Chapter 4

"Kumusta? Nakahanap ka na ba ng co-borrower mo?" tanong sa akin ni Lei. Narito na naman kasi ako sa opisina niya para kulitin siya.

"Wala pa. Ayoko naman ding magtanong kay mama dahil hindi ko gustong malaman niya kaagad hangga't hindi pa kumprimado. Iniisip ko nga kung may mga kamag-anak ba kami na pwede kong gawing co-borrower, pero kapag nagtanong kasi ako sa kanila, siguradong iisipin nila na marami akong pera. Ayokong makahatak ng problema, hindi naman sa pagiging maramot," mahaba kong paliwanag habang nakapangalumbaba.

"Well, naiintindihan naman kita d'yan. Mas okay nang isipin nang iba na mahirap tayo kaysa naman utangan palagi. Ang goal natin is to be rich, not to look rich."

Tumango-tango ako at muling ipinadpad ang paningin sa bintana ng opisina niya na tanaw ang kalangitan at iba-iba pang company building.

"Mukhang wala ka na talagang choice kung hindi ang mag-asawa. Maghanap ka na ng pakakasalan ka, para pwede mo siyang gawing co-borrower."

Sinamaan ko siya ng tingin. "At sino namang papayag sa gano'n? Isa pa, sagrado ang pagpapakasal. Ayoko namang madamay siya sa miserable kong buhay."

"Well, ipagpasa-Diyos na lang natin ang lahat. Malay mo naman, biglang may dumating na solusyon d'yan sa problema mo. Huwag mo nang masyadong isipin. Ang isipin mo, kapag hindi mo pa kinuha ang unit na iyon, mapupunta pa iyon sa iba. Magkakaroon ka kaya ulit ng chance na makakuha ng ganoon kagandang unit na hindi gano'n kamahalan?"

Bumagsak ang mga balikat ko at isang mahabang buntong hininga ang pinakawalan ko.

"Isa pa 'yan. Kausap ko si Maia kagabi at nag-bank transfer na ako ng reservation f*e. Meaning, hindi na ako makakaatras."

Natawa naman si Lei sa akin. "Hanga naman ako sa pagiging risky mo. Hayaan mo, tiwala talaga akong makukuha mo 'yan. Ganiyang-ganiyan ako, eh. Nagdedesisyon base sa lakas ng instinct. Huwag kang mag-alala. Samahan mo lang palagi ng panalangin at ibibigay Niya ang nasa ng iyong puso."

Napangiti ako sa winika niya. Kahit kailan talaga, ang lakas mag-motivate ni Lei. Pagdating sa mga ganitong bagay, naiibsan niya ang mga pagkabalisa ko dahil sa mga words of wisdom niya at pagiging maka-Diyos. Sabagay, tama naman siya kung iisipin. Kung ano mang mangyari, ma-approve man o hindi, kung anong kalooban ng Diyos ay ipagpapasalamat ko pa rin.

KINABUKASAN, maaga akong pumasok sa opisina dahil naisip kong habang naghihintay ako ng sagot sa panalangin ko, dapat gumagawa rin ako. Kailangan kong magtrabaho, para may ipambayad ako sa bahay kung sakaling maaprubahan!

Kinuha ko muna ang tasa ko tsaka ako pumunta sa pantry para magtimpla ng kape. Pero hindi pa man ako tuluyang nakakapasok nang may marinig ako.

"Cailah... I know this is so sudden to ask, at hindi pa natin ito napag-uusapan nang maayos, pero limang taon na rin naman tayo sa relasyon natin."

Sinilip ko kung saan nanggagaling ang boses na iyon at nakita ko sa loob ang isang lalaki. Pamilyar siya sa akin at tila ba katrabaho ko siya. Hindi siya mag-isa dahil may kasama siyang babae na hindi ko mamukhaan kung sino.

"Anong ibig mong sabihin, Boulevard? Saan patungo itong pag-uusap natin? Bakit mo ako dinala rito? Oras na ng trabaho."

"Gusto kong yayain kang magpakasal. Payag ka bang magpakasal sa akin?"

Napasinghap ako sa narinig. Nanlalaki ang mga mata ko nang muli ko silang silipin. Hindi ako makapaniwala na sa tanang buhay ko ay makakasaksi ako ng isang private proposal. Kahit hindi pa ako nagkaka-boyfriend, tila ba parang naramdaman ko ang sincerity niya at kinikilig ako dahil sa tuwa na maging witness ng ganitong pag-iibigan.

"Anong sabi mo? Kasal? Boulevard, hindi pa ako ready na magpakasal!"

Nawala ang ngiti ko nang marinig iyon. Ako yata ang nawarakan ng puso at nahiya para sa lalaki.

"Pero, mahal naman natin ang isa't isa, Cailah. Hindi naman ako magiging abala sa iyo. Ayoko lang na palagi akong kinakantyawan sa opisina dahil wala pa akong asawa. Hindi ba't doon din naman tayo patungo? Why not marry me now?"

Napabuga ang babae tsaka sumagot. "Boulevard, lalo mo lang akong binibigyan ng dahilan para tanggihan ka. Anong klaseng dahilan iyan para magpakasal? At isa pa, alam mo namang mahalaga sa akin ang career ko at hindi ko pwedeng unahin ang pag-aasawa ngayong gumaganda pa lang ang takbo ng buhay ko. May gusto pa akong mangyari! Hindi ko matatanggap ang proposal mo!"

Hindi ko nagawang makahinga lalo na nang makitang papalabas ang babae. Agad akong napaatras para magtago, pero huli na dahil nakita niya ako. Maging ang lalaki ay nakita na ring narinig ko sila.

Doon ay nakilala ko kung sino siya. Siya si Boulevard Nixon, ang Web Designer ng team namin. Hindi ko siya madalas kausapin dahil una sa lahat, hindi naman ako nakikipag-usap sa mga lalaki.

Nilampasan niya ako kaya naman naiwan ako sa may gilid ng pantry na pasan ang bigat ng mundo. Bakit parang sa akin napunta lahat ng tensyon sa pagitan nilang dalawa? Kasalanan ko bang aksidente ko silang narinig? Malay ko ba na ire-reject siya? Kung tinanggap lang sana siya ay isa ako sa malakas na palalakpak.

Napakagat ako sa labi ko habang pinipilit na iwaksi ang nangyari.

"Tama, hindi ko naman iyon problema. Magtitimpla lang naman ako ng kape. Bakit bakit kasi dito nila napiling mag-usap? At ako naman, bakit pinili kong manatili at makinig sa kanila? Dala-dala ko tuloy 'yong kahihiyan!"

Pailing-iling ako habang nagtitimpla ng kape at pilit na isinasantabi sa isip ang nasaksihan ko kanina. Nang makabalik ako sa opisina namin ay nakita ko nga roon si Boulevard na tila ba parang pinagsakluban din ng langit at lupa. Hindi ko tuloy maiwasang makaramdam ng awa. Idagdag pa ang mga pang-aasar sa kaniya ng kapwa lalaking katrabaho namin.

"Ano, Vard? Parang sasayad na sa lupa 'yang mukha mo, ah. Ganiyan ba kapag walang asawa?" pangangantiyaw ng isa.

"Grabe ka naman kay Vard. Hinahanapan mo kaagad ng asawa, eh, wala ngang girlfriend!"

Napataas ang kilay ko. Anong walang girlfriend? Meron! Nakita ko kanina! Pero, hindi ko rin masabi kung girlfriend niya pa ba iyon.

"Sabi ko naman kasi sa iyo, Vard, tumatanda na tayo. Kailangan natin ng mag-aalaga sa atin. Magiging makakalimutin din tayo kaya kailangan natin ng magpapaalala. Alam mo ba na ang mga may asawang tulad ko ay mas lalong gumagaling sa trabaho dahil palaging inspired?"

Napabuga ako. Mga sira ulo 'tong mga 'to, ah. Kung ibuhos ko kaya sa kanila 'tong hawak kong kape? Bakit ba nila dinadamay 'yong pag-aasawa dito sa trabaho namin?

At bakit ba ngayon ko lang napansin na palagi nga siyang inaasar ng mga katrabaho namin, pero hindi ko iniitindi dahil focus lang ako sa ginagawa ko. Akala ko rin kasi noon ay magkakaibigan sila na naglolokohan lang. Pero base sa mukha ni Boulevard, hindi niya nagugustuhan ang naririnig niya.

"Ayan, si Danielle. Pwede mo 'yang asawahin, Vard. Balita ko, hindi pa 'yan nagkaka-boyfriend kaya panigurado, virgin pa 'yan!"

"Aba! Bastos ka, ah!"

Naglakad ako patungo sa table ko na malapit din sa kanila. Mali, hindi lang lakad dahil sumugod ako. At bubuhusan ko sana ng kape ang matabil na bibig ng lalaking nang-alipusta sa akin nang maibuhos ko iyon sa iba.

"Ahh!" sigaw ni Boulevard nang matalsikan ng kape sa kaniyang damit. Agad akong nataranta at nilapitan siya. Maging ang mga nang-aasar sa kaniya ay kinabahan at napaatras dala ng takot sa akin. Makita ba naman nila kung gaano ako kasutil, eh.

Pero hindi ito ang oras para isipin ko sila. Ibinaba ko ang tasa na hawak ko tsaka ako lumuhod para humingi ng tawad.

"S-sorry. H-hindi ko sinasadya. I'm sorry."

Sumigaw naman ang isang babae sa akin.

"Ano pang hinihintay mo? Kumuha ka na ng first aid kit, Dani!"

Agad akong tumakbo paalis para kumuha ng first aid kita. Dahil din sa pagkatuliro sa nangyari ay hindi ko na rin alam ang gagawin ko. Bakit ba kasi naisipan kong isaboy sa mga mokong na iyon ang kapeng katitimpla ko lang? At ang ending si Boulevard pa ang nakatanggap!

Na-reject na nga siya ng girlfriend niya, tapos nasabuyan ko pa siya ng mainit na kape. Hindi ba talaga ako nag-iisip? Bakit ko ginawa iyon?!

Dala ko ang first aid kit nang bumalik ako sa office. Hinahanap kaagad ng mata ko si Boulevard.

"Wala na siya rito, Dani! Pumunta sa cr!"

"O-okay."

"Bakit mo ba kasi-?"

Hindi ko na pinakinggan pa ang sinasabi ng iba at tumakbo na ako papunta sa restroom. Hindi ko na nga alintana na panglalaki ang pinasukan kong banyo dahil sa kamamadali. Narinig ko ba naman ang ungol ng namimilipit na lalaki sa sakit, hindi ko na maiisip ang iba pang bagay.

Binuksan ko ang pinto at nakita kong naroon nga si Boulevard. Agad akong pumasok para lapitan siya at halos mapamura ako sa sarili ko nang makita ang lapnos na natamo niya sa kaniyang dibdib.

Ibinaba ko ang first aid kit sa lababo kung saan siya nakasandal. Hindi ko na siya tinanong pa kung gaano kasakit dahil nakikita ko pa lang ang reaksyon niya ay alam ko nang grabe talaga ang nagawa ko.

Sinimulan ko iyong gamutin at pahiran ng ointment.

"Ah!" pag-inda pa niya. He even flinched kapag dumadampi ang daliri ko sa paso niya sa buong dibdib at tiyan.

"I'm sorry... I swear, hindi ko sinasadya. Para iyon doon sa isa, eh. Hindi ko alam na ikaw pala ang mabubuhusan ko. Pasensya ka na talaga."

Nagulat ako nang hawakan niya ang braso ko.

"Sandali, hindi pa tapos," giit ko habang binabawi ang kamay ko.

Tumikhim siya at umiwas ng tingin bago bumulong.

"Your other hand... sa iba nakahawak."

Napatingin ako sa tinutukoy niya at napaatras nang mapagtanto kung saan nakapatong ang kamay ko.

"I-I'm s-sorry! Hindi ko alam!"

Napalunok ako habang naaalala ang pakiramdam ng matigas na nahawakan ko kanina. Sandali namang namagitan sa amin ang katahimikan at doon ay nagkaroon ako ng oras na maalala ang lahat ng nangyari. Maging ang pagpasok ko sa Male's comfort room kahit na hindi ako lalaki.

Napabuntong-hininga ako at ibinalik ang atensyon sa taong nasa harap ko. Umangat ang kilay ko nang makita siyang nakatingin.

"Bakit? Bakit ka nakatitig?"

"You..." matigas niyang salita. "You have seen and touched more of me than my own girlfriend did."