Chapter 7

“MAIIPIT pa yata tayo sa trapik!”

"Haist! Nagmamadali pa naman ako!"

"Inagahan niyo sana ng alis sa mga bahay niyo!"

"Manong, dinadagdagan mo lang ang stress namin!"

"Baguhan lang ba kayo rito sa Maynila? Matagal nang problema rito ang traffic!"

Nagising ang diwa ni Yeonna mula sa pagkakaidlip nang marinig ang sagutan ng mga nagrereklamong pasahero at saka nang nanggagatong pa sa inis na drayber.

"Dagdag lang sila nang dagdag ng mga sasakyan, pero ang kikipot naman ng mga daan!"

Nabaling ang nag-uulap pang tingin ni Yeonna sa drayber ng sinasakyang pampublikong jeep. Nasa likuran siya ng kabilang direksyon nito, pero kanina pa nanunuot sa ilong niya ang usok ng sigarilyo nito.

"Manong, may diperensiya ka ba sa mata?"

"Ha?" balik-tanong ng nagtatakang drayber.

"Ang laki ng karatola mo na 'No Smoking' na nasa mismong harapan mo pa, pero ikaw chill-chill lang sa paninigarilyo. Para lamang ba sa mga pasahero 'yan? May mga bata rito at matatanda! Sinisira mo ang kalusugan nila"

"Ako lang ba ang drayber na gumagawa nito?"

"Hindi. Pero ako lang ang pasahero na mukhang puwedeng manita sa 'yo." Inilabas niya ang tsapa, "Mamili ka. Posas, ticket o kulong?"

Mabilis na pinalipad ng drayber sa labas ang sigarilyo.

"Haist!" asik ni Yeonna. "Nagkalat ka pa! Lumabag ka sa Presidential Decree No. 825: Improper disposal of garbage and other forms of uncleanliness!"

"Pasensiya na. Hindi ko na uulitin."

Ibinalik ni Yeonna sa loob ng suot na t-shirt ang nakasukbit sa leeg na tsapa.

“Ano kayang nangyari?” usisa ng ginang na inilabas pa ang ulo sa bintana upang alamin ang dahilan ng pagkakaipit nila sa trapik. "Parang may banggaan o gulo yata sa unahan."

“May hostage-taking na nagaganap," anunsiyo ng isang bata na naglalako ng mga basahan. "Mukha ngang lasing o adik ang lalaki.”

“Late pa naman lagi kung dumating ang mga pulis...”

Napatingin si Yeonna sa drayber na halatang pinatatamaan siya.

"Pero hindi naman lahat," pagbawi nito sa naunang sinabi.

Mabilis nang bumaba si Yeonna.

“Teka! Nagbayad ka na ba?”

Huminto siya sa tapat ng drayber at muli niyang iniangat ang nakasukbit na tsapa sa leeg. “Palista muna.”

“Pambihira naman! May nilalabag ka ring batas!"

Binalewala na lang ni Yeonna ang sigaw ng drayber. Patakbo na niyang tinungo ang lugar na pinagkukumpulan ng mga tao.

“Papatayin ko lahat nang makikialam!”

Karamihan sa mga naroong malapit sa hostage-taker ay napaatras nang itutok nito sa unahan ang patalim na kanina’y halos nakadiin sa leeg ng batang biktima.

“Huwag kayong lalapit! Maling hakbang niyo at parehong matatapos ang buhay naming dalawa rito!”

Napahinto si Yeonna nang makarating sa umpukan ng mga tao. Nasa unahan ang isang lalaki na halatang lango sa alak at dr○ga. Payakap nitong nahahawakan sa harapan ang batang babae na umiiyak.

“Subukan ninyong lumapit! Papatayin ko talaga ito!”

Nagsigawan ang mga tao sa paligid nang ibalik ng hostage-taker ang patalim nito na nakaamba sa mga tao, paibaba sa leeg ng bata na namumutla at umuubo na sa kakaiyak.

“Manong, itigil mo na iyan!” wika ng isang lalaki. “Kung may problema kayo ng misis mo, huwag mong idamay ang anak niyo!”

“Papatayin ko ang bastardang ito tulad nang gagawin ko sa kanyang malanding ina!”

“Huminahon ka, manong! Maawa ka naman sa bata!”

“Sinabi nang huwag kayong makikialam! Subukan niyong lumapit! Subukan niyo!”

“Ano bang kailangan mo para mawala ang galit mo?” lakas-loob na tanong ng isa namang ginang.

“Dalhin niyo rito sa akin ang asawa ko!”

“Hindi namin alam kung nasaan ang asawa mo!”

“Kahit sinong babae, dalhin niyo rito kapalit ng batang ito!”

Nagkatinginan ang mga kababaihan. At lahat ay napaatras maliban kay Yeonna na humakbang sa unahan. Hinatak niya ang tali ng kanyang mahabang buhok at hinayaan iyong lumugay.

She walked gracefully on her fitted shirt and denim pants. Kaya naman natuon sa kanya ang atensiyon ng mga tao.

“Naaawa ako sa anak mo. Malayo pa ang puwede niyang marating sa buhay. And I’m sure na marami rin siyang pangarap. Tama ba ako, bata?”

“O-Opo!” tugon nito sa pagitan ng iyak. “Papa, nasasaktan na po ako!”

“Tumahimik ka! Kasalanan ito ng mama mo! Kung hindi siya lumandi sa iba, wala sana tayo sa sitwasyong ito!”

“Kasalanan naman pala ng asawa mo, pero bakit ibinubunton mo ang sisi sa batang iyan?”

"Dahil mag-ina sila!"

"Mag-ama rin naman kayo. Kamukha mo ang bata."

Napipilan ang lalaki.

"Teka. Huwag mong sabihin na kaya mo idinamay ang bata rito dahil iniisip mo na hindi mo siya anak?"

"Hindi ko siya anak!"

"Pero kopyang-kopya niya ang mukha mo. Para kayong pinagbiyak na santol."

Sandali itong napaisip. "Bakit santol?"

"Pasensiya na. 'Yon kasi ang huling prutas na kinain ko. Ikaw? Ano bang paborito mo?"

Nagpalitan ng tingin ang mga taong nasa paligid dahil sa pag-iiba ng usapan. Pero estratehiya lang iyon ni Yeonna para mailihis ang atensiyon ng lalaki.

"Mangga."

"Naku. Bakit nakalimutan ko ang pinakapaborito ko sa lahat?"

"Manggang hilaw!"

"Mismo! At isasawsaw sa bagoong!"

Humakbang palapit si Yeonna nang mapansin niya na lumuwang na ang hawak ng lalaki sa bata.

"Pareho pala tayo ng paborito."

Ngumiti si Yeonna. "Mas masarap iyon kung sasamahan natin ng alak. 'Di ba?"

"Gusto ko 'yan!"

Pinakawalan ng lalaki ang anak nito at mabilis na hinatak si Yeonna. Karamihan sa mga tao ay napatili sa ginawang iyon ng hostage-taker habang ang ilan doon ay maagap nang kinuha ang bata. Isa sa mga umuusisa ay nurse kaya nalapatan agad ito ng first-aid.

“Wala kang ipinagkaiba sa asawa ko! Amoy na amoy ko ang kalandian mo!"

“Amoy na amoy ko naman ang mabaho mong hininga!"

“Ah!” hiyaw ng lalaki nang pilipitin ang kamay nito na may hawak na patalim.

“Haist! Kung ako ang asawa mo, iiwanan nga talaga kita!”

“Aray, aray!" hiyaw ng lalaki.

"Mukhang hindi ka lang palamunin, pabigat ka pa!"

"Masakit! Masakit!"

"Aba, nasasaktan ka rin pala? 'Yong anak mong kanina pa dumadaing, wala ka man lang pakialam! Tapos ngayon aaray ka?"

"Sino ka ba?”

Inilabas niya ang nakakuwintas na tsapa sa leeg at inihampas iyon sa mukha ng lalaki. “PO2 Yeonna Agravante!”

"Pulis ka?"

"Limang taon na."

Nagpalakpakan ang mga tao nang idapa ng dalaga ang hostage-taker at lagyan ito ng posas sa likuran.

“You have the right to remain silent…” Bilang alagad ng batas at arresting personnel, binasahan niya ng karapatan ang suspect bilang pagsunod sa police protocol. “Anything you say may be used against you in a court of law. You have the right to consult an attorney. If you can not afford one, you shall be provided by the government.”

“Ano? Puwede bang paki-translate sa Tagalog?”

“Ang ibig sabihin, tumahimik ka!”

“Sa haba ng sinabi mo ay ganoon lang ang paliwanag?”

Iniamba ni Yeonna ang kamao sa pilosopong lalaki. Pero pinigil niya ang sarili lalo na’t maraming tao sa paligid.

She’s one of the candidates for promotion. Matagal din niyang hinintay ang pagkakataon na umangat sa posisyon. And she can't lose that chance.

“Patong-patong na mga kaso ang kakaharapin mo. Kaya ngayon pa lang, magdasal ka na.”

"Kasalanan ito ng asawa ko!"

Muli niyang hinampas ang lalaki. "At anak niyo ang pagbabayarin mo? Anong klase kang ama?"

"Dalhin niyo sa akin ang asawa ko! Gusto ko siyang makausap!"

Nang dumating ang mga rumispondeng pulis, ipinasa na ni Yeonna ang lalaki sa mga ito at deretso nang dinala sa presinto.

Ilan naman sa mga naroon sa lugar ang nagboluntaryong samahan ang bata sa ospital para patingnan kung mayroon itong pangangailangang-medikal.