Chapter 4

NAPAHINTO si Brooke sa akmang pagpasok sa kusina nang makita niya do’n si Seven. Gusto sana niyang umatras pero huli na nang makita niyang nag-angat ito ng tingin sa kanya.

And he gave her a devilish smile when their eyes met. “Good morning, Brooke.” Bati nito na may ngiti sa labi. “Coffee?” Alok nito sabay taas sa hawak nitong tasa.

Isang tango lang naman ang isinagot niya rito sabay iwas din ng tingin. Ayaw niyang tumingin ng deretso sa mga mata nito dahil naaalala na naman niya ang halik na pinagsaluhan nilang dalawa.

Ipinilig na lang niya ang ulo at tuluyan na siyang pumasok sa loob ng kusina. At kahit nakatalikod ay ramdam pa rin niya ang init ng titig nito sa kanya.

Kumuha siya ng baso at nagtimpla siya ng kape. Do’n sana siya sa kusina magkakape kaso nando’n si Seven kaya napagpasyahan niya na do’n na lang siya sa may sala. Kinuha na rin niya ang bread at mayonnaise bago siya lumabas ng kusina. Dumiretso naman siya patungo sa sala. Umupo siya sa sofa at ipinatong niya ang hawak sa center table.

Abala si Brooke sa pagkain ng bread nang mula sa gilid ng kanyang mata ay nakita niya si Seven na naglalakad patungo din sa may sala. Bitbit nito ang baso na naglalaman ng mainit na kape. And to her surprise ay umupo ito sa sofa katapat ng kinauupuan niya.

And there is a sinister smile formed on his upper lips.

She just mentally rolled her eyes. Mukhang may naglalarong kalokohan na naman sa isip nito. Hindi na lang niya ito pinansin, ipinagpatuloy na lang niya ang pagbi-breakfast. Kasi kapag pinansin niya ito ay lalo lang itong magpapapansin sa kanya. But she was wrong, dahil noong hindi niya ito pinansin ay do'n naman ito nagpapansin sa kanya.

“So, babawiin mo na ang sinabi mo?” Mayamaya ay narinig niyang wika ni Seven sa kanya.

Nag-angat naman si Brooke ng tingin dito. Bahagya din kumunot ang noo niya ng magtama ang nga mata nila. “Babawiin? Ang alin?” tanong niya sa lalaki.

Tumaas naman ang dulo ng labi nito tanda ng pag-ngisi. “Na may epekto ako sa `yo... kapag nilandi kita.” sadya pa nitong ibinitin huling ang sinasabi.

Nanlaki ang mga mata ni Brooke sa sinabi nito. What the hell?

Ngumisi na naman ito nang makita nito ang naging reaksiyon niya. Mukhang sayang-saya dito. “And don’t try to deny it. I have proof,” dagdag na wika nito na may mapanuksong ngiti sa labi. Napansin din niya ang pagbaba nito ng tingin patungo sa labi niya. And there is something different in his right at the moment.

Hindi naman nagbigay ng komento si Brooke sa sinabing iyon ni Seven. Sa halip ay sinalubong niya ang mapanuksong titig nito sa kanya. At lihim siyang napangiti ng may ideyang bigla na lang sumulpot sa kanyang isip.

Hindi pa rin inaalis ni Brooke ang titig rito ng kumagat siya sa hawak na loaf bread. And she make sure na may maiiwang bakas ng mayoinnaise sa kanyang labi. And then she wipe it using her tongue while looking directly at him.

Lihim na naman siyang napangiti nang makita ang paggalaw ng adams apple nito at ang sunod-sunod na paglunok nito. Inalis naman nito ang tingin sa labi niya at nag-angat ito ng tingin patungo sa mata niya.

Muli siyang kumagat sa bread na hawak. At sa pagkakataong iyon at ginamit niya ang hinlalaking daliri para punasan ang bakas ng mayoinnaise na kumalat sa gilid ng labi niya saka niya iyon sinubo.

Seven eyes become darker as he looked at her. “What are you doing?” He asked her in husky voice.

She smiled mischievously at him. “Flirting 101.” honest na sagot niya habang hindi inaalis ang titig rito.

Hindi niya napigilan ang mapangiti nang makita niya ang naging reaksiyon nito sa sinabi niya. “Oh, you"re affected to my flirting 101,” nakangiting wika niya. Akmang magsasalita ito ng unahan niya ito. “And don’t try to deny it. I have proof.” pangagaya niya sa sinabi nito kanina sa kanya sabay baba ng tingin sa umbok sa pantalon nito.

Hindi niya napigilan ang matawa ng manlaki ang mga mata nito nang makita ang sinasabi niyang pruweba.

Darn. Mabilis pala itong mag-init.

NAPATINGIN si Brooke sa cellphone niya na nakalapag sa ibabaw ng bedside table ng tumunog ang ringtone niyon. Nang silipin niya iyon ay nakita niya ang pangalan ng kaibigang si Zarina na rumihestro sa screen ng cellphone niya.

Ibinaba niya ang librong binabasa sa kandungan at saka niya dinampot ang cellphone para sagutin ang tawag.

“Oh, Zarina. Napatawag ka?” Bungad na wika niya ng sagutin niya ang naturang tawag nito.

“Gusto ko lang ibalita sa `yo na nagpunta sa bahay ang Papa at Mama mo. Tinatanong nila sa akin kung nasaan ka,” imporma ni Zarina sa kanya.

Isinandal ni Brooke ang likod sa headrest ng kama. Expected na niya iyon. Alam niya na kay Zarina siya hahanapin ng magulang kapag nalaman ng mga ito na tumakas siya. Of course, bestfriend niya ito at alam ng magulang niya na sanggang dikit niya ito. “So, anong sinabi mo?” tanong niya kay Zarina.

“Sinabi kung hindi ko alam,” sagot nito dahilan para mapangiti siya. “Nakangako ako sa `yo na hindi ko sasabihin kahit kanino kung nasaan ka. And as your bestfriend I intend to keep my promise,” dagdag pa na wika nito.

Alam ng kaibigan na ayaw niyang malaman ng magulang kung nasaan siya. Alam nitong against siya sa plano ng ama na ipakasal siya sa lalaking hindi niya gusto at higit sa lahat ay hindi niya mahal. Kaya sinabi nito sa magulang niya na hindi nito alam kung nasaan siya.

“I’m so blessed to have you as my bestfriend, Zarina,” sincere na wika niya.

“Were BFF, Brooke. Sino pa ang magtutulungan kundi tayong dalawa din," wika naman nito sa kanya dahilan para lalo siyang mapangiti.

“Thank you. Makakabawi din ako sa mga tulong na ibinigay mo sa akin,” wika niya sa kaibigan.

“Hindi naman ako naniningil o humihingi ng kapalit, Brooke. Kaya huwag kang bumawi sa akin,” sagot naman nito sa kanya.

Muli siyang napangiti. Yeah. That’s what are friends for. Iyong may nagawa kang malaking pabor o tulong sa kaibigan mo ay hindi ito humihingi ng kapalit sa `yo. That is the true definition of friendship.

“But still, thank you.”

“You’re welcome. Hmm... by the way, kamusta ka naman diyan?” mayamaya ay tanong nito.

“Okay lang naman ako dito,” sagot niya.

“Oh, that’s good. What about, Kuya Seven? How is he?” sunod na tanong naman nito.

Humaba naman ang nguso ni Brooke ng marinig niya ang pangalan ni Seven. “Hindi ka naman ba niya inaasar?” wika nito ng hindi pa siya nagsasalita. “I know him. Hindi iyon tatahimik sa isang tabi hanggang sa wala itong maasar," dagdag la na wika nito.

She mentally rolled her eyes. Her bestfriend was right, mapang-asar ang lalaki. “Haist... ang daming kalokohan ang nasa isip ng lalaking iyon,” sumbong niya sa kaibigan.

“Just like?” Mukhang curious ito sa mga kalokohang pinaggagawa ni Seven sa kanya.

“Basta,” sagot na lang niya kay Zarina. Ayaw kasi niyang sabihin rito ang mga pinaggagawa nila ni Seven. Iyong kapag inasar siya nito ay bumabawi din siya.

Narinig naman niya ang mahinang pagtawa nito mula sa kabilang linya. “Asarin mo rin para naman makabawi ka,” natatawang wika nito. “I know you, too. Hindi ka din tatahimik hanggang sa hindi ka nakakabawi.”

Napangiti siya sa sinabi nito. Kilalang-kilala talaga siya nito. “I already did,” sabi niya.

“Ano naman ginawa niya no’ng inasar mo? Inasar ka niya ulit?” tanong nito, mababakas sa boses nito ang amusement.

Kinagat ni Brooke ang kanyang labi ng biglang pumasok sa kanyang isipin ang eksena na namagitan sa kanila ni Seven. Kung paano siya nito hinalikan at kung paano din siya tumugon ng asarin siya nito. Hindi na yata maalis iyon sa kanyang isipan. Lagi kasi niya iyong naalala. Lalo na kapag nakikita niya si Seven. At sa tuwing naaalala niya iyon ay nag-iinit ang buong katawan niya. Para siyang sasabog na hindi niya maintindihan.

Nang hindi pa siya sumasagot ay muling nagsalita mula sa kabilang linya si Zarina. “Just don’t fall for his charm if you don’t want to suffer heartbreak, Brooke. He’s a notorious playboy. He will just break your heart,” she warned her.

“Don’t worry. Hindi ako mahuhulog sa kanya, “ sagot naman niya rito. “Never.”

Kahit na nag-uumapaw ng sex appeal ni Seven.