Umalingawngaw ang sunod-sunod na putok ng baril mula sa isang malaking silid kung saan nagsasanay si Amadeus humawak, gumamit at umasinta gamit ang kalibre 45 na hindi malabong magamit niya balang araw. Matapos maubos ang bala, ibinaba niya ang baril sa mesang nasa harapan niya. Inalis ang proteksyon sa mata at pinindot ang isang buton sa gilid upang lumapit ang isang pigura ng taong gawa sa papel na sumalo ng mga bala. Tatlong butas ang nakita niya sa gitna ng pigura malapit sa dibib. Dalawa sa ulo at isa sa bandang tiyan. " Señor. " Napalingon siya sa likuran nang marinig ang boses ni Owen. Hawak nito ang isang malaking sobre na naglalaman ng ilang papeles. " Hawak ko na po ang ilang impormasyon tungkol sa mga taong pina-imbistigahan niyo. "Inalis niya ang bagay na nakakabit sa kaniyang tainga na proteksyon mula sa ginagawa niya kanina. Lumapit sa kaniya si Owen upang ibigay ang dala nito. Agad naman niya itong binuksan upang kuhanin ang nasa loob. " Malayong kamag-anak ng Doñ
Tila nakadikit na ang paningin ni Lucine sa isang purselas na iniregalo ni Amadeus sa kaniya. Ngayon lamang siya nagkaroon ng pagkakataon na buksan ang mga regalo na kaniyang natanggap at ang kumuha agad sa atensyon niya ay ang purselas na batid niyang pinasadya dahil nakaukit ang kaniyang pangalanan dito. Hindi niya alam kung dapat ba niya itong isuot o itago na lamang. Masyado nang malalim ang balon, hindi niya nais na lumubog pa dahil baka hindi na siya makaahon pa. " Lucine? " Napaangat ang tingin niya sa pinto nang marinig ang boses ng ama na kumakatok. " Gising ka pa ba? "Niligpit niya muna ang mga regalo na nasa ibabaw ng kaniyang kama bago pagbuksan ng pinto ang ama. " Bakit po? " tanong niya. " Ah, puwede ka bang makausap saglit? "Segundo ang tinagal bago siya humakbang palabas ng pinto. Isinara niya ito at sumunod sa ama na nagsimulang maglakad sa pasilyo. " Humihingi ako ng pasensya sa nangyari kaninang umaga, " panimula nito, " Alam kong mali ako na hindi ko agad sin
" Pasensya na po, Madame, pero mukhang butas ang sasakyan, " hindi akalain ni Venice na may mas sisira pa ng araw niya matapos sabihin ng kaniyang drayber ang problema kung bakit hindi agad sila makaalis. Padabog siyang bumaba ng kotse at napasuklay pataas sa kaniyang buhok gamit ang mga daliri niya. Wala siyang mapagbuntungan ng inis. " Kung ganoon maglalakad ako? " kunot-noong tanong niya saka napatingin sa isang kotseng nakaparada sa garahe. " Kaninong kotse 'yan? " " Ah, ito po 'yong kotseng pinanghahatid-sundo kay Señorita Lucine. Gusto niyo ho bang—" " 'Di bali na. " Tumalikod na lang siya at naglakad palabas ng garahe. Mas gugustuhin niyang mamasahe kaysa sumakay sa kotseng ginagamit ng taong kinamumuhian niya. Nang makarating sa labas, naabutan niya ang isang sinaryong pumukaw ng atensyon niya. Malayo siya subalit ramdam niyang may namumuong tensyon sa tatlong taong naroroon mismo sa tapat ng mansyon. Hindi niya alam kung dala ng kuryusidad ang paglapit niya subalit na
Mag-a-alas-siyete na ng gabi nakauwi si Venice sa mansyon. Bandang tanghali ay napagawa na ang gulong ng kaniyang sasakyan kaya naman ngayon ay nakauwi na siya gamit ang kotse niya. " Magandang gabi po, Señora, " bati ng mga kasambahay na kaniyang nasasalubong sa pasilyo. Dire-diretso siyang naglalakad at pumanhik agad sa hagdan upang magtungo sa kaniyang silid. Nais niyang maglinis ng katawan dahil sa lagkit ng kaniyang pakiramdam. Buong maghapon niyang inasikaso ang isang sakahan kung saan nakikita na niya ang kalalabasan ng proyekto niya. Isang taon pa bago niya ito mabuksan sa publiko dahil ang ilan sa mga bulaklak ay matagal pang tumubo. Ang isang sakahan ay madalang na lang niyang mabisita ngunit sinisiguro naman niyang maayos ang loob at walang nagiging problema sa kanilang negosyo. Pagkabukas niya ng pinto, natigilan siya nang makita si Amadeus sa loob. Wala itong suot pang-itaas at nakabalot ng tim na tuwalya ang pang-iiba nito. Basa ang buhok, halatang katatapos lamang m
Mula sa labas ng silid, tanaw ni Hugo ang kaniyang asawa na masayang nakikipagkwentuhan sa kanilang bisita. Kita niya ang galak sa mga mata nito na ngayon na lamang ulit lumitaw. Matagal na itong nakakulong sa silid at hindi magawang kumilos nang walang tulong ng iba. Minsan lamang din itong makakita ng ibang tao kaya ganito na lang ang pagkasabik nang malamang ngayong gabi ang pagdating ng dalagang ipagkakasundo nila sa kanilang unico hijo." Papà. " Napalingon siya sa kaliwang bahagi ng pasilyo nang marinig ang boses ng anak. " Puwede ko ho ba kayong makausap saglit? "Batid na ni Hugo kung tungkol saan ang kanilang pag-uusapan. Binalik niya ang tingin sa silid kung saan naroroon ang asawa at si Lucine na nakikinig sa mga kuwento nito bago siya naglakad palayo patungo sa salas. Kasunod niya ang anak na nag ipon ng lakas ng loob bago mag desisyon na kausapin ang ama. " Ano ba ang gusto mong sabihin? " tanong ni Hugo saka naupo sa sopa at inangat ang tingin kay Claude. " Gusto ko po
" Anong ginagawa mo dito sa kwarto ko? " ang tanging salitang lumabas sa bibig ni Lucine habang nakakunot ang noong nakatingin kay Amadeus. " Hindi ba ako puwedeng pumasok? " balik nitong tanong saka lumakad palapit sakaniya. " Sabihin mo lang kung ayaw mo, lalabas ako. " Naiyukom niya ang kamao. " Ano bang kailangan mo? Kung hinihintay mo 'ko, puwede mo naman akong hintayin sa labas ng kuwarto ko. Hindi naman tama na pumasok ka na lang dito ng basta-basta...lalo na't mayroon kang asawa. " Nakatingin lamang sa kaniya si Amadeus. Nawala ang matigas nitong ekspresyon sa mukha nang mapagtantong tama ang sinabi ni Lucine. " Pasensya na, " anito, " Hindi kita puwedeng hintayin sa labas dahil maraming mga mata si Logan dito sa mansyon. Itong kuwarto mo lang ang nakikita kong ligtas para makausap ka—para makapag usap tayong dalawa. " Si Lucine naman ngayon ang natauhan. Nawala saglit sa isip niya ang kalagayan ni Amadeus sa mansyong ito. Magulo ang isip niya at nadala siya ng damdamin
Pabalik-balik ang tingin ni Claude kay Lucine na malayo na naman ang tingin sa labas ng bintana ng kotse. Halatang malalim ang iniisip at batid niyang may kinalaman itong tungkol sa kanilang pinag-usapan kagabi. Tumikhim si Claude upang kuhanin ang atensyon ng dalagang kaniyang kasama. " Tungkol pala kagabi, sigurado ka ba sa sinabi mo? "" Saan? " tanong nito nang hindi lumilingon sa gawi niya. " Itong ginagawa natin. Sigurado ka bang ipagpapatuloy pa natin 'to? Mukha kasing hindi ka komportable sa naging desisyon mo. "Napabuga sa hangin si Lucine bago ibaling ang tingin kay Claude. " Sa tingin mo ba may mangyayari kapag may ginawa pa tayo? Hindi madadaan sa pakiusapan ang Papà lalo na't siya rin naman ang makikinabang dito. "" Kung ganoon hahayaan mo na lang sila? " tanong ni Claude, naguguluhan kung ano ba ang nais mangyari ni Lucine dahil noong nakaraang araw lang ay gustong-gusto nitong gumawa ng paraan upang maipatigil ang magaganap na kasal sa pagitan nila. " Kung iniisip m
" Don Banville, may ilan pong media ang nasa labas ngayon ng kompanya. Mukhang wala po silang balak umalis hanggat hindi kayo nakakapanayam, " hayag ng sekretaryo ni Logan. " Nakahanda na rin po ang inyong sasakyan sa main entrance kung saan nag aabang ang mga media. Kung gusto niyo po, sa likod po tayo—"" Hayaan mo sila, " ani Logan habang inaayos ang kaniyang kurbata sa harap ng salamin. " Wala naman akong dapat katakutan sa mga taong 'yon. Hindi ako duwag para magtago sa kanila. "Simula noong lumabas ulit ang eskandalo na kinasasangkutan ni Logan, hindi mawala-wala ang ilang mga medya na gustong hingin ang opinyon niya. Kadalasan ay ang kaniyang abogado ang humaharap sa mga ito para linawin ang mga bagay-bagay at tapusin ang mga haka-haka na ginagawa ng mga tao. Malaki ang kaniyang tiwala sa abogado niya, kasing laki ng perang inilalabas niya upang malusutan ang mga naglalakihang butas na nakikita sa kaso niya. Taas-noong naglakad si Logan palabas ng opisina kasunod ang kaniyang