แก้แค้น

เธอคือน้องสาวของคนที่ลักพาตัวคนรักของเขาไปให้ศัตรูทำลายจนคนรักของเขาต้องฆ่าตัวตายเพื่อปกป้องศักดิ์ศักดิ์ศรีของตนเอง และเธอจะต้องได้รับโทษทัณฑ์อันเร่าร้อนจากเขา... แต่เธอก็คือแม่มดที่มีมนตราร้ายกาจ ที่ร่ายมนต์เสน่หาให้เขาหลงใหลจนถอนตัวไม่ขึ้น เขาจะต้องเกลียดเธอ เขาจะต้องไม่รักเธอ...แต่เขาจะต้านทานมนต์เสน่ห์ของเธอได้อย่างไร ในเมื่อเขารักเธอไปแล้วทั้งหัวใจ

ผมจะแต่งกับคุณตามคำสั่งของคุณย่า จะรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำกับคุณ แล้วก็อย่าคิดว่าผมพิศวาสตัวของคุณ เพราะผมทำทุกอย่างก็เพื่อให้คุณย่าสบายใจ ตัวอย่างบางตอน ในขณะที่พลอยฟ้ากำลังจะทิ้งตัวลงนอนเตียงนุ่มเธอก็ต้องผุดลุกนั่งกะทันหันพร้อมควานหาอุปกรณ์ป้องกันตัวที่เตรียมเอาไว้บนหัวนอนเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องนอนของเธอถูกเปิด “คิดว่าไอ้ท่อนไม้แค่นี้จะทำอะไรผมได้เหรอ” เสียงของภูมินทร์ดังขึ้นทำพลอยฟ้าโล่งอกที่เป็นเขา แต่ก็โล่งอกได้ไม่กี่นาทีเธอก็จำได้ว่าเขาก็อันตรายไม่แพ้โจรที่เธอกลัวเหมือนกัน ฟึ่บ กึก กึก ไม้ในมือของพลอยฟ้าถูกภูมินทร์กระชากขว้างทิ้งไปมุมห้อง ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นสาวเจ้าก็ถูกชายหนุ่มผลักให้นอนหงายลงไปกับเตียงจนตกใจร้องเสียงหลง “อ๊าย” ภูมินทร์คร่อมคนตัวเล็กได้ก็รีบคว้าข้อมือทั้งสองของหญิงสาวตรึงเอาไว้กับเตียงนุ่ม “จะทำอะไร ปล่อยพลอยนะ” “ผมรู้ว่าวันนี้พราวมาหาคุณ บอกอะไรกับเธอไปบ้าง” “พลอยไม่ติดจะบอกเรื่องอัปยศให้น้องพลอยฟังหรอกค่ะ คุณสบายใจได้” เธอเอ่ยตอบเสียงแข็ง ไม่คิดว่าภูมินทร์จะเข้ามาที่นี่ในเวลากลางดึก

เมื่อเขาต้องแก้แค้นให้กับน้องสาวจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอนั้นเจ็บปวด พี่แต.กในใส่อิงทำไมค่ะ ไม่อยากได้ลูกไปฝากพ่อกับแม่เธอเหรอ ถ้าอิงท้อง ลูกในท้องก็เป็นของพี่นะ เสียใจด้วยเพราะฉันไม่รับ

เมื่อผู้ชายของแม่เลี้ยงที่เธอเกลียดชังได้ครอบครองความสาวของเธอ แต่เขาก็ยังคงรักใครแม่เลี้ยงของเธออยู่ไม่ห่างหาย ทำให้เธอเจ็บแสนเจ็บ และตั้งใจไว้ว่าผู้ชายคนนี้จะไม่มีวันได้แตะต้องเธออีกต่อไป... แต่ทำไมนะ ทุกครั้งที่เขาชิดใกล้เธอก็อ่อนปวกเปียกยินยอมพร้อมใจไปกับเขาทุกลีลารักร้อนแรงและคอยแต่จะร่ำร้องหาเขาอยู่ร่ำไป...

"พอแล้วนิตาอย่าทำแบบนี้" สายตาของเพื่อนทั้ง 3 คน ไม่พอใจอันนาที่ห้ามนิตาไม่ให้ทำเพราะทั้ง 3 คนพยายามยุแยงให้นิตาจัดการเพลงพิณ "อย่ามาห้ามนะอันนา อีแรดคนนี้มันจะงาบวินไป" นิตาตะคอกใส่อันนาสายตาของเธอกวาดมองเพลงพิณ "ถ้าผู้ชายมันไม่เล่นด้วย ผู้หญิงก็ไม่มีวันที่จะเข้าหาได้ แล้วพวกเธอทำกันแบบนี้ ถ้าเพลงพิณเป็นอะไรขึ้นมาจะรับผิดชอบชีวิตของเขาไหวเหรอ เพื่อนทั้ง 3 คน เบะปากใส่อันนาในขณะที่เธอกำลังเตือนสตินิตา ทว่าไม่นานเรือนร่างบางของอันนาถูกผลักนิตาไม่ฟังในสิ่งที่อันนาพูด "เฮือก!!~เฮือก!!" "มีคนมา" นิตาออกมาจากเพลงพิณและเธอดันตัวของอันนาเข้าไปอยู่แทนที่ในขณะที่รถยนต์ขับเข้ามาและแน่ชัดเป็นรถตำรวจ เพลงพิณหญิงสาวที่ถูกกระทำหายใจเฮือกราวกับคนจะขาดอากาศหายใจร่างกายที่ดิ้นทุรนทุรายพลาดๆ "เพลงพิณใจเย็นๆ ไว้นะ" อันนาไม่ได้สนใจใครที่เข้ามาแต่เธอรีบคว้าเพลงพิณเอาไว้เหมือนว่าเพลงพิณนั้นจะหยุดหายใจจะหยุดหายใจ "เพลงพิณ!! น้องไม่น้องไม่นะ" ในขณะที่อันนากำลังเขย่าตัวของเพลงพิณชายหนุ่มคนหนึ่งดันตัวของอันนาเธอจนล้ม เขาแทรกกายเข้าไปใกล้ๆเพลงพิณรีบขว้าประคองไว้แทน "เอารถออก" เรือนร่างบางหายใจโรยรินดวงตาคู่น้อยและใบหน้าเต็มไปด้วยรอยบอบช้ำจับจ้องมองหน้าชายหนุ่มหายใจแผ่วเบา "อย่าเป็นอะไรนะ"

อวิ๋นหลิงต้องทนอยู่ในเรือนว่างเปล่าเป็นเวลาสามปี รอคอยสามีกลับมา เพื่อสร้างชีวิตคู่ที่สมบูรณ์แบบ ทว่ากลับไม่คาดคิดว่าสามีจะพาองค์หญิงผู้สมรสเชื่อมสัมพันธ์กลับมาด้วย องค์หญิงผู้สูงศักดิ์ เปี่ยมด้วยความดีความชอบต่อบ้านเมือง งดงามอ่อนโยนดุจหยก สิ่งที่นางต้องการเพียงแค่ตำแหน่งภรรยาเอกอีกคนเท่านั้น พี่ชายพ่ายแพ้ในสนามรบ เสียชีวิตเพื่อแผ่นดิน พี่หญิงสูญเสียความโปรดปรานในราชวัง ท่ามกลางมรสุมที่โหมกระหน่ำนี้ จวนอันหยางโหวของพวกเขา ก็เปรียบดั่งเรือลำน้อยที่ล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมาย ในสายตาของผู้คน อวิ๋นหลิงกลายเป็นหญิงที่ถูกทอดทิ้ง ส่วนจวนอันหยางโหวกลายเป็นลูกแกะที่พร้อมจะถูกเชือด ทว่า มีหรือที่นางอวิ๋นหลิงจะยอมก้มหัวง่ายๆ? เกียรติยศและศักดิ์ศรีของจวนแม่ทัพ จะไม่ยอมให้ใครมาเหยียบย่ำ! ใบหย่าร้างหนึ่งแผ่น นางได้กลับมาสืบทอดจวนอันหยางโหวในฐานะสตรีผู้เป็นหัวหน้าครอบครัว นางจะพิสูจน์ให้โลกเห็นว่า คนของจวนอันหยางโหวไม่ใช่ของเล่นที่จะให้ใครมารังแกตามอำเภอใจ พวกเขามีความหยิ่งทะนงและแข็งแกร่งเช่นกัน!

ฝ่าบาท พระสนมไม่รับรู้สิ่งใดแล้ว นอกจากโลกที่นางสร้างขึ้นมา โลกที่มีเพียงนางกับโอรส ธิดาทั้งสอง

หลังจากถูกกลั่นแกล้งที่โรงเรียนจนตาย ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กคนหนึ่งที่เพิ่งคลอดออกมา กลับพบว่าแม่ของฉันคือคนที่กลั่นแกล้งฉัน แล้วกำลังเรียกฉันว่า ‘เด็กดี’ อย่างระมัดระวัง เด็กดีเหรอ? ฉันพลันดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งในอ้อมกอดของเธอ ซ้ำยังจิ้มนิ้วมือไปที่ดวงตาของเธออย่างแรง นับแต่วันนี้เป็นต้นไป ‘เด็กดี’ อย่างฉัน จะกลับมาแก้แค้น!

“ทำไมขุนยังไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น….อยู่ตลอดเวลา….”“แต่กลับกัน….ขุนไม่เคยมีอะไรกับริเลย….” “เพราะถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น….เห็นริไปยืนแก้ผ้าต่อหน้าเขาแบบนี้….”“เขาคงจะไม่ปฏิเสธริ….เหมือนที่ขุนทำ"

"ขึ้นมานอนได้แล้วพราว มันจะสว่างยังมัวแต่ยืดยาดอาบน้ำเป็นชั่วโมงอยู่นั่นแหละ" สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมองยังไปเตียงไข่มุกเธอใส่เพียงผ้าขนหนูนุ่งกระโจมอก เดินออกมาจากห้องน้ำ ชุดที่ใส่ไปในงานวันเกิดของเพลงมีนานั้นถูกฉีกขาดด้วยน้ำมือของพี่ชายเพื่อนสนิทตัวเอง พราวมุกถอนหายใจจ้องมองหน้าคนปากร้ายที่นอนบนเตียง "ถอนหายใจแบบนี้อยากออกไปจากคอนโดในสภาพนี้หรือเปล่า หรืออยากโดนเอาอีก" "อะไรพราวก็ผิดไปหมดเลยนะคะ ขนาดคุณข่มขืนพราว พราวยังกลายเป็นคนผิด หาว่าอ่อยคุณ ทั้งๆที่ไม่ได้อ่อยอะไรคุณเลย" อะไรก็ผิดไปหมดจริงๆ เธอเป็นคนอ่อยเขาอยากได้เขา เธอไม่เคยได้อ่อยเขาเลย แต่ถามว่ามองไหมมองเพราะคุณเพลิงเขาหล่อมีเสน่ห์ยิ่งมองไกล้ๆยิ่งแล้วเลยไม่อยากละสายตาเหมือนมีมนต์สะกตดึงดูดไว้ ไม่รู้เขาเอาความหล่อมาจากไหนมากขนาดนี้ "ไม่จริงหรอกที่เธอไม่อยากได้กู รู้ว่าคิดยังไงพราว และกูไม่ได้ข่มขืนนะอย่าเข้าใจผิด การข่มขืนคือฝ่ายผู้หญิงต้องไม่ยอม แต่นี่เธออ้าขาให้กับฉันเอาง่ายๆ" เธอรู้สึกจุกในคำพูดของคุณเพลิง เขาว่าเธอง่ายไม่ได้และขัดขืนเหมือนโดนข่มขืนจริงๆแต่เธอนั้นไม่ได้ยอมตั้งแต่แรก