Chapter 5

"SARADO na ang kaso. Wala na kaming magagawa riyan."

"Ganoon na lang 'yon? Hindi man lang kayo nag-effort na mag-imbestiga?"

"Miss- "

"Sinabi ko na sainyo na hindi basta-basta magpapakamatay ang kapatid ko!"

"Yeonna, tama na!" pagsaway ni Marco. "Umuwi na tayo!"

Hinawi niya ang kamay ng tiyuhin nang pinigil nito ang kanyang braso at saka galit na hinarap ang isa sa mga pulis na humawak sa kaso ni Yessa.

Kasalukuyang nasa police station ang dalawa. Sinamahan lang ni Marco ang pamangkin dahil nag-aalala ito.

Inilibing na sa araw na iyon si Yessa. Kaya emosyonal pa ang dalaga mula sa huling gabi ng burol nito. Nakaalalay naman ang lahat, pero hindi sapat ang naitutulong nila upang maibsan ang nararamdamang sakit ni Yeonna sa pagkawala ng kapatid.

"Hindi niyo ako naiintindihan!"

"Miss, ikaw ang hindi marunong umintindi!"

"Maraming pangarap ang kapatid ko! Masayahin siyang tao! Wala rin siyang sakit na depression! At hindi niya ako kailanman iiwang mag-isa! Kaya bakit siya magpapakamatay? Bakit?"

"Hindi na makakasagot ang patay."

"Pero kaya niyong gawin iyon kung iimbestigahan ninyo ang nangyari!"

"Sarado na nga ang kaso. Wala na tayong magagawa pa kahit umapila ka dahil wala namang ebidensiya na may nangyari na foul play."

"Sino nangbayad sainyo para pagtakpan niyo ang katotohanan? Sinong gumawa niyon sa kapatid ko?"

"Magdahan-dahan ka ng pananalita mo, Miss. Baka kasuhan ka namin ng slander dahil sa sinabi mong iyan?"

"Hindi ba? Malinis ba ang konsensiya niyo?"

"Yeonna, tama na!" Muling saway ni Marco. Hinatak na nito ang pamangkin. "Halika na!"

"Babalikan ko kayo! Babalikan ko kayo! Ipapakita ko sainyo na mga wala kayong mga kuwentang pulis!"

"Tumahimik ka na!" pasigaw nang sita ni Marco.

'Hindi basta-basta magpapakamatay ang kapatid ko! May pumatay sa kanya! May pumatay sa kanya!"

Hila-hila pa rin ni Marco ang pamangkin hanggang makalayo sila sa istasyon.

"Bakit ayaw niyong maniwala? Bakit walang naniniwala sa akin? Hindi nga magagawang magpakamatay ni Yessa! Hindi! Hindi! Hindi!"

Isang malakas na sampal mula kay Marco ang nagpatahimik kay Yeonna.

"May maniwala man sa 'yo o wala, maibabalik pa ba niyon ang buhay ni Yessa? Kung gusto mong alamin ang totoong dahilan nang pagkawala niya, ayusin mo muna iyang sarili mo! Sinong maniniwala sa iyo kung ganyan na wala kang maipakitang ebidensiya? Gusto mo na mag-imbestiga sila? Puwes, magbigay ka ng kahit katiting na lead na magtuturo sa kanila na pinatay nga ang kapatid mo!"

Napahagulhol si Yeonna. "Hindi ko alam ang gagawin ko, Tito. Si Yessa ang buhay ko."

"Huwag na huwag mong gagawin ang magpakamatay! Sinasabi ko sa 'yo, ha! Itatakwil ko kayo hanggang sa kabilang buhay!"

Umiiyak nang yumakap si Yeonna sa tiyuhin. "Hindi ko kaya, Tito. Hindi ko kayang wala siya."

"Kailangan mong kayanin. Kung talagang pinatay siya o may nagtulak sa kanya na magpakamatay, alamin mo." Humiwalay ito sa yakap at iniharap ang pamangkin. "Bigyan mo siya ng hustisya. Pero hindi mo magagawa iyon kung mahina ka at walang kakayahan."

Tumango-tango si Yeonna.

"Tandaan mo na hindi mo na maibabalik pa ang buhay ni Yessa. Pero puwede mo siyang mabigyan ng katarungan. Huwag kang gagawa ng bagay na ikapapahamak mo. Naiintindihan mo ba ako?"

Tumango uli si Yeonna.

"Halika na. Umuwi na tayo. Kailangan mo nang pahinga para maging klaro ang isip mo bago ka magdesisyon ng mga dapat mong gawin."

Hahakbang na sana si Yeonna nang may mapansin siyang babae na alam niya na kanina pa sa kanila nakatunghay. Nakita niya ito sa libing kahit noong ikaanim na gabi ng burol ni Yessa na nakatanaw sa labas na kanilang bakuran.

She has a photographic memory. It was her unique ability. She can easily recall something or someone even on a very brief encounter.

Iba ang kutob ni Yeonna sa babae. Tila ba may bahagi sa isip niya ang nagsasabi na mayroon itong kaugnayan kay Yessa.

"Tito, mauna na po kayo?"

"Bakit?"

"Maglalakad-lakad lang po ako."

"Puwede mong gawin iyan sa bahay."

Tumingin si Yeonna sa mahigpit na pagkakahawak sa kanya ng tiyuhin. "Okay na po ako. Gusto ko lang muna pong mapag-isa."

"Sinabi rin 'yan sa akin ni Yessa. Pero tingnan mo ang ginawa niya?"

"Wala pong mangyayari sa akin. Tama naman kayo. Hindi ko malalaman ang totoo kung ipapahamak ko ang sarili ko."

Bumitiw si Marco sa pagkakahawak sa pamangkin. "Huwag ka nang babalik ng istasyon. Baka ikulong ka na roon."

"Opo."

"At umuwi ka kaagad. Hihintayin kita."

Tumango lang si Yeonna. Hinintay muna niyang makaalis ang tiyuhin bago niya pinuntahan ang babae na akto sanang iiwas sa kanya. "Sandali!" Pinigil niya ito sa braso at humarang sa harapan nito. "Sino ka?"

"Hindi kita kilala."

Muli niyang pinigilan sa braso ang babae nang kumawala ito sa kanya. "Pero kilala mo ang kapatid ko, 'di ba?" Naramdaman niya ang pagpitlag nito na tila ang sinabi niya ay nagdala rito ng takot. "Ano ang alam mo sa nangyari?"

"Wala. Wala akong alam."

"Puwede kitang paimbestigahan sa mga pulis..."

"Huwag!" maagap nitong salungat. "Hindi nila dapat malaman!"

"Ang alin?"

Pinagala ng babae ang tingin sa paligid upang makasiguro na wala sa kanilang makakarinig. "Hindi mo siya puwedeng kalabanin."

"Sino?"

"Ang lalaking iyon," bulong nito.

"Sinong lalaki?"

"Mula siya sa pamilya ng kilalang mga negosyante. Mahirap silang kalaban. Mapapahamak ka lang."

"Alam mo ba ang nangyari kay Yessa?"

Nakikita ni Yeonna ang takot sa mukha ng babae nang muli nitong pagalain ang tingin sa paligid. "Please, nakikiusap ako. Gusto kong malaman ang nangyari sa kapatid ko. Karapatan ko iyon."

"Hindi ako puwedeng tumestigo. May pamilya ako. Ayokong madamay sila. Kailangan ko lang itong sabihin dahil nakokonsensiya ako. Mabigat sa dibdib ko. Hindi ako pinapatahimik ng nakita ko."

"Anong nakita mo? Sabihin mo sa akin."

"Mangako ka. Mangako kang hindi mo ako idadamay rito."

"Nangangako ako. Gusto ko lang talagang malaman ang totoong nangyari sa kapatid ko."

Hinatak ng babae si Yeonna sa isang tagong lugar. Nanginginig ang kamay nito. Ramdam iyon ng dalaga.

Pero mas nangingibabaw sa kanya ngayon ang determinasyon na alamin ang katotohanan kaysa sa takot at kaba na kanyang nararamdaman sa rebelasyon na kanyang maririnig.