Mag-log inShare
Kabanata 34
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56“Do you need something? Or do you already want to sleep?”
He was brushing my hair gently while I'm leaning on his chest. We're now here in his condo. Nagpaalam ako kay Mommy na rito ako matutulog ngayong gabi.
“Hmmm, nothing."
Umalis ako sa pagkakasandal sa dibdib niya at humarap sa kaniya. I touched his cheeks with both of my palms and stared at his luscious lips. Nakaawang iyon at namumula. Napalunok ako bago inangat ang tingin sa kaniyang mata.
I caught him staring at my lips as well. His jaw clenched and looked away from it. His Adam's apple protruded and cursed.
“Kiss me,” I uttered.
Hinawakan niya ang baywang ko at bahagya akong inilayo.
“Stop it, Fortunate," mariing banta niya.
Sa halip na makinig, hinawi ko ang kamay niya at muling l
Kaugnay na kabanata
A Blissful Grief Kabanata 35
Nagsimulang mamuo ang galit sa puso ko. Halos mandilim ang paningin ko nang makita kung paano yakapin ng lalaki ang pinsan ko.Kaya pala hindi niya ako pinuntahan kasi abala siya sa ibang babae.Mabilis akong naglakad papalapit sa kanila. My breathing hitched. Bumilis ang tibok ng puso dala nang matinding galit at panibugho. Para akong papatay sa klase nang nararamdaman ko. Noon pa man ay labis na akong nasasaktan sa tuwing nakikita silang magkasama.Hindi nila napansin ang paglapit ko dahil abala sila sa yakapan.Ang nanginginig kong kamay ay mabilis na hinablot ang buhok ng pinsan. Napasigaw siya sa sakit at napahiwalay nang yakap kay Rius.“Malandi ka!” nanggagalaiting sigaw ko.Muli siyang napasigaw nang higpitan ko ang pagkakahawak sa buhok niya. Halos hindi ko na makilala ang sarili. Pakiramdam ko ay hindi
A Blissful Grief Kabanata 36
I lied... I lied about everything I said to him. Those words were just a cover up to my pain.Sinabi ko ang mga salitang iyon nang masaya pero durog na durog ako sa loob. My heart was aching painfully to the point that I just want to stop it from beating to suppressed myself from feeling the pain.Above all, I didn't regret saying those words. Hindi ko pinagsisihan ang ginawa ko dahil alam kong masaya na siya ngayon. It's for him afterall.“Good morning ladies and gentlemen. It is my pleasure to welcome you aboard on behalf of Trinity Airlines with service to Milan, Italy with continuing service to our destination, Philippines,” I announced.This is my last flight for the month. Sa susunod na buwan ay magli-leave ako. Nakakapagod din pala kung sunod-sunod ang flight.“Foodtrip tayo pagdating sa Pilipinas! Nakakamiss iyong street foo
A Blissful Grief Kabanata 37
“Kumusta ka na? Halos dalawang taon ka ring wala,” panimula niya.She's looking down at the sea. Walang emosyon ang kaniyang mukha.“I'm doing good. Higit na mas masaya ang buhay ko kumpara noon,” ani ko. Nanatili akong nakatitig sa kaniya.She slowly gazed at me. “Nagsisisi ka ba sa naging buhay mo noon?”Agad akong napailing.“Hindi. Ang buhay ko dati ay parte ng buhay na mayroon ako ngayon. That life gave me a wonderful lessons that was deeply buried in my heart.” Bahagya akong napangiti. “How about you?”Kahit hindi niya sagutin, alam kong masaya na ang buhay niya. She's living in a perfect with him.“Kung iniisip mong masaya ang buhay ko, nagkakamali ka. After the incident, my life became worse.” Pagak siyang tumawa.
A Blissful Grief Kabanata 38
Tulala akong nakatitig sa kawalan habang binabantayan si Hope sa hospital. Isinugod siya nang umatake ang sakit niya habang nag-uusap kami sa tabi ng dalampasigan.Akala ko masaya na ang buhay ko. Akala ko okay na ako.I couldn't even process the information gathered. Hindi ko lubos maisip na wala na ang taong gabi-gabi kong pinagdarasal na muling makita.Ang daya mo, Kuya! Ang daya-daya mo!Napayuko ako at tahimik na napaluha. Namamaga na ang mga mata ko sa kakaiyak.“Excuse me. Ikaw ba ang kamag-anak ng pasyente?”Napalingon ako nang magsalita ang doktor. Mabilis akong tumayo at tumango.“Ako nga po. K-Kumusta na po siya, Doc?”He sighed.“She's fine for now but she needs to undergo chemotherapy. Kumakalat na ang leukemia ce
A Blissful Grief Kabanata 39
Napahigpit ang paghawak ko sa papel dahilan para makusot iyon. Sa bawat letrang nadadaanan ng aking mga mata, sumisikip ang dibdib ko.Dear brat,It's been a while since we saw each other. Matagal-tagal na rin pala bago tayo noong huli tayong nagkasama. And it's okay because you are doing fine. I'm so proud of you.Gusto ko lang malaman mo na hindi ako nagsisisi sa ginawa ko. You deserve to live, you deserve my heart.Ingatan mo ang puso ni Kuya, ha? I gave that to you because you deserve it. Karapat-dapat kang mabuhay. Marami ka pang gagawin sa mundo. You still have a long way to go. Kasabay nang pag-iingat mo sa puso ko ay ang pag-iingat sa sarili mo.You have done much, brat. Iniwan na kita dahil kaya mo nang mag-isa. I'm immensely grateful that you already know how to stand alone. And I'm so proud of you.Walang ibang
A Blissful Grief Kabanata 1
Mula sa bintana ng aking kuwarto rito sa mansiyon ng mga Dilema, pinagmasdan ko ang pagsikat ng araw. I'm blessed to see another day and I will be forever grateful. Bawat segundo ay mahalaga dahil hindi natin alam kung kailan tayo mawawala. Footsteps slowly creaked on every step of the stairs. I heard the bedroom door handle turns slowly as he entered. Naramdaman ko ang mga mabibigat niyang hakbang papalapit sa puwesto ko. I tried to hold back the smile on my face when I felt his arms wrapped around me from the back but I failed. “Hey!” asik ko. He chuckled softly, “You okay?” “Of course!” I tilted my head when he placed his chin on my shoulder. “Uhuh. How about jet lag?” Umiling lang ako. I'm just fine. I'm feeling better after the flight yesterday. Hindi naman gano'n katagal bago ako nakarating dito sa Pilipinas.
A Blissful Grief Kabanata 2
“Do you like it?” tanong niya habang nakangisi. Hindi ako makapaniwalang humarap sa kaniya. He's still smirking while watching my reaction. Hindi ko mapigilang hindi magduda dahil sa ngising nakapaskil sa labi niya. “P-Para sa'kin 't-to?” Pinagmasdan ko siyang mabuti at nanliit ang mga mata ko. “No. Maybe you were just pranking me.” His face turned serious. “This is for you, brat. Ayaw mo?” Unti-unting gumuhit ang ngiti sa labi ko. Muli kong iginala ang paningin sa loob. I want to scream with happiness because he surprised me with my dream music room. I love singing ever since kaya gustong gusto ko magkaroon ng ganito but my mother doesn't want me to have one. Music instruments were already complete and everything was fitted inside. Using white, black, and gray colors on the walls is a good thing paired with wooden flooring. Instead of a plain ceiling, different l
A Blissful Grief Kabanata 3
God knows how happy I am because of Hope's come back. I will not be alone again every time Kuya Lucky leaves out of the country. Nandito kami ngayon sa condo. Lumipat agad ako kahapon. Ako lang sana ang pupunta rito pero nagpumilit si Hope na sumama. She even threatened her witch mother that she will never come to their house if she will disagree. I can't believe her guts for doing it. Baliw na conyo. We decided to apply the other day instead of doing it today. Magpapahinga raw muna kami rito. “Gosh! I'm so pagod na,” she mumbled before lying on the bed. Tumingin ako sa kaniya habang kinukuha ang mga gamit ko sa maleta. “You can sleep now if you want. Wala ka naman na sigurong gagawin.” I glanced at the wall clock. It's already 9:00 pm. Nakaramdam na rin ako nang antok. “Not yet. I want to kausap you pa.” She yawned.
Pinakabagong kabanata
A Blissful Grief Kabanata 39
Napahigpit ang paghawak ko sa papel dahilan para makusot iyon. Sa bawat letrang nadadaanan ng aking mga mata, sumisikip ang dibdib ko.Dear brat,It's been a while since we saw each other. Matagal-tagal na rin pala bago tayo noong huli tayong nagkasama. And it's okay because you are doing fine. I'm so proud of you.Gusto ko lang malaman mo na hindi ako nagsisisi sa ginawa ko. You deserve to live, you deserve my heart.Ingatan mo ang puso ni Kuya, ha? I gave that to you because you deserve it. Karapat-dapat kang mabuhay. Marami ka pang gagawin sa mundo. You still have a long way to go. Kasabay nang pag-iingat mo sa puso ko ay ang pag-iingat sa sarili mo.You have done much, brat. Iniwan na kita dahil kaya mo nang mag-isa. I'm immensely grateful that you already know how to stand alone. And I'm so proud of you.Walang ibang
A Blissful Grief Kabanata 38
Tulala akong nakatitig sa kawalan habang binabantayan si Hope sa hospital. Isinugod siya nang umatake ang sakit niya habang nag-uusap kami sa tabi ng dalampasigan.Akala ko masaya na ang buhay ko. Akala ko okay na ako.I couldn't even process the information gathered. Hindi ko lubos maisip na wala na ang taong gabi-gabi kong pinagdarasal na muling makita.Ang daya mo, Kuya! Ang daya-daya mo!Napayuko ako at tahimik na napaluha. Namamaga na ang mga mata ko sa kakaiyak.“Excuse me. Ikaw ba ang kamag-anak ng pasyente?”Napalingon ako nang magsalita ang doktor. Mabilis akong tumayo at tumango.“Ako nga po. K-Kumusta na po siya, Doc?”He sighed.“She's fine for now but she needs to undergo chemotherapy. Kumakalat na ang leukemia ce
A Blissful Grief Kabanata 37
“Kumusta ka na? Halos dalawang taon ka ring wala,” panimula niya.She's looking down at the sea. Walang emosyon ang kaniyang mukha.“I'm doing good. Higit na mas masaya ang buhay ko kumpara noon,” ani ko. Nanatili akong nakatitig sa kaniya.She slowly gazed at me. “Nagsisisi ka ba sa naging buhay mo noon?”Agad akong napailing.“Hindi. Ang buhay ko dati ay parte ng buhay na mayroon ako ngayon. That life gave me a wonderful lessons that was deeply buried in my heart.” Bahagya akong napangiti. “How about you?”Kahit hindi niya sagutin, alam kong masaya na ang buhay niya. She's living in a perfect with him.“Kung iniisip mong masaya ang buhay ko, nagkakamali ka. After the incident, my life became worse.” Pagak siyang tumawa.
A Blissful Grief Kabanata 36
I lied... I lied about everything I said to him. Those words were just a cover up to my pain.Sinabi ko ang mga salitang iyon nang masaya pero durog na durog ako sa loob. My heart was aching painfully to the point that I just want to stop it from beating to suppressed myself from feeling the pain.Above all, I didn't regret saying those words. Hindi ko pinagsisihan ang ginawa ko dahil alam kong masaya na siya ngayon. It's for him afterall.“Good morning ladies and gentlemen. It is my pleasure to welcome you aboard on behalf of Trinity Airlines with service to Milan, Italy with continuing service to our destination, Philippines,” I announced.This is my last flight for the month. Sa susunod na buwan ay magli-leave ako. Nakakapagod din pala kung sunod-sunod ang flight.“Foodtrip tayo pagdating sa Pilipinas! Nakakamiss iyong street foo
A Blissful Grief Kabanata 35
Nagsimulang mamuo ang galit sa puso ko. Halos mandilim ang paningin ko nang makita kung paano yakapin ng lalaki ang pinsan ko.Kaya pala hindi niya ako pinuntahan kasi abala siya sa ibang babae.Mabilis akong naglakad papalapit sa kanila. My breathing hitched. Bumilis ang tibok ng puso dala nang matinding galit at panibugho. Para akong papatay sa klase nang nararamdaman ko. Noon pa man ay labis na akong nasasaktan sa tuwing nakikita silang magkasama.Hindi nila napansin ang paglapit ko dahil abala sila sa yakapan.Ang nanginginig kong kamay ay mabilis na hinablot ang buhok ng pinsan. Napasigaw siya sa sakit at napahiwalay nang yakap kay Rius.“Malandi ka!” nanggagalaiting sigaw ko.Muli siyang napasigaw nang higpitan ko ang pagkakahawak sa buhok niya. Halos hindi ko na makilala ang sarili. Pakiramdam ko ay hindi
A Blissful Grief Kabanata 34
“Do you need something? Or do you already want to sleep?”He was brushing my hair gently while I'm leaning on his chest. We're now here in his condo. Nagpaalam ako kay Mommy na rito ako matutulog ngayong gabi.“Hmmm, nothing."Umalis ako sa pagkakasandal sa dibdib niya at humarap sa kaniya. I touched his cheeks with both of my palms and stared at his luscious lips. Nakaawang iyon at namumula. Napalunok ako bago inangat ang tingin sa kaniyang mata.I caught him staring at my lips as well. His jaw clenched and looked away from it. His Adam's apple protruded and cursed.“Kiss me,” I uttered.Hinawakan niya ang baywang ko at bahagya akong inilayo.“Stop it, Fortunate," mariing banta niya.Sa halip na makinig, hinawi ko ang kamay niya at muling l
A Blissful Grief Kabanata 33
Dahan-dahan kong pinihit ang pinto ng office ni Rius. I was about to speak when I saw something that made me stop. Napako ang mga paa ko sa kinatatayuan.Hope was hugging my cousin. Nakapulupot ang mga braso niya sa leeg nito habang nakahawak ang lalaki sa maliit niyang baywang.The scene was too romantic for a boss-employee relationship.I slowly stepped back and silently close the door to give them privacy. Kung war freak akong tao baka kanina ko pa sinabunutan ang pinsan dahil sa ginawang pagyakap sa fiancee ko... but thanks, God I'm not.May tiwala rin ako kay Rius at alam kong hindi niya ako magagawang lokohin. Magtitiwala ako dahil iyon ang hindi ko nagawa noong kami during college days.Dahil mamayang hapon ang flight ko, ilang oras pa akong mananatili rito kaya may time pa akong maglibot.Tinawagan ko si Haruto pero busy daw ito kompanya nila. Si Cassidy naman mamayang lunch pa raw makakapunta. Pan
A Blissful Grief Kabanata 32
After the scene at the airport, we decided to go to their house. Kami lang ang magkasama ni Rius dahil iniwan ko si Winslet kasama si Cassidy at Akiro.Sobrang saya ko sa unexpected proposal niya. Akala ko wala siyang balak na pakasalan ako because he was busy these past few days.“Nandiyan ba si Tito at Lucas ngayon?” I asked as we arrived in front of their house.Inalalayan niya akong bumaba sa sasakyan at agad na humawak sa baywang ko nang maglakad kami papasok. Nakangiti lang ako habang tinatahak ang daan sa bungad ng bahay nila.“Yeah. Are you excited to see them?” he asked.I nodded and smiled.Humigpit ang pagkakahawak niya sa baywang ko nang nasa tapat na kami ng pintuan.Bumukas ang main door nila at napasinghap ako nang makita ang loob no'n. It was a Spanish style
A Blissful Grief Kabanata 31
It's been a week since I accidentally heard their conversation. I don't know how to react after hearing that so I stayed in my room for the whole week to avoid interacting with Tita Loren. She tried to talk to me but I always say, “I'm not feeling well po, Tita. I will talk to you kapag okay na po ako” and she understands.Minsan nagi-guilty na ako sa ginagawa ko lalo na kapag nakikita ko ang malungkot niyang mukha.I sighed before going out of my room.“Good morning, Nana,” I said as I hugged her from the back.“Oh! Himala lumabas ka? Okay ka na ba?” Humarap siya sa akin at hinaplos ang buhok ko. I smiled cutely at her.“Nana, nasa'n po iyong anak niyo?” I whispered.Isang pinong kurot sa tagiliran ang natanggap ko mula
