Dumilim ang paningin ni Amy habang pababa sila ni Zack sa elevator. Akay-akay niya si Amy, ang kanyang katawan ay nanginginig sa pag-aalala. Parang lumulubog ang kanyang puso sa bawat paghakbang nila pababa. Ang sakit na nararamdaman ni Amy ay hindi na kayang labanan. "Amy, 'wag kang matulog, okay?" mariing sabi ni Zack, halatang may halong kaba sa kanyang boses. Ngunit wala nang nagawa si Amy kundi bumigay. Tuluyan siyang nawalan ng malay sa kanyang mga bisig. Ilang oras ang lumipas, at nadala na ni Zack si Amy sa ospital. Naghihintay doon ang kanyang kapatid na si Quen, halatang naguguluhan sa biglaang pagdating ni Zack. "Kuya, anong ginagawa mo rito?" tanong ni Quen, kita ang pag-aalala sa kanyang mukha habang tinitingnan ang kapatid. "Bakit ka nagmamadali? Anong nangyari?" Hindi makapagsalita ng maayos si Zack. Bakas ang galit at pagkabalisa sa kanyang mukha habang nauutal siyang nagsalita, "Q-quen, tulungan mo siya." Ang kanyang mga kamay ay nanginginig, at ang kanyang mga ma
Pagmulat ng mata ni Amy, bumungad sa kanya ang maputing kisame. Agad niyang napansin ang amoy ng antiseptiko, kaya't naisip niyang nasa ospital siya. Isang pamilyar na boses ang umagaw ng kanyang atensyon mula sa gilid ng kanyang kama, at nang lingunin niya, nakita niya si Zack. Unti-unting bumalik sa kanyang isipan ang mga nangyari kanina, kaya't mabilis niyang kinapa ang kanyang tiyan. Nakita ni Zack ang kanyang pagkilos, at sa lungkot na nakaukit sa mukha nito, alam niyang may mabigat na balita. Naguguluhan si Amy sa reaksyon ni Zack, kaya tinanong niya ito nang may panghihina, "Zack, a-anong nangyari?" Hindi agad sumagot si Zack, ngunit tinitigan niya si Amy nang may labis na lungkot sa mata niya. "A-Amy, I'm sorry," nauutal niyang sabi. Kasabay ng mga salita niya, unti-unting pumatak ang luha ni Amy. "Z-Zack... okay lang ba ang baby ko?" tanong niya, sabay hawak sa kanyang tiyan, pilit hinahanap ang koneksyon sa anak niya. Nagsimulang magwala si Amy sa loob ng kwarto, paulit
Habang mahimbing na natutulog si Amy sa ospital, hindi maalis sa isip ni Zack kung gaano kasakit para kay Amy ang malaman na wala na ang kanilang anak. Kahit na dalawang buwan pa lamang iyon, kitang-kita ni Zack kung gaano kamahal ni Amy ang kanilang anak, kahit hindi pa ito lumabas sa mundo. Biglang tumunog ang telepono ni Zack, at nakita niyang si Vanessa ang tumatawag. Agad na dumilim ang kanyang ekspresyon, ngunit sinagot niya pa rin ang tawag. “Babe! Seryoso ka? Hindi ka sumipot,” reklamo ni Vanessa, puno ng inis ang kanyang boses. “Talagang pinili mo ang babaeng 'yon kaysa sa akin? Oh my gosh, Zacky!” “Nasaan ka?” malamig na tanong ni Zack, pinuputol ang pagsasalita ni Vanessa. "i'm at your house. Nandito si Tita,” walang pakialam na sagot ni Vanessa. Pinatay ni Zack ang tawag, nagpipigil ng galit. Pagharap sa kapatid niya, sinabi niya, “Quen, can you stay here for a while. i'm just going to fix something.” Kita sa mukha ni Zack ang galit habang papalayo siya. "Sure kuy
Habang papunta si Zack sa bahay nila, hindi niya maiwasang maalala si Amy at ang pagkawala ng kanilang anak. Ang sakit ay tila bumabalik sa kanya ng malamang na wala ng ganon lang ang anak niya. Hindi niya matanggap na dahil kay Vanessa, nawala ang isang inosenteng buhay—ang anak nila ni Amy. Nang makarating si Zack sa bahay ng magulang niya, sinalubong siya ng katulong. "Asan si Mom?" tanong niya, pilit na pinipigilan ang kanyang galit. "Ay sir! Nasa garden po sila, kasama ang nobya po ninyo," sagot ng kasambahay. "Sige, manang, salamat," malamig niyang tugon bago siya umalis at tumungo sa garden. Habang papalapit siya, ramdam niya ang tindi ng galit sa kanyang dibdib. Si Vanessa, ang babaeng minahal niya dati, ang siyang dahilan kung bakit nawala ang anak niya. Nang makita niya si Vanessa, hindi niya mapigilan ang galit. Nais niyang itanong kung bakit nagawa niyang mag saya habang may tao siyang nasaktan bakit kinailangan pang mawala ang buhay ng magiging anak niya sana. "Vane
Kinabukasan, sinabi na ng doktor na maaari nang ma-discharge si Amy mula sa ospital. Ayon sa doktor, maaari naman daw niyang ipagpatuloy ang buong paggaling sa bahay para mas makapagpahinga at makatulog nang maayos si Amy. Sa araw ding iyon, dumating si Zack kasama si Quen, dala-dala ang abo ng kanilang anak.“Amy,” mahina niyang tawag, at napatingin si Amy sa kanya. Kita sa mga mata ni Amy ang lungkot ng makita niya ang dala ni Zack, nagbabadya ang mga luha sa mata niya ng makuha niya na ang abo ng anak niya na di niya man lang nakita.Walang nagsalita, pero naramdaman nila ang bigat ng sitwasyon."I'll help you get ready," sabi ni Zack, abalang inaayos ang mga gamit ni Amy. Hindi nagtanong si Amy tungkol sa urn; hindi pa siya handang pag-usapan ito.Ilang sandali pa, dumating na ang nurse na nagdala ng mga dokumento at wheelchair ni Amy. Habang isinasakay siya sa wheelchair, hinawakan ni Zack ang kamay niya, ipinaramdam na hindi siya nag-iisa.Tahimik ang biyahe pauwi sa mansion nila
Umaga na pero parang wala sa sarili si Amy na bumangon para kumain. Pumasok nalang si aling Alice pero palagi niya lang sinasabi na susunod siya. Umabot lang ilang oras na nakatingin lang si Amy sa kisami , habang unti-unting tumotulo ang luha sa mga mata niya. "Baby, I'm sorry mommy didn't do anything ," sabi niya , hagulhol lang si Amy ang maririnig."Jan ka muna kila lola mo huh, mom please bantayan niyo po yong baby ko jan," umiiyal na sabi ni Amy , wala siyang magawa kong hindi yakapin ang unan sa tabi niya at umiyak lang ng umiyak. Habang umiiyak si Amy , kumatok naman si aling Alice para bigyan nalang siya ng pagkain."Iha Amy, kumain ka muna anak," sabi ng matanda kay Amy "s-sorry nay, hindi ako nakalabas ," umiiyak na sabi ni Amy kay aling Alice. Umopu muna si Amy, para kumain ng kunti kahit na wala siyang gana. "Salamat nay," sabi ni Amy kay aling Alice. Nag matapos si Amy sa kinakaain niya kahit hindi niya maubos , humiga nalang siya ulit. Habang yakap-yakap ang unan niy
Kinagabihan hapabang tapos ng maglinis ng katawan si Amy , bigla naman tumonog ang telepono niya. Pag tingin niya sa pangalan si Zack ang nasa screen ng tawag.Sinagot naman ito ni Amy, nahihiya man siya pero sinagot niya nalang ang tawag." Hey, Amy how are you?" paos na sabi ni Zack na nagbigay nag init ng katawa kaya amy, dahil sa bedroom voice niya." Aahmm.. I'm good Zack," sabi niya kay Zack. " That's good to know," pagka sabi ni Zack noon nanatili lang silang tahimik sa mga oras na iyon. Walang gustong mag salita pero tanging tunog lang ng aircon ang maririnig sa makabilang linya.Buti nalang at nag salita ulit si Zack, "I heard your going to come back work," sabi ni Zack. " Yes, thank you nga pala sa pag tangap ulit," sabi ni niya kay Zack, bumalik naman ang katahimikan sa pagitan nila ni Amy." Are you tire you can rest," sabi ni Zack sa kanya, " I'll just stay in call to make you sleep," dagdag pa ni Zack na sabi sa kanya. Kaya pumikit nalang si Amy, hindi niya alam kong baki
"Amethysts," tawag ng kanyang tiyuhin. Lumabas siya at pumunta sa sala upang kausapin ito. "Ano po iyon, Tito?" tanong niya. Ngumiti ang tiyuhin niya at pinaupo siya sa sofa. "Magbihis ka, aalis tayo," sabi nito. At umakyat siya para magbihis at bumalik ulit sa baba . Umalis na sila mula sa bahay ni Amethysts at papunta sa hotel kung saan ibebenta siya ng kanyang tito sa isang matandang mayaman na wala siyang kaalam-alam. Habang papalapit ang sasakyan, ramdam ni Amy ang panghihina at pag-aalala na bumabalot sa kanya. Sa likod ng kanyang isipan, nag-aalala siya kung ano ang maaaring mangyari sa kanya. Ang ininom niyang tubig mula sa tiyuhin ay unti-unting nagpapahilo sa kanya, at ang mga tanawin sa labas ay naging malabo. Nakapikit si Amy, hindi niya maalis ang pakiramdam ng pangamba na nagmumula sa usapan ng kanyang tiyuhin at tiya. "Andoon na ba ang mantanda?" tanong ng tiya, at ang simpleng "oo" ng tiyuhin ay naghatid sa kanya ng mas malalim na takot. Hindi nila alam na gising