อิสระ

ระบบนักเขียนสามารถพาเธอไปต่างโลกได้อย่างอิสระ มีโลกมากมายที่รอการไปเยี่ยมเยือนและรอให้ถูกเขียนเป็นนิยาย! และรู้หรือไม่ว่านิยายที่พวกคุณอ่านอาจจะเป็นเรื่องราวของบุคคลจริงๆ จากต่างโลก!

เพราะรักนางจึงทำทุกอย่างให้ได้แต่งกับเขา แม้เขาแสนจะรังเกียจเดียจฉันท์ วันเข้าหอก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา นางจึงวางยาปลุกกำหนัดเขา คิดว่าเมื่อเป็นสามีภรรยากันแล้วเขาจะหันมาเหลียวแลนางบ้างแต่เปล่าเลย สถานการณ์ยิ่งแย่ไปกว่าเดิม เมื่อเขาคิดจะรับหญิงที่เขามีใจเข้ามาเป็นฮูหยินอีกคนหนึ่ง ข้าอาจจะต้องทบทวนตัวเองจริงๆ แล้ว ว่าทุกอย่างที่ข้าทำไปทั้งหมดนี้เพื่ออะไร

วัชรมัยเคยทิ้งไผท ทิ้งลูก แล้ววันนี้กลับมาร้องขอความเป็นแม่อีกครั้ง ไผทจะไม่มีวันให้อภัย!

“ท่านพ่อกับคุณชายใหญ่ของท่านถูกฆ่าตายที่ชายแดน ตระกูลหม่าถูกกล่าวหาว่าก่อกบฏ ฮึก…นายหญิง คุณชายเล็กและคนอื่นๆ ถูกจับตัวไปและจะถูกประหารในวันพรุ่งนี้”

ภาคนี้ย้อนกลับในปัจจุบันอีกครั้ง ตัวละครอยู่ครบทุกตัว ทั้งภาค1และ2 ทุกตัวละครจะชุลมุนวุ่นรัก กว่ารักจะลงตัว

เรื่องราวของเพื่อนสนิทสองคนต้องผิดใจกัน เพราะรักผู้ชายคนเดียว จึงทำให้เกิดเรื่องราวที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น

ภาคต่อของย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ตัวละครหลักในภาคแรกได้หลงเข้าไปในยุค90 เขาได้พาคนรักในยุค90กลับมาในอนาคตด้วย แต่ต้องพบกับความเปลื่ยนแปลงในปัจจุบันที่ส่งผลมาจากอดีต และเมื่่อเขาต้องกลับไปในอดีตอีกครั้ง แต่คนรักของเขาต้องอยู่ในอนาคต เขาต้องหาทางกลับไปในอนาคตอีกครั้ง

มู่อิงเถา นักศึกษาแพทย์ผู้มีรูปร่างอวบอ้วนและถูกล้อเลียนอยู่บ่อยครั้ง เธอแสนเบื่อหน่ายกับชีวิตอันเส็งเคร็งแต่แล้ววันหนึ่งชีวิตของเธอกลับพลิกผัน อยู่ๆ ก็ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยายเล่มโปรดที่เธอชอบอ่านอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่คิดไม่ฝันว่าเธอต้องมาอยู่ในฐานะภรรยาของตัวร้ายเสียอย่างนั้น! ในเมื่อตามเนื้อเรื่องคนที่เป็นภรรยาของเขาต้องตายและยังไม่แน่นอนว่าตัวร้ายเลือกใครเป็นคู่ชีวิตเพราะยังมีเล่ม 2 ที่นักเขียนยังเขียนไม่จบ! แต่เธอจะจบชีวิตตามนิยายไปก่อนหรือไม่! ดังนั้นเธอจะไม่มีวันยอมตายเป็นอันขาด! ปฎิบัติการเปลี่ยนตัวภรรยาของตัวร้ายจึงเริ่มต้นขึ้น "อยากได้ตัวของซ่งอวี่ถงมากนักหรือ ข้านี่ล่ะจะเป็นคนประเคนเขาให้เจ้าด้วยมือของข้าเอง" - - - - - - - - - - - - “มีอะไรงั้นหรือ” “ท่านสนใจท่านพี่ซ่งของข้างั้นหรือ” “เอ่อคือว่า” “ท่านลองทำขนมกุ้ยฮวาให้เขาดูสิ” “ขนมกุ้ยฮวางั้นหรือ” “ใช่แล้วเขาชอบกินมากเลยล่ะท่านรู้หรือไม่” “ไว้ข้าจะลองทำดู ขอบใจเจ้ามากนะ” ซูม่านอวี้หน้าแดงระเรื่อดูๆ ไปแล้วก็น่ารักตามแบบฉบับลูกคุณหนูทั่วๆ ไปเสียจริง “ข้าไม่ชอบกินขนมกุ้ยฮวา” มู่อิงเถาที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ของความสุขอยู่นั้นเป็นต้องตกใจทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงอันคุ้นเคยนั้น เมื่อนางเอี้ยวคอไปมองที่ด้านหลังแล้วก็ต้องสะดุ้งโหยง เป็นซ่งอวี่ถงที่กำลังยืนกอดอกพิงขอบเสาประตูรั้วพรางจ้องมองนางอยู่อย่างไม่วางตา “แต่น้องสาวของท่านบอกว่าท่านชอบกินขนมกุ้ยฮวานี่เจ้าคะ” “แม่นางซูข้าไม่ได้ชอบกินขนมพวกนั้นเพียงแต่ท่านพ่อที่เวลาปกติต้องทำงาน แต่ต้องเสียสละเวลาอันมีค่าของเขามาทำให้ข้ากินทุกครั้งที่ข้ากลับไปเยี่ยมบ้านจะให้ท่านเสียน้ำใจได้อย่างไร อีกอย่าง...." “หืม” “นางไม่ใช่น้องสาวของข้า” “เอ๋?” “นางเป็นภรรยาของข้า” “อะไรนะ!” ...มีแต่คำว่าฉิบหาย....

ย้อนเวลาไปสมัยต้าชิง แต่ไม่ใช่ปู้ปู้จิงซินไม่มีหม่าเอ่อไทลั่วซี มีเพียงหมาน้อยเก๊ามู่เฉินที่จะมาสร้างความวุ่นวายพร้อมกับองค์ชายที่งอกมาอีกหนึ่งองค์

หนุ่มโสดผู้ยังไม่เคยมีความรัก ใจต้องว้าวุ่นวุ่นอย่างหนัก เมื่อมีหนุ่มหล่อ 3 สไตส์มารุมจีบ เขาจะเลือกคนที่่ใช่ หรือ คนที่รัก