sa pinakamahalaga sa kany
Itinutok ni Harold ang kanyang mata kay Karylle, kahit hindi siya nagsalita, ramdam pa rin ni Karylle ang matinding ironiya sa mga mata nito.Hindi pinansin ni Karylle si Harold at sa halip ay tumingin siya sa namumuno ng planning department na nagsalita."Ba't ninyo gustong magpalit ng trabaho?" tanong ni Karylle.Agad na sumagot ang head ng planning department, "Ganito po kasi, magkaibang mga kalakasan ng bawat isa, at ang cooperation plan po ay nagbago, kaya't pinili namin ang mga posisyon na akma sa amin."Isang matalim na tingin mula kay Harold ang tumama sa manager ng planning department, at malamig niyang tanong, "Ano ang resulta?"Dali-daling tumingin ang manager kay Karylle, hindi niya kayang tumingin kay Harold. Nang makita niyang nakasimangot si Karylle, agad siyang kinabahan.Naku!Pumait ang kanyang pakiramdam. Akala niya na ang mga pagbabago ay makakatulong para magustuhan siya ni Karylle at Harold, pero ngayon, parang napaglaruan lang siya ng sarili niyang kakulangan at
Napakunot ang noo ni Adeliya. “Alam ko,” maikli niyang sagot.Ayaw na sana niyang magtiwala sa taong iyon, pero hindi na rin niya kayang maghintay pa.Nang makita ni Andrea na naging mas mahinahon na si Adeliya, tumango ito. “Sige, hintayin na lang muna natin ang balita. Pag naayos na ang lahat, makakalabas na tayo agad ng ospital.”Tumango si Adeliya. “Hmm.”Mabilis lumipas ang araw, pero hindi alam kung ilang tao ang hindi nakatulog nang maayos.Si Karylle, ilang ulit nagising sa kalagitnaan ng gabi. Halatang hindi maganda ang lagay niya, at kung wala siyang alarm kinabukasan, siguradong malalate siya.Nang lumabas si Nicole sa kwarto, nadatnan niya si Karylle na kakatapos lang sa banyo. Ngumiti siya at kinawayan ito, “Morning, baby~”Pinilit ngumiti ni Karylle. “Morning. Mauna ka na maghilamos, ako na maghahanda ng breakfast.”Umiling si Nicole habang pinapakita ang hawak niyang cellphone. “No need, I already ordered. Papadeliver ko na lang.”Tumango si Karylle. “Okay, sige, mag-ay
"Mukhang gano'n na nga." Walang pag-aalinlangang sabi ni Jerianne, habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng malalim na pag-unawa. "Kung may ganitong tensyon sa lumang mansyon ng Sabuelgo family, malamang maraming hindi pagkakaunawaan at tampuhan sina Harold at Karylle."Napakagat-labi si Reyna, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hinila siya ni Jerianne palapit at niyakap. "Anak, huwag mong pilitin ang sarili mong mag-isip ng kung anu-ano. Kung kaya mong ipaglaban, ipaglaban mo. Pero kung hindi na talaga kaya, matutong bumitaw. Yung paulit-ulit kang nasasaktan pero ayaw mong pakawalan—hindi ikaw 'yon. At ayokong mas lalo ka pang masaktan."Nanginginig ang mga labi ni Reyna, at dama niyang pati ang ina niya ay gusto na siyang sumuko.Pero hindi niya kaya.Napakabuting lalaki ni Harold...Sa isip niya, si Harold pa rin ang laman—ang pagiging maayos nitong tingnan, ang diretsong kilos, ang tapang, at ang matikas nitong tindig.Hindi niya matanggal sa isipan ang lalaki. Ang bigat ng pa
Napatawa si Karylle sa sinabi ni Nicole. “Grabe ka, hindi naman lahat ng lalaki ay scumbag. Marami pa rin diyan ang matinong tao.”Napabuntong-hininga si Nicole. “Well, sa panahon ngayon? Ilan ba talaga ang kagaya ni Christian? Sabihin mo nga, gaano karami sa kanila ang totoong maaasahan?”Biglang naging kumplikado ang tingin ni Karylle. Tahimik lang siyang napatingin sa malayo, pinipigil ang sarili. Hindi siya sumagot, bagkus ay pinagdikit lang niya ang mga labi at ibinaling ang tingin.Napansin agad ni Nicole ang pagbabago ng mood ng kaibigan. Parang nalamlam na naman si Karylle. Agad siyang natauhan—mukhang hindi niya dapat binanggit si Christian. Alam niyang may matinding guilt si Karylle kay Christian, lalo na’t may utang na loob ito sa lalaki.“Ay, sige na nga, huwag na natin pag-usapan ‘yan. Manood na lang tayo ng TV, gusto mo?” alok ni Nicole, pilit binabago ang tema ng usapan.Tumango si Karylle. “Sige.”Sa totoo lang, wala talaga siyang gana manood, pero dahil kay Nicole na
Hindi nagsalita si Harold, bagkus pinili niyang manahimik habang mariing pinipigil ang anumang emosyon.Ngunit kahit wala siyang sinabi, ramdam pa rin ng lahat ang bumabalot na lamig sa kanyang paligid, lalo na sa mga mata niyang tila nagyeyelong titig. Kitang-kita—masama ang timpla niya.Lalong nataranta si Lady Jessa, “Karylle, ikaw...”Nabitin ang sasabihin niya, tila nag-aalangan kung dapat pa ba siyang magsalita. Wala na siyang nadugtong pa.Sa kabilang banda, si Karylle ay medyo kalmado na rin sa mga sandaling iyon. Pinilit niyang ngumiti, at mahinahong nagsalita, “Grandma, huwag ka nang mag-alala sa akin. I'm really okay.”“Paano naman ako ‘di mag-aalala, Karylle? Kita mo naman ang sarili mo. Kung gusto mo, bumalik ka na dito. Sabihan mo si Roy na ibalik ka muna. Palalabasin ko na yang batang ‘yon—tayo muna ang mag-usap bilang apo’t lola, okay?”Bahagyang tumango si Karylle. “Grandma, okay lang po talaga ako. May mga kailangang asikasuhin sa trabaho. Pupunta na lang po ako sa i
At gaya ng inaasahan, agad na tumigil si Karylle nang marinig ang sinabi ni Roy.Mabilis niyang ipinarada ang sasakyan sa tabi ng kalsada, malapit kay Karylle. Bumaba ng bahagya ang bintana at tumingin siya sa dalaga. “Si lola lang kasi ang nag-aalala talaga,” paliwanag niya. “Ayaw niyang mapabayaan ka, kaya pinakiusapan niya akong sunduin ka. Please, sakay ka na. Kung hindi ka sasama, lalo lang siyang mag-aalala.”Hindi agad nagsalita si Karylle. Kunot ang noo niyang tumingin sa loob ng sasakyan, at nang masigurong si Roy lang talaga ang laman niyon, bahagyang lumuwag ang ekspresyon niya.Pero tumanggi pa rin siya. Maingat at malamig ang boses niya nang magsalita, “Sabihin mo na lang kay lola na sinundo mo ako at nakauwi na ako. Hindi ko na ikukuwento ‘to.”