Nanatili si Blake sa pagiging tahimik at masungit ang awra. Hindi na rin ako kumibo at itinuon na lamang ang atensyon kay Eva na halatang nawiwili sa mga tanawin na nakikita.May kalayuan na sa syudad ang tinatahak naming daan, ngunit nais ko mang mag tanong kay Blake ay iniisip ko na baka hindi niya lang rin ako kikibuin kaya hindi ko na ginawa.Wala na ang naglalakihang mga gusali sa lugar na aming tinatahak. Tanging mga puno at malalaking bahay o tindahan na lamang ang nakikita ko.Manila pa ba ito?Hindi ko alam kung ilang oras na kaming bumabyahe. Tanging manila lang kasi ang napuntahan ko maliban sa aming probinsya dito sa Pilipinas kaya hindi pa rin ako maalam sa mga lugar dito.Pumasok ang sasakyan ni Blake sa isang maganda at malawak na village. Puro naglalakihan at nag-gagandahang mga bahay ang narito. Hindi ko maiwasang mamangha, may mga moderno at old style ang mga disenyo ng mga bahay. Clearly, these houses costs a fortune! Kasalukuyan pa rin akong namamangha sa natatan
"What happened?" kunot noong tanong ni Blake nang ibaba ko ang tawag at agad na nag bihis."Naaksidente daw si papa, kailangan ko siyang puntahan. Ikaw na muna ang bahala kay Eva." sambit ko habang abala sa pag aayos ng mga gamit na kailangan kong dalhin."No, we'll come with you.""Pero malayo iyon-""Exactly. Mas mabilis kung sasakyan ko ang gagamitin natin. Pack your things, ako na ang bahala sa anak natin." putol sa akin ni Blake. Agad niya akong tinalikuran para gisingin si Eva, hindi na ako nakipag talo pa dahil mas inaalala ko ang tawag ni tita Vicky tungkol kay papa.Nagbihis ako at nag ayos ng gamit samantalang si Blake na ang nag asikaso kay Eva. Sa baba ako nag hintay matapos ko aayos lahat ng gamit naming tatlo. Hindi na rin kami nagtagal nang bumaba sila, lumabas na kami ng bahay at agad na bumyahe patungo sa Nueva Ecija.Patuloy ang tanong ni Eva sa akin kung saan kami patungo at kung ano ang gagawin namin doon ngunit wala talaga ako sa sarili para sagutin ang mga tanong
"What the fuck are you doing here Hailey?" malamig at may diing sambit ni Blake kay Hailey pagkapasok niya sa kusina. Naglakad ito patungo sa akin at agad ipinalupot ang braso sa aking baywang at tsaka ako mas hinapit palapit sa kaniyang malaki at makisig na katawan. "What are you doing here?" ulit niya nang hindi nakasagot si Hailey, nanatili lang ito sa kaniyang kinatatayuan, may bakas ng takot at galit sa kaniyang mga mata habang nakatingin sa amin at nagmamasid sa bawat kilos ni Blake. "T-tita asked me to come here to check on you," nauutal na sambit niya. Binalingan niya ang dalang maliit na bag at tsaka may hinalughog rito, pagkatapos ay nilabas niya ang kapirasong papel at iniharap sa kay Blake, address sa kung saang lugar ang nakasulat roon. "She gave me the address." sambit niya. Ramdam ko ang pagpipigil ni Blake nang dumiin ang kaniyang pagkakahawak sa akin at ang ilang beses na pagtiim ng kaniyang bagang.Inagaw niya anng papel mula kay Hailey at agad na nilamukos ito a
"I'm sorry..." garalgal ang boses ni Blake sa kabilang linya.Hindi ako nakasagot. Tila binuhusan ako ng malamig na tubig at nanginginig ang aking mga kamay.Nang natauhan ay agad akong nagpaalam kina papa at kumaripas ng takbo palabas ng hospital.Malakas ang kabog ng puso ko habang nakasakay sa tricycle patungong terminal, bawat segundo na lumilipas ay hinihiling ko na sana ay bumilis ang takbo ng sasakyan upang makarating agad ng manila.Ngunit talaga ngang mapaglaro ang tadhana, dahil nang makasakay ako ng bus at nasa kalagitnaan na ng byahe ay biglang nahinto ang bus dahil sa sobrang haba ng traffic.Nangingilid na ang luha sa aking mga mata habang nanginginig ang buo kong katawan. Wala akong ibang maisip kundi si Eva, kung nasaan na siya.Sinubukan kong tawagan muli si Blake ngunit sa kasamaang palad ay hindi ito sumasagot hanggang sa namatay na lamang ang aking cellphone. Nasapo ko na lamang ang noo dahil sa nangyayari. Hindi ko na alam ang gagawin ko.Nagsisisi ako na sana ay
Kinabukasan ay wala ako sa sarili, hindi ako nakatulog ng maayos magdamag dahil sa kakaisip. Gusto kong makausap si Blake ngunit malalim na ang kaniyang tulog kagabi. May mga sandali pa na siya ay nagigising at iiyak ngunit ang kaniyang mga mata ay nananatiling nakapikit. Hindi ako mapakali at mapanatag sa kakaisip kung nasaan si Eva, kung kumakain ba siya, ayos lang ba siya at kung nasa maayos ba siyang lugar, wala akong alam. Sinisisi ko ang sarili ko kung bakit nangyari ito, kung sana ay isinama ko na lang siya, kung sana ay hindi ako napanatag sa sinabi ni Blake, siguro ay masaya kami ngayon at kasama namin siya rito sa bahay. "Kamusta anak? Nakauwi na ba ang apo ko?" mahinang sambit ni papa umaga nang napag desisyunan kong bumangon na lang dahil hindi talaga ako dinalaw ng antok, nagtungo ako sa kusina at nag timpla na lamang ng kape. "Hindi pa po, pa." buntong hininga ko. Now that papa asked, bigla akong nakaramdam ng panghihina. Nangilid ang luha sa mga mata ko at unti unti
"Don't tell me you really going to do that, Aleyah." malamig na sambit ni Blake matapos agawin sa akin ang cellphone ko at putulin ang tawag. Nanatili akong nakatayo roon. Bumibigat ang aking pakiramdam. Bumabagal ang bawat paghinga ko. Buong akala ko ay may tsansa na akong makita ang anak ko, ngayon ay tila gumuho ang pag-asa na iyon sa akin. Tuloy ay hindi ko na alam ang gagawin ko. I know Blake would be mad, but if it will be the only way, I'll do everything, even it will break Blake's heart. "You're not going to leave." may pinalidad na dagdag ni Blake. Napaawang ang labi ko habang nakatingin sa kaniya. Hindi ko rin naman gusto na umalis pa. Kahit wala akong plano noon na magtagal dito ay nagbago iyon nanag makasama ko siya. Tila mas lumalim pa ang nararamdaman ko na noon ay iniingatan ko pa. Tila nahulog na ako ng tuluyan sa ama ng anak ko. "Pero... Paano si Eva?" mahinang sambit ko sa kaniya habang patuloy na umaagos ang luha sa aking mga mata. I saw a glitch of hurt in h
Bitbit ang dalawang malaking bagahe ay marahan akong naglakad papasok sa airport na sinabi noong babaeng kausap ko kanina. Mataman din akong tumitingin sa paligid sa likod ng malaking aviators na aking suot. Malakas ang tahip ng aking dibdib. Sobra sobra ang pagkabog nito dahil sa kabang nararamdaman. Pumayag ako na umalis at magpaka layo layo kay Blake upang makita at makuha si Eva. Ngunit kung sasang-ayon ang panahon ay naglaan ako ng panibagong plano para sa aming dalawa. Blake didn't even call me since he left yesterday. I left a note above the table beside our bed, at umaasa ako na pag uwi niya ay agad niya iyong makita at mabasa nang sa ganon ay hindi mag tagumpay ang mga tao sa likod ng mga pangyayaring ito. I sighed and stop when I'm at the middle of the airport. Inikot ko ang aking paningin nang hindi ginagalaw ang aking ulo. Maraming tao sa loob ng airport, at sa dami ng taong iyon ay sana makita ko kahit anino man lang ni Blake. Sa kalagitnaan ng pagmamasid ay na
Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nakatulog. Basta isang araw ay nagising na lamang ako sa loob ng isang silid na halos puti lahat ng kulay ng dingding. Naningkit pa ang mga mata ko nang nasilaw ako sa liwanag na nagmulula sa ilaw na nakatapat mismo sa aking mukha. Lumingon ako sa tahimik na paligid. Wala akong kasama. Nasaan si Eva? Unti unti ay nanumbalik sa akin ang mga nangyari sa airport. Niyakap ko nang mahigpit si Eva nang nakitang may nakatutok na baril sa kanya at siniguradong ako ang matatamaan ng bala kung sakaling pumutok iyon, at base sa naaalala ko ay may narinig akong sunod sunod na putok ng baril bago ako mawalan ng malay! Sinubukan kong gumalaw at pilitin ang sariling bumangon mula sa pagkakahiga nang agad akong mapakislot nang maramdaman ang sakit mula sa aking likuran. Nanindig pa ang aking mga balahibo at tila mapigil ang aking hininga sa sobrang sakit niyon. Nasaan ba ako? Agad akong napabagsak sa kama nang hindi na nakaya ang sakit na naramd