I woke up with the same feeling. Coldness embraced my skin and that familiar scent filled my nose.Nawala na ang panghihinang naramdaman ko dahil sa ginawa ko kanina. Nilibot ko ang paningin ko habang nanatiling nakahiga and when I turned my head on my left, I saw Sage sleeping.Nakadapa siya at nakabaling ang ulo paharap sakin kaya malaya kong napagmasdan ang mukha niya, nahaharangan ng magulo niyang buhok ang mata niya that made him hot as hell. He has this black hair with a gray highlights na bumagay sa kaniya.It's no wonder why girls are attracted to him; he's a man that girls would kill for. Despite the fact that he has a bad reputation.Mukha pa rin naman siyang anghel, lalo na kapag tulog.Bahagya akong naupo at sumandal sa headboard, ngayon ko lang napansin na wala pa rin siyang tshirt na suot, natatakluban ng kumot ang ibabang bahagi ng katawan niya revealing his bare back.Napansin ko ang malaking tattoo sa bandang ibaba ng likod niya, sa may baywang.It's a phoenix inside a
SHENLO"Wait," pagpapahinto ko sa patuloy na pagmamaneho ng driver ko.Kita ko mula sa bintana ng kotse ang isang babaeng nakaupo sa isang sulok ng isang cafe katabi ng glass wall. She's busy facing her laptop while a coffee frappe is placed on the right side of her hand. She's too focused on what she's been doing. Salubong ang kilay nito at tila may problemang dinadala."I am going inside. Mauna na kayo sa bahay. Mag c-commute nalang ako pag-uwi," bilin ko sa driver at tumango naman ito. Bumaba na ako at marahang sinara ang pinto, nanatili akong nakatitig sa babae at bigla na lamang akong napangiti.I see, so you owned this cafe, Reign Mcdemort.Unang beses ko pa lang makita ang babaeng 'yan ay napansin ko na agad ang pagiging ilag niya sa iba. She's so far away that you will die just to get in touch with her. She's pretty interesting. She has this cold personality that would give you a thrill.When I first saw her, I still remember the first question that formed in my mind. What's b
REIGN Maingat kong iminulat ang mga mata ko, my body aches. Dahilan para mapaayos ako muli ng higa. The smell of rose filled my nose. Sandali? I don't remember putting a vase of roses inside my room. I don't think Katelyn will put some roses in my room either. When I finally realized the changes in things inside, agad akong napabangon. This isn't my room! Dark blue ang lahat ng gamit at tulad ng hinala ko ay may mga rosas sa vase na nakapatong sa tabi ng side table. Its petals are starting to fall. Lumapat ang paa ko sa malamig na sahig as I tried to stand. My legs wobbled, which made me fall and land back on the bed. I groaned, when suddenly the door chimed. I heard footsteps walking towards me. "Salamat naman at gising ka na." "What am I doing here? How did I end up...in this place?" "I heard your cry. Ayoko sanang makialam pero, I can't just stand there hearing you cry in pain. Kaya pinakuha kita kay Zeus, at pinadala dito." "You don't need to do this; this is my choice
Bumalik ako sa café nang wala sa sarili. Naghintay ako sa labas hoping that at any minute, Katelyn will run towards me with her smile on her face like she never sees me in a year.And I just end up disappointed.Halos paubos na ang mga tao dahil lumalim na rin ang gabi ngunit wala pa ring dumating na Katelyn.Ipinasara ko na ang cafe sa isa kong staff, at isa-isa na rin silang nagpaalam sa akin habang ako ay nanatiling nakaupo sa labas at naghihintay.Hours passed and when I was about to give up waiting and leave.I heard a howl.Pinakinggan kong mabuti ang pinagmulan noon at mabilis na sinundan hangang sa makarating ako sa gubat.Malayo-layo na ito sa bayan at kakaunti ang dumaraang sasakyan sa highway na katabi ng gubat na ito. Maingat kong pinakinggan bawat alulong nito at rinig na rinig ko ang mga tunog na tila may nag-aaway, ang pagbagsak sa lupa, lagaslas ng mga natatapakang sanga at mga dahon. Ngunit maya-maya rin ay unti-unting naglaho ang ingay na iyon na mas lalo kong ikinak
Hinang-hina akong bumangon sa kama, I know I am now late for my first class, pero tila ba naubos ang lahat ng lakas ko. Naging mabagal ang pagkilos ko at para bang gusto kong dumito na lang maghapon.Pagkaligo ko ay nagsuot lamang ako ng itim na ripped jeans at maluwag na gray t-shirt, I put my bonet on and my black hoodie jacket as I wear my white rubber shoes. Marahan kong isinara ang kurtina at lumabas ng kwarto sakbit ang bag ko at kapit kapit ang susi ngunit inis akong napabalik ng maalalang naiwan ko sa ilalim ng unan ang cellphone ko.Nang makuha ko na iyon ay nagmadali na akong bumaba sa kabila ng nanghihina kong katawan.Tahimik na ang buong bahay, panigurado akong nauna na si Katelyn sa cafe para magbukas, marahil ay alam niyang hindi ko na magagawa iyon dahil buong gabi akong nagkulong sa kwarto.Dumaan ako sa kusina at nakitang may sandwich at juice sa lamesa. May note sa gilid noon na pinasadahan ko lamang nang tingin at mabilis na ininom ang juice at kinagat ang sandwich
I groaned as I opened my eyes. Ilang beses pa ba dapat akong gumising nang kagagaling lamang sa isang nakakabaliw na bangungot?Nakamulat ang mga mata ko ngunit hindi ko balak ikilos ang katawan ko. Tila hindi nabago ng pagtulog ko ang sakit at panghihina na naramdaman ko. It feels so permanent. A kind of infinite punishing pain.Walang hangan, walang katapusan, at tanging mawawala lamang ito ay nakapag nawala narin ako.It's funny to think that I was given a chance to live again. But I still ended up suffering and the fvcking consequences made me struggle to breathe. I feel like I'm dying, but I'm not. Am I cursed? natawa nalang ako sa naisip kong iyon."I hope, your pain won't make you a psycho?" Umalingawngaw ang mapangasar na boses na iyon na alam ko kung kanino."Selene, you again...""Zeus saw everything, bago pa man siya makalapit ay nawalan ka na ng malay." Naging seryoso ang tingin niya sa akin at mas humakbang pa papalapit."My brother is hurting you.""What do you mean?""I
I stared at her worried eyes. Hindi ko alam kung bakit tila ayokong lumapit siya sa akin. She stepped forward, and I stepped back and chose to walk towards my bed."W-where have you b-been? two days ka nang absent, I've been searching for you...may n-nangyari ba?""Nothing...""Reign..." I coldly looked at her."Everything is fine. May inasikaso lamang ako, makakaalis ka na rito sa kwarto ko at magrereview pa ako..." Bahagya kong pinakita ang notebook na hawak ko at di na muling lumingon sa kaniya.I heard her sigh and walked out of my room, agad kong ibinaba ang notebook ko at pabagsak na nahiga sa kama.Great reign...just great.Lumipas ang araw na iyon na nanatili lamang ako sa loob, I didn't even bothered to eat because I feel like I'm full.Maaga akong gumising kinabukasan, binalak ko ring bumisita sa café. Matapos maligo ay kinuha ko na ang damit ko at nagsimula ng magbihis ng mapadaing ako, ng may kung anong kumirot sa bandang likod ko. I tried to look for it at gano'n na lang
Hindi ko alam kung ilang oras na ba akong nakahiga roon at nakatulala sa kawalan. Kundi ko lamang naramdaman ang pagkirot ng likod ko ay hindi ko pa magagawang kumilos.Bumangon ako at hinanap ang tshirt na ngayon ay nakakalat na sa sahig, maingat ko itong sinuot at bumaba sa kama. Marahan akong lumapit sa bintana para tingnan kung makakauwi pa ba ako ngunit sa sobrang lakas ng ulan at hangin ay alam kong hindi na. Sinara ko ang kurtina at nilibot ang tingin sa buong kwarto niya.Ilang beses na nga ba ako pumupunta rito? Nasasanay narin ako na pumapasok dito. Dito lang din naman siya madalas pumunta, hindi ko nga alam kung ilang beses siyang umuuwi sa kanila. Selene didn't know this place. No one in his family knew. Hindi ko nga alam kung bakit ako lamang ang dinala niya rito.Naalala ko nung unang beses akong makapasok rito. It was the day I woke up from being dead and converted into being a vampire. Dito muna niya ako dinala bago dalhin sa bahay ni selene para ayusan at doon muna tu
Wine Aiden Mabilis ang naging pagkilos ko patungo sa lugar kung nasaan si Zach, hindi siya pwedeng mawala. I won't let Winter to kill my hope. Zach is mine, and he will forever be. Hindi ko hahayaan na mawala siya sa amin ng anak niya. Nang makarating sa mansion ni Zach ay nagmadali akong pumasok. Nang akala ko ay nasa dulo na ako. Isang uri ng makapangyarihang bagay ang dumaloy sa aking laman. Tila nagbibigay ito sa akin ng isang uri ng lakas at kapangyarihan. Marahas akong napabalikwas sa aking mga paa, humihingal. Parang natuyo ang lalamunan ko. May gusto akong matikman. "Wine!" Narinig ko ang boses ni Tita Sally. Agad ko siyang hinanap at mabilis na nahanap. Lumapit siya sa akin pero hindi ko siya magawang kausapin. Isang sigaw ng isang bata ang naging dahilan para maging alerto ang sistema ko. Napatingin ako sa paligid at nakita ko si Dave na karga-karga ang isang bata sa kanyang mga braso. Nangingilid ang luha sa aking mga mata sa aking nasaksihan. Iyan ba ... "Wine, ang i
AUNT SALLY/CRESEIANagtataka akong biglang nawala ang panganay kong anak na si winter ngunit hindi ko maiwan si wine. Malapit na siyang manganak. Masyadong mabilis ang proseso kapag bampira ang ipinagbubuntis dahil hindi sila mortal. Kaya ganun nalamang ang bilis ng paglaki nh tiyan ni wine. Carrying a vampire's child isn't easy. The one who carries it may experience sudden changes in her physical appearance and the only solution to cure her is to turn her into a vampire. This is an extra-ordinary pregnancy, araw lang ang bibilangin at ipapanganak na ang heir. Unti-unti nang bumabalik sa dati ang appearance ni wine, hangang sa marinig ko ang impit niyang pagdating, mabilis akong napalapit at nakita kong humihilab na ang tiyan niya. Magigising siya matapos niyang makapanganak at agad kong hinintay na lumabas ang bata.Seconds of waiting, I heard the first cry of the heir. Kasabay ng iyak nito ay ang pagmulat ng mga mata ni Wine na tila walang nangyari. Nanumbalik ang katawan niya,
Agad naming isinakay si wine sa kotseng pinadala ng master, bakas ang kalungkutan sa mukha nito habang papalayo ang aming sinasakyan.Napahawak ako sa aking kwintas, kung may magagawa lang ako ay hindi ko na sana hinayaang mangyari ito. Ang kaisa isang pag-asa ko ay nawala sa isang iglap. Bumuntong hininga ako hangang sa marating namin ang bahay kung saan ko, pagpapahingahin ang anak ko. Ilang sandali lamang ay dumagundong na ang boses ni Winter. "Ma! Anong nangyari?!""She's dying,""Ano?!"Umiling ako at tumalikod na."Babalik ako sa mansion, ikaw na muna ang bahala sa kaniya"Tulad ng master hindi ko na kaya pang makakita ng isa nanamang mahal ko sa buhay ang mawala. Patawari mo ako wine, kasalanan ko lahat ng ito. "H-hindi mo manlang b-ba---ma naman!" Reklamo ng panganay kong anak."Ikaw na muna ang bahala sa kaniya winter." Muli kong sinabi ng may pinal sa aking boses. Bago pa siya makaangal at agad na akong naglaho. Pagkarating sa gilid ng mansion ay bumalik ako sa pagigi
Nagising ako nang maramdamang bumangon si Zach mula sa pagkakahiga. I slowly opened my eyes and realized what happened. Kinapa ko ang sarili ko trying to feel if I am still okay. "You're awake,""Z-zach, I didn't d-died!" Nakangiti kong sinabi iyon ngunit nanatili siyang seryoso habang nakatingin sa akin. Unti-unting naglaho ang ngiti ko sa inakto niya. "I-I'm not s-safe anymore?"Nagpakawala siya ng isang buntong hininga bago ako nilapitan.He hugged me silently, that makes me think more about what he said. "I am afraid to lose you, the reason why I always pushed you away." My tears started to escape my eyes."I badly want to kiss you, the moment you stepped inside my mansion you caught me wine. You made me learn how to.love for the very first time." Marahan niya akong inilayo sa kaniya at pinunasan ang mga luha ko."B-bakit hindi mo sinabi? I was afraid zach, I was afraid to make you feel and to make you know how much I love you, kasi ayoko umalis, gusto kong manatili at mahal
Para akong nawalan ng buhay ng sandaling marinig iyon. Unti-unti akong nanghina at bumagsak sa sahig. Umiiyak ako, ngunit nanatiling nakatulala sa kawalan. Pilit pinoproseso ang nalaman ngunit kahit anong pag-iisip ko ay hindi kayang tanggapin ng utak ko lahat ng nalaman."H-hindi...h-hindi maaari...h-hindi.""Hindi aksidente ang pagdating mo sa bahay ni Zachary archer, wine."Umiling iling ako, hindi maaari...hindi pwede, napasapo ako sa dibdib sa sobrang sakit."Dahil ang matanda na mismong nagdala sa atin ay walang iba kundi---Hindi...hindi pwede."Kundi ang ating ina." Lalo na akong napaiyak. "Si Creseia.""Tama na, tama na!" Napasabunot ako sa buhok ko. Hindi matanggap ng isip ko lahat ng sinasabi niya.P-panong, p-panong naging si aunt sally si creseia."Matagal nang patay ang matandang nagsisilbi kay zachary, ngunit walang kaalalam alam si zachary na nung isang gabing naging halimaw siya ay napatay niya ang matanda. Kinuha ni mama ang pagkakataon para gayahin ang pagkatao
Isang buwan. Naghintay ako ng isang buwan na bumalik si Winter ngunit hangang ngayon ay wala parin. Nakahanap ako ng maayos ayos na trabaho na nirecommend sa akin ni ate arlyn. Sa kagustuhan kong makalimot kahit konti at may mapagtuunan ng pansin, ay tinanggap ko agad ang recommendation ni ate arlyn.Isa iyong maliit na kainan, parang mini-restaurant, na nasaktuhang naghahanap ng bagong waitress kaya agad akong nagapply at laking pasalamat ko nang agad nila akong tinanggap.Sa loob ng isang buwan, hindi nawala sa isip ko si Zach. He's always been in mu dreams, my mind and my heart. Nakakapanghina sa t'wing maaalala ko siya. His face, his eyes, his presence, his voice and his touch. Lahat ng tungkol sa kaniya ay hinahanap hanap ko. Ngayong naaalala ko nanaman siya ay ramdam ko nanaman ang pangingilid ng mga luha ko. I love him.Hindi ko alam na darating pala ang panahon na magmamahal at magmamahal ako kahit gaano ko kaayaw ang bagay na 'yon. "Wine sa table 6," agad akong nabalik
Noong araw ding iyon ay hinayaan na ako ni ate arlyn na tumuloy na sa bahay na pinili kong rentahan.The house was too spacious for 1 person. Kaya naman mas naging komportable ako roon unang tapak ko palamamg. May mga iilan pang gamit na naiwan, na nasisiguro ko'y pagmamay-ari ng dating nagrerent dito. Ang ginawa ko nalang ay sinalay 'yun lahat sa iisang box at nagsimula nang isalay ang ilang gamit ko. I was busy cleaning the whole house when I heard footsteps. Nagtataka man ay nagawa ko parin silipin kung saan nanggaling iyon at isang babaeng nakashirt at maong shorts ang tumambad sa akin. Mukhang hindi pa niya ako napapansin nang magsimula siyang maghanap sa paligid, like there was really something she needs to find. Agad ko siyang nilapitan ng hindi manlang talaga niya nahahalata."Hello," she almost jumped out of shock as she look at me."Sorry," nakangiwing sabi ko. "No, it's okay. Sorry I trespassed. Hindi ko alam na may bago na palang nagrerent dito. May naiwan kasi akong m
Mabigat ang pakiramdam na nagimpake ako ng mga gamit. The more na mas nagtatagal ako ay the more na mas masakit para sa akin ang katotohanang kailangan ko nang lumisan. Kung sana'y nung una palang na makaramdam na ako ng kakaiba pinili ko nasanang umalis. Hindi na sana ako nagmatigas at nagpadala sa kagustuhan ng puso ko.Tuloy tuloy na naglandas ang mga luha ko. Ang sakit sa pakiramdam ng katotohanang ito na ang huling oras ko dito. Nanatili si aunt sally sa tapat ng pintuan ko, tahimik akong pinapanood sa aking ginagawa. Nararamdaman ko ang kagustuhan niyang pigilan ako ngunit nanatili siyang tahimik hangang sa matapos ko ang pagiimpake. Pinunasan ko ang mga luha ko gamit ang likod ng palad ko at humihikbing binuhat ang mga bag bago nilingon aunt sally na malungkot akong sinalubong ng tingin. "A-aunt sally..." Pagkasabi ko noon ay mabilis ko siyang niyakap. Humikbi ako habang yakap siya."T-thank you p-po sa lahat lahat, t-thank y-you po at dinala mo ako dito para ipakilala sa aki
Ramdam ko ang kakaibang hangin na bumalot sa akin nang sandaling makapasok sa kwartong iyon. Pinaghalong init at lamig na hindi ko alam kung masakit ba sa pakiramdam o iba ang dahilan kung bakit tila nakakaramdam ako ng sakit hindi lang pisikal, kundi pati emosyonal. The room was dimmed by the only light in the middle of the ceiling. Nang sundan ko ang katapat noon ay halos mapaatras ako ng makita ang isang bagay na tila dahilan kung bakit naroroon ang ilaw. Binibigyan nito ng liwanag ang isang bagay na nakapatong sa isang bilog at mataas na lamesang gawa sa crystal. Nanginig ang tuhod ko at tila nanghina sa nakita, hindi ko alam kung alin ang rason ng panghihina ng tuhod ko, kung ang pakiramdam na bumabalot sakin at kakaibang temperatura sa kwartong ito, o ang bagay na nakikita ko ngayon?Agad ko 'yong nilapitan, marahang paghakbang at iniingatang hindi makagawa ng ingay.Mas naging malinaw sa akin ang bagay na 'yon.Isang nakalutang na itim na rosas sa loob ng isang glass contain