Chapter 2

PILIT AKONG NGUMITI kay mama. Gusto kong pigilan ang luhang nagbabadyang bumagsak. Tama, hindi pa ba ako sanay sa mga pagpaparinig niya? Ang tagal-tagal niya na itong ginagawa sa akin. At akala niya hindi ko siya naririnig. Naririndi na nga ako, eh, pero pinipilit ko na lang magbingi-bingihan kaya siguro akala niya wala akong ginagawa.

"Belinda, kain na. May dala akong ulam," pagtawag ko na lang sa nakababata kong kapatid na babae. Lumabas naman siya sa kwarto niya at sinalubong ako ng ngiti tsaka kinuha sa akin ang dala kong inihaw na manok.

"Wow ang sarap, Ate Dani! Ngayon na lang ulit ako makakakain nito!"

Naghanda na siya ng pagkain, pero ako, tila ba nawalan na ng gana kaya umakyat na lamang ako sa kwarto ko at doon sinarili ang lahat. Gusto kong umiyak pero tila yata umatras na itong lahat. Humugot na lang ako ng malalim na hininga tsaka nagpalit ng damit at naligo. Pagkalabas ko ng banyo, saktong tumunog ang cellphone ko. Mabait talaga ang Dios dahil binigyan niya kaagad ako ng pampalubag-loob at ngayon ay nakangiti na ako. Nag-text na naman kasi si Maia, ang agent ng bahay at lupang kinukuhanan ko.

Sure, Elle! Free ako this weekend. Wait kita sa Cama Heights, doon na lang tayo magkita. Then, i-tour kita.

19:45 Seen

"Elle ang tawag niya sa akin. Pwede naman. Palagi na lang akong tinatawag na Dani," komento ko tsaka nagtipa ng reply para sa kaniya. Nabanggit ko kasi na libre ako sa Sabado ng umaga dahil wala akong pasok.

May kailangan na ba akong ihanda?

19:47 Seen

If decided ka nang kunin, prepare ka na lang ng dalawang valid IDs then reservation f*e, para makuha mo na ang slot. Last na kasi iyon kaysa makuha pa ng iba. Though, may iba pa naman akong pwedeng i-offer sa iyong unit pero itong sa Cama Heights 'yong best option.

19:50 Seen

Magkano nga pala ulit 'yong reservation f*e?

19:51 Seen

Ten Thousand. Pwede mo siyang i-cash or i-bank transfer. And may ise-send nga pala ako sa iyong sample computation para aware ka sa total amount ng lot na kukunin mo. Don't worry, kapag may hindi ka naiintindihan, ask mo lang ako. I will help you.

19:55 Seen

Maraming salamat, Maia! Sige, ihanda ko 'yong reservation f*e para kapag nakita kong okay naman ang unit ay makapagpa-reserve na ako.

19:57 Seen

Sure, sure. Walang problema! Kitakits sa Saturday! 😉

19:58 Seen

Hindi ko maiwasang mapangiti pero at the same time ay kabahan. 'Yong kaba ko ay hindi dahil sa kung anong negative kung hindi dahil masyadong malaki itong kahaharapin ko pero sa totoo lang, nae-excite ako. Pakiramdam ko, kaya ko pero natatakot ako. Naroon ako sa gitna ng tulay na kailangan kong tawirin na hindi ko kita ang daan. Pero kahit na ganoon, gusto kong suungin.

KINABUKASAN, agad kong ibinalita kay Lei ang lahat ng napag-usapan namin ni Maia kagabi. Tuwang-tuwa naman siya habang pinakikinggan ang mga hinaing ko sa buhay.

"Mabuti naman at napagdesisyunan mo nang kumuha ng bahay. Parang kahapon lang ay magkausap tayo tungkol diyan, ah. Ang bilis mong gumawa ng aksyon," wika niya.

"Eh ikaw, eh. Kung hindi naman dahil sa pagpapalakas mo ng loob ko ay hindi ko rin kayang harapin 'to. Although kinakabahan."

"Ano ka ba? Normal iyan! Ibig sabihin, may ginagawa kang bago sa buhay mo. At alam mo, naniniwala akong makukuha mo ang bahay na iyan. Maganda naman ang records mo sa Pagibig, hindi ba?"

"Chineck ko ang records ko kagabi. Nasa thirty-nine months contributions na ako," sagot ko. Kasalukuuyan akong nasa opisina niya habang breaktime dahil hindi na ako makapaghintay na ikuwento sa kaniya ang lahat. Dito kasi sa trabaho, siya lang ang nakakausap ko nang ganito kagaan dahil nga siguro kaklase ko siya noon.

"Oh, eh di maganda? Wala ka namang pending loans?"

Umiling ako. "Wala. First time ko lang kukuha ngayon."

"Maganda 'yan, kasi ang minimum requirements sa Pagibig, dapat may twenty-four months contributions ka. Ang kailangan mo na lang ay co-borrower. Tutal okay naman din ang salary mo rito."

Natigilan naman ako sa sinabi niya. "Sandali, anong co-borrower?"

"Oh, bakit? Hindi ba nabanggit sa iyo ng agent?"

"W-wala pa siyang nabanggit sa akin kasi hindi pa rin naman ako totally nakakapagpa-reserve. Bibisitahin ko pa 'yong bahay."

"Really?"

"Oo, actually kaya nga rin ako pumunta rito ay para magpasama sa iyo kasi wala akong alam sa mga bahay-bahay. Tutal, Engineer ang boyfriend mo, baka pwede akong magpasama sa iyo."

Natawa naman siya tsaka tumayo mula sa table niya para tabihan ako sa couch.

"Alam mo, tama. Sasamahan kita kasi wala akong tiwala sa iyo. Baka umoo ka lang nang umoo roon kapag kinausap ka na ng agent. Lalo pa ngayong mukhang hindi mo alam ang co-borrower. Maganda mai-orient kita para kapag i-orient ka nila roon, may alam ka na."

"Ayan, ayan! Tama 'yan, Lei! I-explain mo sa akin!"

"Ang co-borrower kasi iyan ang magiging kahati mo sa pagbabayad ng bahay."

Nagsalubong naman ang mga kilay ko. "Kailangan ba talaga no'n? Pwede bang ako na lang?"

"Uhmm... mas mataas ang chance na maaprubahan ang application mo kung may co-borrower ka o kaya naman guarantor."

"Ano naman 'yong guarantor, Lei?"

"Halatang hindi ka nangungutang, ah. Anyway ang guarantor naman, sila 'yong sisingilin kapag hindi ka nakabayad."

"Hala, nakakahiya naman iyon."

"Eh di i-sure mo na makakabayad ka. Pero sa tingin ko, mas mataas talaga ang chance kapag co-borrower ang nasa papel mo kaysa guarantor. Sasabihin naman sa iyo iyan ng agent mo. Pwede mo ring sabihin sa akin kung sakaling may hindi ka maintindihan sa sinasabi nila, para maipaliwanag ko sa iyo. May ibinigay na ba sa iyong computation?"

Inilabas ko naman ang cellphone ko at ipinakita sa kaniya ang picture na sinend sa akin ni Maia.

"Aba, ayos, ah. 1.5 million ang bahay mo. Ang yaman mo, ah," pangangantiyaw niya sa akin. Kunwari pa ang isang ito. For all I know, barya lang ito sa kaniya. "Sige, sa Sabado, ieexplain ko sa iyo ang lahat pagkatapos nating mag-ocular sa bahay mo. Basta ngayon, i-chill mo lang ang iyong sarili at kumain na tayo."

MABILIS na dumating ang araw ng Sabado, at nagkita nga kami ni Lei sa Cama Heights Residence. Para kaming mga bata na namamasyal sa loob habang hinihintay si Maia na male-late lang daw nang kaunti.

"Alam mo, Dani, matutuwa ang nanay mo kapag nalaman niyang magkakaroon na kayo ng bahay," sambit niya na nagpanguso sa akin.

"Iyan ang hindi ko alam. Kaya gusto ko munang ilihim hangga't hindi pa naaaprubahan. Tsaka bibisitahin pa lang natin kaya wala pa akong sinasabihan kung hindi ikaw lang. Ayoko rin namang mahadalangan."

"Ano ka ba? I-claim mo na. Mukhang maganda naman ang area. May mga hindi lang ako gusto, pero okay siya kasi malapit sa mall at sa palengke. Very convenient sa inyo. Then nakita ko may linya ng internet sa labas. Hindi rin naman mahina ang signal. I-check na lang natin later kung okay ba ang pagkaka-build ng bahay mo."

"Kine-claim mo na talaga na magiging bahay ko, ah?"

"Bakit, ayaw mo ba? Alam mo, maganda rin kasing investment ang bahay. Kung hindi mo siya gusto, pwede mo siyang pang-starting lang tapos bili ka ng mas maganda in the near future. Para hindi ka naman palaging pinaparinggan ng mama mo. Tapos ang problema, di ba? Walang stress."

Natawa ako kung gaano siya kakomportableng magsalita sa akin. Sa totoo lang, magkaklase nga kami noon, pero ngayon lang kami naging ganito ka-close dahil kailan lang namin nalaman na pareho pala kaming mahilig magbasa ng mga libro. At simula nga ng nakasama ko si Lei ay parang nahahawa na rin ako sa lakas ng confidence at positivity niya sa buhay.

"At saka, dala mo na rin naman ang pambayad mo sa reservation f*e, hindi ba?"

"Oo, pero gusto ko munang makasigurado kung okay ba sa iyo 'yong unit bago ko kunin."

"Bakit naman ako ang magdedesisyon? Bahay ko ba iyon?" natatawa niyang tanong.

"Eh kasi mas palagay ako sa desisyon mo kaysa sa desisyon ko sa buhay."

Lalo siyang natawa. Tinapik niya naman ang balikat ko.

"Ano ka ba? Una sa lahat, magtiwala ka sa sarili mo. Kaya mo naman, eh. Ako, taga-push lang at taga-remind, pero dapat ikaw, maniwala ka na hindi mo kailangan ng opinyon ng iba kasi buhay mo iyan, ikaw ang masusunod at ikaw ang may kontrol. Huwag kang magpaapekto sa mga sinasabi ng iba. Itong bahay na ito, kukunin mo lang ba dahil gusto ng nanay mo o dahil gusto mo?"

Napaisip naman ako roon pero alam kong may depenido akong sagot.

"Gusto ko talaga. Nape-pressure lang siguro ako dahil palaging sinasabi ni mama gayong alam ko naman."

"Biruin mong ang inis mo pala sa kaniya ang magpupush sa iyong gumalaw. May maganda ring epekto pala sa iyo ang pambubwisit sa iyo ng mama mo. Baka kaya ka niya ginaganiyan kasi alam niyang ganito ang ire-react mo."

Napairap naman ako. "Nakakaasar naman."

Ilang sandali pa kaming naghintay nang dumating na nga si Maia para dalhin kami sa unit na naka-allot para sa akin. Hindi ko alam kung bakit ng mga sandaling iyon ay para akong nasa kalawakan na walang nakikita kung hindi ang bahay lang. Parang hindi ko kasama si Lei at si Maia na bumibisita sa loob. Naiimagine ko na kaagad kung ano-ano ang mga ilalagay ko sa bawat sulok ng bahay. Hindi ko mapigilang mapangiti sa labis-labis na kasiyahan at tuluyan na ngang tumulo ang butil ng luha ko sa sahig.

"Dani, umiiyak ka ba?"