Kabanata 8

Bumilis ang tibok ng puso ko. I became conscious about my voice even though I am good at singing. Nakakahiya pa rin kung siya ang kaharap ko. He's special!

I shyly look at him. “A-Ah, puwede bang wag nalang? Hindi a-ako marunong,” palusot ko. “Ikaw nalang kaya. I wanna hear you sing.”

Napakamot siya sa batok niya. I find him cute while doing it. Hindi ako sanay na gano'n siya umasta. 

I smiled unknowingly with his gestures. 

Tumigil siya sa pagkamot bago umayos ng upo. He started strumming the guitar again. 

“Woah, ohh. She's staring at me, I'm sitting wondering what she's thinking...”

Nagsimula siyang kumanta habang nakatitig sa akin. My mouth parted upon hearing him sing. I can't believe he's good at this too! Napakalamig ng boses niya. It makes me want to sleep. Para akong hinihele. 

Bagay talaga kami!

I'm just watching him sing. Hindi ko alam pero ang sarap pakinggan ng boses niya. Lumalabas ang emosyong hindi ko dapat maramdaman.

Ilang sandali akong nakatunganga sa kaniya ng hindi namamalayan.

Tumigil siya at ibinaba ang gitara sa mesa. Napakurap-kurap ako at umayos nang upo. I comb my hair using my fingers. Humarap ako sa kaniya at tumikhim.

“Y-You can sing well huh? Ang galing mo pala,” I said and smiled awkwardly at him. 

Umiling siya bago ngumiti. “Hindi masyado.”

“Anong title nang kinanta mo? I'm not familiar with it,” tanong ko.

“Mad. Actually ngayon ko lang kinanta 'yon. I just heard it from our neighbor.” He laughed lightly.

I noticed that he smiled so many times at this moment. kompara kanina hindi na siya masungit. I wanna often see this side of him. Naalala ko ang sinabi niya kanina. I want to know the reason behind it. 

“C-can I ask a q-question?” I asked nervously. 

I'm afraid that he'll get mad at me for being nosy. I'm just curious. Okay lang kung hindi niya sasagutin. I respect his privacy.

“Sure.”

“Why do you hate rich woman... l-like me?” saad ko. 

Tumingin ako sa kalangitan. The stars above multiply. Ang gandang pagmasdan.

“I don't really hate them personally. Pero ng dahil sa kayamanan, nasira ang pamilya namin kaya ayoko sa mga gano'ng tao. Naaalala ko lang ang mga nangyari sa masaya naming pamilya.” His voice became cold and serious. 

That caught my attention.

Napasulyap ako sa kaniya. I can't believe what he has said. Anong ibig niyang sabihin?

“B-Bakit?” I whispered.

He looked away. “I don't want to answer that question.”

Napatango nalang ako. I stared at him while he's looking down at his phone. The bridge of his nose is completely straight and tip pointed. His eyes were surrounded with awfully long and dark lashes. All about him screams perfection. That's why he has so many admirers in the University.

  

“It's already late, I need to go,” aniya niya at tumayo mula sa pagkakaupo. 

I stood up too. 

“A-Ah sige. Samahan na kita palabas.”

We went out of the music room. We walk towards the elevator after stepping out of my suite. Nakatingin lang ako sa baba habang naglalakad. He stopped walking before facing me. Bahagya akong nagulat sa ginawa niya dahilan para mauntog ako sa matigas niyang dibdib.  

I touch my forehead when it hurts a little bit. I heard him chuckled. 

Napanguso ako dahil doon.   

“Are you okay, Fortunate?” he teasingly asked. Nakita ko ang mapaglarong ngiti sa kaniyang labi.

Sumimangot ako. “Of course!”

He just laughed at my reaction. His dimple on his left cheek showed. I suddenly smiled when I remember how he called me earlier. He didn't call me 'miss' and I'm fine with it. 

“By the way... you called me using my name. W-Why?” I shyly asked. 

Worries filled his eyes. “Ayaw mo ba? Are you not comfortable with it?”

Agad akong umiling. “No! I-I mean it's okay if you'll call me with my name. You don't have to call me 'miss' or what anymore. We can treat each other as a friend.” or as a lover. Kidding.

He nodded and smiled. “Mabuti naman.”

He put his hands in his pocket before speaking. “Aalis na ako. Matulog ka na rin. May pasok pa bukas. See you tomorrow.”

“Yeah. Take care.” I glance at the student ID he was wearing. 

I read his name.

Console Valerius Fabroa. 4th year, College of Architecture.

I giggled at his name. Pati pangalan ang guwapo. Ang sarap mong angkinin, Mr. Fabroa.

“Goodnight, Fortunate.”

“Goodnight, Rius.” 

Bahagya siyang nagulat sa sinabi ko pero napangiti rin kalaunan. Gusto kong maging unique ang nickname niya, na kapag binanggit iyon ako ang maaalala niya.

I watched him enter inside the elevator. I waved my hands at his direction. Nang makababa siya ay nakangiti akong naglakad papasok sa unit ko. 

Our relationship has a progress!

Pagpasok ko sa loob ay natutulog na si Hope sa kuwarto niya. I went to my room and laid down on my bed. I closed my eyes to sleep with a smile on my face.

•••

“Fortunate!”

I heard someone shouted my name. Bumaling ako nang tingin sa taong tumawag sa pangalan ko. 

“Ikaw pala, Winslet,” nakangiting sabi ko. 

“Sabay na tayo. Pasensya na pala kung hindi ko nasagot tawag mo kahapon ha. Alam mo na working student, hays.” nag-aalalang sabi niya.

We're walking now in the hallway of UP towards our room. Medyo malayo pa kami.

“It's okay. I understand your situation, Win. My sudden call wasn't important though.”

Ako pa nga ang nahihiya dahil hindi pa naman kami magkaibigan tapos feeling close na agad ako. 

“Naks may nickname na agad ako hahaha. Pero salamat dahil naintindihan mo. Ang bait mo talaga.” She sighed. 

Tumango lang ako at ngumiti. Napatingin ako sa suot niyang damit. She's wearing a fitted yellow dress and white shoes that matched her skin tone. Morena rin siya katulad ni Agatha. She's beautiful too actually. 

“You're beautiful in your dress, Win. Bumagay sa balat mo iyong kulay,” I complimented her.

Napatingin siya sa akin habang nanglalaki ang mata.

“N-Nagagandahan ka rito sa damit ko?” hindi makapaniwalang tanong niya.

“Yeah.”

“Sa UK ko lang nabili ito. Babagay talaga dahil mura lang naman. Tsaka mga ganitong damit lang din afford ko. Ano ka ba, Fortunate.” She laughed.

Naguguluhan akong tumungin sa kaniya. “You bought that in the UK?” 

I thought she's poor?

“Oo! UK as in ukay ukay. Malamang hindi mo alam ito kasi anak mayaman ka. Index card nga isang libo binabayad mo. Jusko naloloka ako sa'yo, sis.”

Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Well, she's right. Wala akong barya no'ng araw na iyon eh.

“Ganito nalang... isasama kita sa ukay ukay pag may time ako para malaman mo. Wag kang mag-alala mura lang doon,” aniya. 

I nodded at her. Her words brought a smile to my face. Saglit akong napatitig sa kaniya. Sa madaling panahon napagtanto ko kung gaano siya kalakas bilang babae. I wish I am too. 

Nakarating kami sa room namin. Good thing our prof was late. I enjoyed talking with Winslet. She's very talkative and friendly. 

I saw Akiro entered our room. Kumaway ako sa kaniya nang magtama ang paningin namin. Agad siyang lumapit sa puwesto namin ni Winslet at umupo sa tabi ko.

“Akala ko late na ako. Ang aga niyo ah,” aniya.

“Hindi 'no. Kararating lang din namin ni Fortunate. Ikaw ba't ka late?” masungit na tanong ni Winslet kay Aki.

Nanlaki ang maliliit nitong mata. “Hoy bakit ka nagagalit diyan? Nanay ba kita?”

Isang hampas ang natamo niya rito. Nakangiti lang akong nanonood sa bangayan nila.

“Aray naman Winslet! Mapanakit ka talaga.”

Inirapan lang siya ng huli. Aki glance at me and smiled. Ngumiti ako pabalik sa kaniya. 

“Ang ganda mo talaga, Fortunate. Nakakainspired tuloy pumasok araw-araw kung ikaw lagi makikita ko.” 

Namula ang pisngi ko sa sinabi niya.

Hindi sinasadyang napatingin ako sa puwesto ni Winslet at nakita ko siyang nakatingin sa amin ni Aki. When she saw me glanced at her, she suddenly looked away. 

Napakunot-noo ako sa ginawa niya. Bakit?

Naagaw ang atensyon ko dahil sa impit na kilig at bulungan ng mga kaklase ko. 

“Hay grabe ang guwapo pa rin ni Kuya Sole.”

“Sinabi mo pa! Alam mo bang classmate pa rin sila ng ate ko hanggang ngayon?”

“Really? Ang swerte pala ng Ate mo!”

I heard what they're saying. I glanced at the door. I saw Rius standing there while holding his phone. Nakakunot ang noo nito na parang may nagawa itong mali sa kaniya. Anong ginagawa niya rito? 

“Excuse me.” Paalam ko sa dalawa. 

I didn't wait for their response and went to Rius's side. Dinig ko ang kalabog ng puso ko habang papalapit sa kaniya like my heart knows who it was beating for.

“Hey.” Napatingin siya sa'kin. 

Salubong pa rin ang kilay niya ng humarap sa akin. Hindi ko pinansin iyon at ngumiti lang nang malapad.

“Naiwan ang pouch mo sa kotse. Hinatid ko na baka importante,” aniya niya habang inaabot sa akin iyon. 

I smiled at him. “Thank you!”

Tumango lang ito bago humakbang paalis. 

Napasimangot ako. What's wrong with him again? Ang sungit-sungit na naman. I'm not even wearing revealing clothes right now para magalit siya. 

I'm about to go back inside when he spoke.

“Sino iyong katabi mo?” 

Natigilan ako.

My nose wrinkled. “Alin do'n?”

He cleared his throat. “Iyong katabi mong lalaki. The chinky one.”

Si Akiro? 

“U-Uh. Kaibigan ko... si Aki. Gusto mo ipakilala kita?”

He shook his head at sumimangot. “No need, wala naman akong pakialam.” galit niyang tugon. 

Bahagya akong natigilan at nakaramdam ng munting kirot sa puso. Kailan ka ba magkakapake sa mga bagay na may kaugnayan sa akin?

Ngumiti ako nang pilit. “O-Okay.” 

Naglakad na siya paalis. Nagmamadali na parang hindi niya na kayang tagalan pa na makasama. Ang saya naman namin kagabi ah.

Pumasok nalang ulit ako sa loob at ilang sandali lang ay dumating ang prof namin sa history. 

“Goodmorning, class! Hindi tayo magkakaroon ng lesson at discussion para sa araw na ito. I will just ask one question.” 

Naghiyawan ang ilan sa sinabi niya. Agad din naman silang pinatahimik.

“Who among you here is interested to join the university tour? Para sa mga hindi nakakaalam, it was made solely for all the freshmen out there. Since you're all Tourism Management students, this is essential for all of you. The decision was still in your hands, but I will give additional points for the first semester to those who will join.” Paliwanag niya. 

He looked around the room. “Mr. Lacsama, can you write the names of your classmates who were interested in joining? Don't worry, you can give it to me later after your next class. I'll go ahead. Goodbye, class!” 

Nakangiting lumapit sa akin si Winslet. Umupo siya sa tabi ko.

“Sali na tayo, Fortunate! Masaya raw iyon sabi ng Ate ko. Hindi lang 'yan, mag eenjoy na nga tayo may additional grades pa,” she said, cheerfully. 

Natawa rin ako sa sinabi niya. We called Aki and wrote our name on the list.  Nakakapanibago ang ganitong feeling na sumasaya ako kahit sa maliliit na bagay lang. True happiness was indeed priceless. 

Sumapit ang uwian at napagdesisyonan ko nang umuwi. I'm still here inside our room. Ako nalang ang naiwan dahil umalis saglit si Aki at nag-cr si Winslet.

I get my phone in my bag to check if mom or dad texted but sadly wala. Instead of their messages, nakita ko ang mensahe ni tita Loren. 

Hi, Aria! Can we have dinner tomorrow evening? Reply in this message if you have time:)

Hindi ko alam pero napangiti ako roon. She used to call me Aria back when I was a child until now. 

Agad akong nagreply sa kaniya. Free naman ako bukas kaya okay lang. Because of her message, my sadness suddenly subsided. 

Tumayo na ako at inayos ang mga gamit ko. Pagkatapos ay inayos ang sarili. Akmang maglalakad na ako palabas ng room nang may humawak sa pulso ko.

“Fortunate.”

Agad akong napatingin sa kaniya. He looked nervous and uneasiness was visible on his face. 

Napakunot-noo ako. “Oh Aki, ikaw pala 'yan. Bakit?”

“M-May sasabihin sana a-ako,” Kabado niyang turan.

“Ahm, what is it?”

Bumitaw siya sa pagkakahawak sa akin bago tumalikod sa puwesto ko. He took a deep breath before facing me again. 

Nanlaki ang mga mata ko nang hinawakan niya ang mga kamay ko dahilan para bahagya akong mapalapit sa kaniya.

“W-What are you d-doing, Aki?” naiilang kong tanong. 

I'm not comfortable with his hold. I don't know him that much. We just met a few days ago. Hindi ko rin masasabing masama siyang tao dahil ayokong maging mapanghusga. It's just... you know he's acting strange as of the moment. Very unusual. 

“Fortunate...”

“Uh, l-let go of my hands first, please.” mahinang pakiusap ko.

Napatingin siya sa kamay kong hawak niya. Ngumiti siya kaya bahagyang lumiit ang mga mata niya. 

“Oh! I'm sorry.” 

Agad niyang binitawan ang mga kamay ko pero gano'n pa rin ang puwesto niya. Medyo magkalapit kami. 

“Ahm, it's okay. Ano ba sasabihin mo?”

“Fortunate c-can I---” His words suddenly interrupted when we heard a voice outside.

“Fortu---”

I immediately glance at the door when Winslet entered. Natigilan siya saglit nang makita niya ang puwesto namin at bahagyang nagulat nang makita si Akiro sa harap ko. 

Agad akong lumayo sa kaniya. Humarap ako kay Winslet at ngumiti.

“Nandyan ka na pala, Winslet.”

Nanatili siyang nakatingin kay Akiro kaya lumapit na ako sa kaniya. I put my hand on her arm kaya naagaw ko ang atensiyon niya. 

Umayos siya nang tayo at humawak din sa kamay ko. She smiled at me but it didn't reach her eyes. 

“A-Ah oo nga! Nandito ka pa pala, A-Aki! Akala ko umuwi ka na? Ikaw ha may pinopormahan ka siguro rito sa UP 'no kaya ang tagal mong umuwi? Maganda at sexy siguro iyon katulad ng mga tipo mo,” pang-aasar niya rito.

Masungit na tumingin sa kaniya si Aki at umismid. “Tsk! Istorbo.”

Hindi ko narinig ang sinabi niya. I look at Winslet. I'm not sure but... I saw the pain in her eyes. Naramdaman niyang nakatingin ako sa kaniya kaya agad siyang ngumiti ng malapad.

“Hoy! Bakit? Anong tingin iyan?” she asked playfully and laughed.

Umiling lang ako bilang tugon at tumingin kay Akiro. Nakasimangot ang kaniyang mukha habang mariing nakatitig kay Winslet. 

“What is it again, Aki?” muli kong tanong ng maalala ko ang nais niyang sabihin.

“Forget about it. Next time nalang. I'll go ahead. Ingat sa pag-uwi,” he said before fixing his bag on his shoulder. 

He walked towards the door and slammed it loudly. She slightly flinched because of it. Ganoon din ako.

Umalis siya ng hindi sumulyap kay Winslet. I found it weird.  Mukhang galit yata si Akiro kay Winslet. Nakakapanibago.

“Did you fought?” Baling ko sa kaniya. 

Umiwas siya nang tingin sa'kin. “H-Hindi naman. B-Baka wala lang sa mood. Moody kasi iyon eh hehe.”

“Okay. He's kinda weird today,” I whispered.

“Hayaan na natin siya. T-Tara uwi na tayo, Fortunate. Nandyan na siguro iyong sundo mo. May work pa rin pala ako,” wala sa sarili niyang sabi. 

Tumango nalang ako. Naglakad na kami palabas ng university. She's quiet along the way. Ang weirdo nilang dalawa ni Akiro ngayon. 

Paglabas namin ay nakita ko ang kotse namin. I bid goodbye to Winslet pero hindi niya siguro narinig masyado dahil patuloy lang siya sa paglalakad habang nakayuko.

 

I sighed before I stepped into the car.