Lumabas siya ng banyo, nagpanggap na parang tinamaan na siya ng alak. Pilit niyang kinontrol ang kanyang mga galaw at tila lasing na tinungo ang kanilang mesa. Ngumiti siya kay Roland, na abala pa rin sa pag-inom kasama si Paul. "Honey," mahinang sabi ni Maria, "antok na ako... uwi na tayo, please."Ngiting-aso si Roland. "Idlip ka lang diyan, honey. Nandito lang ako, nag-eenjoy pa kami ni Paul." Napansin ni Maria ang mga sulyap ni Paul sa kanya—tila puno ng intensyon, puno ng masamang balak.Habang nagkukunwaring tulog si Maria, narinig niya ang bulong ni Roland. "Ako na ang mag-aakyat niyan sa room, pre. Garantisadong virgin pa yan, hahahaha." Tawa ng dalawang lalaki ang bumalot sa kanilang mesa.Nagpipigil si Maria na huwag magpahalatang gising. Ramdam niya ang pag-ikot ng tiyan sa galit at sakit. Hindi siya makapaniwala na magagawa ito ni Roland—ang lalaking minahal at pinagtiwalaan niya. Hindi niya napigilang lumuha, patagong gumuhit ang luha sa kanyang pisngi habang nag-aantay ng
Habang naglalakad si Kean Ambrosio sa lobby ng Shangrila Hotel, wala siyang ibang iniisip kundi ang dating nobya niyang si Mirasol Fernandez. Ngayon, kasal na ito sa anak ng may-ari ng isang kilalang hotel chain—isang napaka-ideal na lalaki sa mata ng publiko. Ngunit para kay Kean, hindi iyon ang dahilan kung bakit labis siyang nasaktan. Mahal na mahal niya si Mirasol, at kahit ilang taon na ang lumipas mula nang maghiwalay sila, hindi pa rin niya kayang tanggapin ang pagkatalo.Lasing na lasing siya, pilit na nilulunod ang kanyang kalungkutan sa bawat shot ng whiskey na ininom kanina sa kasalan. Ang bawat halakhak, bawat tinginan ng mga bisita sa bagong kasal, ay parang mga kutsilyong humihiwa sa kanyang puso.Sa kanyang pamimighati, napagdesisyunan niyang bumalik sa kanyang hotel room para magpahinga, ngunit halos hindi na siya makalakad ng diretso. Nasa dulo na ng kanyang pag-iisip si Kean, at sa kanyang kalasingan, ni hindi niya napansin ang mga taong nasa paligid niya.Sumakay siy
Sa kalaliman ng kanyang pagkalasing, si Kean ay tila nalulumbay sa isang panaginip, kung saan ang kanyang puso ay nahahabag at ang kanyang isip ay naguguluhan. “Mirasol…” ang pangalan ng kanyang dating nobya ay tila isang himig na bumabalot sa kanyang isipan. Sa bawat halik na kanyang ipinagkakaloob, iniisip niyang siya ay bumabalik sa mga nakaraan—mga sandaling puno ng saya, ng tamang timpla ng pag-ibig at kasiyahan.Ngunit sa hindi niya kaalaman, ang kanyang mga palad ay bumabalot sa ibang katawang hindi niya inaasahan. Si Maria, ang estranghera na nakaligtas sa masalimuot na sitwasyon, ay natagpuan ang kanyang sarili sa isang kama na puno ng mga damdaming hindi niya maipaliwanag. Ang kanyang katawan ay apektado ng gamot na ipinalamig sa kanyang inumin. Sa kanyang pagdapo sa kama, hindi niya malaman kung ano ang mangyayari sa kanya.Patuloy siyang humalik, na tila ang bawat halik ay isang pasabog ng emosyon, na nagdudulot sa kanya ng mas malalim na pagnanasa.Maya-maya, ang mga sensa
Nang matauhan si Maria, hindi pa rin siya makapaniwala sa nangyari. Tumayo siya mula sa kama at mabilis na nagbihis, ang bawat galaw ay mabigat, parang may dinadalang sakit. Tumitig siya sa limpak ng pera na iniwan ni Kean sa ibabaw ng kama. Walang galang, walang malasakit. Para bang ang buong gabi ay isa lamang transaksyon. Isang sandaling tinuring niya bilang espesyal, ngunit para kay Kean, tila isa lang iyon sa mga bagay na maaari niyang bilhin.Sa kabila ng lahat ng nangyari, si Maria ay nanatiling tulala. Ang mga luha na kanina pa umaagos ay tila natuyo na. Ang kanyang isip ay gulong-gulo, at ang bawat tibok ng puso niya ay puno ng sakit at galit. Kung hindi dahil kay Roland, sa taksil niyang nobyo, hindi siya mapapahamak nang ganito. Ang dangal na matagal niyang iningatan ay nawala na—at sa isang estrangherong hindi niya kilala pa!"Papaano na ako ngayon?" bulong niya sa sarili habang tinititigan ang sahig. Hindi niya maiwasang maalala ang mga ngiti at matatamis na salitang bini
Nang sumapit ang gabi, hindi pa rin mapanatag si Maria. Ilang oras na siyang nakahiga, titig na titig sa kisame ng silid na tila naging saksi sa lahat ng kanyang mga pagdurusa. Paulit-ulit sa kanyang isipan ang bawat salitang binitiwan nina Roland at Rowena. "Ang tanga-tanga mo, Maria," ang malamig na halakhak ni Roland ay tila hinuhugot ang lahat ng natitirang pag-asa sa kanyang puso. At si Rowena, na matagal niyang itinuring na kaibigan, ay mas malala pa ang ginawa—pinagtaksilan siya ng higit pa sa kaya niyang isipin.Naghahalo sa kanyang dibdib ang galit, poot, at pangungulila. Isang mapait na katotohanan ang kanyang tinanggap—wala na si Roland, wala na rin si Rowena. Dalawa sa mga taong pinagkatiwalaan niya, mga taong akala niya ay kaibigan at minamahal siya, ay kapwa naglaho na parang bula.Pero alam niyang hindi siya maaaring magpatalo sa sakit na nararamdaman. Kahit pa parang bumabagsak ang buong mundo sa kanyang paligid, kailangan niyang bumangon. Kailangang magpatuloy.Kinabu
Dalawang buwan na ang lumipas mula nang iwan ni Maria ang Maynila. Sa mga unang araw ng kanyang pananatili sa Cebu, unti-unti niyang sinisikap na kalimutan ang mga sakit ng nakaraan, lalo na ang gabing iyon na hindi niya malilimutan—ang gabing nawala ang kanyang dangal sa isang estranghero. Pero kahit paano ay masaya siyang nakaalis sa kamay ni Roland, ang lalaking nagtaksil sa kanya at ipinagpalit siya sa pera.Ngunit ngayon, tila may kakaibang nangyayari sa kanyang katawan. Tuwing umaga, madalas siyang naduduwal at nahihilo, isang sintomas na hindi niya mawari. Sa una, inisip niyang baka dahil lang ito sa kinakain o sa stress na nararanasan niya sa kanyang bagong trabaho sa Klean RTW, isang sikat na clothing retail store sa SM Cebu. Ngunit habang tumatagal, napagtanto niyang may mas malalim na dahilan."Hindi ako dinatnan last month," biglang sumagi sa isip niya habang nag-aalmusal isang umaga. Para bang binuhusan siya ng malamig na tubig. Halos mabitiwan niya ang kutsara at tinido
Isang linggo bago ang engrandeng anibersaryo ng Klean RTW, abala ang lahat sa paghahanda para sa malaking kaganapan. Ang buong staff ay tila mga langgam sa pag-aayos ng mga produktong damit, ensuring na ang bawat sulok ng tindahan ay maayos at presentable. Si Maria, bagama't hirap na hirap sa kanyang nararamdaman dulot ng kanyang pagbubuntis, ay pilit na hindi pinapakita ang bigat na dala ng kanyang sitwasyon. Abala siya sa pag-aayos ng mga bagong labas na damit nang biglang maramdaman niyang bumukas ang pinto ng tindahan.Pag-angat niya ng kanyang paningin, biglang natulala si Maria. Isang pamilyar na pigura ang pumasok sa tindahan — si Kean. Si Kean, ang lalaking ama ng dinadala niya, ay nakatayo sa harapan niya. Hindi niya inasahan na sa isang ordinaryong araw tulad nito, muli silang magtatagpo. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya, para bang malalaglag ito sa kanyang dibdib. Napahawak siya sa kanyang tiyan, tila hinahanap ang lakas na ipagpapatuloy ang araw na iyon."Paano kung
Naisipan ni Maria na huwag nang kausapin si Kean, baka malaman pa nito na siya ay nagdadalang-tao. Baka hindi naman niya ito maalala at namumukhaan siya. Kaya't nagkibit-balikat na lang siya. Nagpokus na lamang siya sa kanyang trabaho at hindi na ininda ang mga nangyari. Sa araw ng anibersaryo at engrandeng selebrasyon ng Klean RTW, hindi maiiwasan na maging bahagi ng programa si Maria bilang isa sa mga pinaka-maaasahang staff ng tindahan.Sa gitna ng mga palakpakan at masiglang pagdiriwang ng anibersaryo ng Klean RTW, tila kay Maria huminto ang oras. Ramdam niya ang bigat ng bawat hakbang papunta sa entablado, hindi lamang dahil sa kanyang sitwasyon kundi sa pagkakatitig ng mga matang tila bumabalik sa isang nakaraan na pilit niyang tinatakasan.Si Kean, nakaupo sa harapan kasama ang iba pang mga executives, ay abala sa pakikipag-usap ngunit nang magtama ang kanilang mga mata, parang lahat ng tunog sa paligid ay nawala. Ang mga taong nag-uusap, ang mga ilaw na nagniningning, lahat ay