Chapter 3: Pregnant!!

"Buntis ako," sabi niya, sabay hawak sa kanyang tiyan. Ang sitwasyon ay tila nagbago ng tuluyan."So who's the father?" tanong ni Quen sa dalaga, "Sorry, Quen I can't say it, " sabi ni Amy sa kay Quen dali-dali naman nagligpit si Amy ng gamit niya at ng paalam na kay Quen.

"Quen I have to go," sabi niya at nag paalam din si Quen sa kanya, bakas sa boses niya ang kaba ng makalabas siya sa loob at nakita niya si Zack sa labas na nakaupo.

Tumingin si Zack kay Amy handang lapitan siya, ngunit biglang umiwas si Amy at naglakad sa kabilang direksyon. Ang puso ni Amy ay naguguluhan, hindi pa rin siya makapaniwala sa balitang buntis siya. Isang gabing pagkakamali, isang sandaling pangyayari na nagdulot ng napakalaking pagbabago sa kanyang buhay.

Hapon na nang makauwi si Amy sa bahay na ipinamana sa kanya ng kanyang mga magulang. "Manang, naka-uwi na po ako," mahina niyang sabi sa matandang kasama nila sa kanilang pribadong mansyon. Kitang-kita sa kanyang mukha ang matinding pagod, tila ba pasan niya ang mabibigat na alalahanin. Hinawakan niya ang kanyang tiyan at maingat na kinausap ang sanggol na nasa sinapupunan niya.

"Baby, pasensya ka na, hindi kita maipapakilala sa tatay mo," bulong niya habang pinapadaanan ng kanyang mga daliri ang kanyang tiyan. Bagama’t pagod, may isang nag-aalab na pag-asa sa kanyang puso. Alam niyang marami pang pagsubok ang darating, ngunit handa siyang harapin ang lahat para sa kanila ng kanyang anak.

Kinagabihan, nag-ring ang telepono. Ang matandang kasambahay ang sumagot. "Hello, is Amy available?" tanong ng boses sa kabilang linya—si Zack. "Nako, iho, kakatulog lang niya," sagot ng matanda.

Habang ibinababa ang telepono, hindi mawala sa isip ni Zack ang naging kilos ni Amy nang magkita sila kanina sa labas ng klinika ng kapatid niyang si Quen. Muling sumagi sa isip niya ang mga tanong. Ano nga ba ang ginagawa ni Amy doon? Napagpasyahan niyang tanungin si Quen tungkol dito, ngunit tumanggi ang kapatid.

"Sorry, Kuya, pero hindi ko pwedeng ibahagi ang impormasyon ng mga kliyente ko. Confidential lahat iyon," sagot ni Quen, seryoso at propesyonal. Lumalim lalo ang mga tanong sa isipan ni Zack—mga tanong na tila walang madaling kasagutan.

Kinabukasan, nagpasya si Amy na maghanap ng trabaho. Pagkatapos niyang maligo at magbihis, lumapit siya sa matanda. "Manang, aalis lang po ako. Maghahanap ng trabaho," sabi niya bago tuluyang lumabas ng bahay.

Habang naglalakad-lakad sa lungsod, napadpad si Amy sa isang matayog na gusali—ang *Dilgado Building Inc.*. Hindi niya alam na si Zack, ang taong laman ng kanyang isip kagabi, ang may-ari ng kumpanyang iyon. Determinado siyang makahanap ng trabaho, kaya’t pumasok siya sa loob at lumapit sa receptionist.

"Hello po, mag-a-apply po sana ako bilang secretary," mahinahon ngunit puno ng pag-asa niyang sabi.

Ngumiti ang receptionist at agad siyang sinagot. "Ah, sa ika-15th floor po gaganapin ang interview," tugon nito sabay abot ng instructions. Hindi pa rin alam ni Amy na sa mismong gusaling iyon, magsasanga ang mga daan nila ni Zack.

Habang nag-aantay si Amy sa labas ng opisina, hindi niya mapigilan ang kaba na tila bumibigat sa kanyang dibdib. Naguguluhan siya kung bakit ganoon na lamang ang kanyang nararamdaman, ngunit pinilit niyang magpakatatag. Umupo siya ng ilang oras, hanggang sa marinig ang tawag ng isang secretarya.

"Miss Amethysts Quizon," tawag ng secretarya ng CEO.

Napabuntong-hininga si Amy, nagdasal ng tahimik, at pagkatapos ay pumasok sa loob ng opisina. Hindi niya nakita agad kung sino ang magiging boss niya, kaya’t pinilit niyang manatiling kalmado.

"Good morning, sir. I'm Amethysts Quizon," sabi ni Amy, nakatayo at maingat sa kanyang mga galaw.

Dahan-dahang humarap ang taong nakaupo sa harap ng mesa. Nang makita niya kung sino ito, nanlaki ang kanyang mga mata.

"Zack," sambit niya nang hindi inaasahan. "I mean... sir," mabilis niyang binawi ang kanyang sinabi, nauutal at halatang nagulat. Hindi niya inaasahan na ang taong magiging boss niya ay ang mismong taong matagal nang gumugulo sa kanyang isipan.

Nakatitig si Zack kay Amy, hindi naitago ang gulat sa kanyang mga mata. Bagama’t matagal na silang hindi nagkikita, sa isang iglap ay bumalik lahat ng alaala—mga bagay na hindi pa nila napag-uusapan.

"Amy..." professional na sabi ni Zack. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya bago muling bumalik sa pormal na tono. "Miss Quizon, please take a seat."

Umupo si Amy, nanginginig pa ang kanyang mga kamay, pilit pinipigilan ang kaba. Hindi siya makatingin nang diretsyo kay Zack, pareho silang nababalot ng tensyon—ang kanilang nakaraan ay tila isang aninong hindi nila matakasan.

"So, you’re applying as my secretary?" tanong ni Zack, habang malamig ang tono ng kanyang boses.

"Yes, sir," sagot ni Amy, pinipilit ang sarili na maging kalmado. Ngunit sa loob, para siyang nasusunog sa nerbiyos.

Tahimik si Zack, pinag-aaralan si Amy. Nakatitig siya sa kanya na parang may hinahanap na sagot sa mga mata niya. Alam nilang may mga bagay na hindi pa nasasabi, mga tanong na nananatiling nakabitin sa pagitan nila.

Nagsalubong ang mga mata nila, at doon, para bang may hindi sinasadyang nagsimula muli ang hindi nila natapos na kwento.

Nagpakawala ng isang malamig na ngiti si Zack. "You do realize, this is not going to be easy for either of us, right?" may halong babala ang kanyang boses, na para bang hindi lang trabaho ang tinutukoy.

Napalunok si Amy. "I understand, sir." Sagot niya kahit na alam niyang hindi pa siya handa para sa magiging komplikasyon ng sitwasyong ito. Pero kailangan niya ng trabaho, at higit sa lahat, kailangan niyang maging matatag para sa kanyang anak.

"Very well," tugon ni Zack, habang muling iniayos ang kanyang postura, parang walang nangyari. "Let’s proceed with the interview."

Habang nagpapatuloy ang kanilang pag-uusap tungkol sa trabaho, may mga pahiwatig ng nakaraan na bumabalik. Alam ni Amy na hindi ito magiging simpleng trabaho at alam din ni Zack na ang bawat desisyon ay magkakaroon ng mga komplikasyon. Hindi maiwasan ni Amy ang nararamdaman ang kaba, ang tensyon, at ang damdaming matagal nang naipon pero hindi naipahayag.

Pagkatapos ng kanilang maikling pag-uusap, tinawag ni Zack ang kanyang dating secretary. "Inform the others that the search for my new secretary is over," sabi niya, ang mga mata ay tumigil kay Amy. Pakiramdam ni Amy ay bumibigat ang paligid.

Biglang bumukas ang pinto ng opisina at pumasok ang isang magandang babae na agad na lumapit kay Zack. Walang pasintabi, hinalikan siya nito sa harap ni Amy. "Babe, I missed you," sabi ng babae, puno ng lambing at kaswal na kilos, para bang walang ibang tao sa paligid.

Napatigil si Amy. Ramdam niya ang biglaang pagpitik ng sakit sa kanyang dibdib, isang kirot na hindi niya inasahan. Pigil ang kanyang hininga, at hindi niya maiwasang tumingin palayo. Hindi niya gusto ang kanyang nasaksihan, ngunit hindi rin niya ito maaaring baguhin. Ang kalungkutan ay unti-unting bumabalot sa kanya.

Hinawakan ni Amy ang kanyang tiyan, tila humihingi ng paumanhin sa batang dinadala niya. 'I’m sorry, baby. I’m sorry,' bulong niya , pilit tibayan at di ma saktan. Alam niyang hindi tama ang nararamdaman niyang selos, ngunit hindi niya maiwasang masaktan sa eksenang kanyang nasaksihan.

Nagulat si Zack sa hindi inaasahang pagbabalik ng kanyang nobya, si Vanessa na inakala niyang nasa amerika pa. Agad nitong naramdaman ang tensyon sa loob ng opisina. Hindi pa man siya nakakapag react nang husto, biglang nagsalita si Vanessa.

"Ow, who is she?" mataray na tanong ni Vanessa, hindi maitago ang selos sa kanyang tinig habang masama ang tingin kay Amy.

Agad naman sinagot ni Zack, pilit pinapanatili ang kanyang tono na pormal. "She will be my new secretary."

Sa kabila ng malamig na hangin na bumalot sa opisina, nagpakita si Amy ng propesyonalismo. "Nice to meet you ma'am," sabi niya, kahit na dama niya ang bigat ng titig ni Vanessa.

Ngunit sa halip na sagutin ang kanyang pagbati, iniwasan siya ni Vanessa at diretsong inirap sa kanya, walang pagtatangkang itago ang nararamdamang paninibugho. Ramdam ni Amy ang bigat ng sitwasyon, pero pinilit niyang manatiling kalmado, kahit na may kurot sa kanyang dibdib.

"Vanessa, hindi mo sinabi na uuwi ka na," sinubukan ni Zack gawing mas magaan ang sitwasyon, pero wala ring kasiguraduhan ang kanyang mga mata. Nakita niyang pinisil ni Amy ang kanyang tiyan nang bahagya, at doon, tila may nasilip na sagot sa mga tanong na matagal nang bumabagabag sa kanya.

"Vanessa, hindi mo sinabi na uuwi ka na," sinubukan ni Zack na gawing mas magaan ang sitwasyon, ngunit malamig pa rin ang boses ng kanyang nobya.