LIKE
Karaniwan mababaw lang ang tulog ni Rhian, ngunit ngayong gabi ang sobra ang pagod niya kaya sobrang himbing ng tulog niya, kaya’t hindi niya man lang namalayan na dinala na siya itaas para ilipat sa guer toom. Naglakad si Zack papunta sa kama, yumuko at maingat na inilapag ang babae sa kama, at inayos ang pagkaka-pwesto ng ulo bago nito bago dahan-dahang tumayo. Sinundan sila ni Aunt Gina hanggang sa kwarto. Nang makita niyang inasikaso ni Zack si Rhian ng ganito, mas lalo siyang napangiti. Lumapit siya at inilagay si Rain sa tabi ni Rhian, at tinakpan ang dalawa ng kumot, pagkatapos ay tumayo para umalis. Ngunit ng makita ng matanda na nakatuon parin ang tingin ng kanyang master sa mukha ng dating asawa ay napahinto siya sa paglalakad at magalang na nagsalita. “Master, magpahinga ka na rin muna. Ako na ang bahala rito. Hindi ba't may trabaho ka pa bukas?" Pagkatapos niyang magsalita, nakita niya ang amo na kumiling ang ulo, "Hindi, hindi ako pagod. May sakit si Rain, kaya
Napatigil si Rhian sa paglalakad at tumingin kay Zack nang may pagkalito.Nagpaliwanag si Zack, "Alas-kwatro pa lang ng umaga ngayon, at kakaunti pa lang ang tulog mo. Hindi ko gustong hayaang magmaneho ka pauwi nang ganito. Bukod pa rito, kung aalis ka nang ganito, hindi ko maipapaliwanag kay Rain. Nangako ka sa kanya na hindi ka aalis. Kung magising siya bukas at wala ka, siguradong magwawala siya. Baka puntahan ka pa niya sa bahay mo. Hindi pa tuluyang gumagaling ang kanyang katawan. Paano kung magkasakit ulit siya?"Nang marinig ito ni Rhian ay bahagyang kumunot ang kanyang noo. Dahil sa bangungot niya kanina, ayaw na niyang manatili pa sa bahay na ito. Ngunit nangako siya sa maliit na bata na hindi siya aalis...Nang makita ang kanyang pag-aalinlangan, dumilim nang bahagya ang mukha ni Zack at naging malamig ang kanyang tono, "Huwag kang mag-alala, ngayon lang ang tanging pagkakataon na maaabala at mababahala ka ni Rain. Sa susunod, kung wala namang problema, hindi ko na hahayaan
Pagkatapos ni Rhian na itirintas ang buhok ni Rain ay inakay niya ito palabas. Pagpihit nila paharap, nakita niya ang lalaking nakatayo sa pintuan."Nakahanda na ang almusal. Bumaba na kayo para kumain." Malamig at pormal na wika ni Zack.Natigilan si Rhian. Kanina lamang, nakita niya ang pagdaan ng kakaibang emosyon sa mata ng lalaki, ngunit saglit lang iyon kaya hindi niya alam kung imahinasyon lang niya iyon. Sigurado na namamalikmata lang siya.Nang matauhan, inakay niya si Rain pababa para kumain. Sa mesa, umupo si Rain sa tabi ni Zack. Si Rhian ay paupo na sana sa tapat ng dalawa nang hilahin siya ni Rain sa manggas. “Mada---Ang ibig kong sabihin, Ma'am, dito ka po sa tabi ng bata,” wika ni Aunt Gina na ngumiti at iniusog ang silya sa tabi ni Rain. Tumango si Rain bilang pagsang-ayon, sabay tingin kay Rhian na puno ng pag-asam. Napatingin si Rhian nang hindi sinasadya kay Zack, na tila walang pakialam sa kanyang kinauupuan. Pinisil si Rain nang mahigpit sa kanyang mga
Hapon na nang makipagkita sina Marga at ang kanyang ina kay Dawn sa isang coffee shop. Pagkarating nila sa coffe shop, umupo silang mag ina sa bandang bintana. Hindi nagtagal ay dumating ang ina nii Zack na si Dawn. Nang dumating ito, agad na b****o ang matanda sa dalawang dalawang babae.“Pasensya na at napatagal ang paghihintay ninyo.” Naupo si Dawn sa tapat nila. Ngumiti si Marga ng matamis sa ina ni Zack katulad ng palagi niyang ginagawa, batid ng babae na sa ngiti ay makukuha niya ang loob lalo ng matanda, “Kadarating lang din namin, Tita Dawn. Umupo na po kayo. Nag-order ako ng ilang dessert para sa atin. Hindi na ako nakapaghintay na dumating ka. Alam ko naman po kasi kung ano ang paborito mo, tita."Maya-maya, inihain ng waiter ang masasarap na dessert sa kanilang mesa.Ngumiti si Dawn, kumikinang sa paghanga ang kanyang mata sa babae, “Talagang maalaga ka pa rin sa akin, Marga. Alam mong mahilig ako sa matatamis. Pero si Zack, wala siyang ganitong pag-aalala. NI hindi niya
Pagkagaling sa coffee shop, lalong nabalisa si Dawn. Pagkatapos ng trabaho ng kanyang asawa, inimbitahan niya ito na magpunta sa mansion. Katatapos lang ni Zack sunduin si Rain mula sa school nang dumating sa bahay ang kanyang magulang. Pagpasok pa lang nila, nakita niyang nakaupo na ang dalawang matanda sa sofa, mukhang seryoso at may gustong pag-usapan. “Dad, Mom, bakit hindi ninyo sinabi na pupunta kayo? May problema ba?” tanong ni Zack, halatang nagtataka. Pagkatapos niyang magsalita, tumango si Dawn na nakasimangot, “May gusto akon pag-usapan natin ngayon din.” Nang makita ang seryosong mukha ng ina, bahagyang kumunot ang noo ni Zack. Tinalikuran niya si Rain at inutusan si Aunt Gina, "Dalhin niyo si Rain sa kwarto niya," "Masusunod, master." Masunuring yumuko si Gina."Bye po, lolo at lola!"nMagalang namang nagpaalam si Rain sa kanyang mga lolo’t lola bago sumunod sa matanda paakyat. Umupo si Zack sa isang single couch malapit sa kanyang mga magulang. “Ano ang mahalag
Nanatiling walang imik si Zack sa nakalipas na ilang segundo. Hindi niya maapuhap ang kanyang sasabihin sa mga ito.Papasukin si Rhian?Pagkaraan ng ilang sandali, tumugon siya nang kalmado, “Wag niyo na itong problemahin pa nang sobra. Wala akong balak na papasukin ulit si Rhian sa buhay namin ng aking anak.” Sa ngayon, hindi pa. Dugtong ng isip niya.Habang nagsasalita ang kanyang mga magulang, iniisip ni Zack ang mga nakaraang pakikitungo niya kay Rhian. Napagtanto niyang karamihan sa kanilang mga pag-uusap nitong mga nakaraang araw ay may kinalaman kay Rain. 'It's ironice, hindi ba?' Isip-isio niyang muli.Batay sa pakikitungo ni Rhian sa kanilang unang pagkikita, kung hindi dahil kay Rain, malamang iniiwasan na siya ng babae. Ang ikinababahala ngayon ng kanyang mga magulang ay halos imposible nang mangyari. Nang marinig ang sinabi niya, bahagyang gumaan ang ekspresyon ni Dawn, nakahinga siya ng maluwag. “Mabuti naman. Pero paano si Marga? Kailan mo balak ayusin ang lahat?
Sa biyahe papunta sa kindergarten, nakaupo si Rain sa likod ng sasakyan, hawak ang kanyang bag sa kanyang mga braso. Nakababa ang kanyang tingin, at tila walang sigla. Gustong magpakita ni Marga ng magandang pakikitungo sa batang ito, kahit man lang sa harap ng iba. Tiningnan niya si Rain sa rearview mirror at nagkunwaring nag-aalala: “Rain, masama ba ang pakiramdam mo? Gusto mo bang dalhin kita sa ospital ni Tita?” Hindi man lang nagtaas ng ulo si Rain nang marinig ang kanyang boses. Bahagyang kumunot ang noo ni Marga at patuloy na nagpakita ng kunwaring malasakit gamit ang mahinahong boses, “Paano kaya kung humingi tayo ng leave para sa’yo at magpahinga na lang tayo ngayon?” Ngunit walang sagot pa rin. Pagkalipas ng ilang segundo, hindi na nakapagtimpi si Marga, “Rain, tinatanong kita! Bakit ganyan ang itsura mo? Hindi ba kita pwedeng kausapin nang maayos?!” Nang marinig ang kanyang hindi masayang tono, bahagyang umurong si Rain at mas mahigpit na niyakap ang kanyang ba
Nang marinig ni Marga ang malakas na pag-iyak ni Rain, halos hindi na makahinga ang bata. Sa wakas, tumigil siya sa ginagawa at hinayaang makaalis ito sa kanyang kandungan. Pagkaalis ni Rain, tiniis niya ang sakit at gumapang papunta sa kabilang bintana. Mahigpit niyang niyakap ang kanyang bag at yumukod sa likod nito, patuloy na humihikbi. “Mabuti na lang at alam mo kung ano ang sakit,” malamig na sambit ni Marga habang nakangisi. “Kung maglakas-loob kang magsumbong sa iba tungkol dito, sinisigurado kong hindi mo na muling makikita ang babaeng iyon! Wag mo akong subukang pipi ka!” Tukoy niya kay Rhian.Pagkasabi nito, bumalik siya sa unahan ng sasakyan at ipinagpatuloy ang pagmamaneho patungo sa kindergarten. “Dito na tayo. Punasan mo ang luha mo!” Singhal na utos ni Marga nang makarating sila sa harapan ng kindergarten. Dahil natatakot si Rain na baka hindi na niya muling makita si tita Ganda, mabilis niyang pinunasan ang mga luha sa kanyang mukha at inayos ang mukha. Tinin
Malinaw na mas gusto pa rin ng mga bata si Rhian.Napailing si mike at tiningnan si Mr. Dantes na nasa tabi niya.Ang apat nila ang namamahala sa kuwartong ito, at hindi makatarungan kung palaging si Rhian na lang ang magtatrabaho mag-isa.At dahil sa dami ng mga bata, baka hindi kayanin ni Rhian mag-isa hanggang sa gabi.Lahat ng pansin ni Mr. Dantes ay nakatutok kay Rhian.Ang kanyang saloobin kay Rhian ay nagbago mula sa pagdududa hanggang sa pagpapahalaga kanina, at ngayon ay may kaunti pang dagdag na paghanga.Nakikita niyang ang buong puso ni Rhian ay nakatuon sa mga bata sa libreng klinika, kaya't ang mga bata ay malaki ang tiwala sa kanya. Ang mga medyo mahiyain na bata ay hindi makalapit sa ibang doktor, kaya't naging mahaba ang pila sa kama ni Rhian. Pagkatapos mag-alaga ng maraming pasyente ng sabay, hindi ipinakita ni Rhian ang anumang inis. Sa kabaligtaran, agad niyang naitama ang maling operasyon ni Harry kanina.Ngayon, hindi pa rin nabawasan ang pasensya niya sa mga ba
Nang marinig ito ni Dr. Harry, napatitig siya sa galit.Kung hindi lang dahil sa dami ng tao, gusto sana niyang turuan ng leksyon ang batang ito."Doktor Mendiola, hindi ko ipinagkakaila na ikaw ay mataas ang paggalang, ngunit kung nagkamali ka, dapat kang humingi ng tawad," ani Mr. Luke dantes. Hindi nais masayang ang oras sa libreng klinika kaya't nagkunot siya ng noo at nagsalita kay Dr. Harry.Nang marinig Dr. Harry ang sinabi ni Mr. Luke, nanatili siyang nakatayo at nag-freeze ang ekspresyon. Ngunit sa ilalim ng presyon ng Dantes family, pilit niyang iniangat ang kanyang mukha at tumingin kay Rhian, "Doktor fuentes, nagmadali lang ako kanina at hindi ko naisip ang kalagayan ng bata, pero talagang mabuti ang aking layunin, sana'y maunawaan mo."Natural na nakita ni Rhian kung gaano siya nag dadalawang isip, pero hindi niya ito pinansin at ngumiti kay Dr. Harry nang kalmado, "Naniniwala akong nais mong magpagaling ng bata, at isang acupoint lang ang kilala para sa pagpapagaan ng s
Habang nagsasagawa si Rhian ng acupuncture sa batang lalaki, kumalat na ang balita sa ibang mga kwarto.Maraming doktor ang nakarinig na tinanong ni Rhian si Harry, at nagsimula silang magtaka. Nang marinig nila na may alam siyang ibang acupoint para sa pagpapagaan ng sakit, iniwan nila ang kanilang mga trabaho at pumunta sa lugar.Pagpasok nila sa kwarto, nakita nilang ginagawa ni Rhian ang acupuncture. Bagamat may mga pagdududa ang lahat sa kasanayan ni Rhian dahil sa kanyang hitsura, alam nila na hindi puwedeng istorbohin ang isang doktor habang nagsasagawa ng acupuncture, kaya’t tumigil sila at tahimik na nanood mula sa pintuan.Nang makita nilang gumana ang acupuncture ni Rhian, lahat ay namangha.Ang paraang ito ng acupuncture ay hindi pa nila narinig dati.Ngunit sinuman na may malasakit ay makikitang mas tradisyonal at mas antigo ang paraan ni Rhian kumpara sa kanila, at hindi nila alam kung saan niya ito natutunan.Nang marinig nilang pinuri ni Luke si Rhian, hindi nila maiwa
Nang makita ni Rhian ang acupoint na tinutok ni Harry, bigla siyang kinabahan at subconsciously pinigilan siya, "Sandali lang, hindi mo puwedeng ilapat ang akupunktura sa acupoint na yan!" Pagkatapos niyang magsalita, sabay-sabay siyang tinignan ng tatlong tao, kasama ang bata na naroon. Si Harry ay lalong nainis, "Doctor Fuentes, kung hindi ka nakakaintindi, huwag ka nang makialam. Ito ang pinakamahalagang acupoint para sa pain relief. Hindi mo ba alam ito?" Sa totoo lang, hindi pa rin sigurado si Rhian, pero sa hindi malamang dahilan, pakiramdam niyang mali ang acupoint na iyon, at mabilis ang tibok ng kanyang puso. Ngayon, nang marinig ang tanong ni Harry, dahan-dahan siyang kumalma, at sunod-sunod na mga pagsusuri ang dumaan sa kanyang isipan. Pagkalipas ng ilang sandali, lumapit siya ng matatag kay Harry at mahinahong ipinaliwanag, "Tama ka, ito ang pinaka-basic na acupoint para sa pagpapagaan ng sakit. Alam ko ito nang mabuti, ngunit bago magbigay ng pampaginhawa, kailangan
Naaawa din sila para sa mga batang ito, ngunit wala silang magawa kundi manood.Hindi ito ang unang beses na nakakita si Luke ng ganitong sitwasyon, ngunit ito ang kauna-unahang pagkakataon na naramdaman niyang medyo naaantig.Si Harry na nasa gilid ay hindi na nakatiis. Kung patuloy na pinapalakas ni Rhian ang loob ng mga bata, hindi niya alam kung gaano pa katagal ito.Agad na lumapit si Harry at hinawakan ang pulso ng isa sa mga bata, "Halika, hayaan mong tignan kita. Kailangan kang magpa-check-up para gumaling."Natakot ang bata sa kanya at tinitigan siya ng may takot.Nakakunot ang noo ni Harry, iniisip na baka matakot ang bata at gumana ito, kaya't tiningnan niya ang bata ng may matalim na mukha, "Ayoko sa mga batang pasaway!"Nakita ng bata ang matalim na ekspresyon ni Harry at napaiyak ng malakas.Nakita ito ni Rhian at agad na tumayo upang tumulong, "Doctor Harry, mga bata pa sila hindi mo sila dapat takutin para magpagamot. Maghintay at magpakasensya ka.”Si Mike at Luke ay
Nakita ni Mike na hindi siya apektado, kaya't nakahinga siya ng maluwag.Si Luke, na nakatayo sa gilid, ay tiningnan ang dalawa ng may kahulugan.Nang makatagpo siya ng pagkakataon na makita si Mike sa opisina kanina, alam na niyang magkakilala sila.Ngunit hindi niya inasahan na magiging ganoon kalapit ang kanilang relasyon.Naging tahimik ang compartment ng sandali.May bahagyang ingay sa pinto, at sinundan ito ng paalala mula sa staff, "Sir Luke, nagsimula na ang libreng klinika, at narito na ang mga bata."Nang marinig ito, agad na nag-adjust ang mga tao at tiningnan ang pinto ng compartment nang may ngiti.Apatan na cute na mga bata ang nag-linya at pumasok.Nang makita ang apat na tao sa loob, hindi napigilan ng mga bata na mamula.Maliban kay Harry, na nasa kalagitnaan na ng edad at medyo malaki ang tiyan, ang tatlong iba pa ay may taglay na kahanga-hangang hitsura. Kahit na nakangiti sila nang mabait, hindi nakayanan ng mga bata ang hiya at tumigil sa pinto, hindi na naglakas
Tiningnan ni Luke ang oras at sumagot ng malalim na tinig, "Malapit na, maghintay lang ng kaunti, ginagawa pa ang mga paghahanda sa labas."Tumango si Harry, tiningnan si Rhian ng may pagdududa, at pagkatapos ay nagtanong kay Luke, "Marami sigurong responsibilidad dito. Ano sa tingin mo? Kung gusto mo, maaari tayong maglipat ng isa o dalawang doktor mula sa ibang compartment?"Nang marinig ito, nagtaka si Rhian at ang iba pang mga doktor kung bakit siya nagtanong ng ganoon.Direktang nagtanong si Lukr, "Bakit? Pakiramdam mo ba ay sobra na ang trabaho?"Paulit-ulit na tumanggi si Harry, "Kung apat na doktor ang narito, sapat na iyon, pero ngayon... natatakot akong hindi ko magiging maingat sa pagsusuri sa mga bata mamaya, at baka magka-problema."Habang nagsasalita, nagbigay ng pahiwatig si Harry kay Rhian.Ipinahihiwatig nito na hindi siya naniniwala sa kakayahan ni Rhian.Doon lang napagtanto ni Rhian ang hindi pagkakasundo sa kanya, at napuno siya ng kalituhan.Hindi niya kilala si
Sa ilang minuto lang, mas maraming kagamitan ang nakalatag sa bakuran kaysa noong una siyang dumating.Tumingin-tingin si Rhian.Bagamat ang pamilya Dantes ay isang pamilya ng tradisyonal na medisina, marami pa ring mga kagamitan ng medisina sa Kanluran ang nakalagay sa bakuran upang mas mapabuti ang paggamot sa mga bata.Ang mga doktor na kanina ay naghintay sa pila ay pumasok na sa kanilang mga compartment, na may mga magiliw na ngiti sa mukha, habang tinitingnan ang mga batang naghihintay na pumasok.Tila'y isang pormal na okasyon.Naglakad nang mabilis si Rhian papunta sa kanyang compartment. May isa nang doktor na naghihintay sa loob ng compartment. Nang makita niyang siya ay isang batang babae, inisip niyang siya ay ipinakilala lamang ng aristokratikong pamilya upang palaganapin ang kanyang pangalan, kaya't hindi siya pinansin.Pumasok din si Mike.Bawat compartment ay may dalawa o tatlong doktor at isang direktang staff ng pamilya Dantes.Ang kanilang compartment ay halos ang p
Inabot ni Rhian ang kanyang kamay at nakipagkamay. Hindi malaman ni Rhian kung bakit, ngunit si Luke ay parang malupit sa hitsura kapag hindi nagsasalita, pero kapag nagsalita, nagiging medyo malamig. Hindi maiwasang mag-isip si Rhian tungkol sa taong nag-receive sa kanya kanina sa pinto, at nakaramdam siya na marahil ito ang pagpapalaganap ng pamilya. Tungkol naman sa pangalang Luke, narinig na rin niya ito. Sa mga nakaraang linggo, upang maunawaan ang mga bagay tungkol sa libreng klinika ng pamilya Dantes, nagbasa si Rhian ng maraming impormasyon tungkol sa pamilya Dantes. Alam niya na si Luke Dantes ay apo ni Mr. Rommel Dantes at ang pinaka-magaling na doktor ng henerasyong ito sa pamilya Dantes. Ngunit dahil sa pagiging mababang-loob ng pamilya Dantes sa mga nakaraang taon, bihirang lumabas si Luke Dantes sa publiko at medyo misteryoso. Nang makita niya ang impormasyon ni Luke, hindi maiwasan ni Rhian na magtaka kung anong klaseng tao ito. Ngayon, nang makita siya ng p