Chapter 5: Your The Father!

Mabilis na nagtungo si Amy sa ospital, bitbit ang takot at kaba matapos ang hindi inaasahang tawag mula kay Quen. Hindi malinaw ang sinabi nito sa telepono, ngunit ramdam ni Amy na may mahalagang bagay siyang kailangang malaman. Habang naglalakad siya sa pasilyo ng ospital, hindi maiwasang bumilis ang tibok ng kanyang puso.

Pagdating sa lugar kung saan siya tinawag, nakita niya si Quen na nakatayo sa labas ng isang silid, seryoso ang ekspresyon ng mukha. Agad na nilapitan ni Amy ang binata.

"Amy, salamat sa pagdating mo kaagad," ani Quen bakas sa kanyang mukha ang pagkabahala.

"Ano'ng nangyari? Bakit mo ako pinatawag?" tanong ni Amy pigil ang kaba sa kanyang dibdib.

Sumagot si Quen ng malalim na hininga bago nagsalita. "May nakita kami sa mga tests mo. As you can see nong last check up mo may komplikasyon sa pagbubuntis mo na kailangang tutukan."

Napakunot ang noo ni Amy. "Anong ibig mong sabihin?"

Si Quen ay nag-ayos ng kanyang salamin, tila nag-iisip ng tamang mga salita. "Sa test labs lumabas na masilan ang pag-bubuntis mo, need mo ng rest, " natigilan si Amy, pakiramdam niya’y biglang bumagal ang oras.

Tumango si Amy, ang mukha ay puno ng pag-aalala. "Naiintindihan ko. Pero sa ganitong sitwasyon, mas mabuting malaman ng ama. Lalo na't may komplikasyon ang pagbubuntis mo," sabi ni Quen sa kanya.

Tahimik si Amy, pinipilit na intindihin ang mga bagay-bagay habang pasan ang bigat ng kanyang sitwasyon. "Salamat, Quen. I will think about it."

Habang nasa ospital, natanaw ni Zack si Amy mula sa malayo. Kasama nito si Quen at tila seryosong nag-uusap ang dalawa. Napatigil si Zack sa kanyang mga hakbang, nagtataka kung ano ang ginagawa ni Amy roon at bakit kasama nito ang kanyang kapatid.

Nang makita niyang pumasok ang dalawa sa loob ng silid at isinara ang pinto, napaisip si Zack. "Bakit magkasama si Amy at si Quen?" tanong niya sa sarili. May kung anong bumabagabag sa kanyang isip. Alam niyang may kakaiba, pero hindi niya matukoy kung ano iyon.

Nang sumunod na araw, sa kanilang opisina, bumalik si Amy sa trabaho, ngunit halatang may iniisip ito. Pilit niyang inaayos ang kanyang mga papeles, ngunit patuloy siyang naaantig ng sinabi ni Quen. Ang mga tanong tungkol sa ama ng kanyang anak ay muling bumalik sa kanyang isipan. Hindi na maiiwasan, kailangan na niyang harapin ang katotohanan.

Sa gitna ng kanyang ginagawa, pumasok si Zack sa opisina, seryoso ang mukha nito. Direktang tumingin ito kay Amy, tila nag-aalinlangan ngunit puno ng intensyon.

“Amy, kailangan nating mag-usap,” sabi ni Zack, malamig ngunit puno ng emosyon ang boses.

Napatigil si Amy sa kanyang ginagawa at nagharap kay Zack. "Yes, sir?"

Lumapit si Zack, ang mga mata nito ay nagsusuri. "I saw you at the hospital yesterday. Kasama mo si Quen."

Napako si Amy sa kanyang kinatatayuan, nag-iisip kung ano ang dapat sabihin. Alam niyang hindi na magtatagal bago malaman ni Zack ang totoo, ngunit paano niya ito sisimulan?

"That was a personal matter," sagot ni Amy, pilit na pinapanatiling kalmado ang kanyang boses.

"Personal? Amy, if it's serious, I need to know. I’m worried about you," sabi ni Zack, at sa tono ng boses nito, ramdam ang pag-aalala.

Si Amy ay tila hindi alam kung paano sasagutin si Zack. Nais na niyang sabihin ang totoo, ngunit natatakot siya sa magiging reaction ni Zack. Paano kung magbago ang lahat matapos malaman ni Zack na siya ang ama ng kanyang dinadala?

Bago pa man makapagsalita si Amy, biglang nag-ring ang telepono ni Zack. Tumigil ito, sinilip ang screen at mabilis na sinagot ang tawag. Si Vanessa ang tumawag.

"Hey, babe," sagot ni Zack, agad na nag-iba ang tono ng kanyang boses, mula sa pagiging seryoso at malalim, naging mas kalmado at maaliwalas. Umilag siya ng kaunti upang makipag-usap sa telepono.

Habang nakatayo si Amy at pinagmamasdan si Zack, biglang bumalik ang bigat ng kanyang sitwasyon. Alam niyang hindi na maiiwasan ang pagbubunyag ng katotohanan, ngunit sa bawat hakbang patungo rito, tila may pumipigil. Ngunit hindi na rin siya pwedeng magtago. Kailangan nang malaman ni Zack ang katotohanan tungkol sa kanilang anak—at kailangan na niyang ihanda ang sarili sa maaaring kahihinatnan ng lahat ng ito.

Pagkatapos ng usapan nila ni Zack, lumabas si Amy ng opisina.

Hindi mapakali ang kanyang kalooban, pinipilit niyang kontrolin ang emosyon. Alam niyang hindi na magtatagal bago lumabas ang katotohanan, ngunit ang tanong ay kailan niya ito sasabihin.

Habang naglalakad siya papunta sa pantry, naririnig pa rin niya ang tinig ni Zack, ang mga salitang binitiwan nito kanina: "I'm worried about you." Pakiramdam ni Amy ay lalong bumibigat ang bawat hakbang.

Nasa loob pa rin ng isip niya ang huling tagpo sa ospital kasama si Quen.

"May komplikasyon sa pagbubuntis mo," paulit-ulit na tumatakbo ang sinabi ni Quen. Hindi niya lubos maisip kung paano haharapin ito nang mag-isa. Lalo na ngayon, kailangang malaman ni Zack na siya ang ama ng kanyang anak. Ngunit paano niya sasabihin ito sa isang lalaking nasa isang masalimuot na relasyon kay Vanessa?

Biglang pumasok si Quen sa pantry. Nang makita siya ni Amy, bakas ang pag-aalala sa mukha ng binata.

"Amy, okay ka lang ba?" tanong ni Quen habang nilalapitan siya.

Nag-ayos ng sarili si Amy, pilit na tinatago ang nararamdamang bigat. “Oo, ayos lang ako,” mabilis niyang tugon, ngunit halata sa boses niya na kinakabahan.

"Hindi ka mukhang okay," tugon ni Quen, tila hindi kumbinsido sa sagot ni Amy. "Alam kong mahirap ito, pero kailangan mong magdesisyon. Kailangan mo nang sabihin kay Zack ang totoo."

Natigilan si Amy, alam niyang tama si Quen. Hindi na siya maaaring magtago. Kung mas matagal niyang itatago ang katotohanan, mas mahirap ito sa bandang huli. Ngunit natatakot siya sa maaaring reaksyon ni Zack—hindi lamang sa pagiging ama nito, kundi sa posibilidad na tuluyan siyang mawala sa buhay ng lalaki.

"Pero paano ko sisimulan, Quen?" tanong ni Amy, hindi maitago ang pag-aalinlangan sa kanyang tinig. "Paano kung magalit siya? O kaya'y layuan niya ako?"

Huminga ng malalim si Quen bago nagsalita. "Amy, mas mabuti nang malaman niya ngayon kaysa malaman niya sa ibang paraan. Hindi mo rin naman ito matatago habang buhay."

Tumango si Amy, pilit na iniintindi ang mga sinasabi ni Quen. Alam niyang tama ito, ngunit hindi pa rin mawala ang kaba sa kanyang dibdib. Bago pa man siya makasagot, narinig nilang may papalapit na mga yabag. Bumukas ang pinto ng pantry at pumasok si Zack, mukhang nagulat nang makita silang dalawa.

"Quen, Amy, nandito pala kayo," sabi ni Zack, pilit na ngumiti ngunit may kakaibang tensyon sa kanyang boses.

Tumayo si Quen at tumingin kay Amy, tila ipinapasa sa kanya ang desisyon. "Kailangan ko nang bumalik sa trabaho. Mag-usap muna kayo," sabi niya bago lumabas ng silid.

Naiwan sina Amy at Zack na magkatitigan, tila walang makapagsalita sa unang mga sandali. Ramdam ni Amy ang malamig na hangin sa pagitan nila, at alam niyang ito na ang tamang oras para ihayag ang lahat.

“Amy, kanina pa kita gustong tanungin. May nangyayari ba na hindi ko alam?” tanong ni Zack, seryoso ang boses.

Huminga nang malalim si Amy, iniipon ang lahat ng lakas ng loob na mayroon siya. "Zack, may kailangan akong sabihin sa'yo. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan, pero..." Napatigil siya, dinama ang bigat ng mga salitang gusto niyang bitawan. "Zack, buntis ako at ikaw ang ama ng dinadala ko."

Napatitig si Zack kay Amy, tila hindi agad makapaniwala sa kanyang narinig. Ilang saglit ang lumipas bago siya nakapagsalita. "What do you mean?" tanong niya, bakas sa mukha ang pagkagulat.

"Pangako, hindi ko balak itago ito sayo ng matagal," pahayag ni Amy, nangingilid ang luha sa kanyang mga mata. "Hindi ko lang alam kung paano sasabihin sa'yo, lalo na't may relasyon ka kay Vanessa."

Tumahimik si Zack, tila pinag-iisipan ang lahat ng sinabi ni Amy. Ramdam ni Amy ang tensyon sa pagitan nila, at ang kaba sa kanyang dibdib ay tila sumasabog na. Ngunit kailangan niyang harapin ito—ito na ang simula ng isang mas malaking laban.

"I need some time to process this," sabi ni Zack, malamig ang tinig ngunit halata ang bigat ng mga salitang iyon. Tumayo siya at walang salitang lumabas ng silid, iniwan si Amy na luhaan at nag-iisa.

Habang nakaupo sa isang sulok, dama ni Amy ang bigat ng kanyang desisyon. Hindi niya alam kung ano ang magiging kahihinatnan ng lahat ng ito. Ngunit sa kabila ng lahat, alam niyang tama ang ginawa niyang pagbubunyag ng katotohanan.