LIKE
Pagkatapos ng hapunan, umakyat na ang matanda upang magpahinga. Sinundan ito ni Rhian upang muling suriin ang kalagayan ng matanda. Pagkababa niya ng hagdan, nagpaalam siya sa lahat. Sabi ni Gino, "Gabi na, ihahatid na kita." Ngunit ngumiti si Rhian at tumanggi, "Hindi na po, maraming bisita dito. Mas mabuti pang aliwin niyo sila." Pagkarinig nito, hindi na siya nagpumilit si Gino at sinabing, "Kung ganoon, mag-ingat ka na lang sa daan. At huwag mo nang masyadong isipin ang sinabi ni lolo kanina. Matanda na siya kaya mahilig siyang mag-alala tungkol sa mga bagay-bagay." Ngumiti si Rhian at tumalikod upang umalis. "Gabing-gabi na rin, marami pa akong kailangang tapusin sa trabaho, kaya hindi na rin ako magtatagal," sabi ni Zack habang pinagmamasdan si Rhian na papalabas ng villa. Alerto si Marga at agad na nagpaalam, "Sakto, aalis na rin ako. Pwede tayong magsabay." Tinanggihan siya ni Zack nang walang emosyon, "Hindi na, magkaibang direksyon ang pupuntahan natin. Mauuna
Pagkatapos masabi ni Rhian ang mga salita iyon, dumaan ang katahimikan.Napagtanto ni Rhian ang kanyang nasabi at agad itong pinagsisihan. Ibinaba niya ang kanyang mga mata at hindi na muling nagsalita. Si Zack naman ay seryosong nakatingin sa gawi ng babae, may madilim na tingin ngunit hindi mabasang ekspresyon.Ganito ba katindi ang pag-ayaw ng babaeng ito sa kanya? Walang pakundangan kung itulak siya nito sa iba?Makalipas ang ilang sandaling katahimikan, malamig na nagsalita si Zack, "May iba siyang kailangang asikasuhin at hindi pa siya aalis." Galit na kinuyom ni Rhian ang kamao, humigpit ang hawak niya sa manibela. Hindi maaaring ihatid ni Marga si Zack dahil may iba itong ginagawa? Ngunit siya, may obligasyon ba siyang gawin ito? Subalit, ang taong nasa tabi niya ay nanatiling parang bundok, at kahit anong sabihin niya, siguradong hindi ito basta bababa ng sasakyan. Kilala niya ang ugali ng lalaking ito.Mas matayog pa ito sa bundok at mas matigas sa bato.Wala nang nag
Bahagyang narinig ni Rhian ang sinabi ni Aunt Gina sa telepono, at nalaman niyang hindi maganda ang pakiramdam ni Rain, nakaramdam siya ng pag-aalala. Matapos marinig ang sinabi ni Zack, agad siyang lumiko at nagmaneho patungo sa mansion ng pamilyang Saavedra.Pagkalipas ng dalawampung minuto, dahan-dahang huminto ang sasakyan sa labas ng Mansion ng nila.Nang maalala ni Rhian ang anak nito ay hindi niya mapigilan ang mag-alala. Tumingin siya sa lalaking katabi at may pag-aalala sa boses na nagsalita. "Alagaan mong mabuti si Rain. Kung sakali na kakailanganin mo ng tulong ko, tawagan mo lang ako."Tinitigan siya ni Zack nang may hindi mabasang ekspresyon, "Kung talagang nag-aalala ka, bakit hindi ka na lang umakyat at tingnan siya? Besides, masyadong malapit si Rain sa iyo, kung makikita ka niya ngayong may sakit siya, tiyak na gagaan ang kanyang pakiramdam." Pagkasabi sabihin ito, binuksan ni Zack ang pinto ng kotse, bumaba, at diretsong naglakad patungo sa malaking entrance ng ma
Inalis ni Rhian ang kakaibang pakiramdam, nagpakawala siya ng hangin bago nagpasya na nilapitan ang tatlong tao. Kahit may lagnat si Rain, kumikislap pa rin ang kanyang mga mata nang makita siya, nagningning ang mga ito at nakatitig kay tita ganda ng may pananabik.Tinitigan siya ni Rhian nang may pag-aalala.Agad na iniabot ni Rain ang kanyang mga kamay upang magpayakap.Nang makita ito, hindi sinasadyang tumingin si Rhian kay Zack.Ang batang ito... may sakit, ngunit sa halip na sa kanyang ama magpahawak, nais niyang yakapin siya ng isang estranghero.Hindi niya alam kung ano ang iniisip ni Zack.Ngunit tahimik lang na iniabot ng lalaki ang bata sa kanya.Nag-atubili si Rhian sandali, pagkatapos ay iniabot ang mga kamay upang yakapin ang bata.Pagkapasok pa lang ng maliit na bata sa kanyang mga bisig, naramdaman na niya ang init nito, parang isang maliit na heater.Hindi na nag-isip nang malalim si Rhian, dinikit niya ang pisngi ng bata sa kanyang pisngi upang suriin ang kung gaano
Habang nakatingin si Aunt Gina sa tatlo na magkakasama, lalo niyang namiss ang mga araw noon. Sa pagnanais na mapag-isa ang dalawa, maingat siyang nagpaalam at tahimik na iniwan sila."Dahil narito na kayo para kay Young lady, maiwan ko na kayo," Paalam ng matanda.Naiwan silang tatlo sa sala.Tinitigan ni Zack ang dalawa sa kanyang harapan.Nang mapansin ang tingin nito, bahagyang tumalikod si Rhian at lumapit sa sofa kasama si Rain na nasa kanyang mga bisig, sinusubukang ilapag ito.Nahulaan ni Rain ang kanyang intensyon, puno ng pagtutol ang kanyang bilugang mata; mahigpit siyang kumapit sa balikat ni Rhian. Ayaw niya magpababa.Nang mapansin ito, pinakalma siya ni Rhian. Pagkaupo sa sofa ay malumanay siyang nagsalita, "Rain, may sakit ka. Kailangan mong magpahinga ng maaga. Aalagaan kita hanggang makatulog ka, okay?"Inilubog ni Rain ang kanyang ulo sa leeg ni Rhian at tahimik na umiling.Bahagyang kumunot ang noo ni Rhian, "Ayaw mo bang matulog?"Tumango ang bata sa kanyang mga b
Habang abala si Rhian sa pag-aalaga kay Rain, biglang tumunog ang cellphone sa kanyang bag.Nag-alala si Rhian na magising si Rain, kaya't walang pag-aalinlangang tinakpan niya ang mga tainga ng bata. Nang tatayo na siya para kunin ang kanyang bag, napansin niyang tumayo na si Zack para kunin ito."Salamat." Aniya matapos tanggapin ang kanyang bag.Nang makita niya ang tumatawag, napangiwi siya. Nakatuon siya masyado sa batang nasa kanyang mga bisig, at nakalimutan ang dalawa niyang anak sa bahay na naghihintay sa kanya."Mommy!" Pagkakonekta ng tawag, narinig niya ang boses ng dalawang anak, "Kailan ka uuwi?" boses ito ni Zian."Mommy, matagal ka pa ba?" tanong naman ni Rio.Dahil ayaw niyang magising si Rain ay mahina siyang sumagot sa kambal. "May dinaanan lang akoako ngayong gabi, baka gabihin na ako ng sobra sa pag-uwi. Kumain na ba kayo?"Malambing na sumagot ang dalawa. "Wag kang mag-alala sa amin, mommy, kumain na kami. Ikaw, mommy? Kumain ka na po ba? Huwag mong kalimutan na a
Nang marinig ang paghikbi ng anak, nag-angat ng tingin si Zack.Dahan-dahang tinapik ni Rhian ang likod ng bata upang pakalmahin ito, ngunit lalo pang lumakas ang pag-iyak ni Rain. Kumawala ito mula sa kumot at umiyak sa mga bisig ni Rhian, mahigpit na nakahawak sa kanyang mga damit gamit ang maliliit na kamay.Habang umiiyak, ibinukas niya ang kanyang mga mata na punong-puno ng luha at tumitig kay Rhian, na para bang sinisigurong naroon pa rin siya. Nang makita niya ito, dahan-dahang humina ang kanyang pag-iyak.Nakita ni Rhian ang namumula nang mukha ng bata at nakaramdam siya ng labis na pag-aalala, bigla ay parang nakita niya ang mukha ng anak niya sa mukha nito habang nasa bisig niya."Rain, nandito si tita kaya huwag ka ng umiyak. Please, tahan na, baka maging kuting ka kapag umiyak ka pa," mahinang wika ni Rhian habang pinupunasan ang mga luha sa mukha ng bata.Matinding iyak ang ibinuhos ni Rain kaya’t hindi agad siya makapagpigil ng luha. Patuloy pa rin ang pag-agos ng mga ito
Dumaan ang matagal na katahimikan sa sala.Mula sa kanyang ginagawa, nag-angat ng tingin si Zack at tumingin sa dalawa. Nakita ang maliit na babae sa sofa, yakap si Rain sa kanyang mga bisig, bahagyang nakasandal sa likod ng sofa, at natutulog.Dahil yakap niya si Rain, halata na hindi kumportable ang posisyon ng kanyang katawan, at tila hindi siya komportableng natutulog. Ngunit kahit tulog, kusang pinatitibay ni Rhian ang pagkakayakap sa bata.Nang makita ito, bahagyang nakaramdam ng awa si Zack sa posisyon ni Rhian.Dumating muli si Aunt Gina upang silipin ang kalagayan ng Young lady. Paglapit pa lang sa sofa, narinig niyang inutusan siya ng kanyang Master na manatiling tahimik.Nakita ito ni Aunt Gina kaya binagalan niya ang kanyang hakbang. Dahan-dahang lumapit siya sa dalawa at sinilip ang kanilang mga natutulog na mukha. Hindi niya napigilang mapangiti.Talaga ngang hindi mapuputol ang ugnayan ng Madam at ng Young lady. Kahit ilang taon na silang hindi nagkita, umiral ang lukso
Nang marinig ito ni Dr. Harry, napatitig siya sa galit.Kung hindi lang dahil sa dami ng tao, gusto sana niyang turuan ng leksyon ang batang ito."Doktor Mendiola, hindi ko ipinagkakaila na ikaw ay mataas ang paggalang, ngunit kung nagkamali ka, dapat kang humingi ng tawad," ani Mr. Luke dantes. Hindi nais masayang ang oras sa libreng klinika kaya't nagkunot siya ng noo at nagsalita kay Dr. Harry.Nang marinig Dr. Harry ang sinabi ni Mr. Luke, nanatili siyang nakatayo at nag-freeze ang ekspresyon. Ngunit sa ilalim ng presyon ng Dantes family, pilit niyang iniangat ang kanyang mukha at tumingin kay Rhian, "Doktor fuentes, nagmadali lang ako kanina at hindi ko naisip ang kalagayan ng bata, pero talagang mabuti ang aking layunin, sana'y maunawaan mo."Natural na nakita ni Rhian kung gaano siya nag dadalawang isip, pero hindi niya ito pinansin at ngumiti kay Dr. Harry nang kalmado, "Naniniwala akong nais mong magpagaling ng bata, at isang acupoint lang ang kilala para sa pagpapagaan ng s
Habang nagsasagawa si Rhian ng acupuncture sa batang lalaki, kumalat na ang balita sa ibang mga kwarto.Maraming doktor ang nakarinig na tinanong ni Rhian si Harry, at nagsimula silang magtaka. Nang marinig nila na may alam siyang ibang acupoint para sa pagpapagaan ng sakit, iniwan nila ang kanilang mga trabaho at pumunta sa lugar.Pagpasok nila sa kwarto, nakita nilang ginagawa ni Rhian ang acupuncture. Bagamat may mga pagdududa ang lahat sa kasanayan ni Rhian dahil sa kanyang hitsura, alam nila na hindi puwedeng istorbohin ang isang doktor habang nagsasagawa ng acupuncture, kaya’t tumigil sila at tahimik na nanood mula sa pintuan.Nang makita nilang gumana ang acupuncture ni Rhian, lahat ay namangha.Ang paraang ito ng acupuncture ay hindi pa nila narinig dati.Ngunit sinuman na may malasakit ay makikitang mas tradisyonal at mas antigo ang paraan ni Rhian kumpara sa kanila, at hindi nila alam kung saan niya ito natutunan.Nang marinig nilang pinuri ni Luke si Rhian, hindi nila maiwa
Nang makita ni Rhian ang acupoint na tinutok ni Harry, bigla siyang kinabahan at subconsciously pinigilan siya, "Sandali lang, hindi mo puwedeng ilapat ang akupunktura sa acupoint na yan!" Pagkatapos niyang magsalita, sabay-sabay siyang tinignan ng tatlong tao, kasama ang bata na naroon. Si Harry ay lalong nainis, "Doctor Fuentes, kung hindi ka nakakaintindi, huwag ka nang makialam. Ito ang pinakamahalagang acupoint para sa pain relief. Hindi mo ba alam ito?" Sa totoo lang, hindi pa rin sigurado si Rhian, pero sa hindi malamang dahilan, pakiramdam niyang mali ang acupoint na iyon, at mabilis ang tibok ng kanyang puso. Ngayon, nang marinig ang tanong ni Harry, dahan-dahan siyang kumalma, at sunod-sunod na mga pagsusuri ang dumaan sa kanyang isipan. Pagkalipas ng ilang sandali, lumapit siya ng matatag kay Harry at mahinahong ipinaliwanag, "Tama ka, ito ang pinaka-basic na acupoint para sa pagpapagaan ng sakit. Alam ko ito nang mabuti, ngunit bago magbigay ng pampaginhawa, kailangan
Naaawa din sila para sa mga batang ito, ngunit wala silang magawa kundi manood.Hindi ito ang unang beses na nakakita si Luke ng ganitong sitwasyon, ngunit ito ang kauna-unahang pagkakataon na naramdaman niyang medyo naaantig.Si Harry na nasa gilid ay hindi na nakatiis. Kung patuloy na pinapalakas ni Rhian ang loob ng mga bata, hindi niya alam kung gaano pa katagal ito.Agad na lumapit si Harry at hinawakan ang pulso ng isa sa mga bata, "Halika, hayaan mong tignan kita. Kailangan kang magpa-check-up para gumaling."Natakot ang bata sa kanya at tinitigan siya ng may takot.Nakakunot ang noo ni Harry, iniisip na baka matakot ang bata at gumana ito, kaya't tiningnan niya ang bata ng may matalim na mukha, "Ayoko sa mga batang pasaway!"Nakita ng bata ang matalim na ekspresyon ni Harry at napaiyak ng malakas.Nakita ito ni Rhian at agad na tumayo upang tumulong, "Doctor Harry, mga bata pa sila hindi mo sila dapat takutin para magpagamot. Maghintay at magpakasensya ka.”Si Mike at Luke ay
Nakita ni Mike na hindi siya apektado, kaya't nakahinga siya ng maluwag.Si Luke, na nakatayo sa gilid, ay tiningnan ang dalawa ng may kahulugan.Nang makatagpo siya ng pagkakataon na makita si Mike sa opisina kanina, alam na niyang magkakilala sila.Ngunit hindi niya inasahan na magiging ganoon kalapit ang kanilang relasyon.Naging tahimik ang compartment ng sandali.May bahagyang ingay sa pinto, at sinundan ito ng paalala mula sa staff, "Sir Luke, nagsimula na ang libreng klinika, at narito na ang mga bata."Nang marinig ito, agad na nag-adjust ang mga tao at tiningnan ang pinto ng compartment nang may ngiti.Apatan na cute na mga bata ang nag-linya at pumasok.Nang makita ang apat na tao sa loob, hindi napigilan ng mga bata na mamula.Maliban kay Harry, na nasa kalagitnaan na ng edad at medyo malaki ang tiyan, ang tatlong iba pa ay may taglay na kahanga-hangang hitsura. Kahit na nakangiti sila nang mabait, hindi nakayanan ng mga bata ang hiya at tumigil sa pinto, hindi na naglakas
Tiningnan ni Luke ang oras at sumagot ng malalim na tinig, "Malapit na, maghintay lang ng kaunti, ginagawa pa ang mga paghahanda sa labas."Tumango si Harry, tiningnan si Rhian ng may pagdududa, at pagkatapos ay nagtanong kay Luke, "Marami sigurong responsibilidad dito. Ano sa tingin mo? Kung gusto mo, maaari tayong maglipat ng isa o dalawang doktor mula sa ibang compartment?"Nang marinig ito, nagtaka si Rhian at ang iba pang mga doktor kung bakit siya nagtanong ng ganoon.Direktang nagtanong si Lukr, "Bakit? Pakiramdam mo ba ay sobra na ang trabaho?"Paulit-ulit na tumanggi si Harry, "Kung apat na doktor ang narito, sapat na iyon, pero ngayon... natatakot akong hindi ko magiging maingat sa pagsusuri sa mga bata mamaya, at baka magka-problema."Habang nagsasalita, nagbigay ng pahiwatig si Harry kay Rhian.Ipinahihiwatig nito na hindi siya naniniwala sa kakayahan ni Rhian.Doon lang napagtanto ni Rhian ang hindi pagkakasundo sa kanya, at napuno siya ng kalituhan.Hindi niya kilala si
Sa ilang minuto lang, mas maraming kagamitan ang nakalatag sa bakuran kaysa noong una siyang dumating.Tumingin-tingin si Rhian.Bagamat ang pamilya Dantes ay isang pamilya ng tradisyonal na medisina, marami pa ring mga kagamitan ng medisina sa Kanluran ang nakalagay sa bakuran upang mas mapabuti ang paggamot sa mga bata.Ang mga doktor na kanina ay naghintay sa pila ay pumasok na sa kanilang mga compartment, na may mga magiliw na ngiti sa mukha, habang tinitingnan ang mga batang naghihintay na pumasok.Tila'y isang pormal na okasyon.Naglakad nang mabilis si Rhian papunta sa kanyang compartment. May isa nang doktor na naghihintay sa loob ng compartment. Nang makita niyang siya ay isang batang babae, inisip niyang siya ay ipinakilala lamang ng aristokratikong pamilya upang palaganapin ang kanyang pangalan, kaya't hindi siya pinansin.Pumasok din si Mike.Bawat compartment ay may dalawa o tatlong doktor at isang direktang staff ng pamilya Dantes.Ang kanilang compartment ay halos ang p
Inabot ni Rhian ang kanyang kamay at nakipagkamay. Hindi malaman ni Rhian kung bakit, ngunit si Luke ay parang malupit sa hitsura kapag hindi nagsasalita, pero kapag nagsalita, nagiging medyo malamig. Hindi maiwasang mag-isip si Rhian tungkol sa taong nag-receive sa kanya kanina sa pinto, at nakaramdam siya na marahil ito ang pagpapalaganap ng pamilya. Tungkol naman sa pangalang Luke, narinig na rin niya ito. Sa mga nakaraang linggo, upang maunawaan ang mga bagay tungkol sa libreng klinika ng pamilya Dantes, nagbasa si Rhian ng maraming impormasyon tungkol sa pamilya Dantes. Alam niya na si Luke Dantes ay apo ni Mr. Rommel Dantes at ang pinaka-magaling na doktor ng henerasyong ito sa pamilya Dantes. Ngunit dahil sa pagiging mababang-loob ng pamilya Dantes sa mga nakaraang taon, bihirang lumabas si Luke Dantes sa publiko at medyo misteryoso. Nang makita niya ang impormasyon ni Luke, hindi maiwasan ni Rhian na magtaka kung anong klaseng tao ito. Ngayon, nang makita siya ng p
Inilabas ni Rhian ang liham ng rekomendasyon mula kay Mr. Florentino mula sa kanyang bag at iniabot ito sa lalaki, "Ito po ang aking liham ng rekomendasyon, paki-tignan po." Tinutok ng lalaki ang tingin at binasa ito, at pagkatapos ay tinitigan siya nang may pagtataka. Matapos ilang segundo ng pag-iisip, yumuko siya at humingi ng paumanhin, "Doktor Fuentes, pasensya na po, akala ko po kayo ay aktres na dumaan para mag-shoot sa suburbs." Ngumiti si Rhian at pininid ang kanyang labi. Kahit may mga kalituhan kanina, hindi maikakaila na ang mga tao sa pamilya Dantes ay may magandang pakikipagkapwa tao. Kahit na inisip nilang hindi siya kabilang, hindi nila nawalan ng galang, kaya’t hindi ito pinag-isipan ni Rhian ng masama. "Puwede na po kayong pumasok, may mag-aasikaso po sa inyo upang makilala si Sir Luke." Tumabi ang lalaki upang magbigay daan. Nagpasalamat si Rhian at pumasok na kasama ang liham ng rekomendasyon. Ang orphanage ay malinaw na inasikaso nang mabuti, may mga maliit