LIKE
Halos alas-diyes na nang makauwi sina Zack at Rain. Pagkababa pa lang ng kotse, nakita niya ang butler na si Manny na naghihintay sa pintuan. “Master, narito si Miss Suarezat naghihintay sa loob.” Bahagyang kumunot ang noo ni Zack, tumango, at pumasok kasama si Rain. “Zack, mabuti naman at dumating na kayo!” Nakaupo si Marga sa sofa. Nang makita niyang pumasok sila Zack, agad siyang tumayo at sinalubong sila. Yumuko siya at sinubukang haplusin ang ulo ni Rain, ngunit umiwas ito. Nang makita ito, dumaan ang pagkadismaya sa mga mata ni Marga, ngunit agad niya itong tinakpan at ngumiti nang magiliw habang nakatayo. “Bakit narito ka? Anong kailangan mo?” malamig na tanong ni Zack, habang tinitingnan siya. Ngumiti si Marga bago sumagot, “Salamat sa pagpapahiram mo ng mga tao kanina, malaki ang naitulong nila sa amin. Pinapapunta ako ni dad para personal na magpasalamat sa’yo.” Pagkatapos sabihin ito, tila may sasabihin pa si Marga, ngunit pinutol siya ni Zack, “Tapos na b
Kinaumagahan, habang nag-aalmusal si Marga, nakatanggap siya ng tawag mula sa kanyang assistant. “Ma'am, nalaman na namin kung saan sila nanggaling kagabi. Kagabi, dinala ni Sir Zack ang kanyang anak sa bahay ng isang babaeng nagngangalang Rhian. Nanatili siya doon nang halos tatlong oras bago umuwi…” Hindi pa natatapos magsalita si Fred nang marinig niya ang busy tone, pinutol na nang kanyang amo ang tawag.Labis na sumama ang ekspresyon ni Marga, at sari-saring eksena ng pagiging magkasama nina Zack at Rhian ang pumasok sa isip niya. Ang babaeng nagngangalang Rhian—si Rhian Fuentes!Ano ang ginawa nila sa loob ng mahigit tatlong oras? At kasama pa si Rain! Tumayo si Marga sa galit at itinapon ang telepono sa kanyang kamay, punong-puno ng galit ang kanyang mga mata. Sa kabilang dako ng mesa, kumakain si Armando. Nang bigla niyang marinig ang ingay, tumingin siya nang nakakunot ang noo sa dako kung nasaan ang kanyang anak. Nakita niyang nakatayo si Marga sa tabi ng mesa na
Si Rain ay tumatakbong masaya, na bihirang mangyari. Habang tumatakbo, tahimik siyang kumakaway kay tita ganda at sa mga kuya niya.Nang makita ni Rhian na abala ang bata sa pagtakbo at habang hindi pinapansin ang daanan, dali-dali siyang lumapit, hinawakan ang maliit na kamay nito, at pagkatapos ay tumingin sa lalaki na dahan-dahang naglalakad patungo sa kanila, tila walang magawa upang kontrolin ang bata. Hawak ang kamay ni Rhian, masaya si Rain at nakangiti. Nang tuluyang huminto sila, niyakap niya nang mahigpit ang mga binti nito, at saka niya sinubsob ang mukha dito. Nakangiti naman na bumati sina Rio at Zian kay Rain... "Good morning, Rain!!!"Nang makita si Zack na papalapit na sa kanila, si Zian ay matapang na hinila ang laylayan ng suit ng daddy niya. Tumingin si Zack sa bata na tila nagtataka. “Magandang umaga, tito!” nakangiting bati ni Zian.Bahagyang nagtaas ng kilay si Zack, tila nagulat, ngunit malumanay din na sumagot sa bata, “Hmm, magandang umaga rin sa’yo.”
Bumalik sa wisyo si Rhian, tumingin sa paligid, at tumingin kay Gino na nakaupo sa kanyang tabi. Agad na napansin ni Gino na may kakaibang tensyon sa pagitan nila, kaya tumayo siya at pumunta sa harap ni Rhian na parang walang nangyari, tinakpan ang paningin ni Marga. "Doktora Fuentes, hinihintay ka ng lolo ko sa itaas. Akyat na ba tayo?" Tumango si Rhian sa lalaki. Bago umalis, nagpaalam muna si Gino kay Marga na nakaupo sa sofa at dinala si Rhian sa itaas. Pagkarating pa lang nila sa hagdanan, muling nagsalita si Marga, "Narinig ko na sa ilalim ng pangangalaga ni Miss Fuentes, lubos na bumuti ang kalusugan ni Lolo Gin. Gusto ko sanang makita kung paano siya ginagamot, hindi naman siguro bawal di'ba." Matapos sabihin iyon, sumunod siya sa dalawa. Bahagyang kumunot ang noo ni Rhian, ngunit dahil walang sinasabi si Gino, wala siyang magawa kundi ang magkunwaring wala roon si Marga. Dahil sa kanyang gamutan, ang kalagayan ng matandang Florentino ay malaki ang ikinabuti. L
Pagkatapos ng gamutan, dumating si Ana. Nalaman niya mula sa katiwala ng bahay na ginagamot ang kanyang lolo, kaya't umakyat siya sa silid ng matanda upang puntahan ito. "Lolo, kamusta ang kalusugan mo?" tanong ni Ana na may pag-aalala pagkapasok niya sa pinto. Bahagyang tumango ang matanda, "Mas mabuti na." Matagal na siyang nabubuhay at may kaunting kaalaman tungkol sa mga pamamaraan ng tradisyunal na medisina. Marami na rin siyang nakilalang kilalang doktor. Ngunit ang doktor na ito, si Rhian, ay labis siyang pinahanga. Pagkatapos ng bawat acupuncture, malinaw niyang nararamdaman ang pagbuti ng kanyang katawan. Kahit na ang mga maestro ng tradisyunal na medisina ay maaaring hindi makapantay sa galing ni Doktora Fuentes. Lumapit si Ana upang kumpirmahin ang kalagayan ng lolo, saka ngumiti at tumango, "Mabuti naman kung ganon, lolo." Pagkatapos sabihin ito, lumingon siya kay Marga, "Marga, narito ka rin pala upang dalawin si Lolo? Sa tingin ko, gabi na rin. Bakit hindi
Pagbaba ng hagdan, tinanong ng matanda si Rhian kung maaari na ba siyang bumangon mula sa kama sa kanyang kasalukuyang kalagayan. Matapos makakuha ng pahintulot, inutusan niya sina Gino at ang katiwala na tulungan siyang bumaba. Tahimik na naupo si Rhian sa mesa, pilit na nagkukunwaring walang pakialam at pinapaliit ang kanyang presensya upang hindi maging kapuna-puna. Ngunit mukhang malabo ang gusto niya. Si Ana na nakatayo sa tabi niya, tila sinadya na paminsan-minsan ay nagbubukas ng mga paksa, una kay Marga, at pagkatapos ay sa kanya. Dahil naroon ang matanda, sumasagot si Rhian sa bawat tanong ng babae sa kanya. Pagkaraan lamang ng ilang sandali, narinig nila ang boses ng katiwala mula sa pintuan. "Magandang gabi, Mr. Saavedra."Tumango si Zack, pagkatapos ay sumagot siya sa mababa at maikling tono. "Magandang gabi." Makalipas ang ilang saglit, lumitaw ang matangkad na pigura ng lalaki sa harap ng lahat. "Lolo Gin." Binati muna ni Zack ang matanda at pagkatapos ay tumin
Si Marga ay tahimik na nagmamasid sa ekspresyon ni Zack. Nang marinig nito ang paksa, nakita niya ang pagtingin nito kay Rhian. Kaya naman sumiklab ang selos sa kanyang puso. "Hindi dapat minamadali ang tungkol sa bagay na ito," malamig na sagot ni Zack habang nakatitig sa taong kaharap. Nais niyang makita kung mananatili pa rin bang kalmado ang babae pagkatapos marinig ang sagot niyang iyon! Pagkarinig nito, sandaling natigilan si Rhian, ngunit mabilis din niyang naintindihan. Oo nga naman, kahit hindi pa sila kasal ngayon, darating din ang araw na mangyayari iyon. Walang nakakagulat doon. Nang maunawaan niya ito, muling ibinaba ni Rhian ang kanyang tingin at kumilos na parang walang narinig. Na para bang wala siyang pakialam sa usapan ng mga ito. Nabigla naman si Marga sa sagot ni Zack... hindi niya mapigilan ang magtaka.Noong huling beses nilang pag-usapan ang kasal, malinaw na nagpahiwatig si Zack ng intensyon na umatras. Pero bakit iba ang pinapakita nito ngayon? Baki
Pagkatapos ng hapunan, umakyat na ang matanda upang magpahinga. Sinundan ito ni Rhian upang muling suriin ang kalagayan ng matanda. Pagkababa niya ng hagdan, nagpaalam siya sa lahat. Sabi ni Gino, "Gabi na, ihahatid na kita." Ngunit ngumiti si Rhian at tumanggi, "Hindi na po, maraming bisita dito. Mas mabuti pang aliwin niyo sila." Pagkarinig nito, hindi na siya nagpumilit si Gino at sinabing, "Kung ganoon, mag-ingat ka na lang sa daan. At huwag mo nang masyadong isipin ang sinabi ni lolo kanina. Matanda na siya kaya mahilig siyang mag-alala tungkol sa mga bagay-bagay." Ngumiti si Rhian at tumalikod upang umalis. "Gabing-gabi na rin, marami pa akong kailangang tapusin sa trabaho, kaya hindi na rin ako magtatagal," sabi ni Zack habang pinagmamasdan si Rhian na papalabas ng villa. Alerto si Marga at agad na nagpaalam, "Sakto, aalis na rin ako. Pwede tayong magsabay." Tinanggihan siya ni Zack nang walang emosyon, "Hindi na, magkaibang direksyon ang pupuntahan natin. Mauuna
Matapos tumayo sa harap ng French window ng matagal, kinuha ni Zack ang kanyang cellphone at tinawagan ang kanyang ama.Agad na sinagot ang kabilang linya."Zack, ano ang kailangan mo?" Tanong ni Wilbert. Hindi siya pumasok sa kumpanya ngayon at abala siyang kumakain ng almusal sa bahay. Nang matanggap ang tawag mula sa anak, tumingin siya kay Dawn na nasa tapat niya.Nang marinig na ang anak ang tumawag, minuwestra ni Dawn ang kamay para kunin ang telepono sa asawa, naintindihan naman ni Wilbert at inabot ang telepono mula sa kanya.Hindi ito tinanggihan ni Wilbert. Ibinigay niya ang telepono ayon sa nais ng asawa.Sa kabilang linya, hindi alam ni Zack na hawak ng ina ang telepono, kaya't nagtanong siya nang malalim ang boses, "Ikaw ba ang nag-utos na ilabas ang balita tungkol sa kasal?"Bagamat nasuri na ito ni Manny, nais pa rin niyang marinig ang personal na pag-amin mula sa kanyang ama.Hindi nito inaasahan na boses ng ina ang maririnig sa kabilang linya."Ako ang may ideya, anon
Sa private room, dahan-dahang itinaas ni Marga ang kanyang ulo ng mawala na ang mag-asawang Dawn at Wilbert, wala na ang luha na o lungkot na makikita sa kanyang mukha."Sinabi ko naman sayo di'ba? Maghihintay ka lang!" sabi ni Belinda habang ini-angat ang kanyang ibabang labi ng may kumpiyansa.Ang tanging paraan para masolusyunan ang mga tsismis, bukod sa pagkansela ng kasunduan, ay gawing totoo ang kasunduan sa kasal!Naniniwala siya na pareho sila ni Dawn ng pananaw!---Kinabukasan ng umaga, nang dumating si Zack sa opisina, napansin niyang medyo kakaiba ang ekspresyon ni Manny. Para itong hindi mapakali at may gustong sabihin."Ano'ng nangyari? May gusto ka bang sabihin?" tanong ni Zack nang nakakunot ang noo.Nag-atubili si Manny ng matagal, ngunit hindi na napigilan na magtanong, "Master, kayo po ba ni Miss Marga ay..."Lalong lumalim ang guhit sa noo ni Zack, "Ako at siya ay?"Nang makita ni Manny ang naguguluhang hitsura ng kanyang master, naisip niyang may maki, kaya naman
Nag-usap-usap ang tatlo at agad na nagtakda ng appointment kay Dawn at sa kanyang asawa upang magkita sa restaurant sa gabi.Pagdating ni Wilbert at Dawn, nakaupo na ang pamilya Suarez sa private room. Nakayuko si Marga at sinadyang magpakita ng lungko, at ang dalawang magulang sa kanyang tabi ay mukhang may tampo.Pagpasok nila, dahan-dahang iniangat ni Marga ang kanyang mukha at nagpilit na ngumiti, "Tito at tita, nandiyan na po pala kayo."Pagkatapos niyang sabihin ito, unti-unting nawala ang ngiti sa kanyang mukha, muli niyang pinalungkot ang mukha. Agad na nagtanong si Dawn. "Ano ang problema, iha? Sabihin mo sa akin."Bago pa makapagsalita si Marga, nagsalita si Belinda mula sa kabilang dulo, "Ang mga tsismis na ito ang sanhi, sinasabi nila na ang anak ko ay parang isang payaso, pinagtatawanan at kinukutya! Sinasabi nila na, pagkatapos ng matagal na pagpapakabait sa inyong pamilya ay basta na lamang siya itatapon! Umiiyak siya araw-araw dahil dito!"Agad itong itinanggi ni Mar
Medyo abala si Zack nitong mga nakaraang araw, ngunit araw-araw pa rin siyang dumadaan sa bahay ni Rhian.Ang huling pagkakataon na nakita niyang nagkikita sila ni Rhian at Mike nang lihim, pati na ang mga salitang tinanong siya ni Rhian, ay paulit-ulit na pumapasok sa isipan ni Zack na parang sirang plaka.Dahil sa huling pagtatalo nila, pinakiusapan siya ni Rhian na kunin si Rain, kaya't maraming beses na dumaan si Zack, ngunit bihira siyang nagpapakita kay Rhian. Madalas lang niyang pinagmamasdan sila mula sa malayo.Nakita ni Zack na si Rain ay lalong naging masigla araw-araw, akala niya ito ay dahil sa simpleng pagkagusto lang nito kay Rhian. Ngunit hindi niya inaasahan na "sobrang" pagkagusto pala ng kanyang anak sa babae, to the point na nag-aral pa itong magsalita... Ibig sabihin ay sobrang gustong-gusto ng anak niya ang babaae.Sa nakikita ni Zack. Mukhang mahalaga din si Rain kay Rhian. Ito nga marahil ang lukso ng dugo kung tawagin.Samantala, mabilis na bumaba si Marga mat
Matapos ang ilang araw, naging malungkot ang pagpasok ni Rain sa eskwelahan. Pagdating nila sa eskwelahan, nakita niyang nag-eenjoy ang kambal kasama ang ibang mga bata, ngunit hindi siya pinapansin ng dalawa. Sa wakas, nang magkaroon siya ng lakas ng loob para tumakbo at lapitan sila.Nagkatinginan ang dalawang bata, si Rio ay sinadyang magtanong ng seryoso. "Ano ang kailangan mo sa amin?"Hinawakan ni Rain ang kanyang maliit na palda, ang kanyang mga kilay at labi ay kumibot Tinitigan niya sila ng seryoso at binuksan ang bibig upang subukan na maglabas ng tunog... Nakaramdam ng awa at pagkabahala sina Rio at Zian para sa kanya. Naawa sila pero kailangan nila itong gawin. Sa paraang ito lamang sila makakatulong sa dalawa. Kung hindi nila ito gusto tulungan, hindi nila gagawin ito kay Rain.Matapos maghintay ng matagal, gusto nang sumuko ng dalawang bata, ngunit bigla nilang narinig ang isang malambot na boses na kasing hina ng langgam."Kuya..."Namumula si Rain, at sa wakas ay naka
Kinabukasan, isinama ni Rhian ang tatlong bata para kumain. Tahimik na nakaupo si Rain sa tabi niya, nakikipagkulitan ito sa dalawa niyang anak. Habang tinitingnan ito, gusto gusto niyang pisilin ang matambok nitong pisngi. Ang cute kasi nito. Habang tinitingnan niya ito, hindi niya maiwasan na makadama ng awa. Kahapon ay nakita niya ang kagustuhan nito ba makapagsalita… nagsisikap ito na maglabas ng boses… ngunit sa huli ay wala itong nagawa. Nang maisip ito ni Rhian, mahina niyang pinisil ang matambok nitong pisngi at malambing na nagsalita. “Ano ang gusto mong kainin, Rain? Gusto mo ba ng cake? Eh pancakes? Masiglang tumango ito sa kanya. Nag-order agad si Rhian ng cake at pancakes para sa bata. Nang dumating ito, nag-slice siya at nilagay sa plato nito. “Kumain ka na marami ha. Kapag gusto mo pa, magsabi ka lang kay tita.” Habang nakatitig sa magandang mukha ni Rhian, kumurap si Rain… ang lambing ng boses ni tita, ang sarap pakinggan! Bumuntong-hininga si Rhian, may kalun
"Pasensya na, may mahahalagang bagay akong kailangang asikasuhin kanina kaya hindi ko kayo nasundo. Nakakain na ba kayo?" Bumitaw ng yakap si Rhian sa tatlo at hinaplos ang mga mukha nila.Tumango si Zian. "Opo, mommy, kumain na kami! Naglaro pa nga kami ng matagal!"Tumango naman si Rion at sinabing, "Nag-eenjoy kami habang naglalaro dito nila Rain!"Nakangiting huminga ng maluwag si Rhian at tumayo, "Anong nilalaro ninyo? Ipakita ninyo nga sa akin."Masayang tumakbo si Zian patungo sa sala, "Naglaro kami ng Lego na ibinigay sa amin ng tito kanina. Nakakamangha! Ang dami nito! Talagang masaya na maglaro gamit ito!"Sumunod sina Rio at Rain kay Rhian. Hawak ni Rhian ang isang kamay ni Rain, at sa kabila naman ay kamay ni Rion, nakangiti silang nakatingin at nakasunod kay Zian.Ang Lego na ibinigay ni Zack sa mga bata ay pasok sa kanilang expectation. Kung titingnan ang modelo at difficulty nito, talagang nagustuhan nila ito.Napaawang ang labi ni Rhian ng makita ang nabuo ng tatlo. I
Nagsimula nang gumalaw ang traffic sa harap, pinakawalan ni Rhian ang preno at ibinalik ang tingin sa kalsada.Naisip niyang bigla ang ekspresyon ng lalaki kanina, kaya't lalo niyang naramdaman ang pagkaasar, "Hindi ba't ikakasal ka na, Mr. Saavedra kay Miss Suarez? Hindi mo ba naisiip na hindi tama na magkasama tayo? O bigla ka nalang sumusulpot... kahit sabihin mong dahil ito kay Rain. Hindi tama ito!"Kung makapag-usisa ito ay parang close sila. Eh siya nga ay hindi rin alam ang kung sino ang tunay na ina ni Rain.Kahit na nagkalapit sila dahil kay Rain. Wala itong karapatan na manghimasok sa buhay niya. Sino ba ito upang manghimasok? Hindi inasahan ni Zack na banggitin ni Rhian si Rain. May dumaan na pagkabahala ang mukha niya, at sumagot siya nang malabo, "Ibang usapin iyon."Tumaas ang kilay ni Rhian at nagpasabog ng tawa, "Ano'ng pagkakaiba? Bukod pa rito, wala naman tayong ibang relasyon. Kaya lang naman tayo nagkakalapit ngayon ay dahil lang iyon sa anak mo. Ni hindi nga tay
Parang naramdaman ni Rhian na may malamig na mata na nakatingin sa kanya, kaya nilibot niya ang mata sa paligid ng kunot ang noo, ngunit wala namang kakaiba sa paligid. Baka guni-guni lang niya na parang may nakatingin sa kanya."Ano'ng nangyari? May problema ba?" Tanong ni Mike nang mapansin ang kakaibang kilos ni Rhian. Binalik ni Rhian ang tingin sa kanya at umiling. "Wala. Saan na nga tayo kanina?" Aniya para alisin ang suspisyon niya, tinuon nalang niya ang atensyon kay Mike. Ngunit habang nag-uusap si;a, hindi nawala ang ganung pakiramdam... parang may nakatingin talaga sa kanya na hindi naman niya alam kung saan nagmula.Natapos nalang sila kumain ngunit hindi parin siya napalagay, dama niya parin ang tila tumatagos na tingin sa kanya.Binasag ni Mike ang ilang sandali na pananahimik niya. "Gabi na, ihahatid na kita pauwi." Ngunit tumanggi si Rhian at ngumiti, "Hindi na, ako na lang, may sarili akong sasakyan, hindi mo na kailangan mag-abala." Dahil dito, hindi na nagpumi