Sa pagkakataong ito, hindi na talaga makapagsalita si Karylle, at ang nakakalito pa ay hindi niya alam ang nangyayari, bakit ngayon, ang jade bracelet ay parang naging kasalanan niya.
“Palabasin siya, ayoko na siyang makita! Lumabas ka!” sigaw ng matanda na ngayon ay sobrang galit na galit.
Agad na hinawakan ni Karylle ang kamay ni Lady Jessa at sinabi nang nag-aalalang, “Lola, patawarin mo ako, kasalanan ko ito.”
Punong-puno ng pagsisisi ang kanyang mukha, tila nagsasabing kung alam lang niyang hindi siya paniniwalaan ng pinsan niya, hindi na sana niya ginawa iyon.
“Malandi ka!&rdqu
Maraming tao ang nakatingin sa dalawa, tila naghihintay kung magtatapat nga ba sila sa isa't isa.Nakapakunot si Karylle, at ngayon ay nakatingin kay Adeliya na parang hindi makapaniwala, “Ano bang dapat kong nakalimutan?”Tila tumitibok ang puso ni Lady Jessa na parang may sugat, at mahigpit niyang hawak ang kamay ni Karylle, parang doon lang siya nakakaramdam ng kaunting kapanatagan.Mahigpit ding hinawakan ni Karylle ang kamay ni Lady Jessa at sinabi ng mahinahon, “Lola, lagi akong nandito sa tabi mo, pangako!”Napabuntong-hininga si Lady Jessa, at nang pumikit siya, bumagsak ang dalawang linya ng luha sa mesa.Bigla namang nakaramdam ng awa si Joseph at agad siyang nagsalita, “Lady Jessa! Kailangan n'yong lumakas!”
Pumikit si Karylle, para bang pinili niyang tumahimik na lang.Biglang napabuntong-hininga si Adeliya, sa wakas, napatigil din niya ito sa pagsasalita!Mabilis siyang lumapit at sinabi sa matandang babae, “Lola, kasalanan ko rin po ito, kung nag-ingat lang ako, hindi sana mangyayari ang ganito, hindi ba… Ako ang may pagkakamali, lola, huwag niyo po sanang pag-initan si Karylle, kasi… bata pa siya.”“Bata pa?” Halos natawa si Lauren sa inis, “Nasa higit dalawampu na siya, ‘bata’ pa rin ba iyon?”Noon pa man, mababa ang tingin ni Lauren kay Karylle at palaging siya ang pinupuntirya nito, pero dati, sa loob lang ng bahay nangyayari iyon.Ngayon na may ganitong sitwasyon, sobrang nalulungkot at nasasaktan ang matandang babae. Kaya para kay Lauren, pagkakataon na rin ito para ipakita ang pagiging maka-lola niya, at sisihin si Karylle.Matigas ang tono niyang sinabi, “Karylle, tatlong taon ka na sa pamilya Sanbuelgo, hindi na natin pag-uusapan kung paano ka tinrato ng iba, pero si lola mo?
Hindi sinasadyang umiling si Adeliya, “Wala akong ......”Galit na galit si Arianne, alam na niya ngayon ang nangyayari, kaya mariin siyang nagsalita, “Ito’y planong ginawa ni Karylle!” Sinadya niyang sabihin sa harap namin na ito ay para kay lola, kaya akala namin talaga na iyon ang regalo niya para kay lola! Akala namin iyon ang estilo na gusto ng lola, kaya pinaghirapan pa naming hanapin iyon, pero ......”Sa puntong ito, kailangan na nilang sabihin ang totoo at linawin ang sitwasyon.Ngunit ngumisi lang si Nicole, “Ganito talaga ang gusto ng lola ko, si Karylle at ako ay parang magkapatid, at kahapon lang nagdiwang ng kaarawan si lola, kaya ito ang regalong binili ni Karylle para sa kanya! Pero hindi lang kayo walang pakialam sa pagbibigay ng regalo para kay Mrs. Sanbuelgo, kundi ginamit niyo pa ang binili ni Karylle. Hindi ba kayo nahihiya?!”Tumingin si Karylle kay Nicole at umiling, “Huwag na, Nicole......”Mahina lang ang boses niya, kaya ang mga malapit lang ang nakarinig.Ma
Nanginig ang mga binti ng ama ni Nicole! Bunny, pwede bang tumigil ka na sa pagsasalita!Pero patuloy na sinisermunan ni Nicole si Adeliya, at tila natutuwa pa si Mrs. Sanbuelgo sa kanyang nakikita. Kung pipigilan ito ng ama ni Nicole, siguradong mas maiinis ang pamilyang Sanbuelgo!Nataranta si Adeliya at umiling, “Hindi! Wala akong intensyon na magpa-impress! Akala ko lang na bukod sa jade bracelet na ito, may iba pang bagay na ibibigay si Karylle, kaya naghanda ako ng marami. Hindi ko gustong agawan si Karylle ng atensyon!”Ngumisi si Nicole, “’Yan ba ang tinatawag mong may malasakit? Sa totoo lang, ang paliwanag mo ay walang kwenta!”Galit na galit na talaga ang matanda sa mga oras na ito, ngunit pilit niyang pinipigilan ang kanyang damdamin at madiing sinabi, “Dahil ikaw ang nakasagip sa buhay ni Harold, hindi ko na ito palalakihin pa. Pero anak, kung gusto mong humaba pa ang buhay ko, huwag ka nang sumipot sa mga susunod na kaarawan ko, dahil sa tuwing makikita kita, maaalala ko
Biglang nagsalita si Joher, masaya siyang sinabi, "Hindi mo pwedeng sabihin yan, self-inflicted din kasi yan, kaya walang sisisihin kundi sarili niya."……Sa mga sandaling ito, inihatid na ni Karylle si Lady Jessa sa lounge. Habang nakaupo na ang matanda sa upuan, parang bumigat ang puso ni Karylle, dahan-dahan siyang umupo sa tabi ni Lady Jessa at mahina niyang sinabi, "Lola, alam kong malungkot ka araw-araw, pero... sa dami ng taon na lumipas, hindi mo pa rin ba kayang makalimutan ang nangyari noon?"Biglang nanginig ang puso ni Lady Jessa, napatingin siya kay Karylle, “Karylle, ito ang pasaning hindi kayang buhating ng lola mo sa buong buhay niya. Hindi mo ito naranasan, hindi mo alam…"Bago pa matapos ang salita ng matanda, biglang hinigpitan ni Karylle ang hawak sa kamay ni lola at seryosong sinabi, “Lola, alam mo ba kung bakit umakyat ako ng bundok at lumuhod ng ganun katagal ngayon, at bakit dinala kita ng jade toad na ito?” Bahagyang natigilan ang matanda at muling nagsalita s
Sa isang iglap, tumingala siya at tumingin kay Lady Jessa, "Lola, si Harold... bumalik na siya."Biglang nanginig ang ekspresyon ng matanda, "Ikaw, ikaw...!"Pagkatapos ng isang saglit, umiling nang walang magawa si Lady Jessa, bumuntong-hininga at sinabi, "Alam kong gusto mo akong pasayahin at kumbinsihin ako gamit ito, pero sa maraming pagkakataon..."Sa halip, seryosong sinabi ni Karylle, "Lola, alam mo kung anong klaseng tao ang abbot na si Master J, hindi siya nagsisinungaling, at ang mga monghe ay hindi basta-basta nagsasalita. Kung hindi mo man ako paniwalaan, kahit si abbot ay mahirap hindi paniwalaan. Kaya bukas, samahan mo na lang ako kay Master J, at pakinggan mo siya. Ang J Temple ay napakaimportante."Biglang napatingin nang hindi makapaniwala si Lady Jessa kay Karylle, "Karylle, ikaw...?"Ngumiti ng bahagya si Karylle, "Lola, tara na, kilalanin natin ang master na ito. Alam mo, baka hindi siya nagkaroon ng pagkakataon na maging anak mo, pero bilang apo, siya ay laman at
Bahagyang kumibot ang kilay ng matanda, "May punto ka, pero para sa akin, parang hindi kapani-paniwala..."Si lola ay isang taong may pananalig sa Diyos.Kaya naglakas-loob si Karylle na sabihin ito sa kanya sa ganitong paraan.Kung iba ang makakarinig, baka isipin nilang nagsisinungaling lang siya."Lola, ang mundo ay napakalawak at maraming hindi inaasahan, kaya't magtiwala ka sa abbot na master!""Si Master J ay isang napakalakas na abbot, kaya bukas, samahan mo akong makipagkita sa kanya at tingnan natin kung may oras siya."Ngumiti si Karylle at tumango, "Pero lola, sa ngayon, sa iyong birthday banquet, nandoon pa si Harold na naghihintay sa iyo. Hindi mo ba ipagpapatuloy ang pagdiriwang ng iyong kaarawan? Marami pang bisita sa labas."Sa sandaling iyon, tila mas gumaan ang pakiramdam ni Karylle, at masaya siya dahil sa wakas, nagtagumpay siya. Malapit na ring mabigyan ng kapanatagan ang puso ng kanyang lola."Sige, labas na tayo." Ngayon, halatang mas maganda na ang mood ng mata
Napaluha ang matanda, "Matanda na tayo, ......"Akala niya nakalimutan na nito ang kanilang pinagsamahan.Napabuntong-hininga si Joseph, "Halika, tikman mo muna ang luto ko."Ngumiti si Karylle habang pinapanood si Joseph na inalalayan si Lady Jessa papunta sa mesa at pinaupo.Nilibot niya ang tingin sa paligid. Hindi pa umaalis si Arianne, pero hindi na ito kasingsigla ng kanina.Tumingin siya kay Nicole, na abala sa pagkain at pakikipag-inuman kasama ang mga kaibigan.Patuloy na masigla ang pagdiriwang.Biglang tumingin si Harold kay Karylle, "Sumama ka sa akin." Pagkasabi nun, tumalikod na siya at naglakad palabas.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle. Bagaman nagdadalawang-isip siya, kailangan niyang ipaliwanag ang nangyari para walang mapansing kakaiba si lola, kaya sumunod na rin siya.Maraming nakakita na lumabas ulit nang magkasama ang dating mag-asawa, kaya lalong lumalim ang pagtataka ng mga tao.Hindi lumingon si Harold dahil narinig niya ang tunog ng hakbang sa likod niya.
"Kaya… hinayaan na lang siya ng lahat, pinabayaan siyang gumawa mag-isa. Hindi ko inasahan na ganito kapangyarihan si Karylle at nagawa niyang maging napakaganda ng plano."Kahit ayaw niyang aminin, ito na ang katotohanan. Ano pa ba ang puwede niyang ikaila?Bukod dito, hindi naman talaga sikreto ang lahat ng ito. Siguradong malalaman din ni Harold.Tahimik pa rin si Harold.Medyo nag-panic si Adeliya kaya muling nagsalita, "Makikita sa mga nakasaad sa kontrata na sadyang ginawa ito para hasain ang kakayahan ni Karylle. Pinagkaloob ng Handel family ang lahat, pati ang napakalaking puhunan. Ang lahat iniisip na imposible ito, pero hindi ko akalaing..."Sa puntong ito, hindi niya alam kung ano pa ang idadagdag.Pero sinadya niya ang lahat ng ito at nasabi na niya ang kailangang sabihin.Ngayon, titignan niya kung papayag si Harold na tanggapin ang plano at palitan si Karylle ng mas may karanasan.Bahagyang sumikip ang mga mata ni Harold, saka siya tumingin kay Adeliya. "Ibig sabihin, gus
Bahagyang nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. Hindi sila masyadong nakakain kanina, tapos gusto pa siyang pauwiin ngayon?Tama lang, kung hindi siya biglang sumulpot sa kanto para hintayin si Harold, matagal na silang naghiwalay ng landas. Walang dahilan para ihatid pa siya nito. Hindi niya dapat pinilit ang sarili na maging sakim.Tumango na lang si Adeliya, “Sige, pero may sasabihin lang ako tungkol sa kompanya.”Tumingin si Harold sa kanya, at nang makita nitong wala siyang balak gumalaw, malamig niyang sinabi, “Yan ba ang pag-uusapan natin?”Bahagyang nagbago ang mukha ni Adeliya, agad siyang natauhan at nahihiyang sinabi, “Tara na, doon na lang sa kotse.”Hindi sumagot si Harold at nagpatuloy lang sa paglalakad.Napatingin si Karylle kay Alexander, at halatang nagtataka ang kanyang mga mata: Ito ba ang palabas na sinasabi mo? Pero kung pupunta lang sila sa kotse, ano pa ang makikita natin?May mahinang ngiti si Alexander sa kanyang mga labi, at bumulong siya, “Kotche ni Adeliy
"Karylle, ipapangako mo ba sa kanya?""Karylle, nakainom ka ba ng sobra?"Iba ang tono ni Christian ngayon—wala ang karaniwan niyang banayad at pino na boses."Karylle, sagutin mo ako... Gusto mo ba si Alexander?"Napamulagat si Karylle. Hindi niya kailanman nagustuhan si Alexander, at wala rin siyang balak na pumayag sa kanya.Pero sa paraan ng pagsasalita ni Christian, tila iniisip nitong nagsisinungaling siya.Saglit siyang tumigil, nag-isip, at sa huli'y sumagot, "Oo."Parang sinaksak ang puso ni Christian; dama niya ang matinding sakit.Alam niyang lantaran at garapalan ang panliligaw ni Alexander kay Karylle. Bagamat medyo hindi siya komportable dito, inisip niyang kararating lang ni Karylle mula sa masakit na hiwalayan at malabong pumayag ito sa panliligaw ni Alexander. Kaya naman hinayaan na lamang niya.Ngunit ngayong muli niyang nakita ang dalawa na magkasama nang paulit-ulit, at nagtrending pa sa Weibo ang tungkol sa kanila, hindi na niya kayang magpanggap na ayos lang siya
Sa susunod na sandali, biglang natauhan si Harold. Hindi maipinta ang mukha niya sa sobrang sama ng itsura nito!Ano ba ang iniisip niya?Bakit palaging umiikot ang mundo niya kay Karylle?Napansin ni Adeliya ang pag-aalala sa mukha ni Harold at nagtanong,"Masama ba ang pakiramdam mo? Bakit hindi na lang tayo umuwi?"Malapit nang magkita sina Harold at Karylle, at alam ni Adeliya na may pinag-uusapan si Karylle at Vicente. Ayaw niyang magkaroon ng pagkakataon ang dalawa na mag-usap pa. Natatakot siya ngayon.Pinilit ni Harold na kontrolin ang emosyon niya at tinitigan si Adeliya nang walang gaanong emosyon,"Kumain ka na lang. Hindi ba paborito mo ang mga pagkaing ito?"Pero kahit paborito ang mga pagkain, kailangan ng magandang mood para ma-enjoy ang mga ito. Sa ganitong estado ni Harold, paano niya mae-enjoy ang kahit ano?Nasa isang date siya kasama si Adeliya, pero iniisip niya ang ibang babae. Sino bang hindi magagalit sa ganitong sitwasyon?Pagkaraan ng ilang sandali, bumuntong
"Iha, ano ang gusto mong kainin?" Tanong ni Vicente kay Karylle habang bihirang ngumiti ito.Ngumiti si Karylle,"Kayo na po ang bahala, tito. Kahit ano po.""Ako ang nag-imbita, paano naman ako ang magdedesisyon ulit? Tumingin ka na lang sa menu at piliin mo ang gusto mo."Habang sinasabi iyon, iniabot na ni Vicente ang menu kay Karylle. Tinanggap naman ito ni Karylle nang may ngiti at hindi tumanggi.Nag-order siya ng ilang pagkain na sapat na, pero nagdagdag pa si Vicente ng ilan.Isinulat ng waiter ang mga order isa-isa, at nang makaalis na ang waiter, biglang binuksan ni Vicente ang usapan."Sige nga, sabihin mo. Kusang lumapit ka sa akin, at ngayon pinakain mo pa ako. Alam kong namimiss mo ang tatay mo, pero malamang, may iba ka pang dahilan, tama ba?"Malalim ang buntong-hininga ni Karylle bago sumagot,"Tama po. May dahilan ako, at gusto ko rin sanang makipagtrabaho sa inyo."Bahagyang sumimangot si Vicente at tumingin nang may halatang alam na siya sa balak ng dalaga.Ngumiti
Pilit na pinigilan ni Adeliya ang kanyang galit at agad na ngumiti kay Karylle. "Karylle, anong ginagawa mo rito? Sino naman ito...?"Nang makita ni Adeliya ang mukha ni Vicente, bigla siyang natulala, parang nagbalik sa buhay ang kanyang tiyuhin.Hindi pinansin ni Karylle ang dalawang tao sa harap niya. Sa halip, tumingin siya kay Vicente at may bahagyang ngiti sa kanyang mga labi. "Uncle, pasok na tayo?"Ayaw ni Vicente makialam sa personal na buhay ni Karylle kaya tumango na lang siya nang maayos.Biglang nanigas ang ngiti sa mukha ni Adeliya. Pero maya-maya lang, isang mapanuksong ngiti ang lumitaw. Tama lang na hindi ako pinansin ni Karylle. Hayaan natin makita ni Harold kung gaano kabastos ang babaeng ito.Ngunit bago sila makapasok, biglang nagsalita si Harold."Uncle Tuazon."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya. Ano na naman ito?!Huminto si Vicente at tumingin kay Harold."Ano'ng kailangan mo, Mr. Sanbuelgo?"Tinawag ni Harold si Vicente na "uncle," ngunit hindi ito n
Nag-atubili muna si Asani Wendel bago tumingin sa lahat at nagsalita nang may kawalang magawa,"Sa kasalukuyang sitwasyon... Kung hindi pa rin pumayag si Mr. Handel sa pagpapalit, wala tayong magagawa kundi hayaan si Karylle. Ito lang ang natitirang paraan, kasi sino ba ang gustong bitawan ang ganitong kalaking oportunidad? Bukod pa rito, ang proyektong ito ay tanging Handel lang ang pwedeng makatrabaho natin."Napakunot ang noo ni Jennifer, halatang hindi siya sang-ayon,"Kailangan ba talagang Handel? Hindi ba pwedeng Sanbuelgo Group na lang?"Nagulat si Lucio at agad na tumingin kay Jennifer. Tumitig din si Jennifer kay Lucio at seryosong sinabi,"Chairman, ang mahalaga naman dito ay ang interes natin. Malinaw na gustong sakupin ni Karylle ang Granle family, kaya hindi natin pwedeng ipagkatiwala ang kinabukasan ng pamilya sa isang batang wala pang sapat na karanasan."Tumango si Lucio bilang pagsang-ayon,"Tama, hindi pwedeng malagay sa alanganin ang Granle Clan. Mahirap pa ang sitw
Muli itong lumikha ng ingay.Kasabay nito, lalong tumindi ang inis ni Harold. Pinilit niyang huminga nang malalim upang makontrol ang emosyon niya.Pero hindi kasing simple ng iniisip niya ang mga bagay-bagay. Ngayong hapon, habang abala siya sa trabaho, bigla siyang nawalan ng pokus.Malakas niyang pinukpok ang mesa gamit ang kamao.Biglang tumahimik ang buong conference room.Namutla ang mga nag-uulat. Nanginig ang kamay ng isa, dahilan para mahulog ang dokumento sa mesa na lumikha ng ingay.Ang tunog na iyon ang tila nagpagising kay Harold. Doon lang niya napagtanto na nasa isang meeting siya.Halos maiyak na ang taong nag-uulat.Nanlambot ang tuhod nito, halos hindi makapanatiling nakatayo. Ang malamig na presensya sa conference room ay halos ikahimatay niya nang paulit-ulit.Kumunot ang noo ni Harold at malamig niyang sinabi,"Ituloy mo."Napasinghap ang taong nag-uulat at pilit na itinuloy ang ulat, bagamat nanginginig."T-tapos na po ako," sabi nito nang halos hindi makatingin
Natigilan si Vicente. Oo nga naman, kung tunay ngang may kakayahan siya, bakit niya kailangang hingin ang mga baryang ito?Tinitigan niya si Karylle."Paano mo gustong tumaya?"Sandaling nag-isip si Karylle bago ngumiti at sumagot."Kung ako ang manalo, kailangan mong mangako, Uncle, na ililibre mo ako ng limang beses sa pagkain."Napakunot ang noo ni Vicente."Malaking handaan ba ang gusto mo?"Ngumiti si Karylle."Oo, wala pa akong hapunan ngayong gabi. Libre ka ba, Uncle?"Ngayon lamang sineryoso ni Vicente ang batang babae sa harap niya. Parang may kakaiba sa kanya, at malinaw na may layunin ito sa pakikipag-ugnayan sa kanya."Bata, may dahilan ka bang lumapit sa akin?"May ngiti sa mga labi ni Karylle."Uncle, gusto ko lang namang ilibre mo ako sa hapunan. Natatakot ka ba?"Batid ni Karylle na si Vicente ang klase ng taong hindi madaling mapikon o mapaglaruan. At tama ang hinala niya, dahil narinig niya ang mapanuyang tugon ni Vicente."Ano'ng kalokohan 'yan? Bakit naman ako mata