Chapter 2

Sunod-sunod akong napamura at inihagis ang aking sarili sa kama. Namumuhi ako sa Spade Races na iyon. Siya na yata ang pinaka-aroganteng taong nakilala ko. In his angelic face of him, was a man with a dirty mind.

I mean, yes that night may nangyari sa amin but it was a big mistake. On night stand lang iyon. Nakainom lang ako. I didn't even remember his face. Subalit... habang ibinabaon ko na sa limot ang nangyari bigla na lamang itong magpapakita sa akin na parang kabuteng biglang susulpot sa kung saan. Tapos, biglang mang-aalok ng kasal?

Baliw na ata talaga ang lalaking iyon!

"Who would want to marry a stranger?" sarkastiko kong sabi sa sarili ko.

Bumangon ako saka kinuha ang unan sa tabi ko. Pinagsusuntok ko iyon out of my anger, frustration, and hate.

I imagine his face knocked down and bleeds. Hindi niya pwedeng gawin sa akin ito sa akin. He send his men in black to kidnap me for his wanted marriage?

Alam ko na noong umalis ako sa kumpanya niya kanina, hindi na niya ako patatahimikin pa. He even order his men para bantayan ako, but I warned him not to do so. Ngayon, pa lang sinasakal na ako nito. His damn possessive for a stranger.

Ginulu-gulo ko ang buhok ko out of frustration. Pakiramdam ko biglang sumakit ang ulo ko.

"Bakit ba kasi nagawa kong maglasing ng gabing iyon?" stress kong tanong, kausap pa rin ang sarili. "Oh, right. I just wanted to live my life to the fullest!"

Gusto kong mapagamot ang kapatid ko na si Janella at mabigyan ng magandang buhay si Mama. Gusto ko silang maiahon sa kahirapan.

If papatulan ko ang alok ni Spade. What a price! Daig ko pa ang nanalo sa lotto kapag nagkataon.

Living this life sickening me. Living a life as a commoner is a battle to me. I need to fight for the sake of my family. Pero kahit anong kayod ko, ang sahod ko sa flower shop ay kulang pa para sa medical needs ni Janella.

Dumako ang paningin ko sa luma kong cellphone ng mag-ring iyon. I groaned when I saw my mom's number on screen. Siguradong problema na naman ang hatid nito. Kailan ba noong huli ako nitong kamustahin?

"Ma, kumusta? May problema ba?" tanong ko sa kabilang linya. "Gabing-gabi na ah."

"Anak, may pera ka pa ba diyan? Kailangan lang ni Janella ngayon."

Pumikit ako. Ano pa nga ba ang inaasahan ko? Every time na tatawag ito sa akin, lagi na lamang akong hinihingian ng pera.

"Mayroon... pa naman akong naitabi. Ma, ano bang ginagawa ng asawa mo? Alam niyang may sakit ang anak niya, pero ni hindi man lang ito makagawa ng paraan? Napakabatugan niya at laging alak ang inaatupag."

Hindi ko maiwasang taasan ang boses ko. Ang tinutukoy ko ay ang pangalawang asawa ni Mama. Nang mamatay ang aking ama, nag-asawa itong muli.

Kaya mas pinili kong mamuhay mag-isa dahil kinamumuhian ko ang ipinagpalit nito kay Papa.

"Anak, may trabaho naman siya sa construction at inaasikaso niya rin ang bukid... pero kapos pa din ang kita."

I clicked my tounge for disagreement. "Ma, ano'ng tingin niyo sa akin? Hirap na hirap din ako. Inalok ko kayong manirahan kasama ko, pero mas pinili niyo ang batugan na yan kaysa sa akin."

Hindi ito nagsalita. I heard her breath on the other line.

"Mas pipiliin mo parin ba yang lalaking yan kaysa sa amin ni Janella?"

My mom pauses. And she ends the call and leave me hanging.

**

The next morning. I went to the flower shop as usual. Isang ordinaryong umaga para sa ordinaryong katulad ko. Mga bandang alas dyes na pero marami paring tao sa shop na bumibili ng mga bulaklak. February kasi ngayon, buwan ng pag-ibig kaya't malakas ang bentahan ng bulaklak kapag Valentine's Day.

"Huy, nakabusangot ka diyan. Mamaya matakot sayo mga costumers natin," si Trisha, ang katrabaho ko ng kalabitin niya ako.

Tiningnan ko lang siya saglit bago ko muling ibinaling ang atensyon ko sa inaayos kong flower arrangement. I don't have time to chit chat her.

"Baka nakakalimutan mo na, ipinangako mo sa akin na ipapakilala mo si Nathan," sumimangot siya.

Nagsingit pa ako ng isa pang bulaklak sa flora bago ko siya hinarap. "Lagi naman siyang dumaraan rito kaya ikaw na lang magpakilala sa kanya."

Buong araw ako wala sa mood nong araw na iyon kaya maaga rin ako nag-out sa trabaho. Palabas na ako ng shop ng may bumunggo sa balikat ko dahilan para mapa-atras ako.

A bunch of girls who's rushing outside are screaming and giggling.

"Oh my, so handsome!" hagikhik ng isang babaeng napakagat pa sa labi nito.

"He is soo hot! So sexy and yummy!" sabi naman ng isang babaeng para bang pagkain ang lalaking nasa harapan nito.

I ignored them and walked continuously nang biglang may nagsipaglinyahan sa harapan ko dahilan upang mapahinto ako sa paglakad.

Napa-atras ako ng tatlong hakbang ng mamukhaan ang mga men in black na humarang sa dinaraanan ko. Sabay-sabay silang yumuko upang magbigay galang sa akin.

Humakbang sa harapan ko ang lalaking bumuhat sa akin noon.

"Ikaw na naman?"

"Our Boss wants to meet and talked to you again."

Humalukipkip ako. Para silang kabute na biglang sumusulpot.

"Sabihin niyo sa Boss niyo that he is a stupid monkey! Utak ibon ba siya na hindi makaintindi? Ayaw ko siya makita." Maglalakad akong muli ng hawakan nito ang braso ko.

Inutusan nito ang tatlong lalaking harangan ang dinaraanan ko.

"Ano na naman ito? Part two?" mangiyak-ngiyak kong sabi. "Lubayan niyo ako, tatawag na ako ng pulis!"

Pero hindi pa rin sila nagpatinag.

"Ma'am, sumama ka na lang sa amin para hindi kami mapilitan na ipasok ka sa loob ng van," seryosong pakiusap ng lalaki.

"Katulad din kayo ng Boss niyo, ano?" ismid ko sa kanila. "Hindi nga ako sasama. Ayaw ko sumama. Ayaw ko makita ang Boss niya. Hindi niyo ba maintindihan yun?"

"Ma'am, hindi ka ipinahanap ni Boss ng ilang buwan para lang pakawalan ka ngayong nakita ka niya."

Natigilan ako sa sinabi niya. Ipinahanap ako ng ilang buwan ni Spade Races?