แฟนตาซี

หลิวชิวเยว่ ข้ามมิติมาอยู่ในร่างหญิงอ้วน มีสามีเป็นแม่ทัพหนุ่มรูปงาม ยามจันทร์เต็มดวงเขาดันกลายร่างเป็นหมีแพนด้า จะใช้ชีวิตในยุคโบราณอย่างไรให้แฮปปี้ เมื่อต้องมีสามีเป็น หมีแพนด้าคลั่งรัก !

เรื่องราวของหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งเธอนั้นเป็นแม่มด บังเอิญมาเที่ยวผับกับเพื่อนทำให้ได้เจอกับใครบางคน หาได้รู้ไม่ว่าเขานั้นปีศาจที่มีหน้าตาหล่อเหลาด้วยความที่เขานั้นแซ่บทำให้อยากลองขึ้นเตียงกับเขาดูสักครั้ง แต่ว่าชีวิตเธอนั้นกลับเหมือนในนิยายที่เธอนั้นเคยอ่านนี้มันเรื่องอะไรกัน ทำไมเธอถึงได้เจอกับปีศาจสุดหล่อที่ต้องการสัญญากับเธอ เธอคิดว่าแค่ทำพันธสัญญาไหนกลายเป็นการแต่งงานตามสัญญา เดี๋ยวนะครอบครัวเธอไปสัญญาอะไรกับเขาเอาไว้ แถมทุกคนยินดีจะยกเธอให่กับเขาอย่างเต็มใจ

รางวัลยอดเยี่ยม ประเภทวรรณกรรมเยาวชน ประจำปี 2544 "ส้มสีม่วง" เป็นรางวัลยอดเยี่ยม ประเภทวรรณกรรมเยาวชน ประจำปี 2544 "ส้มสีม่วง"

เมื่อบิดาหายสาบสูญไปเป็นสิบปีไม่มีข่าวคราว บุตรสาวอย่างธีราจึงเดินทางมายังคีรีมันเพื่อตามหาบิดา ดอกเตอร์ธีระ ซึ่งหลงใหลในตำนานแดนอารยะ กันเดน อย่างมาก กันเดนที่ตำนานเล่าลือว่าเต็มไปด้วยเพชรนิลจินดา กันเดนที่ผู้ไปถึงจะเป็นอมตะ ธีราไม่รู้ว่าพ่อของเธออยู่ที่กันเดนหรือเปล่า แต่เธอก็จะไปตามหาพ่อที่กันเดน แต่ก่อนจะไปตามหาพ่อที่กันเดน เธอต้องเดินทางไปยังคีรีมันที่อยู่บนเทือกเขาหิมาลัย ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นหลังคาโลกเสียก่อน ที่คีรีมัน เธอเกือบถูกพรานนำทางโกงเงิน หากไม่ได้พระสงฆ์แห่งวัดกัมโปรูปหนึ่งช่วยไว้ พระสงฆ์รูปนี้คือพระจามิล พระจามิลเข้าใจดีว่าการไปกันเดนนั้นยากลำบากมาก ก็ก็ยังตกลงยินยอมเป็นผู้นำทางให้แก่ธีรา คณะเดินทางที่มีทั้งเด็กอย่างเณรคัง ผู้หญิงอย่างธีรา ตัวถ่วงและตัวป่วนอย่างวิษณุ ก็ดั้นด้นฟันฝ่าเขาสูงชันหุบเหวลึกอย่างทุลักทุเล... มาเอาใจช่วยกันนะคะ ว่าทุกคนจะไปถึงกันเดนกันมั้ย...

เรื่องราวพระชายาจอมป่วนหาเรื่องให้สวามีนางช่วยไม่เว้นแต่ละวัน ยิ่งไปกว่านั้นนางยังไปเกี่ยวข้องกับการทุจริต ใช้อำนาจบาตรใหญ่ขององค์ชายสามและเหล่าขุนนาง งานนี้ไม่รุ่งก็ต้องรอด หากอยากให้นางหยุดนิสัยซุกซน ต้องจับทำลูกให้เข็ด ------------------------------ “หากเจ้ามีลูก คงเล่นซนไม่ได้อีก” เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมฝ่ามือลูบไล้แผ่นหลังเนียนละเอียด “ท่านอยากมีลูกหรือ” “แน่นอนว่าข้าอยาก เหตุใดเจ้าถึงยังไม่มีให้ข้า” “ท่านไร้น้ำยาเอง อย่าโทษข้านะ” อี้เหมยเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มตาโตพร้อมทำแก้มป่องหลังโดนเขาโยนความผิดให้ “ดี งั้นคืนนี้ข้าจะพิสูจน์ให้เจ้าเห็นว่าไร้น้ำยาอย่างเจ้าว่าไหม”

เมื่อเขาต้องตามหาผู้หญิงที่จะมาถอนคำสาปของเขา จากคำทำนายนั้น เขาอยู่เป็นร้อยๆปีเพื่อรอเธอ เธอสาวน้อยธรรมดาๆคนหนึ่ง เธอถูกพ่อแม่บุญธรรมรับมาเลี้ยงแต่เธอไม่รู้หรอกว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นใคร

รสกลมกล่อม สดชื่นมาก น้ำหวานถูกดื่มจนหมดก่อนจะเติมใส่อีกครั้ง และแล้วมื้อนั้นก็จบลงพร้อมกับความตึงเครียดเข้ามาปกคลุม "เจ้าไปเรียนรู้วิชาทำอาหารพวกนี้มาจากไหน" "เอ่อ ช่วงนี้ข้าชอบอ่านหนังสือ เลยได้เรียนรู้วิธีการทำอาหารจากในนั้น" เธอก้มหน้าซ่อนไว้ ไป๋หู่เองก็ไม่ได้คาดคั่นเอาความต่อ มือหนายื่นไปจับแก้วน้ำผลไม้ ถึงจะไม่มีกลิ่นหอมเท่าชาที่กินประจำ แต่มีเอกลักษณ์ทั้งของคาวและของหวาน เห็นทีต้องเก็บนางไว้ใกล้ตัว "เจ้ามีฝีมือดีเช่นนี้ก็ทำอาหารให้ข้ากินซะ" "ห๋า แล้วท่านกวงจิ้งล่ะคะ" "เหวินเซียวแจ้งให้กวงจิ้งหยุดทำอาหารให้ข้าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปแต่ยังทำให้เซียนคนอื่นตามปกติ และเลื่อนขั้นให้นางเป็นแม่ครัวของที่นี่แทน" อีกฝ่ายเรียกคนสนิทและสั่งการไป "ขอรับ" ทั้งสามมองตาโตไม่นึกว่านอกจากไป๋หู่แล้วจะมีคนอื่นอยู่อีก "เจ้าจะใช้ครัวที่นี่ก็ได้ข้าไม่ว่าอะไร" ชายหนุ่มลุกขึ้นเต็มความสูง "ค่ะ" "จริงสิ เจ้าชื่ออะไร" "เฟ่ยเฟ่ยค่ะ" หญิงสาวช้อนสายตาตอบนัยน์ตาเป็นประกาย ไม่ว่ายังไงเทพไป๋หู่ก็ยังเป็นคนที่เธอชื่นชอบ

เมื่อโชคชะตานำพาให้เธอผูกพันกับปีศาจต้องสาป ในโลกที่เต็มไปด้วยความมืด ความรักอาจเป็นเดิมพันที่ต้องจ่ายด้วยชีวิต " เจ้าต้องเป็นของข้า ลูซี่! "

เจ้าแห่งภูตผีปีศาจอย่างนางแมวดำในตำนานพื้นบ้านของทางภาคเหนือ ได้ตกต่ำที่สุดหลังจากถูกดูดกลืนพลังไป เธอได้หลุดเข้ามาในเมืองมนุษย์เพื่อซ่อนตัวหลบหนีรักษาตัวเอง แต่เขาที่เดินทางมาเจอกับนางแมวผู้แสนร้ายกาจในคราบเจ้าเหมียวน้อยน่าสงสารจึงได้เก็บไปเลี้ยง "น่าสงสารจริงเจ้าแมวขี้เรื้อน" ...ไอ้หมอนี่...ปากหรือนั่น เดี๋ยวแม่จะตะปบให้เป็นลายทางเลย... ได้แต่คิดในใจแต่ทำอะไรไม่ได้เมื่ออยู่ในร่างเจ้าเหมียวน้อยที่อ่อนแรง คงจะต้องยอมๆไปก่อนอย่างช่วยไม่ได้...ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้นกับชีวิตของชายหนุ่มไปตลอดกาล....

ชะตาทำให้เธอต้องตายตั้งแต่อายุยังน้อย แต่สวรรค์กำหนดให้ฟู่หลินหลินนั้นได้ข้ามทะลุมิติไปอยู่ใต้ร่างของท่านแม่ทัพรั่วเฉิน ที่เขาเกลียดเธอเพราะคำว่าเธอคือของบรรณาการ และเมียเชลย แต่เกลียดอย่างไรท่านถึงได้จับกดข้าบ่อยเหลือเกิน นางผวากอดรัดร่างของเขาที่ทาบทับลงมากอดรัดนางแน่น ๆ เช่นกัน คนทั้งคู่หายใจโกยเอาอากาศเข้าปอดอย่างหนัก ช่างเป็นอะไรที่เสพสุขสมใจของเขายิ่งนัก บุรุษผู้นั้นสุขสมกับการครอบครองและได้บอกให้นางได้รู้ว่าได้ตกเป็นภรรยาของเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว ต่อมาเขาก็ได้เอนกายลงบนเตียง นอนก่ายกอดเคียงข้างกายฟู่หลินหลิน แล้วหายใจสม่ำเสมอคล้ายคนหลับ เสียงหายใจแผ่วเบาของเขา ทำให้นางรู้สึกกลัวเล็กน้อย ที่ว่ากลัวคือ... กลัวว่าเขาจะลุกขึ้นมาทำอะไรตนเองอีก "นี่คืออะไรกันแน่ ทำไมข้าถึงมาโผล่ที่นี่ บนเตียงหลังนี้ ที่มีบุรุษผู้นี้อยู่ด้วย แล้วข้าก็เสียตัวให้เขา โอ้... สวรรค์ช่างแกล้งข้า เอ๊ะ! หรือว่านี่เป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น" ฟู่หลินหลินบ่นพึมพำ นางก็ใช้นิ้วมือหยิกตามร่างกายของนางปรากฏว่าก็รู้สึกเจ็บตามปกติ "โอ๊ะ โอ๊ย..." นี่ไม่ใช่ความฝัน ถ้าไม่ใช่ความฝันฟู่หลินหลินงงงวย