มือของเอิงเอยกำแน่นด้วยความประหม่า กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของเขาลอยขึ้นมาจนเธอรับรู้ได้เจย์จับไปที่คางของอีกฝ่ายก่อนเชิดหน้าเอิงเอยขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้เขาได้เช็ดครีมออกง่ายๆ ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกหงุดหงิดกับคำตอบที่ลังเลของเอิงเอยจนเผลอทำตัวบ้าๆ ลงไปเขาวางทิชชูที่มีเศษครีมเค้กลงกับโต๊ะก่อนจะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยไปที่ปลายจมูกของเอิงเอยอย่างแผ่วเบาเพื่อเช็กว่ายังเหลือร่องรอยของครีมอยู่รึเปล่า ทว่าเพียงปลายนิ้วของเขาได้สัมผัสเอิงเอยหัวใจของเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะ เขามองใบหน้าสวยที่กำลังหลบสายตาเขาไปมาเห็นซอกคอของเอิงเอยยังคงมีร่องรอยแผลที่โดนเขากัด ก่อนจะเขาเลื่อนมือไปลูบมันเบาๆ พร้อมเอ่ยขึ้น“พี่ขอโทษนะ” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนทำให้เอิงเอยคลี่ยิ้มบาง ๆ ออกมา เธอพยักหน้ารับคำขอโทษที่เขารู้สึกผิดกับมันจริงๆ สองสายตาประสานกันอีกครั้งก่อนที่ต่างฝ่ายต่างก็ยิ้มให้กันทว่า...อีกมุมของด้านนอกร้านอาหาร“ไม่จริง..” เมย่าที่มองเหตุการณ์อยู่นอกร้าน เธอกำหมดแน่นด้วยความโกรธทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เจย์ควรเป็นของเธอ แต่สิ่งที่เธอเห็นคือทั้งสองกำลังจ้องมองกันด้วยสายตาหวานชื่นมันต้องไม่เป็นแบบนี้สิ!เขาต้องเกลียด
Last Updated : 2025-04-22 Read more