หนีท้อง

แม่ของเขาเป็นสาววายรุ่นเดอะ อยากได้สะใภ้เป็นผู้ชาย ส่วนแม่ของผมเป็นผีพนันที่ติดหนี้มาเฟียอย่างเขา เราทั้งคู่เลยต้องโคจรมาพบกันในสถานการณ์ที่สุดแสนจะวุ่นวาย กลายมาเป็นพ่อกับแม่ของลูกที่เกิดมาท่ามกลางการแก่งแย่งชิงดีของสมาคมมาเฟีย

พ่อของเธอเป็นหนี้นับล้าน และครั้งนี้คือครั้งสุดท้ายที่เธอจะตอบแทนหนี้บุญคุณที่ให้เธอลืมตาเกิดมา ระหว่างเธอและเขา สถานะเธอคือเมียขัดดอก เป็นได้เพียงนางบำเรอ พอครบสัญญาเธอก็จะได้เลือกทางเดินของตัวเองสักที

"ทำไมถึงไม่บอกฉันว่าเธอท้อง" "เรื่องนั้นนายไม่ต้องกังวลหรอก และนายก็ไม่ต้องรับผิดชอบเด็กคนนี้ด้วย" "ทำไม? ก็ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกของฉัน" "ทำไมงั้นเหรอ ฉันว่านายรู้ดียิ่งกว่าใคร" สายตาคมมองจ้องใบหน้าของหญิงสาวแบบสงสัยว่าเธอกำลังจะพูดอะไรต่อ "ขนาดจังหวะเต้นหัวใจของนายยังดังออกมาเป็นชื่อผู้หญิงคนนั้น แล้วนายจะให้ฉันกับลูกไปแทรกอยู่ตรงไหน" ************ "เจ็บ" "ถ่างขาออกอีกนิดจะได้ไม่เจ็บ" "อื้ออ ยังเจ็บอยู่เลย" "ทนเอาหน่อยสิ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ดันความใหญ่โตของตัวเองเข้าไปอีกครั้ง "โอ๊ย! ไอ้บ้าดิน" "เรียกผัวเพราะๆ หน่อยสิ อ้าาเสียวจัง" ทอรุ้งตกใจที่เขาใช้คำนั้นกับเธอ หรือว่าตอนนี้เขายังคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงคนนั้นอยู่ "อืม อ่ะ อ่ะ" กำลังจะน้อยใจแต่สติของเธอได้เตลิดไปอีกครั้งเมื่อเขาเร่งกระแทก "ยังกินยาอยู่ใช่ไหม" หญิงสาวตอบโดยการพยักหน้า มือเรียวโอบร่างหนาไว้แน่น เพราะเธอชักจะทนไม่ไหวแล้ว "ขอปล่อยข้างในนะ ซี๊ดด อ้าา" เขาก็ไม่ต่างจากเธอเลย ยิ่งร่องคับแคบตอดรัดแน่นแบบนี้ "ตะ..ต่ะ..แตกแล้วนะ อ๊าาา"

แม้ทุกอย่างจะเป็นเรื่องบังเอิญหรือโชคชะตาก็ไม่รู้ "กองบิน" ถึงได้ "กระชาก" เธอเข้าห้อง การถูกคนแปลกหน้ากระชากฉุดเข้าห้องทำให้ "คำเอื้อง" ตกใจตื่นกลัว และยิ่งไปกว่านั้นมันก่อให้เกิดความรู้สึกซึ้งกับคนป่าเถื่อน หลังจากนั้นมีเรื่องราวมากมายตามมาจนทำให้เธอหนีไปพร้อมกับ "ลูก" ในท้อง... +++++++ “ยะ…อย่าค่ะ” เธอผลักกองบินออกห่าง แต่เขาก็เด้งกลับมาเหมือนเดิม “ทำไมฮึ?” เขาก้มโน้มหน้ากระซิบข้างแก้มนวลของคนที่ตัวเองดันเข้าชิดผนังลิฟต์กระจกด้านหลังพร้อมอีกมือลูบไล้เรียวขาเล็กผ่านเนื้อผ้าที่ห่อหุ้ม “ยะ…อย่าค่ะ เดี๋ยวมีคนเห็น ในลิฟต์มีกล้องวงจรปิด แถมเป็นลิฟต์กระจกอีก” เธอบอกเขาเสียงสั่นพร้อมใจที่เต้นแรง “หึหึ...แต่วันนี้กล้องวงจรปิดมันไม่ทำงานน่ะสิ มาเถอะ กว่าจะถึงชั้นเจ็ดสิบสาม ฉันคงดำว่ายลึกในตัวเธอแล้วเด็กน้อย” แล้วปากหนาก็ทาบทับปิดกลืนเสียงค้านของเธอที่กำลังเอ่ยทันที พร้อมมือสากกร้านก็เริ่มเคลื่อนไหว

สวัสดีนักอ่านทุกคนนะคะ ในที่สุดณิการ์ก็ได้กลับมาฝากความฟินให้นักอ่านอีกค่ะ ณิการ์ขอฝากความรักของคุณติณณ์กับร้อยรักด้วยนะคะ “ร้อยรักราคีชัง” ความรักของเขาก่อเกิดขึ้นเมื่อใด แต่สำหรับกาฝากอย่างร้อยรักเธอรักเขาตั้งแต่แรกเห็น แอบรักแอบเฝ้ามองเขามาตลอด แต่สิ่งที่ได้รับคือความเจ็บปวดและสายตาเกลียดชัง และยิ่งไปกว่านั้นเขาบอกเขาชังน้ำหน้าเธอ ปากเขาบอกแบบนั้นทุกวันจนหัวใจของหล่อนพังไม่เหลือชิ้นดี แต่ทว่าทำไมเขาถึงต้องเข้าหายัดเยียดความปรารถนาให้เธอด้วย และซ้ำร้ายไปกว่านั้น เขาทำให้เธอท้อง....แล้วความรักของร้อยรักกับคุณติณณ์จะเป็นยังไง เธอเป็นแค่กาฝากแสนชังที่อุ้มท้องลูกของเขาเท่านั้น และลูกของเธอเขาจะต้องการและยินดีอยู่ไหม.....กับชีวิตน้อยๆ ในท้องของเธอ และยิ่งไปกว่านั้นไม่ใช่แค่หนึ่งชีวิตแต่เป็นสองชีวิตน้อยๆ ถ้าหากเขาไม่ต้องการเธอก็พร้อมจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกน้อยทั้งสองในท้อง

“กองพล” ผู้สะกดคำว่า “อ่อนโยน” ไม่เป็น ส่วน “ใกล้รุ้ง” เธอผู้กำลังมีชีวิตที่สดใสหลังเรียนจบ แต่ก็ต้องมาเจอกับคน “โฉด” อย่างนายเหมืองกองพล แล้วเรื่องระหว่างทั้งคู่จะเป็นยังไง เมื่อเริ่มต้นด้วยการ “ฉุด!”

เห็นครั้งแรกก็สะดุด ’ใจ’ จนต้องอุ้มไป ‘ปล้ำ’ ให้มันรู้แล้วรู้รอด “กองทัพ” ไม่เชื่อว่าตัวเองจะมีความรักให้กับสาวน้อย “บูรณิการ์” เพราะสำหรับเขาแล้วความ ‘รัก’ คือเรื่องไกลตัว แต่กว่าจะรู้ตัวเธอกับ ‘ลูก’ ในท้องก็ไปซะแล้ว +++++++ “ไม่ต้องมานั่งใกล้ฉัน” “จะเขินอายและหวงเนื้อหวงตัวไปทำไม เมื่อคืนเราเบียดกันกว่านี้ บีบียังแอ่นเด้งรับเอารับเอา” “ทะลึ่ง!” “ก็ ‘เมีย’ สวยนี่” เขาตอบกลับเย้าหยอกแกล้งให้บูรณิการ์เขินอายตนหนักกว่าเดิม

ภูตะวัน นายหัวแห่งอาณาจักรยางพาราทางปักษ์ใต้ที่จู่ๆ ก็ถูกมารดาเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเกย์ ถึงขนาดไหว้วานลูกน้องของชายหนุ่มให้ตามสืบข่าวแต่ก็ถูกจับได้เสมอๆ เมื่อคนใกล้ตัวถูกจับได้จึงต้องส่งคนไกลตัวเข้าไปทำหน้าที่แทน นั่นจึงทำให้ภูตะวันได้พบกับสาวน้อยที่ชื่อว่านับพันดาว หญิงสาวตัวเล็กผมประบ่าแววตาซุกซนและอยากรู้อยากเห็น ที่จู่ๆ ก็ทำให้หัวใจของนายหัวหนุ่มเต้นด้วยจังหวะแปลกๆ เธอมาเพื่อจับผิดเขา แต่ไปๆ มาๆ กลับเป็นมีใจให้กันอย่างไม่รู้ตัว เพราะมีใจจึงปกป้องได้แม้กระทั่งชีวิต "จูบของนับพอจะทำให้พี่ลืมจูบคุณไมค์ได้ไหมคะ" น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยถาม "เหมือนจะยังไม่ได้" คนเจ้าเล่ห์ยิ้มตอบแล้วจูบปากอิ่มอย่างดุดันอีกครั้ง เรียวลิ้นของทั้งคู่ตะหวัดหยอกเย้าสลับดูดเม้มอย่างเป็นจังหวะ ทุกอย่างเกิดขึ้นเนิ่นนานก่อนที่ภูตะวันจะถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ทั้งคู่สบตากันและกันและนั่นก็คือคำตอบโดยไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไร