ฉลาด

อันชิงเหมยเป็นคู่หมั้นของเสิ่นหว่านอี้ เขาให้คำมั่นสัญญาว่าจะรักนางมีนางเพียงผู้เดียว ให้รอเขากลับมาเราจะแต่งงานกันทันที ผ่านไป1ปีเสิ่นหว่านอี้ชนะศึกกลับมา แต่เขากลับพาสตรีนางหนึ่งมาด้วย บอกว่านางคือผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเขาไว้ " ข้าหยางซือหรูเป็นภรรยาของพี่หว่านอี้" นางเจ็บปวดน้ำตาคลอ บุรุษผู้นี้ลืมสิ้นแล้วคำสัญญา มีเพียงนางที่หลงเชื่อคำสัญญาเลื่อนลอยอยู่ผู้เดียว " เหมยเอ๋อ ตำแหน่งฮูหยินเอกยังเป็นของเจ้า ส่วนนางเป็นเพียงฮูหยินรองเท่านั้น เจ้าช่วยเมตตานางหน่อยได้ไหม" " ไม่ต้องให้นางเป็นฮูหยินรองหรอก ให้นางเป็นฮูหยินเอกเถิด ข้าอันชิงเหมยผู้นี้ขอถอนหมั้น ต่อไปเราไม่เกี่ยวข้องกันอีก" อันชิงเหมยเดินไปใกล้หยางซือหรู "บุรุษหน้าบากขาเป๋ผู้นี้ข้ายกให้" ต่อมาชินอ๋องผู้เกรียงไกรกลับมาจากแดนใต้ขอสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้ เขาชี้ไปที่นาง " ข้าจะแต่งกับนาง " เสิ่นหว่านอี้ร้อนรนเดินไปขวางหน้าขอร้องนางด้วยนัยตาแดงกร่ำ " เหมยเอ๋อ ให้โอกาสข้าสักครั้งได้ไหม หากข้าเลิกกับซือหรู เจ้าจะยอมกลับไปเป็นฮูหยินของข้าไหม" " ข้าเป็นสตรีใจคอคับแคบ ไม่นิยมใช้แท่งหยกร่วมกับผู้ใด ท่านใช้มันทิ่มแทงสตรีอื่นแล้ว ข้าขยะแขยงนัก"

มหาเศรษฐีเจ้าของบริษัทเพชรยักษ์ใหญ่แห่งเมืองไทย “คาเมรอน เกรย์ มหัทธนวงศ์สกุล” หล่อเหลาทุกระเบียดนิ้ว เร่าร้อนทุกองศา แต่เย็นชา ดุดันจนหน้ากลัว และเข้าถึงตัวได้ยากที่สุด แต่ยิ่งยากทุกคนก็ยิ่งอยากเข้าใกล้ แต่มันคือเบื้องหน้า เพราะเบื้องหลังใครจะรู้ว่าเขาคือชายหนุ่มที่ไม่เคยพอเรื่องเซ็กส์ เพราะความที่เป็นคนเอาแต่ใจ อยากได้อะไรต้องได้ อยากปลดปล่อยใครก็ห้ามขัด จึงทำทุกวิถีทางเพื่อคว้าตัวผู้หญิงสักคนมาบำเรอตัณหา “เวียงพิงค์” คือตัวเลือกผู้โชคดีที่สุดและโชคร้ายที่สุด หญิงสาวเป็นเพียงพนักงานต่ำต้อยในบริษัทของเขา สาวน้อยที่โชคชะตาพลิกผันด้วยเงิน หนึ่งล้านบาท กับหน้าที่นางบำเรอหนึ่งอาทิตย์ แลกกับความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเธอและบทรักสุดเร่าร้อนของเขา เมื่อเสร็จงาน ห้ามปากโป้ง ห้ามแบลคเมลและห้ามเรียกร้องสิทธิ์ใดๆ ในตัวเขาเป็นอันขาด แต่ไม่เป็นอย่างนั้น เพราะมันกลับสร้างความทรงจำ เขาลืมไม่ลง แต่เธอแทบไม่อยากจดจำ ทางเดียวที่จะไปให้พ้นคือ หนี ไปพร้อมกับของขวัญล้ำค่าที่เขาสร้างขึ้นมา

ณ ปี พ.ศ. 2538 “รศ.ดร.ธาวิน” อาจารย์หนุ่มอนาคตไกลแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ เชื่อมั่นในหลักการทางวิทยาศาสตร์เท่านั้น แต่แล้ววันหนึ่งเรื่องเหนือธรรมชาติก็เกิดขึ้นกับเขา ! สิ่งที่เขาฝันเหมือนจะเกิดขึ้นจริง ๆ เขาจึงออกค้นหาเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริง ! จนนำไปสู่การย้อนกลับไปในอดีตยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 ชาติภพที่มีรักต่างฐานันดร รักที่ต้องแลกด้วยชีวิต รักนี้จะลงเอยเช่นไรไปติดตามกันค่ะ

มาร่วมไทม์ไลน์เส้นทางชีวิตรักของมิส USA ที่ต้องการแค่ไปเปิดประสบการณ์ชีวิตที่อเมริกาและเก็บเงินมาเพื่อเปิดร้านตามความฝันที่บ้านเกิด แต่ดันไปเข้าตาหนุ่มๆสายฝอ เลยเป็นที่มาของความรักชุลมุนอิรุงตุงนัง เรื่องชวนปวดหัวในอดีตของใครบางคนที่ตามมาหลอกหลอน ที่ทำให้เธอต้องยืนหยัดเพื่อแก้ปัญหา รวมถึงการได้ท่องเที่ยวตามรอยสถานที่ต่างๆ ไปพร้อมกับมิส USA สาวไทย สายสตรอง นิยายแนวโรมานซ์ จบดี ไม่มีนอกกาย ผู้ชายธงเขียว นางเอกสู้คน

ติวเตอร์​ หนุ่มหล่อ นิ่ง กวนเฉพาะกับเพื่อนสนิท อายุ 20ปี ไอที ปี3 ขับรถเล่นเป็นงานหลัก เปิดร้านเหล้าคืองานอดิเรก แก๊งค์หนุ่มโสด: ติวเตอร์​, นาย, กาย มินนี่ สาวสวย สดใส อายุ 20ปี ไอที ปี3 โสดเพราะมีคนคอยกันท่า แก๊งค์สาวใส: มินนี่, ลลิล, มาย เขาและเธอ คือเพื่อนสนิท ต่างคนต่างแอบรัก ต่างคนต่างแอบหวง แต่เพราะต่างคนต่างปากไม่ตรงกับใจ... ใครจะข้ามเฟรนด์​โซนได้ก่อนกัน #นิยายฟิลกู้ด #ไม่มีนอกกายนอกใจ นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของไรท์แต่เพียงผู้เดียว โปรดอย่าลอกเลียนแบบและนำไปตัดแต่ง ขอสงวนสิทธิ์​เป็นไปตามพระราชบัญญัติ​ลิขสิทธิ์​(ฉบับ​เพิ่มเติม)​ พุทธศักราช​ 2558

เรื่องราวความรักระหว่างธามนิธิรองประธานบริษัทเบียร์ชั้นนำของเมืองไทย กับน้ำขิงนักศึกษาฝึกงานเรียนอยู่ชั้นปีที่4 คณะเศรษฐศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดัง ความรักเกิดขึ้นเมื่อเธอต้องรับบทบาทเป็นผู้ช่วยจำเป็นของท่านรองฯมือใหม่ เขาเกรี้ยวกราดไม่อ่อนโยนสักนิด ซ้ำยังดูถูกว่าเธอเป็นแค่นักศึกษาฝีกงานคงไม่มีความสามารถมากพอที่จะเป็นผู้ช่วยของเขาได้ น้ำขิงจึงพิสูจน์ตัวเองให้เขารู้ว่าเธอมีความสามารถ เมื่อทั้งสองใกล้ชิดกันมากขึ้นจึงเกิดเป็นความรักขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

เพราะครอบครัวที่มี ไม่สมบูรณ์ เด็กสาวในวัยที่กำลังเจริญเติบโต จึง อยากหาที่พักพิง และ เมื่อได้ทำความรู้จักกับนายเสือ ความรักต่างวัยจึงเกิดขึ้น อย่างไม่ทันตั้งตัว

เมื่อสาวนร.นอกแสนเซ็กซี่ต้องสืบคดีชู้สาวที่คลับลีลาศ ทางเดียวที่จะเข้าถึงข้อมูลได้คือตีสนิทกับเขา ซึ่งเธอเข้าใจว่าเป็นชายขายบริการ และทั้งที่ย้ำตัวเองเสมอว่านี่คืองานแต่ทำไมถึงใจสั่นทุกทีที่ใกล้เขาละ

"เมื่อฉันต้องทะลุเข้าไปในนิยาย ได้เป็นถึงนางเอกของเรื่อง การจะกลับออกไปคือต้องให้นิยายเรื่องนี้จบ แบบ happy ending แค่นี้ง่ายจะตาย ฉันเป็นนางเอกนะ แต่ทำไม๊ ทำไมพระเอกกลับบอกว่าฉันจีดชืด ไร้รสนิยม ไม่ต้องตาเขาเลย แต่เขากลับไปต้องใจยัยตัวร้ายของเรื่องซะงั้น อ๋ออออออ ได้สิ อยากให้ร้ายใช่มะ แม่จะร้ายให้ร้องขอชีวิตเลย"

“ที่รัก พอหรือยัง ผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะทูนหัว ผมอยากกลืนกินคุณซะแต่ตอนนี้เลยรู้ไหม” ถ้อยคำที่เปล่งออกมาจากเสียงแหบพร่าเรียกสติสตังของสาวเจ้ากลับมา ก่อนเกิดจุดแดงน้อยๆ กระจายทั่วไปใบหน้า พัทตราก้มหน้างุดซ่อนความเขินอายที่เผลอตอบสนองเขาไปอย่างไม่รู้ตัว คิดที่จะด่าทอเขาแต่กลับบังคับริมฝีปากไม่ได้เสียนี่ “เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าที่รักของผมก็อยากเหมือนกัน” เสียงทุ้มแกล้งแหย่ เพราะรู้ดีว่าหญิงสาวนั้นก็จูบตอบเขาอยู่เหมือนกัน แม้จะไม่ประสีประสาเท่าที่ควร “ไอ้บ้า” เสียงอ้อมแอ้มเล็ดลอดดังออกมา ก่อนยกสองมือน้อยผลักร่างกำยำให้ออกห่าง เมื่อเจอคำกล่าวหาเข้าไป “โอ๋ๆ ทูนหัว อย่างอนสิ เรื่องแบบนี้ใครๆ ก็เป็นกันทั้งนั้นแหละ” ปลอบโยนด้วยถ้อยคำไม่พอ ริมฝีปากร้ายกาจก็โน้มลงมาบดเบียดเรียวปากนุ่ม แล้วผละออกมาเมื่อสาวสวยในอ้อมกอดดิ้นอึกอัก