Nobela ni archangel0627angel

"Huwag ka magpapauto sa kanya, Viva. Alam na alam niya kung paano papahulugin ang mga babae," ngitngit ni Madam Fernanda nang ikwento ko ang nangyari sa lunch meeting with Mr. Ang.May tiwala naman ako kay Madam Fernanda. Malaki ang utang na loob ko sa kanya kung bakit buhay pa rin ako hanggang ngayon. Pero naguguluhan ang isip ko, lalo pa sa mga sinabi ng driver ni Hendrix. Magkaiba ng salaysay ang dalawang panig. Ano ba talaga ang totoo?Pero hindi ko pwede pagdudahan si Madam Fernanda.Tumango ako sa kanya. "Alam ko, Madam. Matagal natin pinagplanuhan ito.""I have a good news for you." Inilapag niya ang brown na folder sa harapan ko. Tumingala naman ako sa kanya na may pagtatanong gamit ang mga mata. "Buksan mo. You'll like it, Viva."Binuksan ko ang folder at tumambad sa akin ang larawan ng isang bangkay na nasa loob ng drum. Sa unang tingin ay hindi ko makilala ang tao, pero nang titigan ko itong mabuti ay napahawak ako sa bibig ko.Ito ang unang witness na nagdiin sa akin sa ko

"Something is wrong with that woman. I'm so sure!""Maraming tao ang magkakamukha sa mundo, Hendrix.""Pero kamukhang-kamukha niya si Danica, Marco. Impossible naman na pati mannerism nila ay pareho sila. That's insane.""So what are you saying? Na siya si Danica? That's more insane!"Tinanggal ko ang earphone sa tainga ko at hininto ang pakikinig sa usapan nina Hendrix at ng kaibigan nito. Bago ako lumabas kanina sa opisina niya ay nilagyan ko ng wiring device ang table niya.Binigyan lang ako ni Madam Fernanda ng dalawang buwan para makakuha ng kahit anong impormasyon at ibidensya laban kay Hendrix. Kapalit ng pagtulong niya sa akin ay kailangan ko naman paibigin si Hendrix at baliwin katulad ng ginawa ni Hendrix kay Danica."Matagal ka pa ba? Ang dami ng nakapila, oh!"Mabilis akong napatayo nang sipain ang pintuan ng cubicle. Itinago ko sa bulsa ko ang cellphone ko at earphone at lumabas."Pasensya na," paghingi ko ng paumanhin at yumuko.I need to succeed this mission. Para sa as

Tiningala ko ang pinakamataas na building sa buong Pilipinas. Pagmamay-ari ito ni Hendrix Lorenzo, ang isa sa mga witness na idiniin ako para makulong sa pagpatay sa asawa ko."Are you nervous?" tanong ni Madam Fernanda sa akin. Siya ang babae na nagdala sa akin sa hospital at nagligtas mula sa pagkakasunog."I'm not, Madam. Handang-handa na ako harapin siya," taas noo kong sagot. "We will succeed on this.""That's good. Hindi talaga ako nagkamali sayo. Call me kapag nagkaroon ng problema." Hinalikan niya ako sa pisngi at sandaling pinagmasdan ang mukha ko. "Don't waste my efforts on you, Viva. Marami na tayong pinagdaan para lang makarating tayo rito. Isipin mo ang ang asawa mo na naghihintay makamit ang hustisya na nararapat sa kanya."I nodded at her. "Hindi kita bibiguin, Madam."Lumabas na ako sa van at naglakad papasok sa loob ng building, pero agad din akong napahinto nang makita ang kabuohan ng itsura ko sa glass wall.Hindi na ako ang dating Viva. Walang bakas na kahit ano mu

"Hindi yan totoo! Nagsisinungaling ka!" sigaw ko sa lalaking nagngangalang Hendrix Lorenzo, isa ito sa mga witness na nagdidiin sa akin. "Hindi ako kailan man pumunta sa grocery na yun! Bawiin mo ang sinabi mo!""Order in the court!" suway ng judge at hinatak naman ako pabalik sa upuan ng abogado ko. "Order in the court!"Sunod-sunod na tumutulo ang mga luha ko habang nakatingin sa witness na nagsasabing nakita niya ako na bumili ng kustilyo sa isang grocery. Ang kustilyo na hawak-hawak ko nang magising ako. Puno iyon ng dugo at tadtad naman ng saksak ang asawa ko.Galit kong pinagmasdan ang kabuohan ng kanyang mukha at pinakatandaan ang bawat detalye nito. Hinding-hindi ko makakalimutan ang itsura niya kahit saan man ako magpunta. At sa susunod na magkaharap kami ay inuukit ko ang pangalan ko sa mukha niya."I didn't kill my husband! Paano ko magagawang patayin ang taong mahal ko? Emmanuel was my first love, my first everything! Hindi ko magagawa ang ibinibentang sa akin!" Hagulhol k