Epilogue

Cambridge, Massachusetts

Kanina pa naghihintay si Gilliane sa bar na iyon. Doon nila napagkasunduang magkita nang nobyo niya. Ilang araw na rin niyang hindi nakikita ang nobyo kahit na nakatira sila sa iisang apartment. He had been busy with his studies. Minsan ay halos sa library na ito nakatira. Patapos na si Stefan sa med school kaya naman masyado na itong abala na pati siya ay di na minsan naaalalang tawagan.

Nais niyang mag-relax naman ang nobyo kaya niyaya niya itong lumabas nang gabing iyon. Nakalimutan yata nitong may usapan silang magkikita. Kung hindi pa siya nag-text ay hindi pa aalis ng library si Stefan para puntahan siya.

Gilliane loved Stefan so much. Sinundan niya hanggang sa Vancouver ang binata kahit na ayaw sana ng mga magulang na mawalay siya sa mga ito. Hindi niya pinagsisihan ang naging pasya. Kahit na walang panahon si Stefan  sa kanya dahil sa pagiging busy ng binata, alam niya na mahal siya nito. Mananatiling mahal habang buhay.

Hindi lamang niya maiwasan na bahagyang mairita tuwing nakakalimutan siya ni Stefan. Naiintindihan naman niya ang kaabalahan ng nobyo ngunit sana ay maintindihan din nitong babae siya. Ayaw na ayaw ng mga babae na hindi pinapansin. Ngunit hindi magrereklamo si Gilliane, hindi magde-demmand. Ayaw niya rin kasi na madagdagan ang stress ni Stefan sa pag-aaral nito. Alam niya na lilipas din ang pagiging busy nito at siya naman ang aasikasuhin nito araw-araw. Matiyaga na lamang siyang maghihintay sa bar.

Kaka-order lang niya ng ikalawang white wine nang maramdamang may tumabi sa kanya. Halos wala sa loob na nilingon niya ito. Isang Pinoy, agad niya itong nabatid dahil sa itsura at simpleng pananamit nito. Isang napakaguwapong Pinoy. Kaagad na nagsalubong ang kanyang mga kilay nang matanto ang daloy ng kanyang isipan. Ayaw niyang makaramdam ng paghanga sa ibang lalaki, lalo na kung lalaki sa isang bar. Kahit pa Pinoy at guwapo ito.

Ibinaling ni Gilliane sa ibang direksiyon ang tingin at pinagtuunan ng pansin ang hawak na inumin. Narinig niyang humingi ng beer ang lalaki sa bartender. Pinakiramdaman niya kung aalis na ang lalaki pagkakuha nito ng beer ngunit nanatili ito.

"Pinay?"

Alam niya na siya ang kausap ng lalaki. Ang sabi niya ay hindi siya lilingon. Kapag hindi niya ito pinansin, lulubayan din siya nito kagaya ng ginagawa niya sa ibang lalaki na nagpapapansin sa kanya. Ngunit sa hindi malamang kadahilanan ay lumingon siya. Tila may pwersang nagpapagalaw sa kanyang ulo para lamang lingunin at tingnan ito.

Nakangiti na kay Gilliane ang lalaki. Bakas sa mga mata nito ang interes at paghanga. Waring may pumitlag sa kanyang puso nang matitigan ang guwapo nitong mukha.

"Is this seat taken?"

Bahagya siyang natauhan sa narinig niyang pagsalita nito. Hindi niya mapaniwalaan na humahanga siya sa isang lalaki na hindi niya nobyo. Nasobrahan lang marahil siya sa caffeine kaya ganoon na lang ang reaksiyon ng puso niya. Hindi iyon pumipitlag sa lalaking hindi si Stefan. Kay Stefan lamang dapat ang kanyang mga mata lalo na ang kanyang puso kaya mali na tumingin pa siya sa iba dahil may nobyo na siya.

"I'm taken." Pagkasabi niyon ay tumayo na si Gilliane at iniwan ang nagtatakang lalaki.

Nagmamadali siyang lumabas ng bar. Ipinatong niya ang kamay sa ibabaw ng kanyang puso. Hindi pa rin nagnonormal ang pagtibok ng kanyang puso. Nais takaga niyang pagtakhan ang naging reaksiyon sa estranghero. Hindi iyon ang unang pagkakataon na may lalaking lumapit sa kanya sa bar at sinubukang makipagkilala. Minsan ay may mga lalaking biglang lumalapit sa kanya at hinihingi ang number niya o kaya ay nagpapapansin sa kanya. Ngunit iyon ang unang pagkakataon na labis na napukaw ang kanyang atensiyon at damdamin. Parang may iba sa lalaking iyon.

Nang makita ni Gilliane si Stefan na palapit sa kanyang direksiyon ay napagpasyahan na lang niyang huwag nang gaanong pakaisipin ang nangyari. Hindi iyon importante. Buburahin na rin niya sa kanyang isipan ang lalaking doon niya lamang naman nakita.