Kamuntik nang mag-file ng bankruptcy si Chelsea dahil mula nang i-take over niya ang boutique na iyon ay hindi man lang ito nakaka-recover. Napilitan na siyang magbenta ng ibang mga gamit para lang maisalba ang boutique.
Matagal na niyang pangarap ang makapundar ng sariling business. Hindi naman kasi gano'n kayaman ang pamilya nila. Isa sa mga naibenta niya ay ang singsing na nakita sa kwartong nireserba niya sa Majestic Inn, anim na taon na ang nakalipas.
Ayaw na niya sanang bumalik do'n pero tinawagan siya ng manager ng inn na personal niyang kakilala. May nakita raw kasi itong singsing sa loob ng kwarto. Iniisip kasi nitong baka engagement ring niya iyon.
Kinuha niya ang singsing at isinilid agad sa bulsa nang hindi man lang ito tinitingnang mabuti. Nakatuon kasi ang utak niya sa pangyayari sa kwartong iyon. Basta na lang niyang nilagay sa drawer ang singsing at hindi na sinilip pa sa loob ng anim na taon.
Nahalughog niya lang ito nang maghanap siya ng mga alahas na pwede niyang maibenta online. Hindi niya akalain na may bibili agad sa singsing na iyon kahit isang oras pa lang niyang nai-post ito.
Masayang napatitig siya sa halagang nakikita niya sa phone. Nai-transfer na ng bumili ang pera sa online account niya. Naisip niyang sobra-sobra pa ang halagang iyon sa kailangan niya.
Naalis lang ang mga mata niya sa hawak niyang cellphone nang biglang bumukas ang pinto ng boutique niya.
"Welcome..." Hindi niya natuloy ang pagbati nang makita ang lalaking pumasok sa loob.
The man who stepped in from the door was tall and straight, handsome and extraordinary, and exuded a noble aura in his every move.
Parang na-starstruck na nakatitig lang si Chelsea sa matangkad na lalaki bago niya nahanap ang boses uli, "Sir, who... who are you looking for?"
Ang boutique niya ay nagbebenta ng mga pambabaeng damit lamang kaya't sigurado siyang hindi ito pumunta roon para sa mga damit na binebenta niya, unless kasama nito ang nobya nito o kaya'y asawa. Pero ilang minuto na ang lumipas at walang ibang pumasok sa loob na babae maliban sa lalaking hindi inaalis ang tingin sa mukha niya.
"Are you Chelsea Rivera?" Baritono ang boses nito at kahit nagtatanong lang ay parang isa itong boss na may iniutos sa kanya. Hindi ito kumukurap habang nakatitig pa rin sa kanya.
"I... I am! And y-you are..." Hindi naman mapigilan ni Chelsea ang panginginig ng boses sa ilalim nang makapangyarihang titig na ibinibigay ng lalaki.
May kinuha ito sa bulsa nito at saka inilapit sa kanya ang kamay na may hawak na relo. Biglang nanlaki ang mga mata niya nang makilala ang singsing na hawak, "Is this yours?" Mababang-mababa ang boses ng lalaki pero may nahahagip siyang hindi mawaring emosyon habang tinatanong iyon sa kanya.
Napalunok siya.
Napatitig siya sa singsing, unconsciously ay napahawak siya sa leeg sa takot, napakurap-kurap pa siya dahil sa guilt na biglang naramdaman, "Y-yes, a-akin nga iyan."
"Ikaw ba ang babae sa room 112?" Muli ay hindi inaalis ni Zian ang mga mata sa babaeng nasa harap niya.
Bigla rin namang natigilan ang lalaki habang nanatiling nakatitig dito.
Was it really her that night?
Biglang bumalik ang ala-ala ni Chelsea sa lumipas na taon. Nag-flashback sa kanya ang mukha ni Jenna na lumabas sa kwartong binanggit ng lalaki.
Bakit ito tinatanong ng lalaki sa harap niya?
Without thinking too much, sa hindi niya mawaring dahilan ay biglang namutawi sa mga labi niya ang isinagot sa lalaki, "Of course it was me."
Matamang pinagmasdan pa rin siya nito.
"Keep this ring and don't sell it again. Gusto kong itama ang gabing iyon. I'm Zian Walton Escobar."
Mas lalong natuliro ang isip ni Chelsea nang marinig ang pangalang binanggit nito.
Zian Walton Escobar? Ang isa sa mga apo ni Conchita Escobar at tagapagmana ng mga Escobar?
"I-ikaw si Zian Escobar?" Napasinghap pa siya nang itanong iyon at halos himatayin.
Kahit sikat ang pangalan ng lalaki ay hindi kumakalat ang mukha nito sa mga pahayagan at kahit sa social media. Masyadong importante rito ang privacy kaya't agad na pinapatanggal ng lalaki ang mukha nito sa mga news kung sakali mang kumalat iyon. Ilang beses nang may nakasuhan na mga taga-media na basta-basta na lang nagpo-post ng mukha nito sa mga pahayagan. Nagsilbing leksiyon sa iba pa para huwag basta-bastang mag-post ng picture ng lalaki kahit saan.
"Give me your number." Inabot nito ang mamahaling phone na hawak para mai-save niya ang numero niya do'n.
Nanginginig ang mga kamay na kinuha ni Chelsea ang inabot na phone sa kanya. Napatitig siya nang may kalituhan sa lalaki. Hindi niya alam kung bakit biglang sumagi sa isip niya ang "gigolong" kinuha nila para kay Jenna.
Nakatitig din pala sa kanya ang lalaki na parang may mga katanungan rin sa mukha.
Paano'ng siya ang gigolo no'ng gabing iyon?
Bakit sinabi nitong itatama nito ang gabing iyon? Dahil ba iyon sa namagitan dito at kay Jenna? Iniisip ng lalaki na siya ang nakaulayaw nito?
Agad na may pumasok na plano sa utak niya para sunggaban ang kakaibang pagkakataon na iyon. Hinawakan niya agad ang braso ni Zian at agad na umiyak, "Hindi mo alam kung ano'ng hirap ang dinanas ko pagkatapos ng gabing iyon. Itinakwil ako ng pamilya ko dahil sa eskandalo, lalo pa at may mga larawan silang natanggap sa naganap sa atin sa kwartong iyon." Tuloy-tuloy na bumagsak ang mga luha sa mga mata niya.
Muntik pang may sumilay na ngiti sa mga labi niya nang makita ang guilt sa mukha ni Zian. Naramdaman niya ang masuyong paghagod ng kamay nito sa likod niya.
Sasakyan niya ang maling akala nito. Ito na marahil ang magiging sagot para umalwan nang tuluyan ang buhay niya.
Who knows? Baka maging Mrs. Escobar siya nang wala sa oras!
Narinig niya ang malalim na buntunghininga ng lalaki.
"I didn't mean to do it. I thought you were..." Hindi nito matapos-tapos ang sasabihin sa paghihirap ng kalooban.
"Just tell me everything you need from now on." Nag-dial ito sa phone na ibinalik niya rito. Narinig niya naman ang pagtunog ng phone niya. "Save my number," dugtong nito.
Maagap na tumigil siya sa pag-iyak at parang mahihimatay naman sa sobrang galak dahil sa narinig. Diyata't nilalapitan siya ng swerte dahil sa singsing na iyon. Wala sa loob na napahawak siya nang mahigpit sa singsing na inabot kanina ni Zian.
"I need to go now but you can call me anytime." Zian looked at Chelsea with deep eyes and turned to leave.
Painosente ang mukhang tumango-tango si Chelsea at sinundan ng tingin ang lalaking lumabas ng boutique. Nang mawala na ito sa paningin ay nakangising hinalikan niya ang singsing na hawak.
"Today's my lucky day!" Kulang na lang ay isigaw niya iyon sa sobrang excitement.
Sa likod ng isip niya ay ipinagdasal niyang hindi mapurnada ni Jenna ang magandang kapalaran niya sa ngayon.
Oh well, wala na siya sa Pilipinas, di ba? At hindi na iyon makakabalik ng bansa dahil itinakwil na ito ng ama nito.
Agad na nawala ang pag-aalala sa dibdib niya dahil sa naisip.
Sa loob naman ng sasakyan ay agad na napasandal si Zian. Hindi niya alam kung bakit imbes na matuwa at sa wakas ay nakita na niya ang babaeng hinanap sa loob ng anim na taon ay kabaliktaran ang nararamdaman niya. Bakit parang iba ang babaeng iyon sa babaeng laging nasa alaala niya? Why did he feel different? Or has she changed after six years? "Saan tayo, Zian?" Sinilip pa siya ni Arthur mula sa rearview mirror ng kotse. Kapag sila lang dalawa ay first name basis ito sa kanya. Anak si Arthur ng isa sa mga katiwalang matagal nang naninilbihan sa kanilang pamilya. Pinaaral nila ito at nang makatapos nga ay ito ang nagboluntaryong maging assistant niya kahit saan. Alam niyang may mga magagandang oportunidad itong natanggap na hindi na kailangan pang manatili sa pamilya nila para manilbihan. Siya mismo ang nagtulak sa lalaki na tanggapin iyon dahil hindi naman nila inoobligang magtrabaho pa sa kanila si Arthur, pero si Arthur ang nagpumilit na manatili sa kanila. Sa tingin niya a
"Yes! Wherever mommy goes, I'll go!" Kumikislap pa ang namimilog na mga mata ng batang lalaki habang sinasabi iyon na tumatalon-talon pa. Jenna couldn't help but stare at him in amazement. Sa tuwing tinititigan niya ang mukha ng anak ay hindi niya mapigilan ang kagalakan ng puso. Hindi pa rin siya makapaniwala na iniluwal niya ang batang iyon na may mala-anghel na mukha. "Okay, then let's pack up and go to the airport tomorrow afternoon." "Yeah!" Excited pa rin na tumango-tango ang anak niya habang patakbong tinungo ang kwarto nito para mag-impake ng mga gamit. Actually, nakaimpake na lahat ng mga gamit nila. Binibigyan niya lang ng pagkakataon na tingnan ng anak ang mga naiwang gamit at baka may mga gusto pa itong dalhin sa pag-alis nila, lalo na ang mga laruan nito. Sa dinami-dami kasi ng mga iyon ay imposibleng madadala nila ang lahat kaya't pinapipili niya lang ito sa mga iyon. Napabuntung-hininga siya. Pinalayas at itinakwil siya ng ama six years ago. Ilang taon siyang
"Hey po, do you know who my father is?"Mabilis na nilingon ni Jenna ang anak nang marinig ang boses nito. Hindi niya napansin na bumaba pala ito ng cart bago pa siya naglakad palayo sa mga lalaking sumalubong sa kanila sa airport."Xavier!" Agad na tawag niya rito sabay hawak sa kamay ng bata."Sorry," hinging paumanhin niya sa tauhan ni Mrs. Escobar."Mommy, I just-"Agad na kinarga niya ang anak nang parang ayaw nga nitong paawat sa kakatanong sa lalaki. Nagulat din siya dahil iyon ang unang beses na nagtanong ang anak tungkol sa ama nito sa ibang tao."Xavier, you cannot just ask anyone about your... d-dad, okay?" Halos ayaw pang lumabas sa bibig niya ang salitang "dad".Biglang lumungkot ang mukha ng bata."I thought they knew my dad because we're here in the Philippines already, Mom."Imbes na sagutin agad ang anak ay hinalikan niya ito sa noo. Hindi niya kasi alam kung ano ang isasagot dito. Alam niyang simula pa lang iyon at masusundan pa ang mga tanong nito lalo pa at nasa Pi
"Did you introduce yourself to Jenna already?" Kahit matanda na ang lola niya ay hindi pa rin maikakaila ang pagiging demanding at bossy nito sa tono ng pananalita.Kung naiiba lang ay siguradong manginginig na sa boses pa lang ng abuela.Kalmadong umupo si Zian sa swivel chair sa harap ng mesa ng lola."Well, I was about to, but I saw this little boy-""This cute kid?" Bago pa man niya natapos ang sasabihin ay may inilapag na picture ang matanda sa mesa.Natuon ang paningin niya sa malaking picture ng mestisong bata na nakangiti. Cute indeed.Wala sa loob na napangiti siya nang makita ang picture. Nang makita niya kasi ito sa airport ay hindi niya rin gaanong nakita nang lubusan ang mukha ng bata."Yeah, that kid. I bet he got his looks from his-""His father, I believe. Jenna doesn't have a mestiza look. She has this pinay beauty, and she looks gorgeous because of her morena look."Ipinagkibit-balikat niya lang ang sinabi ng lola niya pero hindi niya inaalis ang tingin sa picture n
First day niya sa trabaho sa araw na iyon. Mabuti na lang at malapit lang ang nursery school na nahanap niya para sa anak sa condo nila. Siya na ang naghatid kay Xavier at ang susundo naman sa anak niya mamaya ay ang stay out yaya na nirekomenda ng pinsan niyang si Kate.Alas otso ng umaga ang pasok ng anak at susunduin na ito ni Yaya Meding sa tanghali dahil ilang oras lang din naman ang pasok ng anak.Sa condo mananatili ang yaya ng anak hanggang sa pag-uwi niya galing sa trabaho.Alas nuebe ang in niya sa office at quarter to nine pa lang nang dumating siya. Agad na may sumalubong sa kanyang employee rin ng Glamour Fashion para ituro ang magiging office niya do'n.Laking gulat pa niya nang pumasok sila sa isang malaking opisina. Sasabihin niya sanang baka nagkamali lang ang babae ng pasok pero bago pa niya maisatinig iyon ay nakita nga niya ang pangalan niyang nakapaskil sa harap ng pinto.Jenna Alegria (Junior Designer)Nagpasalamat na lang din siya sa babae bago ito umalis. Excit
"Just wait in my office," sabay talikod na sabi ng babae."Wait, should't I be here also?" Pahabol na tanong niya bago pa man ito nakalayo sa kanya para bumalik sa loob.Nasa bukana pa rin kasi sila ng pintuan. Mabuti na lang at nasa bagong CEO na ng kompanya nakatuon ang atensiyon ng lahat.Nakataas ang kilay na humarap uli sa kanya ang babae."Why? Are you expecting an introduction as well just because you're new here?" Nakakaloko pa ang pagngiti nito sa kanya.Mula nang lisanin niya ang tahanan nila ay natuto na rin siyang maging palaban. Wala kasi siyang ibang aasahan na magtatanggol sa kanya at sa anak niya kundi sarili niya lamang. Naging masyadong mabait na siya dati at hindi maganda ang naging resulta no'n. Sa katunayan ang pagiging masyadong mabait pa nga niya ang dahilan kung bakit may kinimkim na galit ang dalawang taong itinuring niyang mga kapatid dati."I'm also an employee here, Miss Malnegro. I believe I should also be here welcoming our new CEO." Walang anumang sagot
Pilit na ibinubuka ni Jenna ang mga mata para makita nang maayos ang numero ng kwarto ng inn na iyon. Ipinilig pa niya ang ulo nang sa tingin niya ay naliliyo na siya habang nakahawak sa door knob para lang huwag mabuwal.Pumikit muna siya nang ilang segundo bago itinuong muli ang mga mata sa numero ng kwarto.Pinauna kasi siya ng kaibigan sa kwarto dahil nga lasing na siya. Ang sabi nito ay susunod na ito sa kanya pagkatapos nang ilang minuto. Sinamahan niya ang kaibigan na magpakalasing dahil brokenhearted ito. Hindi siya umiinom talaga pero dahil umiiyak na nakiusap sa kanya si Chelsea ay wala siyang nagawa kundi ang samahan nga ito. Hindi niya naman planong uminom pero pinilit siya ng kaibigan kahit tatlong baso lang daw.Tatlong baso nga lang ba ang nainom niyang alak? Bakit halos hindi na siya makatayo sa kalasingan?Bigla ay parang umiikot na naman ang paningin niya. Kung siya lang ang masusunod ay uuwi na siya sa bahay nila, kaso isa sa pakiusap ng kaibigan ay ang samahan ito
Isang linggo pagkatapos ng gabing iyon..."Hindi kita pinaaral sa mamahaling paaralan para lang tumanggap ng mga ganitong proposals at babuyin ang sarili mo! Kaya pala hindi ka humihingi ng tulong sa akin dahil sa iba ka humihingi ng pera! Gusto mong palabasin na kaya mong buhayin ang sarili mo nang hindi umaasa sa yaman natin kundi umaasa sa mga lalaking hayok sa laman!"Dumadagundong ang malakas na boses ng ama sa loob ng malaking bahay ng mga Alegria. Kaya pala pinag-day off ng ama ang mga maids nila at wala ni isa mang natira nang araw na iyon."D-dad... let me explain," kahit natatakot sa galit nito ay gusto niyang itama ang paratang ng ama."I don't need an explanation for these!" Bigla nitong itinapon sa mukha niya ang mga larawang hawak nito. Kumalat sa sahig ang hindi bababa sa sampung larawan na ayaw niya sanang tingnan.Nanginginig ang mga kamay na pinulot niya ang isang larawan. Isa iyong picture niya na wala siya ni isang saplot habang nakatalikod na nakahiga."Ni hindi k