เข้าใจผิด

มนทิพย์ฝันถึงหนุ่มสาวคู่หนึ่ง “คุณนพ” เด็กหนุ่มในความฝันทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหว โดยเฉพาะดวงตาคมเข้มของเขาที่ฉายแววความรักอย่างเปี่ยมล้มในทุกครั้งที่มองสบมา สิ่งที่เด็กสาวมองเห็น รู้สึก รับรู้ จนแม้กระทั่งนามที่เขาเอ่ยเรียก “ปาริชาต” มนต์ทิพย์กลับรู้สึกว่าทั้งหมดนั้นคือ.. ตัวเธอเอง “ปาริชาต” เจ้าช่อดอกสีแดงเพลิง.. ดอกไม้แห่งการระลึกชาติ กลิ่นหอมแรง.. ทว่ามนุษย์เดินดินหาได้กลิ่นไม่ ด้วยกรุ่นกลิ่นนั้นจรุงใจอยู่ในเพียงเทวโลก แล้วหากมีเจ้าช่อดอกสีแดงเพลิงเป็นสื่อเล่า.. สิ่งนั้นจะเกิดขึ้นได้ไหม

"ความผิดของท่านพี่มิใช่ความผิดของข้า ทำไมข้าจะต้องมารับเคราะห์แทนนางด้วย เรื่องจริงหรือไม่ท่านมั่นใจได้อย่างไร? ข้าเชื่อว่าท่านพี่ปรากฏตัวในสักวันหนึ่ง เมื่อนั้นท่านต้องสืบสาวราวเรื่องหาข้อเท็จจริงเสียก่อน เป็นถึงท่านแม่ทัพก็ต้องมีความยุติธรรม ไม่ใช่อยุติธรรม หากเป็นเช่นดั่งที่ว่าไว้ ข้าน้อยยินดีรับผิดแทนท่านพี่แต่โดยดี" อะไรทำให้ฉันพูดอย่างนี้ออกไปนะ เสี่ยวเยา รนหาที่ตายแท้ๆ "ได้! ในเมื่อเจ้ากล้าพูดเช่นนี้กับข้า..." นิ้วชี้ที่เรียวยาวของท่านแม่ทัพจับลำคอขาวนวลของนาง ไว้ แม้จะไม่ออกแรงใดๆ แต่เหมือนจะบอกเป็นในว่า 'หัวเจ้าจะหลุดออกจากบ่าแน่นอน' ท่านแม่ทัพผู้นี้เปลือกนอกงดงามดั่งกว่าบุรุษทั้งหมดในใต้หล้า น่าเสียดายที่ถูกจารึกไว้ซึ่ความโหดเหี้ยมของเขาไว้ในหน้าประวัติศาสตร์

“ถ้าจะเอาถึงไม่ได้รักก็จะเอา” ถึงจะเห็นแก่ตัวก็ผัวเธอ… "เลือกมาว่าจะทำเอง หรือจะให้ฉันทำให้" "โมโหจนเป็นบ้าไปแล้วหรือไงคะ?!" "เพราะเมียนอกใจ ให้ใจเย็นได้อีกเหรอ!" อายุ 30 ปี นายแบบ/ลูกชายตระกูลดัง ชายหนุ่มผู้มีภาพรักสดใสและเข้าถึงง่าย กลับเปลี่ยนไปเพราะการสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิต เพียงขวัญ อายุ 24 ปี ผู้ช่วยสาวที่ต้องรองรับอารมร์ร้ายที่ของธาม  เธอไม่ได้อ่อนแอแต่เมื่อไหร่ที่ขัดใจเขามักจะลงโทษด้วยบทลงโทษที่เธอไม่คาดคิดเสมอ โรส อายุ 30 ปี คู่หมั้นของธาม เธอทุ่มเททุกอย่างเพื่อคนรักจนเผลอทำสิ่งที่ผิดพลาดไป และความลับนั้นจะไม่มีวันให้คนรักรู้ได้เด็ดขาด ไนท์ อายุ 30 ปี เพื่่อนสนิทธาม/นายแบบ เขามักจะรักชีวิตสงบแต่เมื่อได้ใกล้ชิดเพียงขวัญกลับเห็นใจ ยิ่งเห็นเพื่อนรักทำร้ายเธอมาเท่าไรเขาก็ยิ่งสงสารเธอจนต้องคอยเตือนสติเพื่อน มอส อายุ 27 ปี นายแบบ แฟนเก่าของเพียงขวัญที่เคยหายไป  อยู่ๆ ก็โผล่มาในสถานะเด็กในสังกัดคนใหม่ของผู้จั

รักคืออะไร??? คือการยอมให้เขาทำร้ายจิตใจ ยอมเป็นคนไร้ค่า ที่เขาจะทำอะไรก็ได้ใช่หรือเปล่า

'คริส’ นักร้องหนุ่มลูกครึ่ง หล่อ ล่ำกระแทกใจ จนสาวๆ อยากให้คริสมากระแทกใส่แรงๆ แต่มันติดที่ว่าคริสมีเมียแล้วน่ะสิ แล้ว ‘ผึ้ง’ ก็ไม่นิยมใช้ของร่วมกับใครซะด้วย คริสเลยต้องอยู่กับความช้ำเพราะผึ้งหนีไป แต่เมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้ง คริสก็พร้อมจะทำทุกทางให้ ‘เมียเก่า’ กลับมาเป็น ‘เมีย (ไม่) เก่า’ ของเขาให้ได้ เพราะรู้แล้วว่าการร่วมรักจะสำเร็จได้ก็ต่อเมื่อได้ร่วมกับคนที่รักเท่านั้น

ภายใต้ท่าทีสุขุมนุ่มลึกของเขา กลับซ่อนเสน่หาเร่าร้อนอันน่าหลงใหล ราวเชิญชวนให้เธอกระโจนเข้าหาอยู่ตลอดเวลา “พี่ไม่ได้คิดอะไร ทำไมต้องหวั่นไหว” “ไม่หวั่นไหวจริงเหรอคะ” เธอจงใจขยับเข้าไปเบียดเขาอีกหน่อยทั้งตัว ขณะหัวใจเต้นระรัวขึ้นกับความใจกล้าของตัวเอง “งั้นจูบรันได้ไหมคะ”

"กูไม่ชอบผู้หญิงผมหยิก" (หยิกหมอยอะไรนี่มันลอนมาม่าคะเสี่ย!) "แล้วกูก็ไม่ชอบผู้หญิงตัวเตี้ย" จึก!!! (โดนไป 1 ดอก ต้องการแพทย์ด่วนตรูอยากต่อความสูงตอนนี้! ) "ไม่ชอบผู้หญิงดัดฟัน" (ใครก็ได้ เอาช้อนมาแงะมันออกให้กูที!!!!) "ไม่ชอบผู้หญิงมีรอยสัก" (เห็นได้ไงฟะ!! เล็กกะจิดริดยังสาระแนตาดีอีกพ่อคุณ!! กลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน) "และอีกอย่าง... กูไม่ชอบผู้หญิงนมเล็ก!" กรี๊ดดดดดดด!!! นมเล็กแต่เซ็กส์จัดนะเว้ยไอ้เสี่ย! ฉันแทบกระอักออกมาเป็นเลือด อ้าปากค้างแบบกลางอากาศ นี้ตรูไม่ตรงสเปคมันเลยรึไงฟะ! แทบสะดุดล้ม เข่าทั้งสองแทบทรุดลงกับพื้น เจ็บจึกกับคำว่า ตรูนมเล็ก!!! "กูไปละ มีธุระต่อ" เค้าหันไปบอกเสี่ยภูแบบไม่แยแสฉันเลยสักนิด ไม่เลยสักนิด 😭 หึ! คิดว่าคนอย่างอีชาจะไม่มีอะไรดีเลยรึไง! "แต่หนูซิงนะคะ!!!"

“โอ๊ย! ปล่อยข้า ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้” มูนาร้องสั่งหลังถูกมือใหญ่ตวัดเข้าที่เอว อารามตกใจเพราะกลัวความลับจะถูกเปิดเผยหญิงสาวจึงออกแรงดิ้นสุดกำลัง “เนื้อตัวของเจ้าทำไมถึงได้นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเช่นนี้เล่า พ่อหนุ่มน้อย” ลมหายใจร้อนๆ พร้อมเสียงกระซิบดังไม่ห่างจากใบหน้าสวยคม มูนาหลับตาปี๋ หัวใจเต้นตึกตักจนนับแทบไม่ทัน สองมือน้อยก็ยกยันที่แผงอกกว้างเอาไว้สุดแขน “ปล่อยข้านะท่าน” “ข้าไม่ปล่อยจนกว่าเจ้าจะบอกข้าว่าทำไมเนื้อตัวของเจ้าได้ถึงนุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเช่นนี้” ฟารีฟยังแกล้งไขสือต่อไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก คนสนิททั้งสองที่นั่งอยู่บนม้าได้แต่พากันส่ายหน้าอมยิ้มกับการกระทำของนายเหนือหัว หรือจะเรียกให้ถูกก็คือองค์รัชทายาทลำดับที่สองแห่งประเทศอัสคาซาน ที่ชีวิตผกผันต้องระหกระเหินออกมาอยู่นอกวังเพื่อความปลอดภัย

เพราะความเข้าใจผิดของทำให้นำมาสู่การแก้แค้นที่ผิดๆและเกือบทำให้เกิดการสูญเสียที่แสนเจ็บปวด

เขาเกลียดเธอที่เป็นต้นเหตุให้คนรักต้องตาย ส่วนเธอยอมเป็นเมียข้ามคืนเพื่อชดใช้บาปกรรมที่ไม่ได้ตั้งใจจนถักทอสายใยอีกหนึ่งชีวิตขึ้นมา