LIKE
Sa biyahe papunta sa kindergarten, nakaupo si Rain sa likod ng sasakyan, hawak ang kanyang bag sa kanyang mga braso. Nakababa ang kanyang tingin, at tila walang sigla. Gustong magpakita ni Marga ng magandang pakikitungo sa batang ito, kahit man lang sa harap ng iba. Tiningnan niya si Rain sa rearview mirror at nagkunwaring nag-aalala: “Rain, masama ba ang pakiramdam mo? Gusto mo bang dalhin kita sa ospital ni Tita?” Hindi man lang nagtaas ng ulo si Rain nang marinig ang kanyang boses. Bahagyang kumunot ang noo ni Marga at patuloy na nagpakita ng kunwaring malasakit gamit ang mahinahong boses, “Paano kaya kung humingi tayo ng leave para sa’yo at magpahinga na lang tayo ngayon?” Ngunit walang sagot pa rin. Pagkalipas ng ilang segundo, hindi na nakapagtimpi si Marga, “Rain, tinatanong kita! Bakit ganyan ang itsura mo? Hindi ba kita pwedeng kausapin nang maayos?!” Nang marinig ang kanyang hindi masayang tono, bahagyang umurong si Rain at mas mahigpit na niyakap ang kanyang ba
Nang marinig ni Marga ang malakas na pag-iyak ni Rain, halos hindi na makahinga ang bata. Sa wakas, tumigil siya sa ginagawa at hinayaang makaalis ito sa kanyang kandungan. Pagkaalis ni Rain, tiniis niya ang sakit at gumapang papunta sa kabilang bintana. Mahigpit niyang niyakap ang kanyang bag at yumukod sa likod nito, patuloy na humihikbi. “Mabuti na lang at alam mo kung ano ang sakit,” malamig na sambit ni Marga habang nakangisi. “Kung maglakas-loob kang magsumbong sa iba tungkol dito, sinisigurado kong hindi mo na muling makikita ang babaeng iyon! Wag mo akong subukang pipi ka!” Tukoy niya kay Rhian.Pagkasabi nito, bumalik siya sa unahan ng sasakyan at ipinagpatuloy ang pagmamaneho patungo sa kindergarten. “Dito na tayo. Punasan mo ang luha mo!” Singhal na utos ni Marga nang makarating sila sa harapan ng kindergarten. Dahil natatakot si Rain na baka hindi na niya muling makita si tita Ganda, mabilis niyang pinunasan ang mga luha sa kanyang mukha at inayos ang mukha. Tinin
Nang marinig ng guro na magbibigay ng donasyon si Marga sa kindergarten, ngumiti ito at tumawag sa prinsipal. Matapos ibaba ang tawag, dinala siya ng guro sa opisina ng prinsipal. Matagal nang naghihintay ang prinsipal sa opisina. Pagdating nila, agad itong naglagay ng tes sa bago para kay Marga at ngumiti, "Miss Suarez, maupo po kayo." Magalang na paanyaya pa nito.Hindi na nag-aksaya ng oras si Marga. Tinanggap niya ang tea at naupo sa harap nito. “Siguro naman, alam na ninyo ang layunin ko.” Paulit-ulit na tumango ang prinsipal. “Narinig kong nais ninyong mag-donate ng mga kagamitan para sa aming kindergarten. Ako po’y nagpapasalamat sa ngalan ng mga bata at paaralan na ito.” Nagtataka ang prinsipal kung bakit tila hindi maganda ang mood ni Marga, ngunit isinawalang bahala ito ng matanda sa pag-aakala na wala itong koneksyon sa anupaman na may kinalaman sa eskwelahan.Umupo si Marga, malamig ang mukha at sinabi sa seryosong tono, “Hindi lamang iyon. Handa akong mag-donate ng
Nang gabing iyon, matapos ang trabaho, dumating si Rhian sa eskwelahan upang sunduin ang dalawang anak. Sila lamang dalawa ang nasa harap ng kindergarten, at ang guro ang nag-aalaga sa kanila ng dumating siya. "Pasensya na, ma'am, nahuli na naman ako," nakangiting sabi ni Rhian, humihingi ng paumanhin habang nilalapitan ang dalawang bata. Ngumiti nang may kaunting kaba bago nagsalita. "Ako na po ang bahala muna sa kanila. Nais kayong kausapin ng prinsipal tungkol sa isang bagay. Hintayin ko po kayo sa opisina." Naguluhan si Rhian sa narinig ngunit sumunod pa rin siya, umakyat sa opisina ng prinsipal, at kumatok sa pinto. Sa hindi malamang dahilan, tila may kakaibang ekspresyon din sa mukha ng prinsipal. Para itong kinakabahan at balisa, hindi ito nakaligtas sa kanyang pansin."Sinabi po ni ma'am na nais ninyo akong kausapin. May problema po ba?" tanong ni Rhian nang may pagtataka. May pormal na ngiti sa mukha ng prinsipal, at mabagal siyang nagsalita, sa bawat salitang binit
Paglabas mula sa opisina ng prinsipal, kinuha ni Rhian ang mga bata mula sa guro. "May kailangan lang gawin si Mommy mamaya. Maaari ba kayong makipaglaro muna kay Ninang?" tanong ni Rhian sa mga bata habang pinipigilan ang galit at ngumiti na parang walang nangyari. Tumango ang kambal, walang kamalay-malay sa pinag-usapan ng prinsipal at kanilang ina."Sige po, mommy!" sabay nilang sambit ng may ngiti.Ipinasa ni Rhian ang mga bata kay Jenny. "Pasensya ka sa abala ha. May pupuntahan lang ako saglit.""Walang problema, ano ka ba. Ilang beses ko bang sasabihin sayo na walang kaso sa akin basta pagdating sa inyo!"Tumango si Rhian at nagpaalam na. Nang makasakay ng kanyang sasakyan, nawala ang ngiti sa labi ni Rhian, naging malamig ang kanyang ekspresyon. Nagmaneho siya papunta sa mansion ni Zack."Madam..." Bago pa man makapagbigay galang si Aunt Gina matapos niyang buksan ang pinto, napansin niya ang galit sa mukha ni Rhian kaya naputol ang sasabihin. Tumango lamang si Rhian sa ma
Sa isang tabi, masunuring nakaupo si Rain habang naglalaro ng mga manika, ngunit hindi maiwasang magmasid kay tita gandaMalinaw niyang narinig ang pag-uusap ng dalawa. Nang tanungin ni tita ganda kung bakit pinaalis ni Daddy ang dalawang bata na itinuring niyang kuya, nagtataka si Rain, iniisip na maririnig niya ang paliwanag ng ama, na magsasabing umatras ito sa kanyang plano. Ngunit hindi nagsalita si Daddy nang matagal. Nakapout si Rain sa galit. Si Daddy ay isang malaking sinungaling at masamang tao! Malinaw niyang ipinangako sa kanya na hindi niya papaalisin ang dalawang kuya, ngunit ginawa pa rin niya! Malinaw na nagsinungaling ito sa kanya!Nang malaman ito, galit na galit na itinapon ni Rain ang laruan sa kanyang kamay at tumakbo paakyat nang hindi lumilingon. Hinding-hindi na siya muling maniniwala kay Daddy! Sinungaling ito! Habang nakikita ang likod ng anak na tumatakbo palayo, hindi maiwasan ni Zack na makaramdam ng sakit ng ulo. Alam niyang narinig ng bata an
Pagkatapos maunawaan ang lahat at pakalmahin ang sarili, bumalik si Rhian sa kanilang bahay. Nang dumating siya, nakatapos nang kumain ang dalawang bata, at si Jenny ay nanonood ng science channel kasama nila. Nang makita siyang pumasok, tumayo ang kambal at bumati sa kanya. Nagkatinginan ang dalawang bata. Agad nilang napansin na parang hindi maayos ang pakiramdam ng Mommy nila. Yumakap sila sa mga binti ni Rhian mula sa magkabilang panig at nagtanong nang may pag-aalala, “Mommy, may problema ba? Parang pagod na pagod ka.” Puna ni Rio.Tumango naman si Zian bilang pagsang-ayon, "Kaya nga po, mommy. Saka namumula po ang ilong at mata mo."Nang marinig ang kanilang pag-aalala, medyo gumaan ang pakiramdam ni Rhian. Pilit siyang ngumiti at hinaplos ang kanilang mga ulo, “Tungkol lang ito sa trabaho. Medyo mahirap lang ayusin pero wag kayong mag-alala, walang hindi kayang solusyonan si mommy.” Alam rin ng dalawang bata na mahirap ang trabaho ni Mommy, kaya hindi na sila nagduda. Pin
Pagkatapos malaman ang katotohanan, nagpaalam ang dalawang bata kay Jenny at umuwi na may mabigat na damdamin. Wala silang kasing lungkot...Hindi inaasahan ni Jenny na magiging ganoon siya kahina at masasabi ang totoo sa dalawa. Nang makita ang lungkot ng dalawa, agad siyang nag-leave sa trabaho upang samahan ang dalawa. Punong-puno ng pagkadismaya sina Rio at Zian. Matapos ang kanilang pakikisalamuha kay Daddy, inakala nila na hindi naman sila gaanong kinasusuklaman nito. Ngunit mukhang mali ang kanilang akala... dahil kung hindi, bakit sila nito ipatatanggal sa eskwela.Mali pala sila—kinamumuhian pa rin sila ni Daddy! Sa sobrang sama ng loob, namula ang mga mata ni Zian. Mahigpit niyang hinawakan ang damit at itinakip sa mukha, pigil na pigil ang luha. Bagamat malungkot din si Rio, mas kalmado ito kaysa kay Zian. Nang makita niyang malapit nang umiyak si Zian, pinilit niyang magpakaseryoso at inalo ito. “Huwag mong sayangin ang luha mo sa taong iyon. Kung ayaw niya sa atin
Malinaw na mas gusto pa rin ng mga bata si Rhian.Napailing si mike at tiningnan si Mr. Dantes na nasa tabi niya.Ang apat nila ang namamahala sa kuwartong ito, at hindi makatarungan kung palaging si Rhian na lang ang magtatrabaho mag-isa.At dahil sa dami ng mga bata, baka hindi kayanin ni Rhian mag-isa hanggang sa gabi.Lahat ng pansin ni Mr. Dantes ay nakatutok kay Rhian.Ang kanyang saloobin kay Rhian ay nagbago mula sa pagdududa hanggang sa pagpapahalaga kanina, at ngayon ay may kaunti pang dagdag na paghanga.Nakikita niyang ang buong puso ni Rhian ay nakatuon sa mga bata sa libreng klinika, kaya't ang mga bata ay malaki ang tiwala sa kanya. Ang mga medyo mahiyain na bata ay hindi makalapit sa ibang doktor, kaya't naging mahaba ang pila sa kama ni Rhian. Pagkatapos mag-alaga ng maraming pasyente ng sabay, hindi ipinakita ni Rhian ang anumang inis. Sa kabaligtaran, agad niyang naitama ang maling operasyon ni Harry kanina.Ngayon, hindi pa rin nabawasan ang pasensya niya sa mga ba
Nang marinig ito ni Dr. Harry, napatitig siya sa galit.Kung hindi lang dahil sa dami ng tao, gusto sana niyang turuan ng leksyon ang batang ito."Doktor Mendiola, hindi ko ipinagkakaila na ikaw ay mataas ang paggalang, ngunit kung nagkamali ka, dapat kang humingi ng tawad," ani Mr. Luke dantes. Hindi nais masayang ang oras sa libreng klinika kaya't nagkunot siya ng noo at nagsalita kay Dr. Harry.Nang marinig Dr. Harry ang sinabi ni Mr. Luke, nanatili siyang nakatayo at nag-freeze ang ekspresyon. Ngunit sa ilalim ng presyon ng Dantes family, pilit niyang iniangat ang kanyang mukha at tumingin kay Rhian, "Doktor fuentes, nagmadali lang ako kanina at hindi ko naisip ang kalagayan ng bata, pero talagang mabuti ang aking layunin, sana'y maunawaan mo."Natural na nakita ni Rhian kung gaano siya nag dadalawang isip, pero hindi niya ito pinansin at ngumiti kay Dr. Harry nang kalmado, "Naniniwala akong nais mong magpagaling ng bata, at isang acupoint lang ang kilala para sa pagpapagaan ng s
Habang nagsasagawa si Rhian ng acupuncture sa batang lalaki, kumalat na ang balita sa ibang mga kwarto.Maraming doktor ang nakarinig na tinanong ni Rhian si Harry, at nagsimula silang magtaka. Nang marinig nila na may alam siyang ibang acupoint para sa pagpapagaan ng sakit, iniwan nila ang kanilang mga trabaho at pumunta sa lugar.Pagpasok nila sa kwarto, nakita nilang ginagawa ni Rhian ang acupuncture. Bagamat may mga pagdududa ang lahat sa kasanayan ni Rhian dahil sa kanyang hitsura, alam nila na hindi puwedeng istorbohin ang isang doktor habang nagsasagawa ng acupuncture, kaya’t tumigil sila at tahimik na nanood mula sa pintuan.Nang makita nilang gumana ang acupuncture ni Rhian, lahat ay namangha.Ang paraang ito ng acupuncture ay hindi pa nila narinig dati.Ngunit sinuman na may malasakit ay makikitang mas tradisyonal at mas antigo ang paraan ni Rhian kumpara sa kanila, at hindi nila alam kung saan niya ito natutunan.Nang marinig nilang pinuri ni Luke si Rhian, hindi nila maiwa
Nang makita ni Rhian ang acupoint na tinutok ni Harry, bigla siyang kinabahan at subconsciously pinigilan siya, "Sandali lang, hindi mo puwedeng ilapat ang akupunktura sa acupoint na yan!" Pagkatapos niyang magsalita, sabay-sabay siyang tinignan ng tatlong tao, kasama ang bata na naroon. Si Harry ay lalong nainis, "Doctor Fuentes, kung hindi ka nakakaintindi, huwag ka nang makialam. Ito ang pinakamahalagang acupoint para sa pain relief. Hindi mo ba alam ito?" Sa totoo lang, hindi pa rin sigurado si Rhian, pero sa hindi malamang dahilan, pakiramdam niyang mali ang acupoint na iyon, at mabilis ang tibok ng kanyang puso. Ngayon, nang marinig ang tanong ni Harry, dahan-dahan siyang kumalma, at sunod-sunod na mga pagsusuri ang dumaan sa kanyang isipan. Pagkalipas ng ilang sandali, lumapit siya ng matatag kay Harry at mahinahong ipinaliwanag, "Tama ka, ito ang pinaka-basic na acupoint para sa pagpapagaan ng sakit. Alam ko ito nang mabuti, ngunit bago magbigay ng pampaginhawa, kailangan
Naaawa din sila para sa mga batang ito, ngunit wala silang magawa kundi manood.Hindi ito ang unang beses na nakakita si Luke ng ganitong sitwasyon, ngunit ito ang kauna-unahang pagkakataon na naramdaman niyang medyo naaantig.Si Harry na nasa gilid ay hindi na nakatiis. Kung patuloy na pinapalakas ni Rhian ang loob ng mga bata, hindi niya alam kung gaano pa katagal ito.Agad na lumapit si Harry at hinawakan ang pulso ng isa sa mga bata, "Halika, hayaan mong tignan kita. Kailangan kang magpa-check-up para gumaling."Natakot ang bata sa kanya at tinitigan siya ng may takot.Nakakunot ang noo ni Harry, iniisip na baka matakot ang bata at gumana ito, kaya't tiningnan niya ang bata ng may matalim na mukha, "Ayoko sa mga batang pasaway!"Nakita ng bata ang matalim na ekspresyon ni Harry at napaiyak ng malakas.Nakita ito ni Rhian at agad na tumayo upang tumulong, "Doctor Harry, mga bata pa sila hindi mo sila dapat takutin para magpagamot. Maghintay at magpakasensya ka.”Si Mike at Luke ay
Nakita ni Mike na hindi siya apektado, kaya't nakahinga siya ng maluwag.Si Luke, na nakatayo sa gilid, ay tiningnan ang dalawa ng may kahulugan.Nang makatagpo siya ng pagkakataon na makita si Mike sa opisina kanina, alam na niyang magkakilala sila.Ngunit hindi niya inasahan na magiging ganoon kalapit ang kanilang relasyon.Naging tahimik ang compartment ng sandali.May bahagyang ingay sa pinto, at sinundan ito ng paalala mula sa staff, "Sir Luke, nagsimula na ang libreng klinika, at narito na ang mga bata."Nang marinig ito, agad na nag-adjust ang mga tao at tiningnan ang pinto ng compartment nang may ngiti.Apatan na cute na mga bata ang nag-linya at pumasok.Nang makita ang apat na tao sa loob, hindi napigilan ng mga bata na mamula.Maliban kay Harry, na nasa kalagitnaan na ng edad at medyo malaki ang tiyan, ang tatlong iba pa ay may taglay na kahanga-hangang hitsura. Kahit na nakangiti sila nang mabait, hindi nakayanan ng mga bata ang hiya at tumigil sa pinto, hindi na naglakas
Tiningnan ni Luke ang oras at sumagot ng malalim na tinig, "Malapit na, maghintay lang ng kaunti, ginagawa pa ang mga paghahanda sa labas."Tumango si Harry, tiningnan si Rhian ng may pagdududa, at pagkatapos ay nagtanong kay Luke, "Marami sigurong responsibilidad dito. Ano sa tingin mo? Kung gusto mo, maaari tayong maglipat ng isa o dalawang doktor mula sa ibang compartment?"Nang marinig ito, nagtaka si Rhian at ang iba pang mga doktor kung bakit siya nagtanong ng ganoon.Direktang nagtanong si Lukr, "Bakit? Pakiramdam mo ba ay sobra na ang trabaho?"Paulit-ulit na tumanggi si Harry, "Kung apat na doktor ang narito, sapat na iyon, pero ngayon... natatakot akong hindi ko magiging maingat sa pagsusuri sa mga bata mamaya, at baka magka-problema."Habang nagsasalita, nagbigay ng pahiwatig si Harry kay Rhian.Ipinahihiwatig nito na hindi siya naniniwala sa kakayahan ni Rhian.Doon lang napagtanto ni Rhian ang hindi pagkakasundo sa kanya, at napuno siya ng kalituhan.Hindi niya kilala si
Sa ilang minuto lang, mas maraming kagamitan ang nakalatag sa bakuran kaysa noong una siyang dumating.Tumingin-tingin si Rhian.Bagamat ang pamilya Dantes ay isang pamilya ng tradisyonal na medisina, marami pa ring mga kagamitan ng medisina sa Kanluran ang nakalagay sa bakuran upang mas mapabuti ang paggamot sa mga bata.Ang mga doktor na kanina ay naghintay sa pila ay pumasok na sa kanilang mga compartment, na may mga magiliw na ngiti sa mukha, habang tinitingnan ang mga batang naghihintay na pumasok.Tila'y isang pormal na okasyon.Naglakad nang mabilis si Rhian papunta sa kanyang compartment. May isa nang doktor na naghihintay sa loob ng compartment. Nang makita niyang siya ay isang batang babae, inisip niyang siya ay ipinakilala lamang ng aristokratikong pamilya upang palaganapin ang kanyang pangalan, kaya't hindi siya pinansin.Pumasok din si Mike.Bawat compartment ay may dalawa o tatlong doktor at isang direktang staff ng pamilya Dantes.Ang kanilang compartment ay halos ang p
Inabot ni Rhian ang kanyang kamay at nakipagkamay. Hindi malaman ni Rhian kung bakit, ngunit si Luke ay parang malupit sa hitsura kapag hindi nagsasalita, pero kapag nagsalita, nagiging medyo malamig. Hindi maiwasang mag-isip si Rhian tungkol sa taong nag-receive sa kanya kanina sa pinto, at nakaramdam siya na marahil ito ang pagpapalaganap ng pamilya. Tungkol naman sa pangalang Luke, narinig na rin niya ito. Sa mga nakaraang linggo, upang maunawaan ang mga bagay tungkol sa libreng klinika ng pamilya Dantes, nagbasa si Rhian ng maraming impormasyon tungkol sa pamilya Dantes. Alam niya na si Luke Dantes ay apo ni Mr. Rommel Dantes at ang pinaka-magaling na doktor ng henerasyong ito sa pamilya Dantes. Ngunit dahil sa pagiging mababang-loob ng pamilya Dantes sa mga nakaraang taon, bihirang lumabas si Luke Dantes sa publiko at medyo misteryoso. Nang makita niya ang impormasyon ni Luke, hindi maiwasan ni Rhian na magtaka kung anong klaseng tao ito. Ngayon, nang makita siya ng p