All Chapters of เพียงเธอในดวงใจ: Chapter 1 - Chapter 10

ฝนที่กำลังกระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา บรรยากาศยามดึกที่มีน้ำเฉอะแฉะเต็มถนนเขาซึ่งกลับบ้านในเวลานี้เป็นประจำเพราะงานที่กำลังทำนั้นเร่งมากจนต้องยอมกลับบ้านดึกทุกคืน ช่วงนี้เป็นฤดูฝนที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาขับรถยี่ห้อหรูผ่านน้ำที่ขังเจิ่งนองนั้นด้วยความเร็วพอประมาณแสงไฟที่ส่องสว่างไปข้างหน้า เงาของอะไรบางอย่างตัดหน้ารถเขาอย่างจัง และใช่เขาขับรถชนอะไรบางอย่างเข้า และตอนนี้แอบคิดในใจว่าขอให้ไม่ใช่คนก็แล้วกันโรงพยาบาลแห่งหนึ่งหญิงสาวผิวขาวซีดเหมือนเปียกฝนมานานหลายชั่วโมงนอนสลบบนเตียงโรงพยาบาล ซึ่งชายหนุ่มที่ขับรถชนเธอเมื่อครู่ได้พามาส่งเอาไว้แล้วกลับไปเพราะเขาเปียกไปทั้งตัว ให้ข้อมูลการติดต่อไว้กับเจ้าหน้าที่แล้วเธอมีอาการหัวแตก กระดูกหัก ฟกช้ำทั้งร่างกายแต่โชคยังดีที่ยังไม่ตาย ในตัวเธอหาสิ่งยืนยันตัวตนไม่ได้เลยว่าเธอเป็นใครกรินทร์ชายหนุ่มวัย 30 ที่ตอนนี้กำลังสร้างบริษัทโฆษณาของตัวเองขึ้นมาได้ 5 ปี เพราะที่บ้านที่มีธุรกิจส่วนตัวให้ทำแล้วพี่น้องแย่งกันจนเขาต้องแยกตัวออกมา และกำลังได้รับทำงานที่ตอนนี้กำลังเร่งทำจนไม่มีเวลาพักผ่อนเขากลับมาที่คอนโดของตัวเองและคิดว่าวันนี้เขาได้พบกับอะไ

เวลาผ่านไป 3 วันหลังจากที่คุณเกรซเข้าโรงพยาบาล คุณท่านและคุณหญิงเป็นห่วงลูกมากแต่งานที่ทำอยู่จึงไม่มีเวลาไปดูแลกันได้ ให้คนสนิทและคุณแม่บ้านใหญ่ไปช่วยดูแลแทน พอออกมาจากโรงพยาบาลก็ไม่มีใครอยู่อีกเช่นเคยพี่ชายคนโตไปทำงานในต่างประเทศจะกลับมาในอีกวันหรือสองวันนี้ เพราะอยากมาดูน้องสาวคนเดียวของบ้าน ส่วนพี่ชายคนรองไปดูมาแล้วที่ไปโรงพยาบาลและเชื่อว่าน้องสาวปลอดภัยแล้วพอเกรซกลับมาถึงบ้านก็ขอให้พาขึ้นไปบนห้อง ตั้งแต่วันนั้นเธอไม่ได้เปิดปากบอกใครเรื่องที่ทำร้ายตัวเอง และคงไม่มีใครจะกล้าไปถามไถ่เรื่องราวอะไรจากเธอคุณหัวหน้าแม่บ้านที่กลับมานั่งพักในห้องครัวที่เตรียมจะหาอาหารทาน ฝนเดินเข้ามาพร้อมใบหน้านิ่ง ไม่ได้อยากรู้อยากเห็นอะไรเลยเพียงแต่เข้ามาดูว่าคุณแม่บ้านมีอะไรทานหรือเปล่าเพราะเมื่อเช้าไม่ได้ทำอะไรเก็บเอาไว้มากนัก“อยากได้อะไรเพิ่มไหมคะ” ฝนถาม“ไม่ต้องหรอก แค่นี้ก็พอแล้ว”“เหนื่อยเลยนะคะ ช่วงนี้”“ก็นิดหน่อย ไม่เป็นอะไรหรอก”ฝนกำลังจะเดินออกไป แต่แม่บ้านเรียกไว้เพราะมีเรื่องราวอยากจะพูดด้วย“เดี๋ยวก่อน”“คะ” ฝนหันกลับไปพร้อมใบหน้าสงสัย“อีกไม่กี่วันคุณการัณจะกลับมาเธอเป็นคนใหม่ หลีกเลี่

เรื่องราวของคนในบ้านนี้มันยิ่งมีความสีเทาอบอวลไปหมด ฝนยังไม่ได้เข้าใกล้ใครในบ้านมากนัก จึงไม่ได้สนใจว่าใครจะดีจะร้ายกับตัวเอง แต่แค่คนเดียวที่ไม่อยากเข้าไปใกล้มากที่สุดก็คือคุณชายใหญ่ของบ้านที่คอยจะสร้างเรื่องให้เธอได้รับใช้ใกล้ชิด“คุณแม่บ้านคะ คือฝนไม่อยากไปในห้องทำงาน”“เขาจะเอาอะไรเหรอ”“ไวน์ค่ะ”“ได้เดี๋ยวฉันจัดการเอง”คุณแม่บ้านรับจัดการทุกอย่างเอง เพราะถึงอย่างไรเขาก็ไม่กล้าเอาความอะไรกับแม่บ้านที่อยู่มานานอย่างเธอ แล้วเคยทำอะไรผิดพลาดไว้กับแม่บ้านเก่าแก่คนนี้จนตอนนี้เขาเองก็ยังติดอยู่ในใจมาแล้ว“เธอเอาอาหารพวกนี้ไปให้คุณเกรซแทนฉันทีแล้วกัน แววกับนกกระจิบไม่กล้าเข้าไป”“แล้วฝนจะ...ไม่ทำให้คุณเกรซเครียดเหรอคะ”“เข้าไปทำแค่นั้น อย่าทำอย่างอื่นนอกเหนือจากนี้ก็พอ วางเอาไว้ให้แล้วถอยออกมา รออีกสักชั่วโมงแล้วเอาของออกมา”“ได้ค่ะ”ฝนรับถาดอาหารมา แล้วเดินออกไปจากตรงนั้น คุณแม่บ้านมีความรู้สึกบางอย่างว่าคุณเกรซจะไม่โมโหใส่ฝนอย่างแน่นอน ส่วนงานของเธอที่จะต้องทำนี้ เธอจะทำอย่างไรดีในห้องทำงานเมื่อคุณแม่บ้านเข้ามาในห้องนั้น การันต์ขมวดคิ้วทันทีเพราะเขาใช้คนอื่นที่ไม่ใช่คุณแม่บ้าน และเขา

ถึงแม้ฝนจะรู้สึกแย่นิด ๆ แต่ก็ต้องพยายามทำให้ทุกอย่างเป็นปกติ พอพวกเขาสองพี่น้องจะอยู่ด้วยกันตามลำพัง ฝนจึงถอยออกมา แล้วกลับไปทำงานของตัวเองต่อไปภายในห้องของเกรซสองพี่น้องพูดคุยกันหลายเรื่อง ทำให้น้องสาวที่สภาพจิตใจกำลังย่ำแย่เกิดความรู้สึกมีกำลังใจมากขึ้น เธอเคยเป็นที่รักของทุกคนจนถูกตามจมาตลอด นิสัยเดิมนั้นค่อนข้างเอาแต่ใจมากจนที่บ้านไม่รู้จะต้องทำอย่างไรกับเธอแล้ว จนปล่อยเธอให้ทำตามใจตัวเองมาตลอด จนเธอกลายเป็นดาราที่มีคนชื่นชม มีคนแฉถึงเรื่องราวของเธอเวลาอยู่กับทีมงานแล้วเกิดวีนใส่เข้า จึงเกิดประเด็นมากมายจนความนิยมลดลงไปมากจากที่จะกลายเป็นนางเอก หลัง ๆ จึงได้เป็นเพียงนางรอง หรือไม่ก็ตัวประกอบเท่านั้น จากเรื่องราวนี้ทำให้เธอยิ่งโกรธ ทำให้ยิ่งถูกแฉจากคนที่ไม่ชอบ จึงเลือกอยู่เงียบ ๆ มาสักระยะหนึ่งแล้ว จนมีงานเข้ามาเป็นงานเอนเตอร์เทนบุคคลที่สำคัญในงานเลี้ยงหนึ่งปกติการใช้ชีวิตของเกรซก็เที่ยวกลางคืนและหาเพื่อนคุยเป็นผู้ชายหน้าตาดีอยู่เป็นปกติอยู่แล้ว พอได้ทำงานแนวนั้นจึงค่อนข้างชอบ ทำให้ออกจากบ้านไปติด ๆ กันหลาย ๆ คืน พ่อแม่เป็นห่วงเธอก็ปฏิเสธความห่วงใยนั้นเพราะเธอสนุกกับงานเรื่องเ

เรื่องนี้แววรู้ว่าการันต์อยากได้ฝนมานานแล้ว และเธอก็ชอบเขาจนอยากเป็นคนโปรด แต่พอมาคิดอีกทีมันไม่ใช่เรื่องที่ควรจะทำตอนนี้ในบ้านมีแค่เธอที่สติดี และคุณเกรซที่อ่อนแอ เธอจะทำยังไงดีปล่อยให้มันเกิดขึ้นหรือจะเข้าไปขวางเอาไว้ หรือจะแค่ปล่อยให้ฝนเป็นไปตามโชคชะตาในที่สุดโชคชะตาของฝนก็กลับมา กรินทร์จอดรถยังไม่สนิทดีแววก็วิ่งเข้ามาหาเขาให้เขารีบลงจากรถแล้วให้เข้าไปในบ้านละล่ำละลักบอกเรื่องราวไม่ปะติดปะต่อ กรินทร์รู้แค่ว่าฝนกำลังตกอยู่ในอันตรายจากพี่ชายของเขาบนห้องปีกขวาชั้นสองการันต์ก้มลงดมกลิ่นกายสาวจากซอกคอลงไปเรื่อย ๆ มือแกะกระดุมชุดทำงานของบ้านเขาอย่างใจเย็น เสื้อชั้นในลายลูกไม้สีขาวห่อหุ้มอกอวบอยู่ ผู้หญิงคนนี้ซ่อนของดีเอาไว้จริง ๆ ผิวที่ขาวสะอาดนี่ก็ล่อตาล่อใจให้เขาอยากดอมดม ชิมรสชาติว่าจะเป็นอย่างไรแล้วถ้าได้กินไปทั้งตัว เขาคงจะมีความสุขจนสำลักออกมาแน่ ๆ น่าเสียดายนิดหน่อยที่เธอจะไม่รู้ว่าเขากำลังจะเป็นผัวให้เธอทุกอย่างกำลังจะสำเร็จเพียงแค่เขา ถอดชุดนี้ออกไปให้พ้นทางแต่เพราะใจเย็น รอให้ตัวเองถึงจุดที่ต้องการไม่ไหวเสียก่อน ผิวอ่อนนุ่มนี้ทำให้เขาอยากค่อย ๆ ชิมไปเรื่อย ๆประตูถูกผลักเปิ