"Ano ang ibig mong sabihin, Zack?" tanong ni Amy, halatang may kalituhan sa kanyang boses. Hindi niya maisip kung ano nga ba ang gustong iparating ni Zack sa kanyang sinabi."Sabihin mo sa akin, Amy, ano ba talaga ang nangyari noong araw na iyon?" Ang boses ni Zack ay puno ng determinasyon, naghihintay ng mga sagot. Gustuhin man ni Amy na sabihin ang lahat, para bang naglaho ang kanyang alaala tungkol sa araw na iyon, at tanging pira-pirasong bahagi na lang ang naaalala niya. Ngunit alam niyang kailangan niyang pagsikapan, subukang alalahanin ang gabing iyon para maibigay kay Zack ang katotohanang hinahanap nito.Flashback..Masayang nagkukuwentuhan ang pamilya ni Amy sa kanilang tahanan sa araw na iyon. Kitang-kita sa kanila ang pagiging mapagmahal at masaya, pati na rin ang karangyaan ng kanilang buhay. "Hon, ano ba! Huwag mo nga akong kilitiin," natatawang sabi ng ina ni Amy, si Victoria, habang sinusubukang pigilan ang kiliti. "Hindi! Hindi kita titigilan! Hahaha," sagot ng kanya
Dumilim ang paningin ni Amy habang pababa sila ni Zack sa elevator. Akay-akay niya si Amy, ang kanyang katawan ay nanginginig sa pag-aalala. Parang lumulubog ang kanyang puso sa bawat paghakbang nila pababa. Ang sakit na nararamdaman ni Amy ay hindi na kayang labanan. "Amy, 'wag kang matulog, okay?" mariing sabi ni Zack, halatang may halong kaba sa kanyang boses. Ngunit wala nang nagawa si Amy kundi bumigay. Tuluyan siyang nawalan ng malay sa kanyang mga bisig. Ilang oras ang lumipas, at nadala na ni Zack si Amy sa ospital. Naghihintay doon ang kanyang kapatid na si Quen, halatang naguguluhan sa biglaang pagdating ni Zack. "Kuya, anong ginagawa mo rito?" tanong ni Quen, kita ang pag-aalala sa kanyang mukha habang tinitingnan ang kapatid. "Bakit ka nagmamadali? Anong nangyari?" Hindi makapagsalita ng maayos si Zack. Bakas ang galit at pagkabalisa sa kanyang mukha habang nauutal siyang nagsalita, "Q-quen, tulungan mo siya." Ang kanyang mga kamay ay nanginginig, at ang kanyang mga ma
Pagmulat ng mata ni Amy, bumungad sa kanya ang maputing kisame. Agad niyang napansin ang amoy ng antiseptiko, kaya't naisip niyang nasa ospital siya. Isang pamilyar na boses ang umagaw ng kanyang atensyon mula sa gilid ng kanyang kama, at nang lingunin niya, nakita niya si Zack. Unti-unting bumalik sa kanyang isipan ang mga nangyari kanina, kaya't mabilis niyang kinapa ang kanyang tiyan. Nakita ni Zack ang kanyang pagkilos, at sa lungkot na nakaukit sa mukha nito, alam niyang may mabigat na balita. Naguguluhan si Amy sa reaksyon ni Zack, kaya tinanong niya ito nang may panghihina, "Zack, a-anong nangyari?" Hindi agad sumagot si Zack, ngunit tinitigan niya si Amy nang may labis na lungkot sa mata niya. "A-Amy, I'm sorry," nauutal niyang sabi. Kasabay ng mga salita niya, unti-unting pumatak ang luha ni Amy. "Z-Zack... okay lang ba ang baby ko?" tanong niya, sabay hawak sa kanyang tiyan, pilit hinahanap ang koneksyon sa anak niya. Nagsimulang magwala si Amy sa loob ng kwarto, paulit
Habang mahimbing na natutulog si Amy sa ospital, hindi maalis sa isip ni Zack kung gaano kasakit para kay Amy ang malaman na wala na ang kanilang anak. Kahit na dalawang buwan pa lamang iyon, kitang-kita ni Zack kung gaano kamahal ni Amy ang kanilang anak, kahit hindi pa ito lumabas sa mundo. Biglang tumunog ang telepono ni Zack, at nakita niyang si Vanessa ang tumatawag. Agad na dumilim ang kanyang ekspresyon, ngunit sinagot niya pa rin ang tawag. “Babe! Seryoso ka? Hindi ka sumipot,” reklamo ni Vanessa, puno ng inis ang kanyang boses. “Talagang pinili mo ang babaeng 'yon kaysa sa akin? Oh my gosh, Zacky!” “Nasaan ka?” malamig na tanong ni Zack, pinuputol ang pagsasalita ni Vanessa. "i'm at your house. Nandito si Tita,” walang pakialam na sagot ni Vanessa. Pinatay ni Zack ang tawag, nagpipigil ng galit. Pagharap sa kapatid niya, sinabi niya, “Quen, can you stay here for a while. i'm just going to fix something.” Kita sa mukha ni Zack ang galit habang papalayo siya. "Sure kuy
Habang papunta si Zack sa bahay nila, hindi niya maiwasang maalala si Amy at ang pagkawala ng kanilang anak. Ang sakit ay tila bumabalik sa kanya ng malamang na wala ng ganon lang ang anak niya. Hindi niya matanggap na dahil kay Vanessa, nawala ang isang inosenteng buhay—ang anak nila ni Amy. Nang makarating si Zack sa bahay ng magulang niya, sinalubong siya ng katulong. "Asan si Mom?" tanong niya, pilit na pinipigilan ang kanyang galit. "Ay sir! Nasa garden po sila, kasama ang nobya po ninyo," sagot ng kasambahay. "Sige, manang, salamat," malamig niyang tugon bago siya umalis at tumungo sa garden. Habang papalapit siya, ramdam niya ang tindi ng galit sa kanyang dibdib. Si Vanessa, ang babaeng minahal niya dati, ang siyang dahilan kung bakit nawala ang anak niya. Nang makita niya si Vanessa, hindi niya mapigilan ang galit. Nais niyang itanong kung bakit nagawa niyang mag saya habang may tao siyang nasaktan bakit kinailangan pang mawala ang buhay ng magiging anak niya sana. "Vane
Kinabukasan, sinabi na ng doktor na maaari nang ma-discharge si Amy mula sa ospital. Ayon sa doktor, maaari naman daw niyang ipagpatuloy ang buong paggaling sa bahay para mas makapagpahinga at makatulog nang maayos si Amy. Sa araw ding iyon, dumating si Zack kasama si Quen, dala-dala ang abo ng kanilang anak. “Amy,” mahina niyang tawag, at napatingin si Amy sa kanya. Kita sa mga mata ni Amy ang lungkot ng makita niya ang dala ni Zack, nagbabadya ang mga luha sa mata niya ng makuha niya na ang abo ng anak niya na di niya man lang nakita. Walang nagsalita, pero naramdaman nila ang bigat ng sitwasyon."I'll help you get ready," sabi ni Zack, abalang inaayos ang mga gamit ni Amy. Hindi nagtanong si Amy tungkol sa urn; hindi pa siya handang pag-usapan ito.Ilang sandali pa, dumating na ang nurse na nagdala ng mga dokumento at wheelchair ni Amy. Habang isinasakay siya sa wheelchair, hinawakan ni Zack ang kamay niya, ipinaramdam na hindi siya nag-iisa. Tahimik ang biyahe pauwi sa mansion nil
Umaga na pero parang wala sa sarili si Amy na bumangon para kumain. Pumasok nalang si aling Alice pero palagi niya lang sinasabi na susunod siya. Umabot lang ilang oras na nakatingin lang si Amy sa kisami , habang unti-unting tumotulo ang luha sa mga mata niya. "Baby, I'm sorry mommy didn't do anything ," sabi niya , hagulhol lang si Amy ang maririnig."Jan ka muna kila lola mo huh, mom please bantayan niyo po yong baby ko jan," umiiyal na sabi ni Amy , wala siyang magawa kong hindi yakapin ang unan sa tabi niya at umiyak lang ng umiyak. Habang umiiyak si Amy , kumatok naman si aling Alice para bigyan nalang siya ng pagkain."Iha Amy, kumain ka muna anak," sabi ng matanda kay Amy "s-sorry nay, hindi ako nakalabas ," umiiyak na sabi ni Amy kay aling Alice. Umopu muna si Amy, para kumain ng kunti kahit na wala siyang gana. "Salamat nay," sabi ni Amy kay aling Alice. Nag matapos si Amy sa kinakaain niya kahit hindi niya maubos , humiga nalang siya ulit. Habang yakap-yakap ang unan niy
Kinagabihan hapabang tapos ng maglinis ng katawan si Amy , bigla naman tumonog ang telepono niya. Pag tingin niya sa pangalan si Zack ang nasa screen ng tawag.Sinagot naman ito ni Amy, nahihiya man siya pero sinagot niya nalang ang tawag." Hey, Amy how are you?" paos na sabi ni Zack na nagbigay nag init ng katawa kaya amy, dahil sa bedroom voice niya." Aahmm.. I'm good Zack," sabi niya kay Zack. " That's good to know," pagka sabi ni Zack noon nanatili lang silang tahimik sa mga oras na iyon. Walang gustong mag salita pero tanging tunog lang ng aircon ang maririnig sa makabilang linya.Buti nalang at nag salita ulit si Zack, "I heard your going to come back work," sabi ni Zack. " Yes, thank you nga pala sa pag tangap ulit," sabi ni niya kay Zack, bumalik naman ang katahimikan sa pagitan nila ni Amy." Are you tire you can rest," sabi ni Zack sa kanya, " I'll just stay in call to make you sleep," dagdag pa ni Zack na sabi sa kanya. Kaya pumikit nalang si Amy, hindi niya alam kong baki
Habang patungo si Zack sa kanyang opisina, nagmamaneho siya nang maingat sa kabila ng pagod mula sa mga nangyari noong nakaraang araw. Tila normal ang lahat—ang traffic, ang tahimik na tunog ng radyo, at ang mahinang ugong ng makina. Ngunit biglang nabasag ang katahimikan nang may sunud-sunod na putok ng baril na dumapo sa kanyang sasakyan. "Shit!" mura ni Zack, mabilis na pumihit sa manibela upang maiwasang matamaan. Pumutok ang mga salamin ng kanyang sasakyan, at ramdam niya ang pag-aray ng katawan ng sasakyan sa mga tama ng bala. Mabuti na lang at ang sasakyan niya ay bulletproof, ngunit alam niyang hindi ito ganap na ligtas sa ganoong uri ng ambush. Binilisan niya ang pagmamaneho, sinusubukang tumakas mula sa mga humahabol sa kanya. Nakita niya ang isang itim na SUV na bumubuntot sa kanya, at tila armado ang mga sakay nito. "Who the hell sent these people?!" bulong ni Zack sa sarili habang sinusubukang alamin kung sino ang posibleng may galit sa kanya. Samantala, si Amy
Matapos ang mga nangyari, muling bumalik ang tahimik na takbo ng buhay nina Amy at Zack. Magdadalawang buwan na ang ipinagbubuntis ni Amy, ngunit hindi pa masyadong halata na mayroon siyang dinadala. Sa kabila ng lahat, hindi maipaliwanag ni Amy ang kakaibang init na nararamdaman niya sa bawat pagdaan ng araw. "Hon, alis muna ako. May meeting ako mamaya," sabi ni Zack habang papasok sa kanilang kwarto, suot ang pormal niyang damit. Nakatingin lang si Amy sa asawa, at tila nagliyab ang nararamdaman niya habang tinititigan ito. Hindi niya maiwasang isiping baka epekto ito ng pagbubuntis niya—pero iba ang dating ngayon. Mas matindi, mas buo, mas hindi niya kayang pigilan. "Hon," bulong niya sa asawa, ang tinig niya'y may halong lambing at pang-aakit. Nagbago ang ekspresyon ni Zack, ang mga mata nito'y lumambot, at mabilis siyang lumapit sa asawa. "Amy..." Mahina ang boses ni Zack, halatang apektado rin sa galaw at titig ni Amy. Ngunit bago pa siya makapagsalita ng iba, yumakap na
Ang araw ay nagsimula nang tahimik para kay Amy at Zack. Matapos ang ilang araw ng pagpapalakas ng kanilang seguridad, nagsimula nang maging normal ang buhay nila. Gayunpaman, hindi nila alam na may mga hindi nakikitang pwersa na patuloy na nagmamasid sa kanila.Habang si Zack ay abala sa mga usaping negosyo, si Amy naman ay nag-aalaga ng kanilang mga anak at nag-aayos ng mga detalye para sa pamilya na tinulungan nila. Ang buhay nila ay tila bumalik sa tamang landas, ngunit ang patuloy na banta ay nagsisimula na namang magparamdam.Isang hapon, habang naglalakad si Amy sa kanilang bakuran kasama si Aliah at Josh, napansin niya ang isang itim na kotse na dumaan sa harap ng kanilang bahay. Walang anuman sa itsura ng kotse na magpapahiwatig ng banta, ngunit ang pakiramdam ni Amy ay kakaiba. May tila nagmamasid mula sa loob ng kotse, at ang kislap ng mata ng driver ay nagbigay ng hindi komportableng pakiramdam kay Amy."Amy, ano'ng nangyari?" tanong ni Zack na lumabas mula sa bahay at nap
Kinabukasan matapos ang libing, bumalik sa normal ang mga gawain ng pamilya nina Amy. Ang tahanang puno ng kalungkutan ay unti-unting nagkakaroon ng buhay sa presensya ng mga bata. Bagama’t may bakas pa rin ng lungkot sa mga mata ni Amy, nagsusumikap siyang maging masaya para sa kanyang pamilya.Habang abala si Zack sa pag-aalaga kay Josh at Aliah, si Amy naman ay nagliligpit ng mga gamit ng kanyang ama sa kwarto nito. Nakita niya ang lumang relo ng kanyang ama na iniwan nito sa lamesita. Pinulot niya ito at idinikit sa kanyang dibdib, pilit na pinapalakas ang loob.Ilang saglit pa’y narinig niya ang pagtigil ng isang sasakyan sa labas. Hindi inaasahang may mga bisitang darating, bumaba si Amy para alamin kung sino iyon. Nagulat siya nang makitang si Juan, ang half-brother ng ama ni Zack, ay nakatayo sa harap ng pintuan kasama ang ilang mga lalaking hindi pamilyar sa kanya.“Juan? Ano’ng ginagawa mo rito?” tanong ni Amy, pilit na tinatago ang kaba sa kanyang boses.Ngumisi si Juan, ha
Ilang araw na ang nakalipas simula ng mamatay ang ama ni Amy, ngunit sa araw ng libing nito, hindi pa rin niya matanggap na wala na ang taong sobrang mahal niya—ang unang nagparamdam sa kanya kung gaano siya kahalaga.“Hon, come, it’s time,” tawag ni Zack. Lumapit si Amy habang iniisip kung paano haharapin ang realidad na ito. Sa bawat hakbang papunta sa huling hantungan ng kanyang ama, pakiramdam niya’y mas lalong bumibigat ang bawat galaw niya. Mahigpit ang hawak niya kay Zack—ang tanging nagbibigay sa kanya ng lakas ngayong pinakamasakit na bahagi ng kanyang buhay.Habang papalapit sila, napapaligiran sila ng mga mahal sa buhay, kaibigan, at mga taong nagbigay respeto sa kanyang ama. Si Aliah, na karga ni Zack, ay umiiyak din, kahit hindi lubos na nauunawaan ang nangyayari. Ang inosente niyang luha ay tila salamin ng sakit na nararamdaman ni Amy.Pagdating sa tabi ng kabaong, dahan-dahang hinaplos ni Amy ang malamig nitong ibabaw. “Pa, I miss you so much... Salamat sa lahat ng gina
Maagang tumunog ang telepono ni Amy habang mahimbing pang natutulog si Zack. Kinuha niya ito mula sa bedside table, bahagyang nababahala kung sino ang tumatawag nang ganoong oras.“Hello?” mahina niyang sagot, baka magising si Zack.“Amy...” Basag ang boses sa kabilang linya. “Si Papa mo... naaksidente...”Biglang bumangon si Amy mula sa kama, ang kaba ay tila piniga ang puso niya. “Anong ibig mong sabihin, Tita Mel? Anong nangyari kay Papa?”“May nangyari sa daan pauwi siya kagabi... binaril siya, Amy...” Halos hindi makapagsalita si Tita Mel sa pagtangis. “Wala na siya...”Tumigil ang mundo ni Amy. Napahawak siya sa dibdib, pilit hinihila ang hininga ngunit parang hindi ito sapat. “Hindi... hindi totoo ‘yan, Tita. Paano nangyari ito?” nanginginig niyang tanong.Nagising si Zack sa pagkilos ni Amy. “Hon, ano’ng nangyayari?” tanong niya, halatang nag-aalala.Napatingin si Amy sa asawa, ngunit hindi na niya kayang magsalita. Ang telepono ay nahulog sa kamay niya, at bumuhos na ang kany
Umaga na nang magising si Amy na wala sa tabi niya si Zack, kaya bumangon na siya. Pero papatayo palang siya ay bigla na lang siyang nahilo, kaya napahawak siya sa ulo niya. Sakto naman at pumasok si Zack na kakalabas lang sa Cr. “Hon, are you ok?” nagaalalang tanong sa kanya ng asawa, tumingin naman siya rito at ngumiti lang kay Zack. “Yeah, I guess baka na subraan lang sa tulog,” sabi niya pa.“Sigurado ka ba?” tanong ulit ni Zack, halatang nag-aalala habang lumapit sa kanya. Hinawakan nito ang braso niya para alalayan siya paupo.“Sigurado, hon. Wag kang mag-alala,” sagot ni Amy, pero sa loob-loob niya ay may kung anong kaba ang bumabalot sa kanya. Hindi naman siya madalas mahilo, kaya nagtataka rin siya.“Baka kailangan mo nang magpacheck-up. Ayoko nang balewalain natin 'to, Amy,” mariing sabi ni Zack habang pinupunasan ang pawis sa noo niya.Napangiti si Amy sa pagiging maalaga ng asawa. “Huwag kang OA, Zack. Normal lang 'to. Maybe stress or baka gutom lang ako,” sagot niya, per
Pagkalipas ng ilang araw mula sa nakakakilig nilang date night, bumalik sa normal ang buhay nina Zack at Amy. Pareho silang abala sa kanilang mga responsibilidad—si Zack sa kanyang kompanya at si Amy sa pagbabantay sa kambal. Pero sa likod ng kanilang masayang pamilya, may panganib na paparating na hindi nila inaasahan.Isang gabi, habang natutulog sina Josh at Aliah sa kanilang nursery, may narinig na kakaibang tunog si Amy mula sa ibaba ng bahay. Nagising siya mula sa mahimbing na tulog at bahagyang inalog si Zack.“Hon, narinig mo ba iyon?” tanong niya, ang boses ay puno ng kaba.Bahagyang dumilat si Zack, napakunot-noo. “Ano? Ano'ng narinig mo?”“Parang may nabasag sa kusina,” sagot ni Amy, bumaba ang boses na tila natatakot na baka may makarinig.Agad na bumangon si Zack at kinuha ang baseball bat na lagi niyang tinatago sa ilalim ng kama. “Stay here. I’ll check it out.”“Zack, huwag kang mag-isa!” pilit ni Amy, pero tumanggi si Zack.“Don’t worry, Hon. Lock the door and don’t op
Habang abala si Amy sa pagbabantay sa kambal, bigla niyang naramdaman ang malambot na halik sa kanyang pisngi. Paglingon niya, nakita niya si Zack na may hawak na bouquet ng rosas at may ngiting tila may binabalak.“Hon, ano naman ito?” tanong ni Amy, bahagyang namumula sa hiya.“Get dressed, Mrs. Delgado,” sabi ni Zack habang inilalapag ang mga bulaklak sa mesa. “We’re going out tonight.”“Out? Zack, paano ang kambal? At saka—”Tumigil si Zack sa harap niya at inilagay ang hintuturo sa labi ni Amy. “Relax, Hon. Sinigurado kong may mag-aalaga sa kambal. Si Quen ang magbabantay kasama ang yaya. Tonight, it’s just you and me.”Napatitig si Amy sa asawa. Hindi niya inaasahan ito dahil sa nakaraang linggo, masyado silang abala sa mga bata at sa trabaho ni Zack. “Sigurado ka? Hindi mo na kailangang gawin ito.”“Of course, I have to,” sagot ni Zack na tila nagtatampo. “Lately, masyado na tayong naging busy. I want to remind you that you’re still the most important woman in my life.”Napalun