Kabanata 4

3 weeks after that day, hindi na kami muling nagkita ni Console. Sa tuwing umaalis si Hope hindi muna ako sumasama dahil alam kong nakabantay siya. I just want to distance myself from him during that weeks.

For the past weeks, I realized that life is short so we need to take every chance to make everything possible. Napagdesisyonan kong umamin kay Console ngayong araw. Kung mare-reject man ako, it's okay at least I took the chance to confess my feelings.

Hindi ko na isinama si Hope dahil ang sarap nang tulog niya at ayoko siyang abalahin. It's already 10:00 am but she's still asleep.

I'm wearing simple high waisted jeans with a matching fitted long sleeves crop top. Nagsuot lang ako ng rubber shoes. I want to look simple. 

Nasa labas na ako nang condominium at naghihintay ng taxi. Hindi ako gumamit ng kotse dahil hindi ako marunong magmaneho. While waiting, I look around and I saw a small park situated in front of the condominium. 

My brows wrinkled when I saw a child crying while sitting on the wooden bench. Naglakad ako papunta sa direksiyon nito para tignan siya. Tumingin ako sa paligid upang tignan kung may kasama siya and I think she's all alone dahil wala naman akong nakitang iba maliban sa kaniya. 

I slowly walk towards her position. 

“H-Hi. Are you lost?” alanganing tanong ko.

Tumigil siya sa pag-iyak at sumulyap sa akin. I smiled at her before sitting next to her. I panicked when she sobs again. Tinakpan niya ang mukha niya para muling umiyak. 

I touch her face so she can face me. I don't know what to do. Hindi ako sanay na magpatahan ng bata dahil wala naman akong kapatid at walang bata sa pamilya namin. I don't have any idea.

“Shh. Bakit ka umiiyak? Tell me, little girl.” 

Niyakap ko nalang siya dahil hindi ko alam ang gagawin. 

“N-Natatakot po a-ako, Ate pretty.” She sobbed. “H-Hindi ko po alam kung p-paano umuwi s-sa house n-namin.”

Napakunot-noo ako. How did she got here? 

I stared at her face. Her beautiful hazel eyes were familiar. I remembered someone but I can't figure out who it was. Basta may kamukha siya.

Hindi ko na pinagtuunan nang pansin iyon at nagtanong nalang.

“How did you got here? I mean sino kasama mo?”

Medyo tumahan na siya ngayon. She looked at me in the eyes. Her cheeks were a little bit red because of crying. 

“A-Ako lang po. T-Tumakas po a-ako sa bahay eh.”

“But why did you did that?” 

Tumingin siya sa'kin at napakurap.

“Gusto ko lang po mamasyal. Hindi na po kasi kami ipinapasyal ng kuya ko. Lagi po siyang busy.”

I understand now. She went here alone just to have fun.

Naalala ko tuloy noong bata pa ako. I always want to explore and play outside but my mom forbids. Gusto niya sa loob lang ako maglaro mag-isa kaya minsan dinadalaw nalang ako ni Hope para makipaglaro, habang Si kuya Lucky naman binabantayan lang kami.

Hindi ko manlang naranasang maglaro ng tumbang preso o tagu-taguan dahil pang mahirap lang daw iyon. I didn't even know the taste of dirty ice cream because mommy said it's dirty from the name itself and we must not eat it ever. Sa ganitong ideya ako namulat at namuhay. 

“Uhm, nasaan ba ang kuya mo? I will bring you to him,” I asked. 

I can send her to him so he can bring her home safely. Hindi ko naman alam bahay nila at hindi rin alam ng bata kung paano pauwi. 

Hinila ko siya paalis but suddenly stopped when I remember I didn't know where her brother is. 

Huminto rin siya sa paglalakad at bumitaw sa pagkakahawak ko. She gets something in her short's pocket. Inabot niya iyon sa akin. It's a sheet of paper. Binuklat ko iyon at binasa ang nakasulat.

“Para saan 'to?” tanong ko. 

“Address po iyan kung saan nagwowork si kuya. Nakita ko po 'yan sa papers niya tas kinopya ko po. Mahilig po kasi akong mag collect ng mga address kasi pangarap ko pong libutin ang mundo,” paliwanag niya.

Her eyes twinkled while saying those words. She wants to travel huh? Napakatalinong bata nito. 

“I want to travel too! Pareho pala tayo, little girl,” masayang ani ko. “But why you didn't write the address of your house instead of this?”

Nagtataka lang ako kung bakit 'yong address nila hindi niya sinulat.

Kumunot ang noo niya sa tanong ko. “Bakit ko pa po isusulat, ate pretty? Hindi naman po ako magtatravel sa house namin,” she said, innocently. 

Napamaang ako saglit at kapagkuwan ay natawa sa sinabi niya. Tiningnan ko ulit ang address at buti na lang ay alam ko. 

“Nevermind. What's your name, little girl?” I asked. Kanina ko pa siya kasama pero hindi ko pa naitanong ang pangalan niya.

“Leanna po. 8 na po ako.” Pinakita niya ang mga daliri. “Anong name mo po, Ate pretty?” 

Her adorable cheeks make me want to pinch her. She's so cute. 

“Uhm, you can call me Ate Fortunate. Let's go! Ihahatid na kita sa kuya mo.”

Sumakay kami sa taxi papunta sa address na binigay ni Leanna. Masayahin siyang bata at ang dami na ng na kwento niya sa'kin. 

Nang nakarating kami ay agad ko siyang inalalayan pababa ng sasakyan. Nandito kami ngayon sa harap ng isang restaurant. Katamtaman lang ang laki nito ngunit hindi magpapatalo sa mga sikat na kainan.

“Kuya!”

Agad na napabaling ang tingin ko sa sinasabing kuya ni Leanna. My heart stops beating the moment I saw who it was. Tatlong linggo na ang nakalipas pero gano'n pa rin ang epekto niya sa sistema ko.

“Leanna? Anong ginagawa mo rito? Bakit kayo magkasama?” Confusion was visible on his voice.

I took a peek at him through the corner of my eye. He's wearing a uniform suited for a waiter. I think he's working here and still on duty.

Hindi ako nakapagsalita. I'm too stunned to speak or move upon seeing him. This shouldn't be possible. 

“K-Kuya--”

I cut her words. I glanced at him and speak.

“She escaped. I-I saw her in the park near the condominium. She was crying and all alone. I-I brought her here so you can bring her home with you.” I tried hard not to stutter in front of him.

He didn't say anything. He just stared at me. Pahapyaw niya akong tinitigan mula ulo hanggang paa. Why? What's wrong with him? Maayos naman ang suot ko ngayon kaya wala siyang dapat ikairita. 

Napasuklay ako sa buhok bago umiwas ako nang tingin sa kaniya at ibinaling nalang iyon sa kapatid niya. Pakiramdam ko ay natutunaw ako sa klase ng titig niya.

Lumuhod ako sa harap nito. “Uhm, will you be fine here, little girl? If yes, I'll go ahead,” malambing na tanong ko.

She pouted cutely. “Aalis ka na po, ate pretty? Puwede po bang dito ka nalang muna? May work pa po si kuya eh. Alone po ako ulit.”

Napa-isip ako sa sinabi niya. 

“Puwede mo siyang samahan o isama. Wala ka bang gagawin? Baka maabala ka,” I heard him said. 

My heart throbbed rapidly due to unfamiliar feeling just by hearing his words. Buti nalang nakatalikod ako sa kaniya kaya pasimple kong hinawakan ang dibdib ko. What's this? Ano ang nangyayari sa'kin? Gusto ko lang siya diba? No. I'm not yet inlove with him!

Dahan-dahan akong humarap sa puwesto niya. Walang emosyon ang kaniyang mukha habang nakatitig sa akin. 

I nibbled on my lower lip. ”Ah, s-sure. Ipapasyal ko nalang siguro muna siya habang may trabaho ka pa.”

He nodded. Lumapit siya kay Leanna at hinalikan ito sa noo. 

“Mag-iingat kayo. Bumalik kayo bago mag alas singko.” Bumaling siya sa'kin. “Puwede ko bang makuha number mo para matawagan kita mamaya pagkatapos ng out ko?”

Napakurap ako sa sinabi niya.

Number ko? I immediately get my phone from my bag and lend it to him. 

He just stared at my phone. My brows wrinkled when he immediately gave it back. Paano niya makukuha ang number ko?

“Memorized,” aniya. 

Huh? That fast? Sa huli ay napatango nalang ako.

“Let's go, little girl.”

Kumapit ang maliit niyang kamay sa palad ko at hinawakan ko iyon nang mahigpit.

Naglakad kami papunta sa malapit na mall dito sa area nila. Nakita ko pang kumaway si Leanna sa kuya niya. I glanced at the back. I saw him talking to a girl who was smiling widely at him. I looked away when he gazed at our direction, probably...at me. 

Pumasok kami sa Ayala Mall, Vertis North. Leanna let go of my hold and walk happily. Happiness stirred in her eyes. Napangiti ako habang nakatingin sa kaniya.

I always dreamed to have a sister or brother. Malungkot mag-isa dahil sila mommy palaging busy sa trabaho. We didn't even have a family bonding ever since. 

It's around 12 when we decided to eat. Leanna chose to eat in the popular fast food restaurant. First time kong makapasok sa ganitong kainan. Isa rin 'to sa gusto kong kainan dati noong bata pa ako pero ayaw ni mommy. Pang mahihirap lang daw 'to.

Ang dami kong gustong gawin noon na hindi ko nagawa dahil sa pagbabawal ni mommy. Si daddy naman go with the flow lang. Hindi siya istrikto hindi rin maluwag. 

I let the cashier picked the delicious food for us since I have no idea about this.

“Hindi ka pa po ba nakakakain dito, ate pretty?” she curiously asked. 

I laughed awkwardly. “Nope. Ikaw?”

“Opo! Lagi kaming dinadala ni papa rito pag suweldo niya. Masarap po itong spaghetti nila at chicken. Tikman niyo na po oh!” She handed me the plate.

Kinuha ko iyon at tinikman. 

“Hmm, masarap nga.”

I hummed after tasting it. She laughed cutely at my reaction. Nagtawanan kaming dalawa at nagkulitan.

Pagkatapos naming kumain ay pumunta kami sa Tom's world. We played different games. We even did the picture taking. I became happy with these simple things. Hindi naman kailangan maging marangya para maging masaya sa buhay. Simple things will do.

We're walking now in the street while holding the stitch stuff toy. Akala nga niya napanalunan ko doon sa claw machine but little did she know, I bought it. I don't know how to play that game so I did this. Tuwang-tuwa siya habang malambing na niyakap iyon. 

I hold her hand while we're walking. Hindi pa rin tumatawag ang kuya niya. Siguro 'di niya pa out.

 

“Baby, how's your Kuya as a brother to you? Mabait ba siya?” 

“Mabait po si Kuya. Lagi po siyang nagwo-work para raw may pambili ng pasalubong sa'min!”

Napangiti ako. “Talaga? Hindi ba siya m-masungit?” 

Kumunot ang noo niya.

“Hindi po! Ang bait-bait nga po ni Kuya e. Lagi niya po akong niki-kiss dito oh!” Tinuro niya ang kaniyang noo. “Tapos niyayakap niya po kami lagi ng kapatid ko!” 

Even though his always moody towards me, I know he is a good brother. Sa katotohanang 'yon, mas lalo akong humahanga sa kaniya. 

Hindi naman niya siguro mahahalata na interesado ako sa kuya niya. I'm curious about him. Dapat maging maalam ako sa mapapangasawa ko. Kinagat ko ang labi para pigilin ang ngiti. Kapag nalaman niya ang naiisip ko ngayon baka bugahan ako ng apoy no'n.

“May g-girlfriend ba ang kuya mo?" 

Console said he's single pero hindi ako naniniwala. An attractive man like him would never stay single. Maraming babae ang magpapakita ng motibo sa kaniya na sigurado akong magugustuhan niya rin. 

Ipinulupot niya ang kaniyang braso sa laruan. Tumulis ang kaniyang nguso bago magsalita.

“Ate pretty, wala pong girlfriend si Kuya.” saglit siyang nag-isip. “Pero may isang girl friend po siya, si Ate Aga. Bakit niyo po pala tinanong? May gusto po ba kayo sa kuya ko?” nalilito niyang usal.  

I felt my cheeks heated because of embarrassment. Umiiwas ako nang tingin at nagkunwaring may tinitingnan sa cellphone. Hindi ko rin napigilang mag-isip kung sino 'yong sinasabi niyang ate Aga.

Girlfriend siya ni Rius? 

“Ah, hindi 'no! Ang tagal ng kuya mo 'no? It's already 5:45 pm.”

Tumingin ako sa paligid at may nakita akong upuan.

“Upo muna tayo ro'n.” 

Sumunod naman siya. Kinuha ko sa kaniya ang stuffed toy at inilapag sa upuan. I get a handkerchief on my bag to wipe her face. May kaunting dumi na naiwan sa mukha niya. She looked at me with her innocent face. Napatingin ako sa mata niya. It has a resemblance with Console's eyes. Kaya pala pamilyar ang mga mata niya noong una ko siyang nakita.

“Ang ganda,” wala sa sariling turan ko.

Her eyes twinkled. “'Yong eyes ko po?” 

Tumango ako.

“Alam niyo po ba, sabi po ni papa same raw kami ng eyes ni mama. Pero hindi ko pa po siya nakikita,” malungkot niyang saad. 

Akmang magtatanong ako pero isang boses ang narinig ko. 

“Nandito lang pala kayo. Tinawagan kita pero 'di ka sumasagot.” His baritone voice echoed.

Napalingon ako sa bagong dating. He's only wearing a black shirt and sweat pants. He looks handsome with his simple outfit. Ang sarap niyang yakapin.

Kinuha ko ang cellphone ko para icheck. 5 missed calls. Naka silent pala iyon kaya 'di ko narinig.

“S-Sorry. Naka silent pala.”

Tumango lang ito nang hindi sumusulyap sa akin. 

His eyes darted at her sister. Bigla kong naalala ang plano ko kaya muli akong humarap sa kaniya.

“Uh, Sole... Can we t-talk?” 

Bumaling siya sa'kin. “What?” 

“M-May sasabihin lang sana ako. Is it okay?” 

This is my only chance. Baka sa mga susunod na araw hindi ko na siya makakausap pa.

My heart almost jump when he nodded. Napangiti ako ng malaki at napakagat labi. Ang mapanuri niyang mata ay nakatutok na ngayon sa aking labi. 

Leanna was still sitting in the chair, a bit far from us. She's busy playing with the stuff toy.

Tumikhim ako  “I just want to say that I like you,” walang paligoy-ligoy na saad ko.

Napapikit ako pagkatapos sabihin iyon. I heard him chuckled.

Muli ko siyang sinulyapan.

Tumaas ang sulok ng kaniyang labi. “Talaga?” 

Paulit-ulit akong napatango. I smiled with confidence. “Yes.” 

Tumango siya. Amusement was evident on his face but it immediately vanished.

He smirked. “Ako hindi.” 

Napaatras ako sa narinig. I'm already expecting this to happen pero masakit pala. I played with my fingers because of embarrassment. Naramdaman ko rin ang unti-unting pagkirot ng puso ko. I hate you for being so honest, Fabroa! 

Muling umangat ang tingin ko sa kaniya. He looked at me blankly. Tumaas ang kilay niya bago tuluyang umiwas nang tingin. 

Tumayo si Leanna at lumapit sa kuya niya. I saw him smiled at her. I almost gasp when his dimple on the left cheek showed. Ang lalim! Ngayon ko lang iyon napansin. It looks good on him. Mas lalong lumakas ang karisma niya. 

My heart throbbed rapidly when he gazed at me again. I don't know what to do. Agad ko iniwas ang tingin ko sa kaniya at nagkunwaring nagtitipa sa cellphone. 

Gosh! I just got rejected. And it hurts. Pero hindi ako susuko. Magustuhan mo rin ako, Fabroa!

“Salamat nga pala. Mauuna na kami.”

Leanna walks towards me. Bahagya akong nagulat sa pagyakap niya sa hita ko.

“Thank you, ate pretty. Ingat ka po.”

She kissed my cheeks. Napangiti ako bago lumuhod at niyakap siya pabalik. 

“Take care, little girl. Wag ka nang aalis mag-isa ha. Be good.”

Tumango ito at ngumiti bago lumapit sa kuya niya. 

I looked at him and nodded. Tumalikod na ako at nagsimulang maglakad paalis. 

“Buti nalang walang ibang nakarinig. He just made my heart broke!” bulong ko sa sarili.

Nagpatuloy ako sa paglalakad kahit 'di ko alam kung saan ako pupunta. This is the first time I'm going somewhere alone. Nasanay akong may makasama palagi. I'm dependent on kuya Lucky and Hope. Sa totoo lang hindi ko kayang mag-isa. I'm afraid to be alone. 

Napalingon ako sa paligid at napagtantong madilim na pala. The moon is already visible when I look up.  

Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ang munting boses ni Leanna.

“Ate pretty!”

Agad akong humarap sa kanila. Kumunot ang noo ako. Akala ko ba uuwi na sila?

“Ihahatid na kita.” 

Natigilan ako dahil sa sinabi niya pero lihim na napangiti. Pampalubag loob ba 'to? I sighed before nodding at him.

Ihatid mo ako kung gano'n. Kahit 'di ka na umuwi at sa amin ka na rin tumira. Pero sisiguraduhin ko na balang araw, sa iisang bubong nalang tayo nakatira.