Kinabukasan, sinabi na ng doktor na maaari nang ma-discharge si Amy mula sa ospital. Ayon sa doktor, maaari naman daw niyang ipagpatuloy ang buong paggaling sa bahay para mas makapagpahinga at makatulog nang maayos si Amy. Sa araw ding iyon, dumating si Zack kasama si Quen, dala-dala ang abo ng kanilang anak.“Amy,” mahina niyang tawag, at napatingin si Amy sa kanya. Kita sa mga mata ni Amy ang lungkot ng makita niya ang dala ni Zack, nagbabadya ang mga luha sa mata niya ng makuha niya na ang abo ng anak niya na di niya man lang nakita.Walang nagsalita, pero naramdaman nila ang bigat ng sitwasyon."I'll help you get ready," sabi ni Zack, abalang inaayos ang mga gamit ni Amy. Hindi nagtanong si Amy tungkol sa urn; hindi pa siya handang pag-usapan ito.Ilang sandali pa, dumating na ang nurse na nagdala ng mga dokumento at wheelchair ni Amy. Habang isinasakay siya sa wheelchair, hinawakan ni Zack ang kamay niya, ipinaramdam na hindi siya nag-iisa.Tahimik ang biyahe pauwi sa mansion nila
Umaga na pero parang wala sa sarili si Amy na bumangon para kumain. Pumasok nalang si aling Alice pero palagi niya lang sinasabi na susunod siya. Umabot lang ilang oras na nakatingin lang si Amy sa kisami , habang unti-unting tumotulo ang luha sa mga mata niya. "Baby, I'm sorry mommy didn't do anything ," sabi niya , hagulhol lang si Amy ang maririnig."Jan ka muna kila lola mo huh, mom please bantayan niyo po yong baby ko jan," umiiyal na sabi ni Amy , wala siyang magawa kong hindi yakapin ang unan sa tabi niya at umiyak lang ng umiyak. Habang umiiyak si Amy , kumatok naman si aling Alice para bigyan nalang siya ng pagkain."Iha Amy, kumain ka muna anak," sabi ng matanda kay Amy "s-sorry nay, hindi ako nakalabas ," umiiyak na sabi ni Amy kay aling Alice. Umopu muna si Amy, para kumain ng kunti kahit na wala siyang gana. "Salamat nay," sabi ni Amy kay aling Alice. Nag matapos si Amy sa kinakaain niya kahit hindi niya maubos , humiga nalang siya ulit. Habang yakap-yakap ang unan niy
Kinagabihan hapabang tapos ng maglinis ng katawan si Amy , bigla naman tumonog ang telepono niya. Pag tingin niya sa pangalan si Zack ang nasa screen ng tawag.Sinagot naman ito ni Amy, nahihiya man siya pero sinagot niya nalang ang tawag." Hey, Amy how are you?" paos na sabi ni Zack na nagbigay nag init ng katawa kaya amy, dahil sa bedroom voice niya." Aahmm.. I'm good Zack," sabi niya kay Zack. " That's good to know," pagka sabi ni Zack noon nanatili lang silang tahimik sa mga oras na iyon. Walang gustong mag salita pero tanging tunog lang ng aircon ang maririnig sa makabilang linya.Buti nalang at nag salita ulit si Zack, "I heard your going to come back work," sabi ni Zack. " Yes, thank you nga pala sa pag tangap ulit," sabi ni niya kay Zack, bumalik naman ang katahimikan sa pagitan nila ni Amy." Are you tire you can rest," sabi ni Zack sa kanya, " I'll just stay in call to make you sleep," dagdag pa ni Zack na sabi sa kanya. Kaya pumikit nalang si Amy, hindi niya alam kong baki
"Amethysts," tawag ng kanyang tiyuhin. Lumabas siya at pumunta sa sala upang kausapin ito. "Ano po iyon, Tito?" tanong niya. Ngumiti ang tiyuhin niya at pinaupo siya sa sofa. "Magbihis ka, aalis tayo," sabi nito. At umakyat siya para magbihis at bumalik ulit sa baba . Umalis na sila mula sa bahay ni Amethysts at papunta sa hotel kung saan ibebenta siya ng kanyang tito sa isang matandang mayaman na wala siyang kaalam-alam. Habang papalapit ang sasakyan, ramdam ni Amy ang panghihina at pag-aalala na bumabalot sa kanya. Sa likod ng kanyang isipan, nag-aalala siya kung ano ang maaaring mangyari sa kanya. Ang ininom niyang tubig mula sa tiyuhin ay unti-unting nagpapahilo sa kanya, at ang mga tanawin sa labas ay naging malabo. Nakapikit si Amy, hindi niya maalis ang pakiramdam ng pangamba na nagmumula sa usapan ng kanyang tiyuhin at tiya. "Andoon na ba ang mantanda?" tanong ng tiya, at ang simpleng "oo" ng tiyuhin ay naghatid sa kanya ng mas malalim na takot. Hindi nila alam na gising
Nagising si Amy sa isang kwarto na hindi pamilyar sa kanya. "Asan ako?" ang nag-aalalang tanong niya sa sarili habang nililibot ang kanyang paningin. Napansin niya si Zack, na mahimbing ang tulog. Mabilis na bumalik sa kanyang ala-ala ang mainit na gabi na kanilang pinagsaluhan. Tumayo siya at kinuha ang mga saplot sa sahig. Nagmadaling umalis dala ang mga ala-ala nila ni Zack. Samantalang si Zack naman ay nagising na. Hinanap ni Zack si Amy pero pagtingin niya wala na ang dalaga.Bumangon si Zack at mabilis na bumaba ng hagdan. Tinawag niya ang mayordoma ng mansion upang tanungin kung may nakitang ba siyang dalaga na lumabas."Naku sir, wala po," ang sagot ng mayordoma, kaya't tumango na lamang si Zack at nagpasya na magpaluto ng pagkain. Subalit, hindi nagtagal ay lumapit ang isang katulong sa kanya, at sinabi na nakita niya si Amy. "Sir, may lumabas po na dalaga kanina, kilala mo ba iyon?" tanong nito. Agad na tumingin si Zack sa katulong."What time?" ang tanong niya, ngunit nagd
"Buntis ako," sabi niya, sabay hawak sa kanyang tiyan. Ang sitwasyon ay tila nagbago ng tuluyan."So who's the father?" tanong ni Quen sa dalaga, "Sorry, Quen I can't say it, " sabi ni Amy sa kay Quen dali-dali naman nagligpit si Amy ng gamit niya at ng paalam na kay Quen. "Quen I have to go," sabi niya at nag paalam din si Quen sa kanya, bakas sa boses niya ang kaba ng makalabas siya sa loob at nakita niya si Zack sa labas na nakaupo. Tumingin si Zack kay Amy handang lapitan siya, ngunit biglang umiwas si Amy at naglakad sa kabilang direksyon. Ang puso ni Amy ay naguguluhan, hindi pa rin siya makapaniwala sa balitang buntis siya. Isang gabing pagkakamali, isang sandaling pangyayari na nagdulot ng napakalaking pagbabago sa kanyang buhay. Hapon na nang makauwi si Amy sa bahay na ipinamana sa kanya ng kanyang mga magulang. "Manang, naka-uwi na po ako," mahina niyang sabi sa matandang kasama nila sa kanilang pribadong mansyon. Kitang-kita sa kanyang mukha ang matinding pagod, tila b
"Surprise," sagot ni Vanessa, isang ngiti niya ng sabihin kay Zack. Tila may subtext ang kanyang sinabi—parang may mga bagay na naglalaro sa isip niya na hindi niya sinasabi nang direkta. Tumingin siyang muli kay Amy, na parang nagtataka kung bakit naroon parin ang babae. Sa ilalim ng kanyang propesyonal pakikitungo, nagulat si Amy sa damdaming tumama sa kanya isang halo ng discomfort at sakit. Alam niyang wala siyang karapatang magselos, ngunit hindi niya maipaliwanag ang kirot na naramdaman niya sa kanyang puso. Sa mga saglit na iyon, parang mas tumindi ang bigat ng lihim na dala niya, ang lihim tungkol sa batang dinadala niya. "Amy, you can go now. Alexandra will discuss your role further tomorrow," sabi ni Zack, pilit na inaayos ang sitwasyon. Kitang-kita sa kanya ang tensyon, ngunit pilit niyang binabalik sa kontrol ang sitwasyon. Tumango si Amy, marahang ngumiti, ngunit sa loob-loob niya, ramdam ang gulo ng damdamin. Habang papalabas siya ng opisina, narinig niya ang mabab
Mabilis na nagtungo si Amy sa ospital, bitbit ang takot at kaba matapos ang hindi inaasahang tawag mula kay Quen. Hindi malinaw ang sinabi nito sa telepono, ngunit ramdam ni Amy na may mahalagang bagay siyang kailangang malaman. Habang naglalakad siya sa pasilyo ng ospital, hindi maiwasang bumilis ang tibok ng kanyang puso. Pagdating sa lugar kung saan siya tinawag, nakita niya si Quen na nakatayo sa labas ng isang silid, seryoso ang ekspresyon ng mukha. Agad na nilapitan ni Amy ang binata. "Amy, salamat sa pagdating mo kaagad," ani Quen bakas sa kanyang mukha ang pagkabahala. "Ano'ng nangyari? Bakit mo ako pinatawag?" tanong ni Amy pigil ang kaba sa kanyang dibdib. Sumagot si Quen ng malalim na hininga bago nagsalita. "May nakita kami sa mga tests mo. As you can see nong last check up mo may komplikasyon sa pagbubuntis mo na kailangang tutukan." Napakunot ang noo ni Amy. "Anong ibig mong sabihin?" Si Quen ay nag-ayos ng kanyang salamin, tila nag-iisip ng tamang mga salita