ทะลุมิติ

อย่าคิดว่าเป็นนางร้ายแล้วจะง่าย!'เมื่อเธอต้องพลิกบทบาทเป็น เซเรน่า ตัวร้ายสุดแซ่บที่ต้องเอาชีวิตรอด!

นางเคยเป็นดั่งดอกบัวขาว บริสุทธิ์ผุดผ่องมองแล้วสบายตา แต่เขาและน้องสาวต่างมารดาของนางกลับมาแต้มหมึกดำลงบนบัวขาวดอกนี้ คุณหนูเยว่เหลียน นางเปรียบดั่งดอกบัวขาว งดงามใสสะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่อง รอยยิ้มของนางกระจ่างใส ไม่ว่าผู้ใดอยู่ใกล้นางก็สบายใจ ฮูหยินตระกูลเยว่และตระกูลตงเป็นสหายรักกันเติบโตเคียงข้างกันมาตั้งแต่เยาว์วัย เมื่อเยว่ฮูหยินคลอดบุตรสาวออกมา จึงถูกจับหมั้นหมายกับคุณชายรองของตระกูลตงทันที แต่เยว่ฮูหยินก็บุญน้อยเสียเหลือเกิน ไม่สามารถเฝ้ามองบุตรสาวผู้งดงามเติบใหญ่ได้ เยว่ฮูหยินจมน้ำเสียชีวิตเมื่อเยว่เหลียนอายุเพียงห้าปี

เมื่อสาวเวอร์จิ้นยุคปัจจุบันที่ไม่รู้จักแม้แต่การตกหลุมรักใครสักคน หรือความรักในรูปแบบของคนรัก กลับถูกส่งตัวเข้าไปในนิยายเพื่อสอนเรื่องรัก ๆ ให้กับพระเอก งานนี้จะรุ่งหรือร่วงก็คงต้องวัดกันเสียแล้ว

สำหรับเขานางคือลูกกบฎพ่วงตำแหน่ง 'สตรีเจ้าปัญหา' ทว่ากับนางนั้น 'ตงเปียนอ๋อง' คือชายที่นางต้องจับมาเป็นพระสวามีให้จงได้! หลัน จินเยว่ ในยุคปัจจุบัน เป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่เสียตั้งแต่เธออายุแค่สี่ขวบ อาศัยอยู่กับป้าจินจวงและลุงจินอวิ๋น ทั้งสองรักเธอมากเพราะพ่อแม่ของเธอได้ช่วยเหลือครอบครัวป้าจวงไว้ตอนที่ถูกเจ้าหนี้ตามไล่ฆ่าด้วยการขายที่ดินที่ตกทอดมาจากปู่ย่าจ่ายหนี้เพื่อช่วยชีวิตพี่สาวที่เป็นคนในครอบครัวคนเดียวไว้ตามคำสั่งเสียของตาเธอว่า เป็นพี่น้องต้องรักใคร่ ช่วยอะไรได้ให้ช่วยเหลือ เช้าวันทำงานจินเยว่ตื่นสายกว่าปกติทำให้รีบจนไม่ไม่ดูสัญญาณคนข้ามถนนที่เปลี่ยนเป็นสีแดงพอดีทำให้ถูกรถชนอาการโคม่า ดวงจิตสลับกับเยว่ซินในอีกมิติซึ่งคืออดีตชาติของเธอเอง

“หล่อนไม่อยากให้ฉันไปหรือ” เจ้าของใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยพิษไข้ปิดเปลือกตาลง ก่อนจะพยายามลืมขึ้นมองเขา พยักหน้าน้อยๆ บ่งบอกว่าหล่อนต้องการอย่างนั้นจริงๆ นั่นทำให้หัวใจของศรไหววูบก่อนจะเต้นแรงรัวเร็ว เขายิ้มให้หล่อน ประคองสองแก้ม ดวงตาคมแต่หวานไปด้วยความอ่อนโยนจ้องใบหน้าน้อยๆ นั้น “ได้ พี่จะไม่ไปไหน พี่จะอยู่กับน้อง น้องหลับตานะ พักสักหน่อย ประเดี๋ยวค่อยตื่นมากินยาก็ได้ พี่... พี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะอยู่กับน้อง”

วิญญาณต้องสาป นำพาหญิงสาวผู้หนึ่งกลับไปยังห้วงเวลาที่พวกเขาเคยอยู่ หวังว่านางจะช่วยถอนคำสาปร้ายนี้ เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากการจองจำนับพันปี และเขาที่เฝ้ารอนางมาตลอดพันปี พันปีที่เฝ้ารอได้พบเธออีกครั้ง กี่หมื่นวันที่ถูกจองจำวิญญาณเอาไว้ เขานั่นเฝ้ารอเพียงแค่เธอ

เจียวเอินจวิ้น ฮองเฮาผู้เลอโฉม การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในวังหลังนั้นเป็นมาทุกสมัย และเจียวเอินจวิ้นคือผู้กุมอำนาจนั้น เหนื่อยเหลือเกินกับการแย่งชิง เหนื่อยเหลือเกินกับการยื้ออำนาจเอาไว้ในมือ ชาตินี้นางพอแล้ว เจียวเอินจวิ้น ฮองเฮาผู้เลอโฉม การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในวังหลังนั้นเป็นมาทุกสมัย และเจียวเอินจวิ้นคือผู้กุมอำนาจนั้น ฮึก!! กระบี่เรียวยาวบักลงที่กลางอกพระนาง ผู้ที่ถือกระบี่นั้นไม่ใช่ใคร องค์รัชทายาท โอสรพระองค์เดียวของนางอำนาจมันหอมหวานขนาดนั้นเลยเหรอ บุตรถึงลงมือสังหารมารดาได้อย่างเลือดเย็นขนาดนี้ เหนื่อยเหลือเกินกับการแย่งชิง เหนื่อยเหลือเกินกับการยื้ออำนาจเอาไว้ในมือ หาได้มีใครรักนางด้วยความจริงใจขนาดคนที่นางคลอดเลี้ยงดูอุ้มชูมาด้วยสองมือยังทรยศ หักหลัง หากชาติหน้ามีอยู่จริง ขอเกิดเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาที่ไม่ต้องแก่งแย่งชิงกับใคร

"เย่เผยหนิง" ทุ่มทุนประมูลสร้อยไข่มุกโบราณ เพียงเพราะต้องการเอาชนะคนที่ตัวเองไม่ชอบหน้า แต่เหตุไฉนสร้อยไข่มุกที่ได้มา กลับนำพาดวงวิญญาณของเธอ ข้ามกาลเวลามาเป็นภรรยาในยุค 70

เธอคือหญิงสาวที่ชอบอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจ แต่ทว่าในวันที่เธอได้ต่อว่าไรต์เตอร์และคุณพระรองโชคชะตากลับเล่นตลกส่งเธอให้หลุดเข้ามาอยู่ในโลกนิยายที่เธอพึ่งอ่านจบตอนและได้พลั้งปากต่อว่าทั้งคู่ไปหมาด ๆ แถมเธอดันหลุดเข้ามาอยู่ในร่างของนางร้ายที่มีแต่คนเกลียดชังอีก  แต่พอเธอตัดสินใจว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับตัวละครหลักอย่างพระเอก นางเอกและพระรองแล้ว มันกลับทำให้คนเหล่านั้นเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเธอแทน เธอสักจะเดาชีวิตหลังจากนี้ของเธอไม่ออกแล้วว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป ชีวิตของเธอจะสงบสุขหรือจะวุ่นวายกว่าเดิมกันนะ... 🔸🔸🔸🔸🔸 " คบกับฉันนะชลิน ต่อไปนี้ให้ฉันได้เป็นคนดูแลและปกป้องเธอนะ " " การันต์นายแน่ใจแล้วใช่ไหมว่านายอยากจะดูแลฉันไม่ใช่เพียงแค่ต้องการจะเอาชนะฉันเท่านั้น "  " ฉันแน่ใจชลินและฉันก็อยากให้เธอลองเปิดใจให้ฉันสักครั้งจะได้ไหม? " " แต่ฉันไม่ใช่คนแสนดีอย่างข้าวจ้าวนะการันต์ " " ฉันรู้ " " แต่นายก็ยัง " " แล้วมันยังไงชลินในเมื่อคนที่ฉันสนใจคือเธอไม่ใช่ข้าวจ้าว "

เคยอ่านเจอแต่ในนิยาย ว่าคนเราสามารถทะลุมิติไปในโลกที่คิดว่าเป็นแค่จินตนาการได้เหมือนฝันเพียงตื่นหนึ่ง ใครจะไปคิดว่าเรื่องแบบนี้จะมาเกิดขึ้นกับตัวเอง "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!"