น้ำเน่า

ในวันที่สามของการอยู่ไฟหลังคลอด สามีบอกว่าจำเป็นต้องเดินทางไปทำงานด่วน ไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนฉันได้ ทิ้งให้ฉันดูแลลูกน้อยเพียงลำพัง สามวันต่อมา ขณะที่ฉันเพิ่งถึงโรงพยาบาล เพื่อนสาวสมัยเด็กของเขาโพสต์ภาพครอบครัวอย่างเปิดเผยในโซเชียลมีเดีย พร้อมแคปชันว่า: “ถ่ายระหว่างเดินทาง สามคนพ่อแม่ลูก อยู่กันอย่างอบอุ่นและกลมเกลียว” ฉันมองดูสามีที่ยิ้มอย่างสดใสในรูปถ่ายครอบครัวด้วยความประหลาดใจ และแสดงความคิดเห็นไปว่า “?” สามีโทรมาต่อว่าทันที : “แม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างเธอน่าสงสารขนาดไหน ไม่มีเคยมีผู้ชายมาคอยดูแลเธอ ผมก็แค่ถ่ายรูปกับเธอเฉยๆ คุณจะใจแคบอะไรขนาดนั้น?” ตกเย็น เพื่อนสาวสมัยเด็กคนนั้นก็อวดชุดเครื่องประดับทองคำสามชิ้นมูลค่าหลายล้าน “หลังจากถ่ายภาพครอบครัวเสร็จ เขายืนกรานจะมอบเครื่องประดับทองคำสามชิ้นมูลค่าหลายล้านให้ฉัน~” ฉันรู้ว่าสามีของฉันซื้อของพวกนี้ให้เธอเพื่อปลอบใจให้หายโกรธ แต่ครั้งนี้ ฉันเตรียมที่จะไปจากเขาแล้ว

คนที่ชอบนัดข้าออกไปดูงิ้ว แต่กลับวางยาในน้ำชาจนข้าหมดสติไป ตอนที่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง อาภรณ์บนร่างข้าก็ถูกถอดจนเปลือยเปล่าล่อนจ้อน ภาพเบื้องหน้ามืดสนิท แล้วยังมีมือหยาบกร้านของใครบางคนกำลังลูบคลำเพื่อตรวจวัดขนาดด้วย ข้าตั้งสติได้จึงส่งเสียงกรีดร้อง ทว่าปากกับถูกม้วนผ้าสกปรกอุดไว้ จึงส่งเสียงออกไปไม่ได้เลย สตรีที่อยู่ตรงหน้าคล้ายจำรำคาญจึงตบหน้าข้าสองครั้ง ความปวดแสบปวดร้อนแผ่ไปทั่วแก้มสองข้างทันใด สักพักหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นก็จากไป ข้าได้ยินเสียงอันคุ้นเคยดังมาจากห้องข้างๆ “ตรวจสอบแล้ว เป็นหญิงพรหมจรรย์จริงๆ รูปโฉมและเรือนกายก็ยอดเยี่ยมอย่างมาก สามร้อยตำลึงขาดตัว!” “ตกลง!”