แฟนตาซี

เวสเปอร์ มอนต์ทีร่า ผู้อเวคแรงค์ F ผู้ครอบครองพลังควบคุมเวลา แต่กลับถูกมองว่าไร้ค่าในโลกที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์และดันเจี้ยนอันตราย เธอเลือกใช้ชีวิตธรรมดาเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อจนกระทั่งวันหนึ่ง ดันเจี้ยนเล็กๆ ปรากฏใกล้ร้านของเธอ เหตุการณ์นั้นเปลี่ยนเส้นทางชีวิตของเธอไปตลอดกาล เมื่อเอซ แมวพูดได้ผู้ลึกลับที่สามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ เข้ามาเป็นทั้งครูและผู้ชี้แนะ เวสเปอร์เริ่มต้นเส้นทางแห่งการเป็นผู้อเวคที่แท้จริง แม้จะต้องเผชิญหน้ากับความเสี่ยง ความท้าทาย และมอนสเตอร์สุดโหด แต่ไม่ใช่แค่มอนสเตอร์ที่เวสเปอร์ต้องต่อกร เมื่อเธอพบกับแคลร์ คาเซลิน ประธานสมาพันธ์อเวค ผู้ทรงอำนาจและลึกลับ ความสนใจของแคลร์ในตัวเวสเปอร์อาจกลายเป็นทั้งโอกาสและอุปสรรค ในโลกที่ผู้อเวคต้องดิ้นรนเพื่อพิสูจน์คุณค่า เวสเปอร์จะสามารถใช้พลังที่ถูกมองว่าไร้ประโยชน์นี้ก้าวข้ามความเป็นไปไม่ได้ และเปิดเผยความลับของโลกที่เธออาศัยอยู่ได้หรือไม่? การต่อสู้ เติบโต และความลึกลับครั้งใหม่กำลังรอเธออยู่!

"ท่านบาทหลวงเอสวา วันนี้ท่านจะพาข้าลงนรกหรือว่าจะพาข้าขึ้นสวรรค์กันล่ะคะ?"

เมื่อชีวิตในโลกใบเดิมสิ้นสุด ทว่าชะตาดันเล่นตลกให้ต้องกลายมาอยู่ในร่างของเจ้าสาวบรรณาการแด่จอมมาร ใครก็ว่าราชามารผู้นี้ช่างโหดร้าย สตรีที่เคยถูกส่งเข้าไปล้วนถูกเขาปลิดชีพตายทั้งหมด

ทารีน่าคือตัวร้ายในนิยายเรื่องนี้ ก่อนที่จะเข้ามาอยู่ในร่างของตัวร้าย เมนของเธอคือไคล์ เขาชอบนางเอกและพยายามฆ่าทารีน่าครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อปกป้องนางเอก นี่ชีวิตของเธอจะต้องถูกเมนตัวเองฆ่าเหรอวะเนี่ย

พี่ชายที่ดีต้องทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้น้องชาย แต่ภาพลักษณ์ชื่อเสียงบัดซบของเปิ่นหวางต้องเก็บให้มิด อย่าให้น้องน้อยได้รู้เด็ดขาด เพื่อหลีกหนีบัลลังก์ เขาจึงเลือกเป็นคนบัดซบที่สุดในแผ่นดิน เพราะเขาไม่ใช่คนของแผ่นดินผืนนี้ กลับเป็น… จอมเวทหนุ่มวัยสามสิบจะถูกบีบ จดต้องหนีตาย แต่ดันไม่ตายกลับมาอาศัยร่างที่หน้าตาเหมือนกับวัยเด็กของตนราวกับฝาแฝด ใช่แล้ว...เขากลายเป็นเด็กหนุ่ม ที่แปะป้ายด้วยตำแหน่งท่านอ๋อง แถมมีโอกาสถูกลากไปฆ่าได้ทุกเวลา แค่นั้นไม่คณามือจอมเวทผู้นี้ เขาจะหาทางกลับบ้านไปให้ได้ ไปไล่เตะตาแก่บ้าอำนาจคนนั้นให้ได้ สัญญาด้วยเกียรติของเจ้าบ้านตระกูลวินเซอร์ที่เขาเพิ่งได้ตำแหน่งมาสองวันเลย งานนี้จากคุณชายผู้หยิ่งยโสกลายเป็นท่านอ๋องสถุล เสเพล หาคำชมไม่ได้ ในแผ่นดินไม่มีใครรู้จักคำว่าคนบัดซบที่ดีเป็นยังไงเท่าชินอ๋องผู้นี้ จนพังพอนเหลืองจับเขายัดเข้าสำนักฝึกยุทธ แต่เขาก็จะเป็นท่านจอมยุทธบัดซบให้ดู

ผู้หนึ่งรักแล้ว ทุ่มใจรักมั่น รักอยู่เช่นนั้นไร้เหตุผล.. ผู้หนึ่งเกลียดแล้ว ไม่คิดเปลี่ยนใจ ไม่มีเหตุผลใดมาหักล้างเช่นกัน..

สีฝุ่นสาวอวบกองบรรณาธิการนิตยสาร ได้รับงานให้ไปศึกษาวรรณคดีกากี แต่วันนี้มีแต่เรื่องวุ่นๆ ทั้งโดนเพื่อนร่วมงานบูลลี่จนอับอาย รุ่นพี่คนที่แอบรักมานานกำลังจะประกาศแต่งงานคืนนี้ แต่รุ่นพี่อีกคนก็จะต้องมาสารภาพรักคืนนี้เลยด้วยเนี่ยนะ ยังซวยไม่จบ ดันตกลงมาจากระเบียง ไปเกิดใหม่กลายเป็นนางกากีในหนังสือวรรณคดีโบราณเฉยเลย!! แล้วนี่ได้ยินมาว่า ต้องมีสามีตั้งหลายคนไม่ใช่เหรอ >< ทั้งพระเจ้าพรหมทัต พญาครุฑเวนไตย นาฏกุเวรคนธรรพ์ นาสำเภาจีนเฉิงอี้เฟิง มหาโจรสุลัยมาน แล้วยังท้าวทศวงศ์อีก กี่คนเข้าไปแล้วเนี่ย หมดรึยัง!!

นิยายรักที่ฉีกทุกกรอบของแนวคิดความเป็นนิยายรัก แต่ยังคงอบอวลด้วยความรักอันอบอุ่นของอามันด์ หนุ่มผู้ดีชาวปารีสที่เขามีความรักต่อสาวโลกอนาคตอย่าง ‘อรรวินทร์’ หญิงสาวในโลกอนาคตที่บังเอิญเจอเขาเข้าผ่านอักขระโบราณ ความรักของหนุ่มในสมัยโกธิค กับติวเตอร์สาวผู้หลงใหลในกลศาสตร์เลขควอนตัมจะเป็นเช่นไร ทุกคำถามอาจอธิบายด้วยวิทยาศาสตร์ แต่นั่นอาจไม่ใช่ทั้งหมด บางครั้งอาจตอบได้ด้วย ‘ความรัก’ ของเขาและเธอ ++

เหตุเกิดจากการไปเยี่ยมคุณยายในวันฮาโลวีน ใครจะไปรู้ว่าจู่ ๆ ฉันก็ไปเก็บวิญญาณที่โคตรหล่อมาเลี้ยง ถามอะไรก็ไม่รู้เลยสักอย่าง แถมยังต้องมาตกกระไดพลอยโจนตามหาสาเหตุให้เขาอีกว่าทำไมวิญญาณเขาถึงไม่ไปไหน!!

หนึ่งพญางูยักษ์เกล็ดสีดำสนิทตัดกับดวงตาสีแดงเพลิงราวกับสีของทับทิมสยามอายุนับพันปีดุที่สุดในบรรดาอุรคทั้งสี่ทิศ ผู้ปกปักษ์ผืนพนาต้องห้ามติดกับเขตอุทยานแห่งชาติพนาดรทิศใต้ หนึ่งมนุษย์ที่เพิ่งผ่านพ้นเบญจเพสมาเพียงไม่กี่วัน ชื่นชอบการเดินป่าเก็บตราอุทยานแห่งชาติถูกสับเปลี่ยนเป็นเครื่องเซ่นสังเวยแทนชาวบ้านเผ่าชะนอที่ถูกเลือก หมู่บ้านชาติพันธ์ขนาดใหญ่ที่หลีกเร้นตัวอยู่ภายในผืนป่าต้องห้ามมานับร้อยปีเพียงเพราะหลงป่าแต่กลับมีชะตาตกฟากเดียวกัน โศกนาฏกรรมสัมพันธ์ในอดีตชาติเกี่ยวโยงชักนำให้คนทั้งสองหวนกลับมาเจอกันในฐานะคนแปลกหน้า ปริศนากลิ่นหอมของดอกราชาวดีบนเรือนกายชลทิตย์ที่มีเพียงนิลคีรีเท่านั้นที่สัมผัสได้ราวกับเคยสลักลึกในห้วงจิตวิญญาณ “กลิ่นหอมนี้กำลังล่อลวงข้าให้ลุ่มหลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเจ้ารู้ตัวรู้ไม่ ทำไมถึงเย้ายวนถึงเพียงนี้นะเครื่องเซ่นสังเวยของข้า”