Nobela ni HIRAYA

"That position is too high for me, dad. I don't think magagampanan ko ang tungkulin ko bilang Vice President," natatawang sabi ni Katie nang ialok sa kanya ng daddy niya ang pagiging Vice President ng kompanya."Kung hindi ikaw, sino pa ba ang nararapat maluklok?""Your dad is right, Katie. It's time for you to stepup at maging pamilyar sa kompanya na ikaw rin naman ang magmamana," sang-ayon naman ni Alba at hinagod ang likuran ni Katie.Tumango si Katie at napangiti. "Fine, I'll take it. So what's my first job? Give me a challenging one."It's been a month simula nang pirmahan ni Josh ang divorce paper nila. Hindi man masasabi ni Katie na naka-move on na talaga siya dahil paminsan-minsan ay naiisip pa rin niya si Josh at bigla na lang naiiyak. Pero hindi naman niya hinahayaan na kainin siya nang nararamdaman niya. Kailangan niya panindigan ang desisyon niyang hiwalayan at iwan si Josh."What about... secure the deal with Mr. Tan today?" ngisi ni Alfonso sa anak.Sabay na natawa si Ka

Halos limang araw na ang lumipas pero hindi pa rin umuuwi si Katie sa mansyon ng mga Anderson. Ilang missed calls na rin at text ang natanggap niya mula kay Josh, pero ni isa ay wala siya roon nireplyan or sinagot man lang.Matapos siyang pakalmahin ni Jarren sa labas ng bar ay inuwi siya nito sa mansyon nila. She met her father again, at nagkapatawaran sila. Pero ayaw niya muna may makausap na kahit sino. Wala siyang gana sa lahat ng bagay. Gusto niya lang ang mapag-isa at makabawi sa sakit na nararamdaman niya.Bumukas ang pintuan ng kanyang silid at pumasok si Alba, ang ina ni Jarren at ang kanyang magiging stepmother. Binati siya nito ng ngiti habang hawak ang tray ng pagkain."Nag-aalala na ang daddy mo sayo," panimula nito at naglakad papunta sa kama niya para ilapag ang pagkain. "Hindi siya nakatulog kagabi dahil naririnig niya ang pag-iyak mo."Napalunok si Katie. Wala siya roon magagawa. Kahit gustuhin man niya na huwag na damdamin ang nalaman tungkol sa asawa niya ay bumalik

"Aalis ka na agad? Bakit hindi mo ako ginising para naipaghanda kita ng isusuot mo? Hindi ka ba muna mag-aalmusal?" tarantang tanong ni Katie kay Josh. Alas sais y media pa lang ng umaga, pero nahanda na agad ang asawa niya para pumasok sa trabaho nito. Kagigising niya rin lang at naabutan ito na handa na umaalis."Hindi na. Magpapabili na lang ako ng kape kay secretary Cris," malamig na bulalas ni Josh at hindi man lang siya tinapunan ng tingin.Lumabas na ito ng kanilang kwarto at mabilis na naglakad pababa ng hagdan. Malakas ang kutob ni Katie na hindi pupunta nang ganito kaaga ang asawa niya sa opisina nito para magtrabaho.Dumampot siya ng susi ng isa sa mga sasakyan ni Josh at dali-daling pumunta sa garahe para sundan ang sasakyan ng asawa niya. At tama nga siya, hindi ang daan papunta sa office ang tinahak ni Josh. Ito ang daan papunta sa rest house ng pamilya Anderson.Anong gagawin ng asawa niya rito? Dito ba nito kikitain si Helena?Sunod-sunod na nga tanong ang gumugulo sa

"Katie!"Umalingawngaw ang malakas na boses sa buong mansyon ng pamilya Anderson. Napapikit naman si Katie at malalim na nagbuntong-hininga, kumapit siya nang mahigpit sa mop at inihanda ang sarili sa taong paparating."Ma..." bungad niya sa galit na galit na mother-in-law. Nakapamewang ito at nakaturo sa kanya."Hindi ba't sinabi ko sayo na labhan mo ang marurumi kong damit na ginamit kahapon?" singhal sa kanya ni Divina, ang mother-in-law niya at ina ng kanyang asawa."Nagawa ko na po iyon kahapon pa—"Hindi natapos ni Katie ang sasabihin dahil ibinato sa kanya ni Divina ang mga damit na sinasabi nito."Pero hindi mo inayos ang paglalaba!" Sumugod ito sa kanya at hinila ang buhok niya. "Ang dali-dali lang ng inuutos ko sayo, pero hindi mo pa magawa ng tama! Wala kang kwenta!""M-Ma... nasasaktan po ako," ungol ni Katie at pilit na inaalis ang kamay ng kanyang mother-in-law sa buhok niya. "A-Aray! Masakit po!""Talagang masasaktan ka dahil wala kang silbi sa pamamahay ko!"Katie want

Bumukas ang pintuan ng shop at iniluwa mula roon si Nathan. Si Trisha ay hindi na mapakali ng makita ang crush nito. Nagkunwari pang abala sa pag-aayos ng hindi ko pa nasisimulang flower arrangement. Itinaas ni Nathan yung kamay nito na may supot ng pagkain. Doon ko lang napagtantong magla-lunch time na pala?Tinaasan ako ng kilay ni Nathan ng makalapit sa amin, bigla rin akong binatukan ng pinsan ko na may kasama pang matalim na tingin habang inilapag nito ang pagkain sa mesa. Inihagis rin nito ang hawak na diyaryo."Wala ka bang ipagtatapat sa akin?"Nangunot naman ang noo ko. "Ano ba'ng pinagsasabi mo, Nathan?Nilakihan ako nito ng mata habang pilit akong pinaaamin sa hindi ko malamang dahilan. Nang mapansin nitong hindi ko siya maintindihan. Muling pinulot ni Nathan ang hinagis na newspaper at inilagay sa kamay ko.Dumiretso ang paningin ko sa front page. Halos dumikit na nga ang mukha ko sa newspaper nang mabasa ang headline roon.'Mr. Spade Races, the most eligible bachelor; the

"Stop staring at me," ngitngit ko.Tila ba ako isang micro-organismong maiigi nitong pinag-aaralan sa microscope. Ganoon makatingin sa akin si Spade habang tinitingnan ako mula pababa-pataas."Lahat ba ng damit mo basahan? Wala ka bang disenteng damit? I can't show you to my family wearing that rugs."Wow! He's really impossible! Napaka-arogante!Ang manlait ng kapwa niya ay sadyang parte na ng katangian niya. Mahirap man siguro ako, pero at least may dignidad ako."Thank you, nakaka-flatter ka naman. Pasensya na dahil basahan lang ang kayang bilhin ng bulsa ko. Pero sa mundo ko, ang mga ka-level ko ay parehas ding magsuot gaya ko.""In my world, their rugs."Napangiwi ako. Ano pa nga ba ang aasahan ko sa kanya?"Sige, basahan na yan kung basahan. Ikaw na mayaman."He clenched his jaw. "Enough with your stupid lectures. Ayaw kong mapahiya sa pamilya ko dahil sa babaeng idadala ko ay ganyan ang suot. It will ruin my reputation. Don't you have a decent dress?""Syempre meron. At lahat i

Sunod-sunod akong napamura at inihagis ang aking sarili sa kama. Namumuhi ako sa Spade Races na iyon. Siya na yata ang pinaka-aroganteng taong nakilala ko. In his angelic face of him, was a man with a dirty mind.I mean, yes that night may nangyari sa amin but it was a big mistake. On night stand lang iyon. Nakainom lang ako. I didn't even remember his face. Subalit... habang ibinabaon ko na sa limot ang nangyari bigla na lamang itong magpapakita sa akin na parang kabuteng biglang susulpot sa kung saan. Tapos, biglang mang-aalok ng kasal?Baliw na ata talaga ang lalaking iyon!"Who would want to marry a stranger?" sarkastiko kong sabi sa sarili ko.Bumangon ako saka kinuha ang unan sa tabi ko. Pinagsusuntok ko iyon out of my anger, frustration, and hate.I imagine his face knocked down and bleeds. Hindi niya pwedeng gawin sa akin ito sa akin. He send his men in black to kidnap me for his wanted marriage?Alam ko na noong umalis ako sa kumpanya niya kanina, hindi na niya ako patatahimi

JASMIN"Pakawalan niyo ako! Sino ba kayo! Wala akong kasalanan sa inyo!" pagmamakaawa ko sa isa sa mga nakaitim na lalaki habang binuhat ako na tila ba ako sako ng bigas sakanyang balikat. Mga pito silang lalaki na bigla na lamang akong kinuha.Nakasuot sila ng pare-parehong mga amerikana, pare-parehong tie at pare-parehong shades.Wala akong kaide-ideya kung bakit nila ito ginagawa sa akin. Hindi naman ako mayaman upang kidnapin nila sapagkat galing lamang ako sa mahirap na pamilya.Wala silang masisita sa akin dahil wala kaming maipambabayad sa ransom na nais ng mga ito kung sadyang pangingidnap nga ito. Depende na lamang siguro kung ang katawan ko ang pakay nila. Thinking that makes me shiver through my spines. Nagpumiglas ako habang hinahampas ang likuran ng lalaking bumuhat sa akin. Ngunit tila ba ito bato na walang maramdaman."Saan niyo ako dadalhin! Pakawalan niyo na ako, please!" Hindi ko mapigilang umiyak. Punung-puno ng takot ang nararamdaman ko ngayon.Nanginginig pati ang