ดราม่า

แค่ชื่อเหมือนอย่าคิดเอาเองว่าฉันจะรักเธอ 'บัวบูชา' เพราะผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรักคือ ใบบัว ไม่ใช่เธอ

ทานตะวันต้องออกตามหาน้องสาวที่หายตัวไปที่อังกฤษทำให้เธอได้เจอกับชายหนุ่มที่เป็นนักสืบอยู่ที่นั่นหญิงสาวต้องจดทะเบียนสมรสกับเขาเพื่อให้การตามหาน้องสาวของเธอง่ายขึ้นแต่ การจดทะเบียนสมรสของหญิงสาวเพื่อการตามหาน้องของเธอครั้งนี้มันกลายเป็นข้อผูกมัดเธอและเขาไปตลอด..นั่นสิและเมื่อเธอได้รู้ว่าเขานั้นไม่ได้เป็นนักสืบตามที่เขาบอกกับเธอเพราะเขานั้นเป็นถึงนายใหญ่ของตระกูลดังที่กอบกุมกิจการใหญ่โตของที่นี่แทบทั้งหมดเขามาหลอกลวงเธอแบบนี้เธอจะไว้ใจเขาได้อย่างไรเมื่อหญิงสาวนั้นพยายามจะออกห่างจากเขาเท่าไรโลกมันก็กลับเหวี่ยงเธอให้ต้องมาเจอกับเขาอยู่ร่ำไปเธอจะหนีเขาได้หรือไม่เพราะชายหนุ่มดูท่าว่าจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆเพราะถูกใจเธอนั้นตั้งแต่แรกเห็นนั่นเองเรื่องวุ่นๆของเขาและเธอจะเป็นอย่างไรติดตามได้ในเรื่องลวงใจร้ายนายซานตานเลยค่า

เมื่อคนผิดไม่ได้รับการลงโทษเขาก็จะทำตัวเป็นศาลเตี้ยพิพากษาคนผิดเสียเองไม่ว่ากี่สิบปีเขาก็จะตามจองล้างจองผลาญคนที่พรากแม่ของเขาไปและ..เธอ...ก็เป็นเหยื่อชิ้นโปรดที่เขาจะใช้เป็นทาสสวาทและเครื่องมือแก้แค้น...

เพราะชีวิตต้องรับภาระหนักอึ้งหญิงสาวจึงยอมทำทุกอย่างเพื่อเงินแม้จะต้องปั้นหน้าโกหกหลอกลวงให้คนตราหน้าว่าเห็นแก่เงินก็ตาม ++ เขาคนที่ไม่คิดจะมีความรักแต่ก็ต้องเปลี่ยนความคิดเมื่อมีหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มเข้ามาทะลายกำแพงในหัวใจมาเป็นเรื่องราวดีๆในชีวิตและเธอก็เป็นเรื่องราวที่เลวร้ายของเขาเช่นกันเพราะเธอเข้ามาด้วยต้องการแค่ประโยชน์จากเขาเท่านั้น

หนึ่งจอมมารถือกำเนิดจากโคลนตม ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก พร้อมทำลายทุกสิ่งอย่างเลือดเย็น กับอีกหนึ่งเมล็ดพันธุ์ถูกชะตากำหนดให้เป็นผู้กำจัดเภทภัยจึงตกเป็นเป้าหมาย ชีวิตมีอันตรายอย่างเลี่ยงไม่ได้

เขายัดเยียด ตราหน้าเธอว่าเป็นเมียน้อย ไม่มีสิทธิ์แม้แต่แก้ต่างให้กับตัวเอง… ความลับนำพาความสัมพันธ์ มาซึ่ง รัก โลภ โกรธ และลุ่มหลง พัวพันกันจนเกินกว่าจะปล่อยมือ แม้อีกคนจะอยากจากไปแค่ไหน สายสัมพันธ์เล็ก ๆ กับตราตรึงผูกมัดให้อยู่ข้างกายซึ่งกัน

"อีกหน่อยเธอก็ต้องเป็นเมียฉัน กระโปรงสั้นขนาดนี้ ฉันเป็นผู้ชายนะ ฉันมีความรู้สึก ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันคิดเรื่องพันธุ์นั้นก็หยุดแต่งตัวยั่วฉันสักที"

ในวันที่ฉันตาย แฟนฉันยังไปคั่วกิ๊กอยู่ เขาเป็นผู้ชายที่ฉันช่วยออกมาจากกลุ่มเศรษฐีนี โดยมีเงื่อนไขว่าให้อยู่เป็นแฟนฉันสามปี ซึ่งเขาตกลง ฉันให้เงินเขาใช้ ช่วยเรื่องการลงทุน ส่งให้เขากลายเป็นคนดัง เขากลับบอกฉันว่าเราเป็นแฟนกันไม่ได้ แต่อีกด้านกลับไปสร้างกระแสจับคู่กับหญิงอื่นไม่เลือก คู่จิ้นของเขาฝากข้อความไว้ให้ฉัน ’ถ้าไม่ใช่หวังไต่เต้า ใครจะมาสนใจหล่อน จืดชืดยังกะอะไรดี’ แต่ทำไมพอฉันตาย เขากลับคลุ้มคลั่งเสียอย่างงั้น

แม่ฉันหาว่าหาสามีฉันมีชู้ โดนแม่สามีจัดการจนวิ่งหางจุกตูด แม่ฉันหาว่าหาสามีฉันมีชู้ ให้ฉันหย่ากับเขา ฉันแค่ต้องการยืนยันความจริงแล้วค่อยจัดการ ถ้ามันเป็นความจริงฉันต้องรักษาสิทธิประโยชน์ของตัวเองเอาไว้ ท่านกลับทำลายนิทรรศการภาพวาดที่ฉันจัดเตรียมด้วยน้ำพักน้ำแรงมาเป็นเวลาสามปี หาว่าฉันเป็นผู้หญิงหากินกับผู้ชายต่อหน้าคนอื่น "อาศัยเงินผู้ชายมาจัดนิทรรศการ แกต่างอะไรกับพวกกะหรี่ขายตัว?" "ฉันเลี้ยงแกมาจนโตขนาดนี้ เพื่อให้แกไปหากินกับผู้ชายเหรอ ทำไมแกถึงน่ารังเกียจแบบนี้!" ท่านใช้มีดกรีดภาพวาดมูลค่าห้าสิบล้านของฉัน แล้วยังมาบอกว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อฉัน หวังว่าฉันจะกลับตัวกลับใจ ยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง ฉันกุมมือที่เลือดไหลอาบของฉันกล่าวอย่างเน้นย้ำทีละคำ "กลับตัวกลับใจที่แม่พูดถึง ก็คือให้หนูหย่ากับสามีประธานที่แต่งงานกันตามกฎหมายโดยไม่เอาทรัพย์สินอะไรเลย" "แล้วไปแต่งกับผู้ชายไม่เอาไหนวัย 45 ที่เคยหย่าแถมมีลูกติด เงินเดือนไม่เกินหนึ่งหมื่นห้าพันบาท แถมยังต้องให้หนูซื้อบ้านออกค่าสินสอดเองน่ะเหรอ!"

กฎการเป็นเมียของเฮคเตอร์มีอยู่ข้อเดียวคือ'เชื่อฟังผัว'แต่เหมือนมันจะใช้ไม่ได้กับเธอ