Killed and resurrected. Reign Riley Mcdemort should be thrilled to have a second chance to live, but her ostensibly fairy tale future isn't what it seems, and her new life has come at a high price. Being in a life contract with a man she recognizes as a ruthless vampire is a potentially fatal condition. The life contract has the power to make you feel a hellish sensation that you would never wish for. It has its own law that you are not allowed to break, because if you do, it will turn into a poison in your blood, causing you to suffer in excruciating pain. Every minute felt like dying in a painful way. Reign discovered her new life as a curse. How long will she run to get away? How long could she bear the pain? Will she be able to cope with being different from everyone else? Will she be able to survive a vampire's life?
View MoreNanginig ang tuhod ko habang papalapit ako sa gilid ng bangin. Maging ang paghinga ay tila nagiging mahirap na para sa akin. Everything is suffocating, and it feels like it was a crime to do it. With each step I took closer to the end, my hands shivered in fear.
My mind went blank, and my tears blurred my vision. I look down at the rocky end of the cliff as my heart hammers inside my chest and reality sinks in. I swallowed hard as my gaze settled to the dark sea. The dead end.
If my head slammed into those huge sharp rocks, would it be really painful? Waves of laughter filled my mind because of that thought. Why was I behaving so foolishly? You're fucked up, Reign. The cold wind of night puffs against my skin. Hanggang dito ka na lang ba, Reign? I know you're more than this.
"Come on! Are we going to stage any more dramatic scenes here? I can't wait any longer! Jump off the cliff, or I'll shoot your head! You choose!" An irritating voice screamed in frustration. She's impatiently waiting for my end. I didn't move even a bit. But I was cut off from thinking when something touched the back of my head. For a moment, it made my body completely stiff.
It's a g-gun. It is cold, I can feel the coldness of the metal that sent shivers down my spine. It's like it was made to kill, to kill me; to plant its cold metallic bullet inside my head. I forced myself to stay unbothered, not minding how my knees wavered. I moved my left foot, letting it dangle in the air. And I can feel myself almost stop breathing.
"Yeah, that's right, now move your right foot," she said, her devilish laugh creeping me out. What now, Reign? I assumed you wanted it as well. Just be grateful that someone like her is here to assist you. Isn't that what you want? To die just to get out of this hellhole and live your dreams, to die just to get out of this nightmare and live your dreams.
Then why hesitate?
"I said, move! You idiot!" With that scream, everything flashes in my mind, how she has been the villain of my life, how she ruined everything I had, and how she took away everything from me. She took things that were supposed to be mine and made me suffer on my own property. At this very moment, I suddenly feel the desire to live.
I still want to fucking live! When I was going to step back and fight, she pushed me off the cliff. A loud scream escapes my lips as I feel the wind against my skin.
Mabilis akong bumubulusok paibaba, without considering what I'm about to fall into I just stared at her until she looked down on me to make sure I was dead by the time my body hit the massive rock beneath the collapsing waves. Her lips formed into a victorious smile, satisfaction drawn on her face. It was as if she had succeeded in clearing the thorn out of her throat, as if she had breathed a sigh of relief when she had finally finished what she thought shouldn't be in her life.
Tears escaped from my eyes as I struggled not to fall, pero sino ba ang niloloko ko? Wala ng paraan pa para hindi matuloy ang pagkahulog ko. And upon realizing it, I slowly shut my eyes as her image remained in my mind.
Ipanalangin mong mamatay ako matapos ng gabing ito, dahil kapag nabuhay ako, babalikan kita at ipaparanas ko sa 'yo ng mas higit pa ang lahat-lahat nang naranasan ko!
Babalik ako...
Crisanta Muffin.
And right after I said that, naramdaman ko ang pagtama ng likod at ulo ko sa isang matigas at matalas na bagay.
I started to feel a searing pain in my back. It's like my body was torn into pieces by such an impact. I drowned deeper, the water engulfed me, and my body became paralyzed to the point where I couldn't move a muscle.
I can hear a painful sound, tila tunog ng nasisirang makina na bumibingi sa akin. My head aches because of too much pain, I tightly shut my eyes. The pain is unbearable. I almost lost my senses.
I badly want to struggle and swim, but I know my body has given up. My body has reached its limit.
I have completely fallen.
________
I woke up from a nightmare.
Another nightmare? No, because it's the same nightmare I've had since the day I woke up three years ago. My head ached as I moved and made my way downstairs.
Dumeretso ako sa kusina at uminom ng tubig.
Anong oras na nga ba?
3:45 am
Agad kong naikuyom ang kamao ko at mabilis na bumalik sa kwarto at nahiga. It became my routine, matutulog, mananaginip, magigising ng bandang alas tres bababa ng kusina at iinom ng tubig, titingin sa orasan at babalik dito sa kwarto hindi para makatulog ulit.
Napatulala lamang ako sa kisame habang pinapakinggan ang tibok ng puso ko, kasabay ng tunog ng orasan na para bang sinasabi nito na nauubos na ang mga oras ko.
Different memories flash in my mind.
I shut my eyes and got up from my bed and walked towards my window. Hinawi ko ang may kakapalan na itim na kurtina at bumungad sa 'kin ang madilim na labas. Pinagmasdan ko lamang ang paligid, habang tumatama sa 'kin ang liwanag ng buwan. The cold wind touched my skin, I closed my eyes and let myself drown in the feeling of peace that I've always wanted. But then again, in this kind of world, I don't think I could still have it.
This is the best part for me.
Kung saan wala akong ibang maririnig, na tila ba lahat ay napapagod din, lahat gustong magpahinga, sa nakakapagod na umaga, papalipasin ang gabi bago magsimula ulit ng panibagong yugto sa buhay nila. Magsisimula ng panibagong ingay na maglalaho rin.
Everything in this world has an end, even happiness. Do you know what the thing that will never last in this pathetic world is? It's the greed and cruelty of its people.
A desire to be powerful among all beings. Some people are blindfolded by lies, beautiful lies that the world has made up. Without knowing the truth and harsh reality, that this world is selfish, full of deception, greed, and manipulation.
Who would be happy to live in this kind of world? Well, Of course, those people who live in their fictitious kingdom and identity. Those who have a kind of determination to make a change in their lives. For fame, fortune, and power. Believing that money is the most important thing.
Look at how foolish people are and how cruel the world is-executing crimes just to have the life they want.
Some people yearn for justice and fairness, but none of these things exist. They say no one is above the law, that every individual, no matter how wealthy or powerful, is equally subject to the law, but we all know that's one big fat lie. Many people pretend to be deaf and blind to see and hear the reality behind their walls. Laws exist solely for those who can bail their asses out. Laws are just for those who have power and wealth to escape them as if they hadn't done anything.
I only open my eyes to see the sunrise, that iris of fire, so beautiful in its mascara of pure light. It blooms across the horizon, like a golden petal spreading out into the deep blue. My lips curled slightly, and I chose to close the curtain before turning my back and entering the bathroom.
After taking a bath, I walked inside my walk-in closet and chose my very unwanted and unattractive clothes as I did my morning routine. Pagkabihis ko ay agad na rin akong bumaba at lumabas ng bahay, and when I was about to ride my Ducati Panigale V2 when someone appeared in front of me.
"How long do you want to run away from me, Reign Mcdemort?"
Pursed lips, closed brows, a deep set of enigmatic steely gray piercing eyes, a pointed nose, black piercings, and messy gray hair greeted me. When I realized who he was, I groaned.
"Sage Frost, how have you been?"
Wine Aiden Mabilis ang naging pagkilos ko patungo sa lugar kung nasaan si Zach, hindi siya pwedeng mawala. I won't let Winter to kill my hope. Zach is mine, and he will forever be. Hindi ko hahayaan na mawala siya sa amin ng anak niya. Nang makarating sa mansion ni Zach ay nagmadali akong pumasok. Nang akala ko ay nasa dulo na ako. Isang uri ng makapangyarihang bagay ang dumaloy sa aking laman. Tila nagbibigay ito sa akin ng isang uri ng lakas at kapangyarihan. Marahas akong napabalikwas sa aking mga paa, humihingal. Parang natuyo ang lalamunan ko. May gusto akong matikman. "Wine!" Narinig ko ang boses ni Tita Sally. Agad ko siyang hinanap at mabilis na nahanap. Lumapit siya sa akin pero hindi ko siya magawang kausapin. Isang sigaw ng isang bata ang naging dahilan para maging alerto ang sistema ko. Napatingin ako sa paligid at nakita ko si Dave na karga-karga ang isang bata sa kanyang mga braso. Nangingilid ang luha sa aking mga mata sa aking nasaksihan. Iyan ba ... "Wine, ang i
AUNT SALLY/CRESEIANagtataka akong biglang nawala ang panganay kong anak na si winter ngunit hindi ko maiwan si wine. Malapit na siyang manganak. Masyadong mabilis ang proseso kapag bampira ang ipinagbubuntis dahil hindi sila mortal. Kaya ganun nalamang ang bilis ng paglaki nh tiyan ni wine. Carrying a vampire's child isn't easy. The one who carries it may experience sudden changes in her physical appearance and the only solution to cure her is to turn her into a vampire. This is an extra-ordinary pregnancy, araw lang ang bibilangin at ipapanganak na ang heir. Unti-unti nang bumabalik sa dati ang appearance ni wine, hangang sa marinig ko ang impit niyang pagdating, mabilis akong napalapit at nakita kong humihilab na ang tiyan niya. Magigising siya matapos niyang makapanganak at agad kong hinintay na lumabas ang bata.Seconds of waiting, I heard the first cry of the heir. Kasabay ng iyak nito ay ang pagmulat ng mga mata ni Wine na tila walang nangyari. Nanumbalik ang katawan niya,
Agad naming isinakay si wine sa kotseng pinadala ng master, bakas ang kalungkutan sa mukha nito habang papalayo ang aming sinasakyan.Napahawak ako sa aking kwintas, kung may magagawa lang ako ay hindi ko na sana hinayaang mangyari ito. Ang kaisa isang pag-asa ko ay nawala sa isang iglap. Bumuntong hininga ako hangang sa marating namin ang bahay kung saan ko, pagpapahingahin ang anak ko. Ilang sandali lamang ay dumagundong na ang boses ni Winter. "Ma! Anong nangyari?!""She's dying,""Ano?!"Umiling ako at tumalikod na."Babalik ako sa mansion, ikaw na muna ang bahala sa kaniya"Tulad ng master hindi ko na kaya pang makakita ng isa nanamang mahal ko sa buhay ang mawala. Patawari mo ako wine, kasalanan ko lahat ng ito. "H-hindi mo manlang b-ba---ma naman!" Reklamo ng panganay kong anak."Ikaw na muna ang bahala sa kaniya winter." Muli kong sinabi ng may pinal sa aking boses. Bago pa siya makaangal at agad na akong naglaho. Pagkarating sa gilid ng mansion ay bumalik ako sa pagigi
Nagising ako nang maramdamang bumangon si Zach mula sa pagkakahiga. I slowly opened my eyes and realized what happened. Kinapa ko ang sarili ko trying to feel if I am still okay. "You're awake,""Z-zach, I didn't d-died!" Nakangiti kong sinabi iyon ngunit nanatili siyang seryoso habang nakatingin sa akin. Unti-unting naglaho ang ngiti ko sa inakto niya. "I-I'm not s-safe anymore?"Nagpakawala siya ng isang buntong hininga bago ako nilapitan.He hugged me silently, that makes me think more about what he said. "I am afraid to lose you, the reason why I always pushed you away." My tears started to escape my eyes."I badly want to kiss you, the moment you stepped inside my mansion you caught me wine. You made me learn how to.love for the very first time." Marahan niya akong inilayo sa kaniya at pinunasan ang mga luha ko."B-bakit hindi mo sinabi? I was afraid zach, I was afraid to make you feel and to make you know how much I love you, kasi ayoko umalis, gusto kong manatili at mahal
Para akong nawalan ng buhay ng sandaling marinig iyon. Unti-unti akong nanghina at bumagsak sa sahig. Umiiyak ako, ngunit nanatiling nakatulala sa kawalan. Pilit pinoproseso ang nalaman ngunit kahit anong pag-iisip ko ay hindi kayang tanggapin ng utak ko lahat ng nalaman."H-hindi...h-hindi maaari...h-hindi.""Hindi aksidente ang pagdating mo sa bahay ni Zachary archer, wine."Umiling iling ako, hindi maaari...hindi pwede, napasapo ako sa dibdib sa sobrang sakit."Dahil ang matanda na mismong nagdala sa atin ay walang iba kundi---Hindi...hindi pwede."Kundi ang ating ina." Lalo na akong napaiyak. "Si Creseia.""Tama na, tama na!" Napasabunot ako sa buhok ko. Hindi matanggap ng isip ko lahat ng sinasabi niya.P-panong, p-panong naging si aunt sally si creseia."Matagal nang patay ang matandang nagsisilbi kay zachary, ngunit walang kaalalam alam si zachary na nung isang gabing naging halimaw siya ay napatay niya ang matanda. Kinuha ni mama ang pagkakataon para gayahin ang pagkatao
Isang buwan. Naghintay ako ng isang buwan na bumalik si Winter ngunit hangang ngayon ay wala parin. Nakahanap ako ng maayos ayos na trabaho na nirecommend sa akin ni ate arlyn. Sa kagustuhan kong makalimot kahit konti at may mapagtuunan ng pansin, ay tinanggap ko agad ang recommendation ni ate arlyn.Isa iyong maliit na kainan, parang mini-restaurant, na nasaktuhang naghahanap ng bagong waitress kaya agad akong nagapply at laking pasalamat ko nang agad nila akong tinanggap.Sa loob ng isang buwan, hindi nawala sa isip ko si Zach. He's always been in mu dreams, my mind and my heart. Nakakapanghina sa t'wing maaalala ko siya. His face, his eyes, his presence, his voice and his touch. Lahat ng tungkol sa kaniya ay hinahanap hanap ko. Ngayong naaalala ko nanaman siya ay ramdam ko nanaman ang pangingilid ng mga luha ko. I love him.Hindi ko alam na darating pala ang panahon na magmamahal at magmamahal ako kahit gaano ko kaayaw ang bagay na 'yon. "Wine sa table 6," agad akong nabalik
Noong araw ding iyon ay hinayaan na ako ni ate arlyn na tumuloy na sa bahay na pinili kong rentahan.The house was too spacious for 1 person. Kaya naman mas naging komportable ako roon unang tapak ko palamamg. May mga iilan pang gamit na naiwan, na nasisiguro ko'y pagmamay-ari ng dating nagrerent dito. Ang ginawa ko nalang ay sinalay 'yun lahat sa iisang box at nagsimula nang isalay ang ilang gamit ko. I was busy cleaning the whole house when I heard footsteps. Nagtataka man ay nagawa ko parin silipin kung saan nanggaling iyon at isang babaeng nakashirt at maong shorts ang tumambad sa akin. Mukhang hindi pa niya ako napapansin nang magsimula siyang maghanap sa paligid, like there was really something she needs to find. Agad ko siyang nilapitan ng hindi manlang talaga niya nahahalata."Hello," she almost jumped out of shock as she look at me."Sorry," nakangiwing sabi ko. "No, it's okay. Sorry I trespassed. Hindi ko alam na may bago na palang nagrerent dito. May naiwan kasi akong m
Mabigat ang pakiramdam na nagimpake ako ng mga gamit. The more na mas nagtatagal ako ay the more na mas masakit para sa akin ang katotohanang kailangan ko nang lumisan. Kung sana'y nung una palang na makaramdam na ako ng kakaiba pinili ko nasanang umalis. Hindi na sana ako nagmatigas at nagpadala sa kagustuhan ng puso ko.Tuloy tuloy na naglandas ang mga luha ko. Ang sakit sa pakiramdam ng katotohanang ito na ang huling oras ko dito. Nanatili si aunt sally sa tapat ng pintuan ko, tahimik akong pinapanood sa aking ginagawa. Nararamdaman ko ang kagustuhan niyang pigilan ako ngunit nanatili siyang tahimik hangang sa matapos ko ang pagiimpake. Pinunasan ko ang mga luha ko gamit ang likod ng palad ko at humihikbing binuhat ang mga bag bago nilingon aunt sally na malungkot akong sinalubong ng tingin. "A-aunt sally..." Pagkasabi ko noon ay mabilis ko siyang niyakap. Humikbi ako habang yakap siya."T-thank you p-po sa lahat lahat, t-thank y-you po at dinala mo ako dito para ipakilala sa aki
Ramdam ko ang kakaibang hangin na bumalot sa akin nang sandaling makapasok sa kwartong iyon. Pinaghalong init at lamig na hindi ko alam kung masakit ba sa pakiramdam o iba ang dahilan kung bakit tila nakakaramdam ako ng sakit hindi lang pisikal, kundi pati emosyonal. The room was dimmed by the only light in the middle of the ceiling. Nang sundan ko ang katapat noon ay halos mapaatras ako ng makita ang isang bagay na tila dahilan kung bakit naroroon ang ilaw. Binibigyan nito ng liwanag ang isang bagay na nakapatong sa isang bilog at mataas na lamesang gawa sa crystal. Nanginig ang tuhod ko at tila nanghina sa nakita, hindi ko alam kung alin ang rason ng panghihina ng tuhod ko, kung ang pakiramdam na bumabalot sakin at kakaibang temperatura sa kwartong ito, o ang bagay na nakikita ko ngayon?Agad ko 'yong nilapitan, marahang paghakbang at iniingatang hindi makagawa ng ingay.Mas naging malinaw sa akin ang bagay na 'yon.Isang nakalutang na itim na rosas sa loob ng isang glass contain
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments